مخترع کیست؟

می‌دانید که در پیام اختصاصی متمم، هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.

همواره گفته‌ایم که جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ای قطعی یا گزاره‌ای علمی و حتی یک موضع‌گیری مشخص در نظر گرفت.

اما همین جمله‌ها، می‌توانند ما را به فکر کردن وادار کرده یا فضایی برای بحث و گفتگو و تبادل نظر ایجاد کنند.

این بار به سراغ جمله‌ای از چارلز کترینگ (Charles Kettering) می‌رویم.

ما قبلاً یک بار هم از یکی از جملات او در بحث مهارت کار تیمی استفاده کردیم (مطلبی تحت عنوانِ ایده‌ها را به کمیته‌ها نسپارید) و در آن‌جا به سوابق او در زمینه‌ی ایده پردازی و اختراع پرداختیم.

این بار می‌خواهیم جمله‌ی دیگری از او را بخوانیم و به بحث بگذاریم:

از کنار این جمله هم، مانند سایر جمله‌های مطرح شده در #دعوت به گفتگو نمی‌تواند با یک علامت  یا  به نشانه‌ی رد یا تأیید عبور کرد.

این جمله را می‌شد به بحث خلاقیت و حل مسئله هم ارتباط داد و در آن‌جا مطرح کرد.

اما آن را در درسِ یادگیری مطرح کرده‌ایم تا از زاویه‌ای متفاوت به آن نگاه کنیم:

حرفِ کترینگ به طور خاص درباره‌ی اختراع کردن و مخترعان است.

اما این حرف، فرصت خوبی است تا یک بار دیگر به چالش همیشگی احترام به چارچوب و رها کردن چارچوب فکر کنیم.

شاید بارها از کنار چنین بحثی به آرامی گذشته‌ایم، اما به خوبی می‌دانیم که بی‌توجهی به پاسخ آن در یادگیری‌های شخصی و شغلی، بی‌هزینه نیست:

• شما چگونه مرز این دو را تشخیص می‌دهید؟
• چه زمانی تصمیم می‌گیرید بخشی از آموخته‌هایتان را کنار بگذارید؟
• آیا کسانی را می‌شناسید که زودهنگام از چارچوب‌های رسمی خارج شده باشند و فعالیت‌هایشان عقیم مانده باشد؟
• آیا کسانی را دیده‌اید که زندانی آموخته‌های خود و ناتوان از خلق هر دستاورد تازه‌ای باشند؟
• خود را بیشتر در معرض کدام خطر می‌بینید؟ آن‌هایی که بیش از حد تسلیم آموخته‌ها هستند و باید به یادشان آورد که قرار نیست همه‌ی آموخته‌هایشان را جدی بگیرند؟ یا کسانی که زودهنگام از چارچوب‌های رسمی آموزش خارج شده اند؟

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مهارت یادگیری به شما پیشنهاد می‌کند: