چند نمونه از متن تقدیم کتابها

۷۰ نظر برای چند نمونه از متن تقدیم کتابها

1. الهه طحان یزدی گفت:

   ۴۵ دیدگاه | ۲۰۸۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   این متن‌ها بیشتر نشون‌دهنده‌ی این موضوع‌اند که چقدر خوبه که چارچوب‌ها رو زیر پا بذاریم و کمی خلاقانه‌تر بنویسیم و از کلیشه‌ها فاصله بگیریم.

   در حال حاضر که بیست و دو سال دارم،  نه کتابی نوشتم و حتی هنوز پایان‌نامه‌ی کارشناسی‌م هم آماده نیست. ولی دوست دارم اگه یک موقع چیزی درست حسابی نوشتم و خواستم آن را به کسی تقدیم کنم، این جمله را بنویسم :

    

   تقدیم به الهه‌ی ۲۰ ساله که در اون سن عمیقا متوجه شد تو دنیا چه خبره و باید چیکار کنه.

    

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. سجاد رحیمی مدیسه ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۶ درس)

   ۱۱۷۵ دیدگاه | ۱۷۹۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   زندگی پر از زیبایی است، به آن توجه کن
   به زنبور عسل، به کودک کوچک و چهره های خندان دقت کن
   باران را نفس بکش و باد را احساس کن
   زندگی ات را زندگی کن و برای رویاهایت مبارزه کن

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. آزاده+ گفت:

   ۷۶ دیدگاه | ۳۲۱۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   تقدیم‌های رومن رولان رو دوست دارم. کتاب "سفر درونی" رو به یک درخت گردو تقدیم می‌کنه:
   پیشکش به گردوبن کهنسال من در ویلنوو که همسفر رویاهایم بود
   و در صفحه تقدیم "ژان کریستف" می‌نویسه:
   به جان‌های آزاد همه ملت‌ها. به کسانی‌ که رنج می‌برند و پیکار می‌کنند و پیروز می‌شوند.
   تقدیم ریچارد باخ در "جاناتان مرغ دریایی" رو هم خیلی دوست دارم:
   پیشکش به جاناتان مرغ دریایی راستین که درون همگی‌مان می‌زید.
   همین‌طور تقدیم آقای حسن نراقی رو در ابتدای "جامعه‌شناسی خودمانی":
   تقدیم به آنان که هرگز حقیقت را به پای وجاهت قربانی نکردند.
   اخیرا هم تقدیم مترجم کتاب "مرگ با تشریفات پزشکی"، آقای حامد قدیری به نظرم زیبا اومد، به خصوص که متناسب با مضمون کتاب بود:
   به یاد پدرم که با رفتنش مرگ برایم غریب قریب شد.
    
   من هم پایان‌نامه‌م رو به پدر و مادرم تقدیم کردم و از اونجایی که مطمئن بودم که به سرنوشت تقدیم تد ویلیامز دچار می‌شه، کار آخر رو همون اول کردم و به محض حاضر شدن پایان‌نامه، دادم بهشون و گفتم صفحه اول رو نگاه کنن. البته داستان به همین‌جا ختم نشد. چون بعدش گفتم ورق بزنن و صفحه قدردانی رو هم بخونن. بله، لعنت به ریا!

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. علی محمد افراسیابی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۷ درس)

   ۵۶۰ دیدگاه | ۳۶۰۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   احمد زید آبادی کتاب الزامات سیاست در عصر ملت -دولت  خود را  به همه بچه هایی که در تلاطم زندگی سلامت نفس خود را حفظ می کنندتقدیم کرده است.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. حامد دولتخواهی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

   ۴۸ دیدگاه | ۴۰۸۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   یکی از تقدیم‌هایی که در ذهنم ماندگار شده مربوط به کتاب سووشون سیمین دانشور است که کتاب را به همسرش جلال آل‌احمد تقدیم کرده است:
   به یاد دوست،
   که جلال زندگی‌ام بود و در سوگش به سووشون نشسته‌ام.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. محمدصادق رستمی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

   ۹۶ دیدگاه | ۱۴۹۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   با خوندن این درس از متمم، یاد تقدیمی افتادم که حدود ۹ سال پیش، در پایان‌نامه‌م نوشته بودم. من استاد راهنمام رو در اواسط تدوین پایان‌نامه از دست دادم و ضربه روحی شدیدی بهم وارد شد، خیلی شدید؛ این رو می‌تونید از متن تقدیمی که حدود ۶ ماه بعد از فوت ایشون در پایان‌نامه‌م نوشتم، متوجه بشید. دوست دارم به بهانه‌ی این درس، مجددا از ایشون یادی بکنم.

   مطمئنم خیلی از دوستان متممی نیز مانند بنده، افتخار آشنایی و همنشینی با چنین اساتیدی رو داشتن. پیشاپیش عذر بنده رو به دلیل طولانی بودن متن پذیرا باشید. (متن رو کمی تغییر دادم)

   تقدیم به …
   معمولا رسمه که در این صفحه از پایان‌نامه، اثر رو به فرد یا افرادی تقدیم می‌کنن. اما شخصیتی که می‌خوام در موردش صحبت کنم، بسیار بزرگتر از اینه که بتونم این مختصر پایان‌نامه رو بهش تقدیم کنم.

   ترم چهارم دانشگاه در دوره کارشناسی در دانشگاه سمنان بود که با ایشون آشنا شدم. درس تجزیه و تحلیل سیگنال‌ها و سیستم‌ها. در برخورد اول، فردی بود بسیار با شخصیت، مبادی به آداب اجتماعی و متخلق به اخلاق انسانی. تا اون موقع کمتر کسی رو دیده بودم که سر کلاس یک درس فنی، از سعدی بگه و اشعارش و مثل‌هاش و داستان‌هاش؛ از حافظ بگه و غزلیاتش رو از بر بخونه و معنی کنه. و در زمان درس دادن سعی کنه مثال‌های درسیشو –که فنی بودن- از مسایل اجتماعی بیان کنه؛ به همراه تذکر چند نکته اخلاقی و اجتماعی در لابلای حرفهاش!

   این شد که تصمیم گرفتم درس‌های بیشتری رو هم با ایشون بردارم. ترم پنجم هم با ایشون درس دیگه‌ای رو گذروندم و حتی یکی از درس‌های اختیاری رو از یک گرایش دیگه انتخاب کردم که بازهم با ایشون درس داشته باشم. همیشه مفهومی درس می‌دادن و امتحاناشون هم ساده نبود. نمره‌ی بالا گرفتن از ایشون، کار ساده‌ای نبود. امتحاناشون رو کتاب و جزوه باز برگزار می‌کردن. پروژه کارشناسی رو هم با همراهی دوتا دیگه از دوستانم با ایشون برداشتیم. ایشون همیشه می‌گفت: پروژه‌ی پایانی یک دانشجوی مهندسی در دوره کارشناسی، حتما باید عملی باشه تا دانشجو بفهمه درس‌هایی که خونده کجا و چطوری استفاده میشه!

   در همون دوران بود که خوشبختانه متوجه شدیم که ایشون علاوه بر اینکه تجربه‌ی ۲۵ ساله‌ی حضور در دانشگاه رو دارن، شرکتی رو هم تاسیس کردن و در اون شرکت، با کمک برخی از دانشجویان و مهندسین به کارهای فنی و عملی می‌پردازن. این شد که با یکی از بهترین دوستانم تصمیم گرفتیم، دوره‌ی کارآموزی رو در شرکت ایشون بگذرونیم و از اون‌جایی که پروژه‌ی کارشناسیمون هم با ایشون بود، قرار شد در زمان گذراندن کارآموزی، بر روی پروژه‌مون هم کار کنیم.

   محیط شرکت بسیار دوستانه و پویا بود و با حضور ایشون، در هر بار، رونق بیشتری می‌گرفت؛ مخصوصا که هرازچندگاهی در محیط کار هم، برای ما شعر می‌خوندن و داستان‌های پندآموز تعریف می‌کردن. پروژه‌های متعددی در اون شرکت انجام می‌شد که اکثرا ایده‌های خودشون بود. پروژه‌هایی که جنبه‌های آموزشی، فرهنگی و سرگرمی داشتن و در نهایت منجر به تاسیس موزه‌ی علوم شهرداری سمنان شدند.

   بعد از گذروندن دوره‌ی کارآموزی و انجام پروژه و دفاع، مجددا در دانشگاه سمنان این‌بار در دوره کارشناسی ارشد پذیرفته شدم و این یعنی این‌که بازهم می‌تونستم با ایشون درس بگذرونم. با شروع دوره ارشد، بنده تمایل زیادی داشتم تا در شرکتشون مشغول به کار بشم که خوشبختانه مورد توافق ایشون قرار گرفت و با توجه با اینکه دانشجوی کارشناسی ارشد بودم، به صورت پاره‌وقت، مشغول به کار شدم.

   تا قبل از این، بیشتر مراودات من و ایشون، بر سر مسایل درسی و دانشگاهی بود؛ اما از این به بعد علاوه بر موارد قبل، بیشتر به ایشون نزدیک شده بودم و می‌تونستم از وجودشون بهره ببرم. روز به روز که شناخت بیشتری از ایشون پیدا می‌کردم، علاقه‌م هم به ایشون بیشتر می‌شد. نه تنها من، بلکه بقیه کسانی که در شرکتشون کار می‌کردن، در این‌مورد وضعیتی شبیه من رو داشتن. با خوندن سطرهای بعدی شاید به برخی از این علت‌ها واقف بشید.

   یکی از خصوصیات بارز اخلاقی ایشون، این بود که در هر محیطی و هر شرایطی، متناسب با اون شرایط برخورد می‌کردن. با این‌که کارمند شرکت ایشون بودم، اما در دانشگاه و در کلاس درس، همه فقط دانشجوی ایشون بودن و کسی امتیاز دیگه‌ای نداشت مگر این‌که در اون درس، از بقیه پیش می‌افتاد. و اگر درون اتومبیلشون باهاشون هم‌مسیر می‌شدیم، مثه یک دوست با ما بر خورد می‌کردن و برادرانه توصیه‌هایی رو به ما می‌گفتن. و وقتی دختر کوچیکشون رو به محل کار می‌آوردن، احساسات پاک پدرانه درون چشمانشون موج می‌زد؛ و وقتی کسی بیمار می‌شد یا مشکلی براش پیش میومد، بسیار ناراحت می‌شدند و خودشون چندین بار مستقیما ، جویای احوال می‌شدن.

   ایشون بسیار متواضع بودن. در زمان افتتاح موزه و پارک علوم کودک و نوجوان سمنان، وقتی که از ایشون تقدیر شد، اسم تک‌تک کارمنداشون رو بردن و بین خودشون و کارمنداشون، تفاوتی نذاشتن. حتی وقتی که برای اولین بار نمایشگاه تابلوهای گویا- که طراحی و ساخت آن در شرکت ایشون و تحت نظارتشون بود- برپا شده‌بود، در ابتدا حاضر به مصاحبه نشدن و گفتن: کسی که این‌ها را ساخته باید خودش مصاحبه کنه! در حالی که ایده و اعتبار طرح از خود ایشون بود.

   ایشون به فرهنگ و ادب و هنر بسیار اهمیت می‌دادن؛ آموزش کودکان براشون مهم بود؛ با تولید و توسعه‌ی دستگاه راهنمای چندزبانه‌ی گردشگری سعی در رونق صنعت گردشگری و در کنار آن، ایران‌شناسی رو داشتن. همچنین تسلط بسیار بالایی بر موسیقی کلاسیک غربی داشتن. طوری که خودشون می‌گفتن فقط بیش از ۴۰۰ کاست موسیقی کلاسیک و بیش از ۱۰۰ کاست موسیقی سنتی ایرانی داشتن.

   این شخصیت کسی نبود جز مرحوم زنده یاد استاد دکتر خشایار یغمایی که دیگر در میان ما نیست …

   فقط می‌تونم بگم که: ایشون نه تنها در درس و کار، بلکه در بسیاری از زمینه‌های زندگی، استاد من بود. استادی که با مهربانی، سعی در آموزش شاگردانش و تمامی اطرافیانش داشت و سعی می‌کرد تمام رفتارهاش حساب شده باشه. گفتارش سنجیده بود و کسی را آزرده خاطر نمی‌ساخت. اهل تفکر و عمل بود. او کسی بود که کلمه‌ی " انسان" برازنده‌ی او بود.

   یادش گرامی، نامش جاوید، راهش پاینده، و روحش قرین رحمت ایزد یکتا و بی‌همتا باد … 

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. حسین جعفری گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

   ۱۱۵ دیدگاه | ۳۶۳۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   استاد نادر ابراهیمی در ابتدای کتاب "خانه ای برای شب" که چاپ اول آن مربوط به سال۱۳۴۱ است می نویسد :
   "این کتاب را به رحیم قاضی مقدم – که با دوستیم بیش از همه کس او را عذاب داده ام – تقدیم میکنم"

   اوپس از سالها، کتاب " یک عاشقانه آرام" را اینگونه آغاز میکند :

   دیگرجوان نیستم
   میانسال هم نیستم
   به همین خاطر است که همیشه می اندیشم: این آخرین اثری است که به او پیشکش می کنم؛ و به فکرم می رسد که بنویسم "برای آخرین بار، به او" اما احساس می کنم که در این جمله، نقصی هست، و اضطرابی.
   یادم می آید اولین کتابم را، در نیمه راه جوانی، به بهترین دوست روزگار کودکی تا جوانی ام تقدیم کردم: "به برادرم رحیم قاضی مقدم، که با دوستی ام با او بیش از همه کس او را عذاب داده ام"
   حال، در آستانه پیری، می خواهم جمله ای شبیه به آن بگویم:
   " به همسرم فرزانه، که با مهر بی حدم به او، تنها کسی بوده ام که پیوسته عذابش داده ام… "
   و افسوس که نمی توان بازگشت و از نو ساخت؛ اما، دست کم به آن ها که در آغاز راهند می توان یادگاری کوچکی داد؛ شاید به کارشان بیاید.
   «یک عاشقانه آرام» و اگر خدا بخواهد و زنده بمانم، «یک عاشقانه بسیار آرام» ، یادگاری ست از من و او به همه ی آن ها که در آغاز راه هند….
   ن.ا
   آذرماه ۷۳

   برای پاسخ دادن وارد شوید
8. محمد فروتن گفت:

   ۲۴۹ دیدگاه | ۲۶۰۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   با این که متن تقدیمی محمود سریع‌القلم  از کتاب «عقلانیت و توسعه‌یافتگی» در متن آمده است، اما به جهت شیفتگی‌ام به متن تقدیمی ایشان در کتاب «اقتدارگرایی ایرانی در عهد قاجار»، آن را به شما متممی‌های عزیز تقدیم می کنم :  

   تقدیم به ایرانیان زیر ده سال، که در آینده

   برای کسب ثروت، به نهاد دولت نزدیک نخواهند شد؛

   برای افزایش قدرت کشور، ثروت تولید خواهند کرد؛

   ظرفیت نقدپذیری و اصلاح تدریجی را در خود پدید خواهند آورد؛

   از فرهنگ واکنش‌های سریع به خویشتن‌داری، ارتقاء فرهنگی پیدا خواهند کرد؛

   از فرهنگ شفاهی و غیردقیق به فرهنگ مسئولانه مکتوب، انتقال تمدنی پیدا خواهند نمود؛

   از رفتارها و کارهای کوتاه مدت به گسترۀ درازمدت، رشد فکری پیدا خواهند کرد؛

   تضعیف، تخریب و انتقام را از فرهنگ سیاسی خود حذف خواهند نمود؛

   به رشد فردی و استقلال فکری از طریق مطالعه حداقل دو ساعت در روز روی خواهند آورد؛

   برای ایرانیان دیگر از رانندگی گرفته تا کسب قدرت، حقوق قائل خواهند شد؛

   از رشد و موفقیت دیگران به طور واقعی خوشحال شده و درس خواهند آموخت؛

   غرور بی جا، حسادت و ناجوانمردی را به سکوت، احترام و گذشت تبدیل خواهند کرد؛

   دروغ‌گویی و وارونه جلوه دادن واقعیت‌ها را از نظام معاشرتی خود با دیگران حذف خواهند نمود؛

   برای کسب قدرت، به اصل رقابت و فرصت برای دیگران اعتقاد خواهند داشت؛

   و پس از رسیدن به قدرت، فقط دورۀ محدودی صرفاً برای تحقق کارهای بزرگ، در قدرت خواهند ماند.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
9. علی اصغر لطفی گفت:

   ۱۶ دیدگاه | ۴۱۴۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   کتاب جالبی که همه صفحات آن تقدیم بود!
   سال ۱۳۸۷ در بیست‌ و یکمین نمایشگاه کتاب تهران دو تا کتاب جالب خریدم که عجیب بودن آن‌ها از محتوایش جذابتر بود. یکی کتاب محمد صالح علا که همه صفحات آن سفید بود به نام «آنجه مردان در باب زنان می‌دانند» این کتاب تقریبا شبیه یک دفترچه سفید بدون خط بود و کتاب جیبی دیگری با عنوان «تقدیم به شما..» خاطرم نیست کتاب دوم (تقدیم به شما) از چه کسی بود، همین‌طور  یادم نیست کجا آن را گم کردم یا چه کسی به امانت برد!
   تمام صفحات کتاب «تقدیم» بود. نویسنده هر صفحه را با یک جمله کوتاه خوب به کسی که دوستش داشت یا نداشت تقدیم کرده بود. شیوه صفحه‌آرایی کل کتاب هم شبیه تکرار صفحات متداول تقدیم بود که همه دیده‌اید. یک جمله یا پاراگراف کوتاه بالای صفحه و بقیه صفحه سفید بدون شماره تا آخر.
    یک کتاب پر از تقدیم!

   برای پاسخ دادن وارد شوید
10. صفا ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

    ۲۱۵ دیدگاه | ۲۵۷۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    داستان تقدیم نامه ی کتاب ها و معاشقه پر از صفا و اخلاصی که در پس این تقدیم هاست گاه انسان را به وجد می آورد.
    اینکه نویسنده حاصل دانش و خلاقیت و عمر خود را در قالب کلمات و کتاب می ریزد و با همه وجود، صفحه تقدیم آن را چون روبانی رنگی بر کتاب می نشاند.
    گاه نویسنده نسخه ای از کتاب خود را به دوست، استاد یا عزیزی تقدیم می کند و بر صفحه اول کتاب هم تقدیم نامه ای می نویسد.
    استادی تعریف می کرد مرحوم قیصر امین پور یکی از کتاب های خود را نزد استاد خود  (اگر اشتباه نکنم استاد بدیع الزمان فروزانفر) برد و به رسم ادب نسخه ای از کتاب را به ایشان تقدیم کرد.
    استاد از شاگرد سابق خود خواست تا با دستخط خود تقدیم نامه ای یا جمله ای بر کتاب بنویسد.
    قیصر هم ظاهرا امتناع می کند و کتاب خود را بی ارزش تر از آن می بیند که تقدیم نامه به استاد بنویسد.
    از استاد اصرار و از شاگرد انکار تا اینکه استاد، با صفای تمام و به لبخند حاکی از مهر در حضور دوستان حاضر در جمع می گوید:
    بنویس؛ نمی خواهم بعدها کسی کتاب را در کتابخانه ام ببیند و فکر کند بابت این کتاب پول پرداخت کرده ام…

    برای پاسخ دادن وارد شوید
11. عباس بهادری گفت:

    ۱ دیدگاه | ۱۸۲۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    من از این نوشته خیلی خوشم اومد، اکثر کتاب خوان ها معمولا دوست دارند که اگر مطلب جدید و جذابی رو مطالعه کردند به بقیه دوستان هم انتقال دهند در این بین احتمال اینکه همان کتاب را به دوست خود هم هدیه دهند زیاد است

    برای پاسخ دادن وارد شوید
12. هوشمند خاموش گفت: (عضو ویژه)

    ۲۵ دیدگاه | ۳۲۷۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    ما همه در کلمات یک کتاب غرق می‌شویم و با نویسنده همراه. در این بین اغلب هیچ از دل نویسنده مطلع نمی‌شویم و از رنج‌ها و احساساتش غافلیم اما همین چند جمله، همین چند خط گویا پلی می‌شود بین دل ما و نویسنده. همین چند کلمه، کلید دل ما را در دست می‌گیرید و برای ما نام آشنا می‌شود. حالا دیگر بعد از خواندن این تقدیم نامه‌ها یک راز یا حس مشترک بین ماست و او دیگر جزئی از خود ماست. 

    مثل حس لوئیس به لوسی یا دنیل هندلر به بئاتریس… خیلی ساده یک جمله راز سر به مهری را فاش می‌کند.

    اینبار راز ما چیست؟!

    اینقدر سخت است که بنشینی و رازی را در یک جمله عمیق جاری کنی

    شاید برای تو و من یک جمله یعنی عصاره قلبمان

    برای پاسخ دادن وارد شوید
13. شهرزاد راسخ ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۸ درس)

    ۱۴۸۰ دیدگاه | ۴۱۶۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    * یکی از تقدیم‌های جالب رو من در کتاب آوای نامها از ایران زمین با پژوهش و نگارش خانم پری زنگنه خوندم. که اینجا می‌نویسمش:
    "تقدیم به نورچشمان دلبندم، شاه‌پری و امیرا.
    تقدیم به فرزندان تاریخ، رهروان جاودانه‌ها، به فرزندان دلیر رستم، کُرد و بلوچ، گیلک، لر، ترکمن. به فرزندان کوه‌نشینِ آذربایجان و دریادلان رضاییه، چادرنشینان چهارمحال و بختیاری، دشتهای پرگندم خراسان، دلسوختگان کویر، آبهای گرم و نخلستانهای پربار جنوب، سواحل خزر و جلگه‌ی زرخیزِ سیستان.
    تقدیم به فرزندانی که به نام مرغکی سبکبال در بوته‌زارهای کرمان صدایشان می‌کنیم، به کودکانی که در اسم گلی از گلستان قمصر می‌بوییمشان، به نوآمدگانی از گلگشت شیراز که سروناز می‌خوانمیشان و به نونهالانی به نام درختهای سپیدار، افرا و توسکای جنگلهای مازندران.
    تقدیم به همه‌ی فرزندان امروز و فردای ایران که نامهایشان در افقهای جهان آینده، جاودان و مایه مباهات جوامع انسانی باد.”
     
    * تقدیم دیگری که دوستش داشتم، از «آنتوان دو سنت اگزوپری» (آقای خلبان) هست در کتاب خلبان جنگ:
    "تقدیم به سرگرد الیاس و به کلیه‌ی رفقایم در گروه اکتشافی هوایی ۲/۳۳ و مخصوصا تقدیم به افسران دیده‌بان سرگرد «مورو»، ستوان «آزامبر» و «دوترتر»، که در ماموریتهای اکتشافی من در جریان جنگ، ۱۹۳۹-۱۹۴۰ به نوبت رفقای پرواز من بوده‌اند و من در تمام عمر دوست وفادار و صمیمی آنها خواهم بود."
     
    * تقدیم دیگری که برام جالب بود، متنی هست که «گوستاو فلوبر» در آغاز رمان مادام بوواری نوشته و این کتاب رو به وکیلش (Marie-Antoine-Jules Senard) که در دادگاهی بر علیه همین کتاب (+) از او دفاع کرده، تقدیم میکنه:
    "اجازه دهید نام شما را در بالای این کتاب ثبت کنم. زیرا پیش از هرچیز انتشار آن را مدیون شما هستم. […] بنابراین، در اینجا، ادای احترام من را بپذیرید، که هر چقدر هم که بزرگ باشد، هرگز به اوج فصاحت و ازخودگذشتگی شما نخواهد رسید.
     
    * و یکی دیگه از تقدیم‌هایی که برای من دوست‌داشتنی بود، مربوط میشه به ترجمه‌ی کتاب سکوت در عصر سر و صدا (ارلینگ کاگه) توسط سامان عزیزی (+) دوست خوب متممی‌مون که مینویسه:
    "در پایان، دلم می‌خواهد این ترجمه را به بانیِ متمم و همه‌ی متممی‌ها تقدیم کنم."

    برای پاسخ دادن وارد شوید
14. سعیده احمدزاده ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

    ۵۸۶ دیدگاه | ۲۲۷۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    تقدیم های اول کتاب‌ها همه عالی هستن. 

    من البته از نوشته جمالزاده در اول کتاب شاهکار، خوشم میاد. جمالزاده می‌نویسه:

    این کتاب را به زن بسیار خوب و عزیزم اکی تقدیم میدارم و از او تشکر دارم که با نیکی و سادگی بسیار طبیعی خود زندگی مرا مرتب و مطبوع ساخت و از برکت وجود او حسابی زندگی کردم و فهمیدم زندگی می‌کنم و مزه زندگی را چشیدم.

    ژنو تیر ۱۳۳۶شمسی 

    جمالزاده 

    البته بماند که تو ویکی پدیا اسمی از اکی نیست؛ ولی همین نوشته جمالزاده در اول کتاب شاهکار، یک شاهکاره و من واقعا خوشم اومد. 

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
15. کیانا. گفت:

    ۱۲ دیدگاه | ۱۵۸۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    من بهترین تقدیمی که اخیرا دیدم، مربوط به پایان نامه ارشد یکی از دانشجویان بود که به نظرم خیلی ارزشمند بود بین همه این تقدیم هایی که به سیاستمداران و صاحب منصبان میشه..نوشته بود:

    "تقدیم به ۱۷۶ 

                             و تقدیم به ۱۵۰۰ 

                                             و تقدیم به ۸۵۰۰۰

                                                   و تقدیم به همه اعدادی که فراموش میشوند

                                                             

    برای پاسخ دادن وارد شوید
16. مهدی کلانترزاده گفت:

    ۵۵۱ دیدگاه | ۱۹۵۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    علاوه بر تقدیم کتاب ، یک سبک هم هست که در ابتدای یک کتاب یک شعر و یا تک جمله رو میارند ،
    دکتر حسین بشیریه در صفحه اول کتاب " دولت و انقلاب در ایران " (اگر اسم کتاب رو اشتباه نگفته باشم )  این شعر رو از شاملو نقل میکنه : 
    باش تا نفرین دوزخ از تو چه سازد
    که مادران سیاه پوش داغداران زیباترین فرزندان آفتاب و آب 
    هنوز از سجاده ها سر برنگرفته اند. 
    یعنی بدون خوندن کتاب هم میشه حدس زد موضوع چیه…
     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
17. سید سجاد حسینی گفت:

    ۳۲ دیدگاه | ۱۴۲۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    مقصود فراستخواه هم در کتابش ما ایرانیان تقدیمی نوشته.

    تقدیم به ایرانیان

    ملتی با تاریخ و تبار

    دارای فرهنگی متنوع

    و سرشار از استعداد های عظیم انسانی

    برای پاسخ دادن وارد شوید
18. علی غفاری ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

    ۴۳۳ دیدگاه | ۱۹۲۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    تقدیم لوئیس برام از همه قسنگ تر بود. 

    ما خیلی طول می کشه که خودمون رو بشناسیم. شاید تا پایان عمرمون هم این شناخت زمان ببره. من هم هرچه شناختم از خودم بیشتر می شود به روحیات مختلف و غلایق متضاد خود پی می برم. انگار کودکی و جوانی و پیری در ذهنم زندگی می کنند. همین نارنیا یا هری پاتر را در بچگی دیده ام و در دهه سوم زندگی ام برایم دیدنشان به همان اندازه اما از جنس دیگری لذت بخش بود. من باید به هرسه شان توجه کنم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
19. مهشید افشایی گفت:

    ۲۸۴ دیدگاه | ۴۱۱۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    برنی اس. سیگل در صفحه ی تقدیم کتاب نسخه های زندگی ( ترجمه خانم  فرناز فرود) متن تاثیرگذاری نوشته است. بدین شرح :
    این کتاب را به کمدی انسانی
    یعنی زندگی
    و دلایل بی شمار ارزشمند بودن آن
    منظره ی یک نوزاد
    عشق یک مادر
    خانواده
    لیس یک سگ
    خُرخُر یک گربه
    فرصت دوست داشتن و دوست داشته شدن
    لحظات عزیز سهیم شدن غم و شادی
    و همسرم بابی
    که برای عشق و پذیرشی که دارد لطف و رحمت خداوند بر او باد
    و به فرزندانمان
    به دلیل پذیرفتن و دوست داشتن پدر و مادرشان
    تقدیم می نمایم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
20. تهمینه محمد علی زاده گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۳ درس)

    ۱۹۷ دیدگاه | ۳۰۷۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    "ما بدون زنان خوب، مردان کوچکیم…." از متن کتاب

    و یک بار دیگر، این کتاب کوچک را به حضور همسرم فرزانه تقدیم می کنم، که در ساختن "ابن المشغله" و "ابوالمشاغل"  نقشی قطعی و بنیادی داشته است.

    نادر ابراهیمی

    برای پاسخ دادن وارد شوید
1 2 3 4 بعدی »