نشانه های عزت نفس پایین | حساس بودن بیش از حد به حرف و نظر دیگران

۱۵۲۴ نظر برای نشانه های عزت نفس پایین | حساس بودن بیش از حد به حرف و نظر دیگران

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : علیرضا سرگزی



سلام
سنسورهای من قبلا خیلی حساس بودند ولی کم کم این حساسیت کاهش پیدا کرد!

یکی از دلایلی که به نظر من باعث کاهش این حساسیت شد این بود که:

به خودم گفتم تا کی برای دیگران می خواهی زندگی کنی، تا کی نظره بقیه برات اهمیت داره، این شد که گفتم فارغ از نظر بقیه برای خودم زندگی کنم و ازش لذت ببرم و باید راه خودمو پیدا کنم.

یکی از کارهایی که انجام میدم Ignore کردنه. هرکی توهین، بی احترامی و ... میکنه رو خیلی راحت با یه جا خالی رد می کنم و به خودم می گم ارزش نداره که بیام ذهنمو با فکر کردن به این جور مسائل بی ارزش درگیر کنم، کارهای مهم تری دارم برای فکر کردن!

با این توجیهات فعلا که دارم خوب و خوش زندگی میکنم.

یه کاره دیگه ای هم که انجام دادم این هست که طی این چند سال گذشته وابستگی خودم رو به افراد و محیط خیلی خیلی کم کردم و این کاهش وابستگی باعث شده که حساسیتی هم به اتفاقات بیرونی نداشته باشم.

وقتی به فردی یا مجموعه ای وابسته میشی خواه نا خواه نسبت به اتفاقات و نظرات اونها هم حساسیت بیشتری به خرج میدی.

به طور کلی شاید قبلا تشویق ها و تنبیهات محیطی روی من تاثیر گذار بود ولی در حال حاضر تشویق های محیطی و آسیبهای ناشی از برخورد های نامطلوب در زندگیم تاثیر خیلی کمی داره، در واقع حرف مردم برام از اهمیت کمی برخورداره!

ولی یک استثنا وجود داره:

نظر افراد مهم زندگیم چه به صورت تشویق چه به صورت برخورد نامطلوب چه مستقیم چه غیرمستقیم، برام ارزشمنده و بهم تلنگری میزنه که مسیر زندگی گذشته رو بررسی کنم و بر اساس اون به مسیر آینده متفاوت نگاه کنم.

چه بسا برخورد های نامطلوب محیطی حقیقت هایی رو به من یادآور بشه که برام تلخه و اون احساس ناخوشایندی که ایجاد می کنه به دلیل عزت نفس پایین من نباشه بلکه به دلیل تلخی اون حقیقت باشه.
 
تشویق ها و تنبیهات درونی برای من خیلی تاثیر گذاره نسبت به بیرونی:

روی کارهایی که انجام میدم فکر می کنم و برای کارهای خوبی که انجام دادم خودمو تشویق می کنم و برای کارهای خطایی که انجام دادم تنبیه میشم، این کار خیلی بهم کمک می کنه.

1. ماجد ثانی گفت: (عضو ویژه)

   ۱ دیدگاه | ۱۲۹۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   درود
   من معمولا توجه ام به محیط اطراف و کسانی که کنارشون هستم خیلی بالاست. اما اگر صحبتی در رابطه با من بشه، چه از سوی مثبت و چه از سوی منفی، معمولا بهش اهمیتی نمیدم. شاید برای دقایقی ذهنم رو مشغول کنه اما سعی میکنم سریع از موضوع رد بشم و آن را کنار بگذارم.
   سنسور های ذهنی من در رابطه با پیام های مثبت بیشتر کار میکنند و بیشتر توجه ام را جلب میکنند. معمولا این پیام ها من را بسیار خوشحال میکنند، ولی سعی میکنم بیش از انداره این خوشحالی را بروز ندهم و از این نیرویی که در من حاصل شده برای افزایش انرژی درونی ام استفاده کنم.
   در رابطه با مساله حفاظت از خود باید بگویم که در گذشته از این روش بسیار استفاده میکردم و خیلی از این موضوع ناراحت بودم. خصوصا در حوزه ی کار. ولی رفته رفته سعی کردم این روش را کنار بگذارم و با مسائل مختلف روبرو شوم. اتفاق جالبی که افتاد این بود که بیشتر آن چیزهایی که در ذهنم میگذشت هیچوقت اتفاق نمی افتادند و این راهکار‌های حفاظتی بیشتر به من آسیب میرساند تا این که از من حفاظت کند!

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. مهرداد عادلی گفت: (عضو ویژه)

   ۹ دیدگاه | ۵۵۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سنسور های ذهنی من بیش از حد در مورد خطرات محیطی فعال بودند ولی در اثر ارتباط بیشتر با جهان پیرامونم، کمتر به خطراتی که ذهنم آنها را بلقوه تشخیص میداد فکر میکردم.

   اولین روش که تلاش کردم فعالانه از آن استفاده کنم، تلاش برای دیدن جهان بیرون، به عنوان چیزی شبیه به خودم بود. مثلا در مورد افراد به این فکر میکردم که آنها هم مانند من ممکن است عزت نفس پایینی داشته باشند، و همین الگوی “آنها هم ممکن است مانند من …” برای تمام مسائل منفی و حتی مثبت درون خود پیاده سازی کردم.

   روش دوم هم مانند روش اول استفاده از تخیل بود اما بسیار بیشتر. با خود فک. میکردم که اگر این لحظه را خواب میدیدم، محتویات خوابم چه بود؟ با این روش از ترس هایی که پشت ترس موقعیت پنهان شده آگاه میشدم و نسبت بهتری با واقعیت موقعیت پیدا میکردم.

    

   نسبت به پیام های منفی بسیار بیشتر حساس هستم. در گذشته پیام منفی را به کل هویت خود بازتاب میدادم که البته نمونه ی نوعی عدم شناخت در مورد خود است، و پیام مثبت را نادیده میگرفتم چون تصور میکردم دیگران نمیدانند در کلیت وجود خود چه آدم به درد نخوری ام. در واقع برای ویژگی های مثبت خود هیچ جایگاهی قایل نبودم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. رها شهمیرزادی گفت: (عضو ویژه)

   ۲ دیدگاه | ۱۶۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   موردی که در ذهنم بولد شد این بود که به این دلیل که دوست دارم من رو به انتقاد پذیری بشناسند دربرابر حرف دیگران اکثرا سکوت میکنم و میگم حق با شماست و از مواضع خودم دفاع نمیکنم که خودم رو در شرایطی قرار ندم که دوباره از حساس بودنم یا انتقاد ناپذیریم صحبتی بشه و فقط سعی میکنم اگر اون انتقاد درست نبود جمع رو نامحسوس ترک کنم و دیگه خودم رو در موقعیتی قرار ندم که توسط اون فرد یا جمع مورد انتقاد اشتباه قرار بگیرم و نتونم دفاع کنم
   اما اخیرا به صورت اگاهانه خودم رو در موقعیتی قرار میدم که ریسک غیر ضروری رو متحمل بشم اوایل برام خیلی سخت بود دائم فکر میکردم دیگران درباره رفتارم و پوششم فکر میکنند و دائم فکر میکردم رفتاری نکنم که باعث ناراحتی دیگران بشه
   اما بعد از چند باری که خودم رو در این موقعیت ها قرار دادم فهمیدم ادمها خیلی کمتر از اون چه که من فکر میکردم به من فکر میکنند و حتی اگر هم فکر کنند دنیا تموم نمیشه و من باید شجاعت خودم بودن رو و تجربه کردن رو داشته باشم تا بتونم واقعا زندگی کنم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. مریم گفت: (عضو ویژه)

   ۳ دیدگاه | ۴۶۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   در گذشته برای محافظت از خودم در برابر حساسیتی که به بیش از حد بودنش آگاه بودم (و حتی در این مسئله هم خودم را مورد سرزنش قرار میدادم) خیلی کم در جمع ها (به خصوص جمع هایی که افراد متخصص در حوزه ی کارم حضور داشتند) شرکت می‌کردم، (در حالیکه شاید در مجموعِ مشارکت من در آن جمع ها در اکثر مواقع کامنت های مثبت نسبت به کامنت های منفی درمورد کارم خیلی بیشتر بود.) نظری نمی‌دادم و نظر دیگران را هم نمی‌پرسیدم. و به مرور با آسیب دیدن در زمینه های مختلف، مجبور به بیرون کشیدن خودم از پیله ی محافظت شدم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. الهام حسینی گفت: (عضو ویژه)

   ۲۰ دیدگاه | ۵۹۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   اکنون پس از مطالعه ی درس فوق متوجه شدم متاسفانه در این چرخه ی معیوب مدتیست گرفتار شده ام .

   چه کنم ؟ انکار ؟ در پوسته ی حفظ ظاهر رفتن ؟  جنگ و دعوا با عوامل ؟ اندوه و حساسیت بیشتر ؟

   چه نتیجه ای در بر خواهد داشت ؟

   برای کسی که اینجاست و تا این قسمت از مقالات را خوانده و علت بسیاری از مسایل را فهمیده فرار نسخه کارسازی نیست .

   تا اکنون بر این چرخه ی حولناک واقف نبوده ام  و راهکار متناسبی ندارم که بتوانم به دیگران انرا توصیه کنم . اما میدانم باید این مشکل را حل کنم .

   آیا از پیام‌های مثبت و منفی به یک اندازه تأثیر می‌پذیرید؟

   بنظرم پیام منفی روی من اثر زیادتری دارد و خیلی ازارم میدهد.

   آیا کارهایی انجام می‌دهید که بتوان آن‌ها را مصداقِ «حفاظت از خود» یا Overprotective بودن دانست؟

   بله  گاهی به پنهان کاری نیز روی می اوردم .

   برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 … 72 73 74