خطای هاله ای یا اثر هاله ای چیست و چه اثراتی ایجاد می‌کند؟

۵۱۹ نظر برای خطای هاله ای یا اثر هاله ای چیست و چه اثراتی ایجاد می‌کند؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



اخیراً دو تجربه در مورد اثر هاله‌ای داشتم که برای خودم جالب بود.

اولین مورد به دونالد ترامپ برمی‌گرده.

فکر می‌کنم حدود ۱۰ سال هست که ترامپ رو می‌شناسم. برنامه Apprentice رو دوست داشتم و به هر مصیبتی پیدا می‌کردم و می‌دیدم.

توی شهرهای مختلف در کشورهای مختلف جهان، املاک و برج‌ها و ساختمان‌هاش رو می‌شناختم و فکر می‌کنم بیش از یک سال به انتخابات آمریکا مونده بود که توی ایده متمم نوشتم که از بین کاندیداهای متعدد جمهوریخواه، شانس ترامپ بیشتر از بقیه است.

تصویر ذهنی من از این غول املاک، یک آدم تیزهوش بود. با تحلیل‌های قوی.

هرگز کارآفرین تصورش نکردم. همونطور که وارن بافت کارآفرین نبوده و نیست.

اما فکر نمی‌کردم که تحلیل‌ها و قضاوت‌های سطحی - نه فقط در سیاست، بلکه حتی در اقتصاد و کسب و کار - رو از ترامپ در انتخابات بشنوم.

الان می‌فهمم که گرفتار اثر هاله‌ای بوده‌ام.

حتی موفق بودن در بازار املاک، در بهترین حالت نشانه‌ی تسلط بر بازار املاک هست و نه شم اقتصادی. چه برسه به اینکه شم اقتصادی رو هم نشونه‌ی شم سیاسی ببینیم و شم سیاسی رو هم نشونه‌ی سواد و هوش اجتماعی.

 

مورد دومی که به شدت گرفتار اثر هاله‌ای بوده‌ام، به اریک اشمیت عضو هیات مدیره و پدرخوانده‌ی گوگل (و مدیر ارشد آلفابت امروزی) مربوط میشه.

نمی‌تونستم تصور کنم که اریک اشمیت، در تحلیل تکنولوژی فرد معمولی یا ضعیف باشه.

مدتیه که برای دومین بار کتاب The new digital age رو دارم می‌خونم.

نمی‌گم یک فاجعه‌ی تحلیلیه. اما می‌تونم مطمئن بگم که اگر حدود ۱۰۰ کتاب رو که در زمینه‌های مشابه و نزدیک به همین موضوع هست و کامل و دقیق خوندم، کنار هم بگذارم، کتاب اشمیت از نظر ضعیف بودن جزو پنج تای اوله.

بحث‌هایی که در حد حرف‌های کوچه خیابانی مردم عادیه.

امروز می‌تونم بفهمم که توانمندی اشمیت در جذب و مدیریت استعدادها بوده و هست و این توانمندی، الزاماً ارتباط منطقی با استراتژیست بودن در حوزه‌ی تکنولوژی نداره.

هنر اشمیت، جمع کردن استراتژیست‌های تکنولوژی و استعدادهای تکنولوژی و مدیریت کردن اونهاست. نباید انتظار داشته باشم که این توانمندی - که البته بسیار ارزشمند هم هست - من رو گرفتار اثر هاله‌ای بکنه.

 

پی نوشت: در مورد New Digital Age فقط نظر شخصی خودم رو نگفتم. حتی مروری بر نقدهای نشریات مطرح جهان کردم. نظر دیگران هم کم و بیش همینه.

میشه حدس زد که تحسین‌های پشت جلد هم ملاحظات خودش رو داشته:

ریچارد برانسون، دوست اشمیت هست.

ایلان ماسک و اشمیت، با همدیگه همکاری‌های زیادی در بدنه‌ی دولت آمریکا دارن.

آیساکسون هم احتمالاً از کتاب تعریف کرده تا بعداً بتونه زندگینامه اشمیت رو بنویسه.

اون یه استراتژیست حرفه‌ای در حوزه‌ی تکنولوژی محسوب می‌شه. استراتژیستی که روی مردن تمام مدیران و متخصصان سرمایه گذاری کرده و کدوم سرمایه گذاری از این مطمئن تره؟

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.