مانع اصلی در رسیدن به خواسته ها

مثل همیشه، این بار هم #دعوت به گفتگو می‌خواهیم به سراغ یکی از جمله‌های کوتاهی برویم که در پیام اختصاصی برایتان نمایش می‌دهیم.

جمله را از آبراهام مزلو  انتخاب کرده‌ایم و چون حرف مزلو، می‌تواند بحثی کلیدی در انگیزش باشد، آن را به عنوان بخشی از سلسله مباحث مدیریت انگیزه مطرح می‌کنیم.

بسیاری از ما بر این باور هستیم که می‌دانیم چه می‌خواهیم و انگیزه‌ی کافی برای رسیدن به آن نداریم؛ یا این‌که ترجیح می‌دهیم انگیزه‌ی خود را برای رسیدن به آن هدف افزایش دهیم.

قاعدتاً یکی از علت‌های مراجعه‌ی دوستان متممی به درس‌های انگیزش هم، همین مسئله است.

اما مزلو به این نکته اشاره می‌کند که دانستنِ آن‌چه می‌خواهیم آن‌قدرها هم که در نگاه نخست به نظر می‌رسد، ساده و واضح نیست.

در واقع مزلو یکی از ویژگی‌های افرادی را که به خودشکوفایی رسیده‌اند، توانایی شناخت خواسته‌ها می‌داند و معتقد است که هر کسی نمی‌تواند به سادگی به این سطح از درک برسد:

مزلو برای بحث خود، علت و شرح علمی خاصی ارائه نمی‌کند و در واقع می‌توان گفت این حرف، دیدگاهی است که از دانش و تجربه‌ی شخصی مزلو (و نه مطالعه و بررسی علمی و آزمایشگاهی) برخاسته است.

با این حال، این جمله فرصت ارزشمندی است تا به خواسته‌ها و دشواری تشخیص آن‌ها فکر کنیم.

موضوعات متنوعی را می‌توان به بهانه‌ی حرف مزلو مطرح کرد. بنابراین آن‌چه در ادامه می‌آید صرفاً نمونه‌ای از موضوعاتی است که ممکن است شما در آن، دیدگاه یا تجربه‌ای داشته باشید و بخواهید با دوستان‌تان در میان بگذارید:

• چقدر می‌توان به این جمله‌ی مزلو تکیه کرد؟ آیا واقعاً تشخیص خواسته‌ها تا این حد دشوار است؟ اگر واقعاً تشخیص خواسته دشوار است، چرا کمتر کسی این نکته را به عنوان مشکل خود مطرح می‌کند؟
• آیا می‌توان دقیقاً گفت منظور از خواسته چیست؟ اگر نتوانیم بگوییم خواسته دقیقاً چیست، بحث بر سر جمله‌ی مزلو نتیجه‌ی چندانی نخواهد داشت.
• آیا تجربه‌ای داشته‌اید که بعد از رسیدن به یکی از خواسته‌های خود، به نتیجه رسیده باشید که اصلاً آن را نمی‌خواسته‌اید؟
• آیا می‌توان گفت کسی که بداند چه می‌خواهد، اصلاً مشکل انگیزه و انگیزش نخواهد داشت؟ آن جمله‌ی معروفِ هر کس چرایی داشته باشد، با هر چگونه‌ای خواهد ساخت، تا چه حد می‌تواند واقعیت داشته باشد؟

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری انگیزش-و-هیجان به شما پیشنهاد می‌کند: