هشتگ چیست | استراتژی هشتگ گذاری و استفاده از هشتگ در اینستاگرام

علامت # برای انگلیسی زبان‌ها یک علامت جدید نیست.

آمریکایی‌ها برای چند دهه این علامت را Number Sign (نشانهٔ عدد) و گاه Pound می‌نامیدند و هنوز هم این علامت را برای «رتبه‌بندی» و نیز به عنوان جایگزین واژهٔ «عدد» به کار می‌برند. به عنوان مثال، نفر اول در یک مسابقه یا موضوع نخست در یک فهرست را با ۱# نشان می‌دهند و آن را به این صورت می‌خوانند: Number One.

این علامت به تدریج راه خود را به صفحهٔ شماره‌گیر تلفن‌ها هم باز کرد. این‌که کاربرد # در تلفن‌ها چه بود و برای چه چنین چیزی به تلفن‌‌ها اضافه شد،‌ داستانی طولانی و خارج از موضوع درس ماست.

اما مهم این است که انگلیسی‌زبان‌های خارج از‌ آمریکا این علامت را به خاطر شکل خطوط مورب موازیِ به کار رفته در آن Hash نامیدند. احتمالاً دقت کرده‌اید که هاشور زدن هم که ما در فارسی به کار می‌بریم (hachure) با واژهٔ هش از یک خانواده است.

بنابراین کلید هش یا Hash Key به یکی از کلیدهای شناخته‌شده در صفحهٔ شماره‌گیر تلفن‌ها تبدیل شد.

دکمهٔ هش پس از ورود به دنیای تلفن‌ها، جایگاه خود را تا امروز حفظ کرد.

«جایگزین شدن تلفن‌های ثابت با گوشی‌های موبایل» و حتی «حذف صفحه کلید مکانیکی و تبدیل آن به صفحه کلید تاچ» باعث نشد که کلید هش جای ثابت خود را زیر عدد ۹ از دست بدهد.

آنچه در ادامه می‌خوانید:

• تاریخچه هشتگ | معنی هشتگ چگونه تغییر کرد؟
• استفاده از هشتگ در توییتر
• کاربردهای هشتگ
• روش هشتگ گذاری
• نحوه صحیح هشتگ گذاری | نبایدها

تاریخچه هشتگ | معنی هشتگ چگونه تغییر کرد؟

نخستین کسی که پای علامت # را به دنیای کامپیوتر و تکنولوژی باز کرد، دنیس ریچی (Dennis Ritchie) بود؛ کسی که او را با خلق زبان برنامه نویسی C می‌شناسیم.

دنیس ریچی و همکارش برایان کرنیگان در سال ۱۹۷۸ استفاده از این علامت را در کتاب‌شان با عنوان زبان برنامه نویسی C معرفی کردند و به عنوان بخشی از ساختار زبان C آموزش دادند (+).

البته آن زمان هنوز اصطلاح هشتگ رواج نداشت و # را هم‌چنان Number Sign و گاه Pound می‌نامیدند. اما به هر حال، چشم برنامه‌نویسان و فعالان تکنولوژی از حدود چهار دهه قبل با این علامت آشنا شد.

استفاده از هشتگ به زبان برنامه‌نویسی C محدود نشد و هشتگ به عنوان یک علامت متمایزکننده به سرعت در سرویس‌های مختلف آنلاین رواج پیدا کرد.

به عنوان نمونه، در آن سال‌ها سرویس IRC برای چت و گفتگوی گروهی رواج داشت؛ تقریباً‌ چیزی شبیه همین گروه‌های گفتگو در تلگرام و واتس‌اپ، البته با ساختاری به مراتب ساده‌تر.

در آن زمان، بیشترِ کاربران این نوع سرویس‌ها، برنامه‌نویسان و افراد آشنا با تکنولوژی بودند. چون هنوز بخش بزرگی از جامعه به فناوری اطلاعات و ابزارهای ارتباطی مدرن دسترسی نداشتند.

به همین علت، ذهنیت برنامه‌نویسی و الگوهای رایج در آن، به سرعت به فضای IRC هم راه پیدا کرد و اتاق‌های گفتگوی مختلف با # مشخص شدند. مثلاً:

#programming

#algorithms

#friendship

#universitynews

توجه کنید که آن زمان هنوز مانیتورها تک‌رنگ یا منوکروم بودند. بنابراین نمیشد کلمات را با رنگ‌های مختلف متمایز کرد. همین علامت # کمک می‌کرد نام اتاق گفتگو از سایر حرف‌هایی که میان اعضا رد و بدل می‌شد متمایز شود.

استفاده از هشتگ در توییتر

استفاده از هشتگ در نسل جدید شبکه های اجتماعی داستان جالبی دارد. در میان شبکه های اجتماعی رایج امروزی، هشتگ برای نخستین بار در توییتر به کار برده شد. داستان رواج یافتن هشتگ را نشریهٔ اسمیتسونین با جزئیات کافی شرح داده است (+).

کریس مسینا (Chris Messina) را می‌توان مخترع هشتگ دانست. او حدود یک سال پس از تأسیس توییتر،‌ در سال ۲۰۰۷ در یک توییت به سایر کاربران پیشنهاد کرد برای مشخص کردن موضوع گفتگوها از علامت هشتگ استفاده کنند.

عده‌ای از کاربران توییتر هم با او همراه شدند و پیشنهادش را پذیرفتند. اما چنان‌که خود مسینا بعداً نقل می‌کند، در آن زمان توییتر به او گفته که چنین علامتی رواج پیدا نخواهد کرد و احتمالاً بیشتر خوره‌های کامپیوتر آن را به کار خواهند گرفت؛ همان کسانی که پیش از این با علامت # آشنا بوده‌اند و آن را به کار می‌برده‌اند (+).

اما حدس تیم توییتر اشتباه بود.

چند ماه بعد در همان سال، آتش‌سوزی سن‌دیگو اتفاق افتاد. کاربران توییتر برای این‌که بتوانند خبرهای آتش‌سوزی را منتشر کرده یا پیگیری کنند، از sandiegofire# استفاده کردند و این رویداد باعث شد کاربرد و فایده هشتگ مشخص شود.

مدتی طول کشید تا توییتر قانع شود برای هر هشتگ، یک URL و آدرس اختصاصی در نظر بگیرد (URL چیست؟).

منابع متعددی تأکید می‌کنند که هشتگ در توییتر به صورت جدی در جهان توسط ایرانی‌ها در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ رواج یافت و به تدریج فراگیر شد (+).

کاربردهای هشتگ

نمی‌توان کاربردهای هشتگ را به چند موردِ ثابت و مشخص محدود کرد. هشتگ گذاری روش‌های بسیار متنوعی دارد و مفهوم هشتگ، بسته به این‌که چگونه و کجا به کار برود، تغییر می‌کند.

آن‌چه در ادامه می‌آید، مهم‌ترین کاربردهای هشتگ، البته به قضاوت متمم است.

کمک به یافته شدن

یک کاربرد مهم هشتگ این است که به یافته شدن و دیده شدن مطلب (یا می‌توان گفت: محتوا) کمک کند. چه در کپشن یا استوری اینستاگرام و چه در فضاهایی مانند توییتر و پینترست، یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های کاربران برای استفاده از هشتگ همین است.

نمی‌شود برای تولید محتوا وقت بگذارید و بگویید دغدغهٔ دیده شدن ندارم و برایم مهم نیست کسی حرف‌هایم را بخواند یا بشنود.

فرض کنید مطلبی در زمینهٔ پرسونال برندینگ، معرفی پادکست یا عزت نفس نوشته‌اید یا یک فایل صوتی یا تصویری در این زمینه تولید کرده‌اید. واضح است که دوست دارید کسانی که دربارهٔ این موضوع جستجو می‌‌کنند، مطلب و محتوای شما را هم ببینند.

کمک به موتورهای توصیه گر (مثلاً‌ اکسپلور اینستاگرام)

ما در درس سواد دیجیتال دربارهٔ سیستمهای توصیه گر صحبت کرده‌ایم. این سیستم‌ها یکی از بخش‌های کلیدی در هستهٔ پلتفرم‌ها هستند. وقتی از آمازون یا دیجی کالا خرید می‌کنید، محصولات دیگری به شما پیشنهاد داده می‌شود و اتفاقاً همین پیشنهادها بخش قابل‌توجهی از فروش این پلتفرم‌ها را به خود اختصاص می‌دهند.

شبکه های اجتماعی هم از همین ابزار استفاده می‌کنند. مثلاً اینستاگرام مدام می‌کوشد با پیشنهاد پست‌ها و استوری‌های دیگران، ما را به بررسی اکانت‌های جدید و گذراندن وقت بیشتر در این شبکه وسوسه کند. این کار هم در بخش اکسپلور اینستاگرام انجام می‌شود و هم در تایملاین (بعد از مشاهدهٔ چند پست، وارد فهرست پست‌های اکانت‌هایی می‌شویم که آن‌ها را فالو نکرده‌ایم).

طبیعی است علاقه داشته باشید مطالب شما هم به دیگران پیشنهاد داده شود و پلتفرم، به افزایش فالوورهای شما کمک کند. برای این کار باید به پلتفرم اعلام کنید که مطلب شما دربارهٔ چیست و برای پیشنهاد دادن در کنار کدام موضوعات، مناسب است.

البته امروزه بیشتر شبکه های اجتماعی، تحلیل متن را به شکل کامل انجام می‌دهند و حتی اگر از هیچ هشتگی استفاده نکنید، باز هم مطلب شما احتمالاً برای تعدادی از کاربران نمایش داده خواهد شد. اما استفاده از هشتگ باعث می‌شود خطای پلتفرم در تحلیل مطلب شما کمتر شود و طبیعی است که الگوریتم‌های تحلیل معنای متن، وزن و اهمیت بیشتری برای کلمات هشتگ‌دار قائل خواهند شد.

طبقه بندی مطالب

اگر در شبکه های اجتماعی به شکل حرفه‌ای و گسترده فعالیت کنید و برای تولید محتوا وقت بگذارید، دیر یا زود با این مشکل مواجه می‌شوید که مطالب‌تان در هم آمیخته می‌شوند. حجم انباشته‌ای از مطالب شکل می‌گیرد که هر کدام به موضوع متفاوتی پرداخته‌اند و مخاطبی که بخواهد حرف‌ها و نظرات و پست‌ها و توییت‌های شما را در یک موضوع مشخص ببیند و بخواند،‌ سرگردان می‌شود.

هشتگ در این موارد می‌تواند به کار بیاید و به طبقه‌بندی بهتر مطالب کمک کند.

البته طبیعتاً اگر دنبال چنین هدفی هستید، نمی‌توانید سراغ هشتگ‌های عمومی و رایج بروید. مثلاً‌ اگر از #نقل-قول یا #بازاریابی استفاده کنید، باز هم مطالب‌تان با هزاران مطلبی که دیگران با همین هشتگ‌ها منتشر کرده‌اند، آمیخته خواهد شد و عملاً به مخاطب‌تان کمک نکرده‌اید.

در این‌جا معمولاً دو روش به کار می‌رود. یک روش استفاده از هشتگ‌های Branded است. مثلاً اگر فردی به نام احمد می‌خواهد موضوعات خود را طبقه‌بندی کند، ممکن است به سراغ هشتگ‌هایی از این دست برود:

#مارکتینگ-با-احمد   #معرفی-کتاب-با-احمد   #خاطرات-احمد

این روش ایراد جدی ندارد و خصوصاً برندهای تجاری علاقه‌ٔ خاصی به آن دارند. اما افراد دیگری هم هستند که ترجیح می‌دهند تا این حد روی نام خود تأکید نکنند و با نام خود به مخاطب فشار نیاورند. در چنین حالتی، می‌شود با ترکیب چند کلمه، هشتگ‌هایی ساخت که کمتر به کار رفته‌اند. مثلاً:

#نکته-های-ساده-مارکتینگ   #این-کتابها-خوبند   #می‌نویسم-تا-فراموش-نشود

بدیهی است این نحوه هشتگ‌گذاری، هدف دیده شدن و یافته شدن را تأمین نمی‌کند. بلکه صرفاً برای ساختار بخشیدن به محتوا مناسب است و به کار می‌آید.

تعریف و اجرای کمپین های تبلیغاتی و برگزاری مسابقه

یکی دیگر از کاربردهای هشتگ، پیاده‌سازی کمپین های تبلیغاتی و برگزاری مسابقه است. حتماً دیده‌اید که بسیاری از برندهای بزرگ و حتی کسب و کارهای کوچک، مسابقه‌هایی را در شبکه های اجتماعی اعلام می‌کنند و از همه می‌خواهند که برای شرکت در مسابقه، از یک هشتگ مشخص استفاده کنند.

مثلاً ممکن است شرکتی که ماگ چای و قهوه می‌فروشد، از مخاطبان خود بخواهد عکسی از ماگ روی میزشان بیندازند و آن را با هشتگ #ماگ-و-میز منتشر کنند. همان‌طور که بارها دیده‌اید، معمولاً برای ایجاد انگیزه در کاربران، قرعه‌کشی‌هایی هم انجام می‌شود و به تعدادی از کسانی که از این هشتگ استفاده کرده و عکس یا مطلبی را منتشر کرده‌اند جایزه داده می‌شود.

هشتگ برند

یکی دیگر از کاربردهای هشتگ، یادآوری برند است.

بسیاری از افراد و کسب و کارها، از یک هشتگ ثابت زیر تمام پست‌ها و داخل تمام توئیت‌های خود استفاده می‌کنند و اساساً مقید هستند که حتماً همهٔ محتوای تولیدی خود را هشتگ گذاری کنند.

این کار حداقل دو مزیت دارد.

مزیت اول این است که برند را پیش چشم مخاطب قرار می‌دهد و می‌تواند به افزایش یادآوری برند کمک کند (یادآوری برند چیست؟).

مزیت دیگر هم این است که محتوای اصلی ارائه شده توسط برند را به جریان هشتگ در شبکه های اجتماعی تزریق می‌کند. وقتی یک برند بزرگ می‌شود، افراد بسیاری دربارهٔ آن می‌نویسند و حرف می‌زنند و قاعدتاً از هشتگ آن برند هم استفاده می‌کنند.

عده‌ای از علاقه‌مندان برند هم احتمالاً هشتگ آن برند را دنبال می‌کنند. منطقی نیست که صاحب یک برند (چه برند شخصی و چه برند محصول و کسب و کار) این جریان را به کلی به کسانی واگذار کند که شناخت کاملی از برند و سیاست‌هایش ندارند. با هشتگ گذاری روی همهٔ محتواهای تولید شده، صاحب برند هم می‌تواند سهمی از این جریان (و قطعاً نه تمام جریان) را به خود اختصاص دهد.

انتقال بار احساسی یا اشاره به موضوع و کانتکست (بستر) حرف

گاهی اوقات استفاده از هشتگ نه برای کمک به دیده شدن و یافته شدن است و نه برای طبقه‌بندی موضوعات. بلکه نویسنده صرفاً احساس می‌کند اصل پیام به اندازهٔ کافی گویا نیست یا ممکن است مخاطب، آن حسی را که گوینده مد نظر داشته، به شکل تمام و کمال دریافت نکند.

به کاربرد هشتگ در متن‌های زیر توجه کنید:

کسی که هشتگ #سی-سالگی یا #عصبانی-هستم را به کار می‌برد،‌ مسئله‌اش چیزی متفاوت از دیده شدن است. دغدغه‌ٔ او انتقال دقیق پیام است. چنین فردی دلش می‌خواهد مخاطب بداند که هنگام نوشتن این متن، عصبانی بوده است. یا می‌خواهد تأکید کند که تعبیر تردمیل زندگی، صرفاً‌ یک جملهٔ شبه‌فلسفی بی‌هدف نیست،‌ بلکه حال و هوایی است که احتمالاً در حوالی تولد خود در سی سالگی تجربه کرده است.

همهٔ آن‌چه تا این‌جا گفته شد، یک پیام کلیدی در خود دارد: باید استراتژی هشتگ داشته باشید.

هشتگ گذاری یک کار ساده و تصادفی نیست که پس از تولید محتوا و در آخرین لحظات، بسیار سریع و بدون فکر، انجام شود. باید استراتژی هشتگ شما کاملاً‌ مشخص باشد. بدانید مجموعه هشتگ‌های مورد استفاده شما چیست و برای هر مطلب، آگاهانه و هوشمندانه، تعدادی از آن هشتگ‌ها را انتخاب کرده و به کار بگیرید.

روش هشتگ گذاری | کجا از هشتگ استفاده کنیم؟

همان‌طور که پیش از این گفتیم، هشتگ گذاری چیزی نبوده که روش آن از بالا به پایین تحمیل شود. کاربران شبکه های اجتماعی خودشان به نتیجه رسیدند که استفاده از هشتگ مفید است. طراحان و توسعه‌دهندگان شبکه های اجتماعی هم با الهام از طریقه هشتگ گذاری کاربران، این مسیر را تسهیل کردند.

بنابراین هشتگ گذاری تا حدی سلیقه‌ای است و هر فرد ممکن است به شکل متفاوتی از هشتگ استفاده کند. با این حال معمولاً از هشتگ به یکی از شکل‌های زیر استفاده می‌شود:

  هشتگ گذاری در پایان متن

حرفه‌ای‌ترین و تمیزترین شیوهٔ استفاده از هشتگ، قرار دادن آن‌ها در پایان متن است؛ خواه این متن، یک توییت در توییتر باشد یا کپشن یک پست در اینستاگرام. با این کار در عین این‌که موضوع متن را مشخص کرده و تأکیدهای خود را هم نشان داده‌اید، اصل متن کاملاً خوانا باقی می‌ماند. به مثال‌های زیر که از سایت با متمم اقتباس شده توجه کنید:

  هشتگ گذاری داخل متن قبل از کلمات کلیدی

گاهی اوقات با هدف صرفه‌جویی در فضا – خصوصاً در پلتفرم‌هایی مثل توییتر – هشتگ‌ها را داخل متن و قبل از کلمات کلیدی قرار می‌دهند. این کار یک ایراد و یک مزیت دارد.

ایراد آن این است که خواندن متن را کمی دشوار می‌کند. خصوصاً اگر تعداد هشتگ‌های داخل متن زیاد باشد. اما مزیت آن این است که در همان لحظهٔ خواندن متن (کپشن، مقاله یا توییت) به مخالف نشان دهید که تأکید اصلی شما روی کدام کلمه یا موضوع است.

متنی را که کمی بالاتر دربارهٔ عوارض کرونا نوشتیم می‌شود به شکل زیر بازنویسی کرد:

همون‌طور که می‌بینید، با بردن هشتگ داخل متن، دیگر نیازی به تکرار کلمات «کرونا» و «عوارض کرونا» نبوده و به همین علت، متن اصلی کمی کوتاه‌تر شده است. در عین حال، مخاطب در همان کلمات نخست شما متوجه می‌شود که محور حرف شما، عوارض بیماری کروناست و آن‌چه در ادامه نقل می‌کنید، صرفاً تأییدی بر جملهٔ اول متن‌تان است.

حتماً توجه داشته باشید که در «هشتگ گذاری داخل متن» افراط نکنید. اضافه کردن دو یا سه هشتگ دیگر، خصوصاً اگر روی کلمات نامربوطی قرار بگیرند، می‌توانند تصویر یک فرد غیرحرفه‌ای را از شما در ذهن مخاطب بسازند:

شاید کسی که متن خود را به شکل بالا هشتگ گذاری می‌کند، امید داشته باشد که شبکه های اجتماعی نوشته‌اش را به افراد بیشتری نمایش دهند. اما بعید است کسی که هشتگ شمع یا آمریکا را جستجو می‌کرده یا به موضوعاتی نظیر شرکت آمازون و فعالیت‌های آنلاین علاقه داشته، از دیدن چنین متن و خبری خوشحال شود.

اجازه بدهید دربارهٔ هشتگ زدن روی کلمهٔ «اتفاق» هم صحبت نکنیم؛ اگر چه متأسفانه هنوز در میان بخشی از کاربران شبکه های اجتماعی کسانی وجود دارند که روی «از» و «در» و «به» هم هشتگ می‌زنند.

  هشتگ گذاری در کامنت‌ها

در برخی شبکه های اجتماعی مانند اینستاگرام این امکان وجود دارد که برخی از کلمات را به شکل هشتگ در کامنت قرار دهید. البته این کار به مخاطب شما برای درک بهتر متن و تأکیدات شما کمک نمی‌کند. بلکه صرفاً باعث می‌شود آن پلتفرم، درک بهتری از محتوا و موضوع مطلب شما داشته باشد و احتمالاً آن را به کاربران دیگری که دغدغهٔ مشابه دارند نشان دهد.

البته افراط در این کار هم می‌تواند باعث شود که یک پلتفرم آن را از جنس «تکنیک سیاه» تشخیص داده و آن را به عنوان امتیاز منفی برای شما در نظر بگیرد.

نحوه صحیح هشتگ گذاری | نبایدها

اشتباهات بسیاری در هشتگ گذاری وجود دارد که کمی بالاتر به یکی از آن‌ها اشاره کردیم:  استفادهٔ افراطی از هشتگ. 

بسیاری از از شبکه های اجتماعی یک سقف برای تعداد هشتگ‌ها تعیین کرده کرده‌اند. مثلاً:

• حداکثر تعداد هشتگ در اینستاگرام برای یک پست ۳۰ عدد است
• برای یک استوری اینستاگرامی اجازه ندارید بیش از ۱۰ هشتگ استفاده کنید
• پینترست سقف مجاز هشتگ‌ها را ۲۰ عدد برای هر پین تعیین کرده است

اما توجه داشته باشید که تعداد هشتگ مجاز با تعداد هشتگ مناسب تفاوت دارد. قرار نیست از همهٔ ظرفیتی که در اختیار شما قرار داده شده استفاده کنید.

حتی در پلتفرم‌هایی مانند لینکدین و توییتر هم که سقف مشخصی برای تعداد هشتگ‌ها در نظر گرفته نشده، باز هم باید خودتان حساس باشید و بکوشید از مرز «تعداد مناسب» عبور نکنید.

مثلاً پیشنهاد متمم این است که در توییتر بیش از دو هشتگ و در لینکدین بیشتر از سه هشتگ به کار نبرید. در اینستاگرام هم پیشنهاد متمم این است که به پنج یا شش هشتگ اکتفا کنید و جز در موارد خاص و نادر به سراغ نُه یا ده هشتگ نروید.

استفادهٔ افراطی از هشتگ‌ها باعث می‌شود که مخاطبان، شما را فردی «هرزنویس» یا «اسپمر» تلقی کنند (اسپم چیست؟) و یا حتی کسانی که لحن تلخ‌تر و تندتری دارند، این کار را مصداق «گدایی مخاطب در شبکه های اجتماعی» در نظر بگیرند (شبیه تکنیکهای سیاه در بحث سئو).

تلاش برای تبلیغ و توسعهٔ صفحه‌تان در شبکه‌های اجتماعی، کار بدی نیست. اما بهتر است مخاطب احساس نکند که به شکل تهاجمی مشغول این کار هستید و کیفیتِ کار یا رضایت مخاطب موجود را در اولویت‌های پایین‌تر قرار داده‌اید.

نکته‌ی دیگری که باید همیشه به خاطر داشته باشید این است که  هشتگ ربایی نکنید. 

هشتگ ربایی یا Hashtag Hijacking به این معناست که وقتی می‌بینید یک موضوع ترند شده، بخواهید سوار هشتگ آن موج شوید و مخاطبان را به سمت اکانت خود و مطالب خودتان بکشید و جذب کنید (ترند چیست؟).

یک مثال از شکل سادهٔ هشتگ ربایی این است که وقتی محمدرضا شجریان فوت کرده، اکانتی که موزیک‌های پاپ و رپ هم منتشر می‌کند زیر پست‌ها و مطالب خود از #شجریان استفاده کند. شکل تلخ‌تر و بدتر این است که اکانتی که صابون، حوله یا شکلات می‌فروشد هم به سراغ #شجریان برود.

البته شکل نرم‌تری هم از این کار وجود دارد و آن این است که فروشندهٔ کیک،‌ کلیپی از شجریان بگذارد و زیر آن هم از خاطرات کودکی و نوجوانی‌اش با شجریان  بنویسد و از هشتگ #شجریان هم استفاده کند. اما این جنس کار، در حد هشتگ ربایی غیرحرفه‌ای نیست و شاید بتوان آن را بیشتر مصداق Newsjacking و سوار شدن روی موج‌ها و ترندهای خبری دانست.

ما در متمم در یک درس مستقل دربارهٔ هشتگ ربایی صحبت کرده‌ایم.

آنچه باقی مانده است…

آن‌چه تا این‌جا گفته شد، صرفاً در حد معرفی هشتگ و تاریخچه هشتگ بود. هنوز حرف‌های بسیاری در زمینهٔ کارکردهای هشتگ و استراتژی هشتگ وجود دارد که در آینده آن‌ها را در درس‌های دیگری بررسی خواهیم کرد.

استراتژی‌های مختلف برای استفاده از هشتگ، نرم افزارهای پیشنهاد هشتگ، روش انتخاب چند هشتگ محدود از بین گزینه‌های فراوان، تطبیق هشتگ با اندازهٔ اکانت و تعداد مخاطبان و نیز نحوهٔ ترکیب هشتگهای نیچ و هشتگهای ترند، از جمله بحث‌هایی هستند که در آینده به آن‌ها خواهیم پرداخت.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری شبکه های اجتماعی به شما پیشنهاد می‌کند: