شرکت نورالینک | ایده ایلان ماسک برای اتصال الکتریکی مغز و کامپیوتر

«همان‌طور که می‌بینید، موبایل ما به مغز این میمون متصل می‌شود. درست به همان سادگی که هر وسیلهٔ بلوتوثی دیگری را به گوشی‌مان وصل می‌کنیم.»

این جملات شگفت‌انگیز و شاید وحشت‌آور را در بخشی از گزارش تصویری نورالینک که در اوایل سال ۲۰۲۱ منتشر شد می‌شنوید (دانلود و مشاهدهٔ فیلم).

در آن کلیپ یک میمون ماکاک نُه ساله را می‌بینیم که تراشه‌های نورالیک در دو طرف مغزش کار گذاشته شده و در حال بازی با کامپیوتر است. اما به جای این‌که حرکت‌ها را از طریق جوی‌استیک (دستهٔ بازی) به کامپیوتر منتقل کند، صرفاً به حرکت‌ها فکر می‌کند و کامپیوتر متوجه می‌شود که میمون انتظار دارد چه حرکتی انجام شود.

البته این نخستین تجربهٔ نورالینک نبوده است. نورالینک در سال ۲۰۲۰ هم آزمایشی را روی خوک‌ها انجام داده و فیلم آن را منتشر کرده بود (+). در آن فیلم سه خوک مختلف نشان داده می‌شدند. یکی خوکی که زندگی طبیعی را تجربه می‌کرد. دیگری خوکی که تراشهٔ نورالینک در مغزش کار گذاشته شده بود و سیگنال‌های مغزش – به صورت وایرلس بدون این‌که سیمی بین مغز و دستگاه وجود داشته باشد – نمایش داده می‌شد. خوک سوم هم قبلاً تراشه در مغز خود داشته و این تراشه با جراحی برداشته شده بود. ماسک تأکید می‌کرد که خوک سوم از این جهت اهمیت دارد که انسان‌ها بدانند می‌توانند هر زمان بخواهند، تراشه‌های نورالینک را از داخل مغز خود بردارند و به زندگی قبلی خود بازگردند.

معرفی مختصر و تاریخچه نورالینک

شرکت نورالینک در نیمهٔ سال ۲۰۱۶ تأسیس شد. این شرکت خود را به عنوان شرکتی تحقیقاتی در حوزهٔ پزشکی ثبت و معرفی کرد (+).

این شرکت تیم بزرگی از محققان علوم اعصاب از دانشگاه‌های برتر جهان را گرد هم آورد تا دربارهٔ اتصال کامپیوتر به مغز انسان مطالعه و تحقیق کنند.

البته شرکت‌های دیگری هم بوده‌اند که فعالیت مشابه داشته‌اند، اما نام نورالینک از آن جهت بیشتر شنیده شد که ایلان ماسک یکی از بنیان‌گذاران آن بود؛ نامی که در کنار برندهایی مانند تسلا و اسپیس ایکس، همواره تداعی‌کنندهٔ بلندپروازی‌های بشر بوده است.

ماسک مدت‌ها به بهانه‌های مختلف دربارهٔ هوش مصنوعی و ارتباط مغز انسان با کامپیوتر صحبت می‌کرد. اما تأسیس نورالینک نشان داد که این حرف‌ها صرفاً در حد تصویرسازی و رویاپردازی نبوده و او واقعاً مصمم است در این زمینه گام بردارد.

علاوه بر ایلان ماسک، بسیاری از شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران طی سال‌های اخیر از نورالینک استقبال کرده و به آن امید بسته‌اند. شرکت‌های زیر نمونه‌ای از سرمایه‌گذارانی هستند که اکنون در نورالینک سهم دارند (+):

• شرکت سرمایه‌گذاری Vy Capital از دوبی
• شرکت Google Ventures (بازوی سرمایه‌گذاری گوگل / آلفابت)
• شرکت Founders Fund (سرمایه‌گذار روی فیس‌بوک، اسپیس ایکس، اسپاتیفای، آسانا، دیپ مایند، لیفت و شرکتهای دیگر)
• فِرِد اِرسام از بنیان‌گذاران Coinbase
• کِن هاوِری از بنیان‌گذاران PayPal

منظور از اصطلاحاتی مانند BCI یا MBI چیست؟

کتاب‌ها و مقالات علمی، فعالیت نورالینک را با اصطلاحاتی مانند BCI و MBI و BMI توصیف می‌کنند:

BCI = Brain-Computer Interface

BMI = Brain-Machine interface

MBI = Machine-Brain Interaction

همهٔ این نوع اصطلاحات، به رغم تفاوت ظاهری‌شان، به یک موضوع اشاره می‌کنند: بستری برای وصل شدن مغز و کامپیوتر به یکدیگر.

اکنون چند دهه است که می‌دانیم بنیاد اصلی مغز بر تعامل نورون‌ها با یکدیگر قرار دارد. نورون‌هایی که سیگنال‌های الکتریکی را میان خود رد و بدل می‌کنند. این مجموعهٔ درهم‌تنیدهٔ نورونی پس از دریافت ورودی از حسگرهای بدن (چشم، گوش، بینی و …) و پردازش آن‌ها، سیگنال‌های خروجی را به اندام‌های مختلف (از جمله ماهیچه‌ها برای حرکت) ارسال می‌کند.

نورالینک و همهٔ شرکت‌های دیگری که در زمینهٔ ‌BCI فعالیت می‌کنند، در تلاش‌اند تا بتوانند سیگنال‌هایی را که بین نورون‌ها رد و بدل می‌شود به کامپیوترها منتقل کرده و نیز با برنامه‌ریزی کامپیوتری، مغز را با سیگنال‌های مطلوب خود تغذیه کنند.

فعالان حوزهٔ ارتباط ماشین و مغز معتقدند که اگر محدودیت‌های امروز تکنولوژی را در نظر نگیریم، چنین کاربردهایی را می‌توان برای BCI تصور کرد:

به عبارت دیگر در BCI انتظار ما این است که سنسورهای عادی بدن (بویایی، شنوایی و …) دور زده شوند و مغز و کامپیوتر مستقیم با هم در تماس و تعامل باشند.

در تصویر زیر نمونه‌ای از یک تلاش قدیمی‌تر را در دانشگاه واشینگتون در سال ۲۰۱۵ برای اتصال دو مغز به یکدیگر می‌بینید (+):

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری داستان کسب و کار به شما پیشنهاد می‌کند: