آلاینده های محیطی | مفهوم «آلاینده» و «محیط» را گسترده‌تر ببینیم

۱۱۵ نظر برای آلاینده های محیطی | مفهوم «آلاینده» و «محیط» را گسترده‌تر ببینیم

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



یکی از آلاینده‌های محیطی بسیار جدی به نظرم نظام آموزشی و به‌طور خاص نظام آموزش دانشگاهیه.

می‌دونیم که بخش قابل‌توجهی از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در رشته‌ای غیر از رشته تخصصی‌شون فعالیت می‌کنند و این رو هم می‌دونیم که این مسئله مختص ایران نیست و تقریباً‌ جهانیه.

سال ۲۰۱۳ در واشینگتون‌پست گزارشی بود که می‌گفت حدود یک‌چهارم فارغ‌التحصیلان آمریکایی در رشتهٔ‌ مرتبط خودشون مشغولند (+). اوایل ۲۰۲۴ هم در رسانه‌های آمریکایی می‌بینیم که اوضاع و احوال تغییر محسوسی نداشته (+).

‌
می‌دونم که معمولاً این‌طور توجیه می‌شه که دوران تحصیل دانشگاهی رو باید دورهٔ اجتماعی‌شدن و ورود به جامعه (socializing) در نظر گرفت. خودم هم جزو مدافعان این ایده هستم و به دوستانی که دانشگاه میرن پیشنهاد می‌کنم بیشتر به تعاملات اجتماعی توجه کنند تا درس‌ها. و در درس هم، بیشتر از «محتوا» به «روش» دقت کنند.

این رو هم می‌دونم و می‌دونیم که جابه‌جایی بین‌رشته‌ای بسیار مولد بوده و بسیاری از اختراعات، اکتشافات و پیشرفت‌های بشر در رشته‌های مختلف توسط کسانی انجام شده که در اون رشته تخصص رسمی آکادمیک نداشته‌اند.

‌
اما این‌ها بیشتر از جنس «توجیه» هست. یعنی الان که سیستم بد کار کرده، ما داریم این‌طوری توضیحش می‌دیم.

اگر یه سیستم آموزش تخصصی داره فارغ‌التحصیلانی تولید می‌کنه که از هر چهار نفرشون،‌ شاید یک یا دو نفر در زمینهٔ تخصصی‌شون دارن کار می‌کنن، دیگه کار از آلایندگی گذشته و رسماً داره زبالهٔ اجتماعی تولید می‌کنه (زباله رو در توصیف فارغ‌التحصیلان به کار نمی‌برم. در توصیف دانش‌و‌مهارتی به کار می‌برم که منتقل می‌شه و وقتی فرد فارغ‌التحصیل میشه، دور ریخته میشه).

‌‌
من فکر می‌کنم یه تجربه ذهنی جالب اینه که:

۱- بپذیریم دانشگاه قرار نیست اولویت اولش آموزش «محتوای علمی» باشه. بلکه قراره فضایی برای اجتماعی شدن و بستری برای آموزش «روش علمی» و «اندیشیدن درست» باشه.

۲- بپذیریم که قرار نیست خیلی‌ها بعد از فارغ‌التحصیلی در رشتهٔ تخصصی که دارن درسش رو می‌خونن فعالیت کنند و این رو هم منفی و نکوهیده نبینیم.

حالا این دو فرض رو که پذیرفتیم. بشینیم سرفصل‌های دانشگاهی و مهارت و دانش اساتید و حتی شیوهٔ آزمون گرفتن برای ورود به دانشگاه‌ها و رشته‌ها رو بازنگری کنیم. ببینیم دانشگاهی که پذیرفته دانشجویانش اومده‌ان که تعامل اجتماعی یاد بگیرن و با روش فکر کردن آشنا بشن و قرار نیست متعهد باشن که در همون رشته فعالیت کنن، بهتره چی یاد بگیرن. چه‌جوری یاد بگیرن. چه کسانی استادشون باشن و روش امتحان گرفتن و ارزیابی چه‌جوری باشه.

به نظرم این‌طوری دانشگاه‌ها که دارن منابع ارزشمند جامعه رو می‌سوزونند (وقت نسل جوان، بودجه دولتی / پول دانشجوها و خانواده‌ها و امید به آینده‌ای که یک نسل با خودش به دانشگاه میاره) احتمالاً به شکل کارآمدتری فعالیت خواهند کرد.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.