دلایل شکست برنامه ریزی استراتژیک | استراتژی‌هایی که مرده به دنیا می‌آیند

افراد بسیاری، برنامه ریزی استراتژیک را نقد می‌کنند و می‌گویند که برنامه ریزی های استراتژیک، کارایی چندانی ندارند و معمولاً با شکست مواجه می‌شوند.

اما منظور غالب نقدها این نیست که دیگر استراتژی به درد نمی‌خورد و نباید به سراغ مدیریت استراتژیک رفت. بلکه تأکیدشان بر این است که باید به دام‌ها و خطاهای رایج در طراحی استراتژی و برنامه ریزی استراتژیک توجه شود.

حتی کسی مانند مینتزبرگ که از معروف‌ترین منتقدان برنامه ریزی استراتژیک است نیز، بیشتر به نقد روش‌ها پرداخته‌ تا این‌که اصل مفهوم استراتژی و برنامه ریزی را زیر سوال ببرد (مثلاً در مقاله‌ی ظهور و سقوط برنامه ریزی استراتژیک).

ما در این درس می‌خواهیم برخی از دلایل شکست برنامه ریزی استراتژیک را با هم مرور کنیم و ببینیم چگونه می‌توان روش برنامه ریزی را اصلاح کرد که احتمال شکست برنامه ریزی کاهش یابد.

استراتژی هایی که مرده به دنیا می‌آیند

هر کسی که در حوزه‌ای مشغول برنامه ریزی باشد، به سرعت می‌تواند مقصر شکست برنامه ریزی را اعلام کند. این افراد معمولاً می‌گویند: «برنامه خوب بود؛ اما بد اجرا شد.»

شاید هم بگویند: «اجرای برنامه به خوبی شروع شد. اما مکانیزم‌های کنترل مدیریتی مناسبی در نظر گرفته نشده بود.»

این ادعاها می‌توانند درست باشند. اما نمی‌توانیم بگوییم همیشه مشکل در اجرا و کنترل است.

دلایل شکست برنامه ریزی استراتژیک

مواردی که در ادامه می‌بینید، چندان پیچیده و شگفت‌انگیز نیستند. در واقع اگر خودتان هم وقت بگذارید و علل شکست خوردن استراتژی را فهرست کنید، به بسیاری از همین موارد اشاره خواهید کرد. اما به هر حال، قرار گرفتن آن‌ها در یک‌ جا در کنار یکدیگر می‌تواند تصویر بهتری از برنامه ریزی محکوم به شکست در ذهن شما ایجاد کند.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری استراتژی کسب و کار به شما پیشنهاد می‌کند: