چند نمونه از متن تقدیم کتابها

۷۰ نظر برای چند نمونه از متن تقدیم کتابها

1. نگین ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۵ درس)

   ۳۶۷ دیدگاه | ۲۴۸۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   چک کردن متن تقدیم کتاب‌ها، بهانه خوبی بود که دوباره سر بزنم به کتاب‌هایی که قبلا خوندم. حس جالبی داشت و متوجه شدم چقدر سلیقه کتاب خوندنم و دغدغه‌هام از سه-چهار سال پیش تا به حال عوض شده

   همون طور که آقای رضائی گفتن واسه من هم عجیب بود که اکثر کتاب‌ها متن تقدیم نداشتن و از بین اون‌هایی که داشتن دو تاش نظرم رو جلب کرد:

   ۱) رولف دوبلی، کتاب هنر شفاف اندیشیدن رو خیلی مختصر و مفید "به او" تقدیم کرده

   ۲) در قسمت تقدیم کتاب تئوری انتخاب، دکتر علی صاحبی شعر زیبایی رو نوشتن:

   وطن، وطن، وطن، نظر فکن به من که من 

   به هر کجا غریب‌وار که زیر آسمان دیگری غنوده‌ام

   همیشه با تو بوده‌ام

   همیشه با تو بوده‌ام

   همیشه با تو بوده‌ام

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. الميرا خزاعی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

   ۳۰۱ دیدگاه | ۲۳۰۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   مقدمه ی کتاب "بریت ماری اینجا بود" از فردریک بکمن:

   تقدیم به مادرم، کسی که همیشه حواسش بود شکمم سیر و کتاب در کتابخانه ام موجود باشد. 

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. محمدرضا رضائی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۲ درس)

   ۴۵۰ دیدگاه | ۱۷۲۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   اول این‌که چقدر بی‌توجه از کنار تقدیم‌ها می‌گذشتم.
   دوم این‌که خیلی از کتاب‌های کتابخانه‌ام (در موضوعات مختلف) رو برای دیدن تقدیمشون چک کردم؛ دیدم اکثرشون تقدیم ندارن (که تازه برایم سوال شد که چرا؟) و اونهایی هم که دارن، به پدر و مادر و همسر و فرزندشون هست.
   بالاخره به کتاب "درست معامله کنیم" برخوردم که ترجمه‌ی کتاب "TRADING IN THE ZONE" اثر آقای مارک داگلاس، توسط خانم الهام بابایی است و تقدیم آن برایم جالب بود:

   این کتاب را تقدیم می‌کنم به تمام معامله‌گرانی که در هجده سال گذشته به  عنوان مربی با آن‌ها کار کرده‌ام. هر یک از شما به شیوه خاص خود به من کمک کردید تا به بینش و راهکارهایی دست پیدا کنم که در این کتاب به آن‌ها خواهم پرداخت؛ این بینش و راهکارها در اختیار افرادی قرار می‌گیرد که می‌خواهند با اعتماد به نفس، نظم و حالت ذهنی ثابت به معامله بپردازند.

   در این تقدیم، هم با تواضع و صمیمیت از شاگردانش تقدیر کرده است و هم به صورت خیلی خلاصه، محتوا و هدف کتاب و خواننده‌ی مطلوبش را توصیف کرده است.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. هدی گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۵ درس)

   ۲۱۰ دیدگاه | ۳۳۸۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   با خوندن این پست اپلیکیشن طاقچه رو باز کردم و صفحه ی اول کتاب هایی که دوسشون داشتم یا فکر میکردم دوسشون دارم رو برانداز و چک کردم. آخرین کتابی که باز کردم کتاب “ساعت ساز نابینا” از آقای ریچارد داوکیتز بود. این کتاب رو نخوندم اما با داوکینز از طریق روزنوشته های آقای شعبانعلی آشنا هستم. خیلی جالب بود. داوکینز خیلی ساده و کوتا گفته بود: “تقدیم به پدر و مادرم.” همین و تمام. این سادگی برام تکان دهنده و آموزنده بود. کسی در حد داوکینز نهایتا خودش رو مدیون پدر و مادرش میدونه. 

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. علی رستمی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

   ۹۳ دیدگاه | ۳۹۷۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سال‌ها پیش به پیشنهاد دبیر زبان انگلیسی‌مان کتاب فانگلیش رو خریدم. یک کتاب با مزه و جمع و جور که هر صفحه‌اش یک طنز کوتاه به همراه نکاتی از زبان انگلیسی داره.

   متاسفانه الان به کتاب دسترسی ندارم، اما خوشبختانه با کمی جستجو تونستم به متن تقدیم برسم:

   "؛تقدیم به تمام آنهایی که می‌خواهند (یا مجبورند) انگلیسی یاد بگیرند و بهتر از هر جماعتی می ‌دانند تا آدم بخواهد این زبان «نامادری» را یاد بگیرد، حقیقتا «پدرش» درآمده است!"

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. مصطفي محمدي ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۳ درس)

   ۲۰۸ دیدگاه | ۲۰۷۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   To my dear friend

   ,who thinks

   ,tries

   and succeeds

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. محسن شیروانی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

   ۲۸۹ دیدگاه | ۱۴۸۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   من، کتاب "چرا روشنفکران لیبرالیسم را دوست ندارند" از انتشارات "پارسه" رو انتخاب کردم.

   مترجم(مرتضی مردیها) این گونه نوشته است:

   "ترجمه ی این کتاب را تقدیم می کنم به سوادِ اعظمِ روشنفکران لیبرال ستیزی که قدرت خلاق فکر خود را برای نوشتن فصولی از تاریخ جنون به کار گرفتند."

   برای پاسخ دادن وارد شوید
8. میلاد موقتی گفت:

   ۴۱ دیدگاه | ۱۷۴۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   هیچ وقت فکر نمیکردم زمانی برسه که از دیدن تقدیم کتابی به خانواده اش ناراحت بشم.الآن تا حدی میتونم اون کسانی که تلاش کردن و  خودشان دست به کار شدند و یک تقدیم نوشتند را درک کنم.
   این موضوع که هیچ کتابی(البته بین این تعداد محدودی کتاب که من نگاه کردم) اون تقدیم مورد علاقه من( شاید به یک معادله ریاضی یا به یک الکترون یا مدلی فیزیکی و موضوعاتی این چنینی) را نداشت، احتمالا به این معنا است که من(و افراد مشابه من) قرار نیست کتابی بنویسم.
   البته بعد از گشتن چندین کتاب بالاخره یک متن متفاوت دیدم. از کتاب اتوبیوگرافی برتراند راسل. البته اون هم تقدیم به همسرش بود اما همین که طولانی تر بود و این نکته که بعد این همه سال و سه زندگی قبلی اش(ادیث همسر چهارم راسل بود) در نهایت توانسته بود به آرامش برسه، باعث شد که اینجا بنویسمش. ترجمه از احمد بیرشک:

   به ادیث
   در گذر سالیان دراز، در پی آرامش و صفا بودم;
   یافتم بی‌خود شدن را; یافتم دلهره را . یافتم جنون را . یافتم تنهایی را .
   یافتم درد بی‌کسی را .که دلم را می‌فرسود
   اما آرامش را نیافتم
   اکنون که فرتوت و در پایان راهم تو را شناخته‌ام
    و با شناختن تو هر دو، بی خودی را و صفا را یافته ام
   آرام را شناخته ام
   پس از سالیان سال تنهایی میدانم که زندگی چه تواند بود و عشق چه
   حال اگر بیارامم، کامرا خواهم آرمید

   تقدیم کتاب زندگی نامه پاول اردوش(ریاضی دان) را هم دوست داشتم که باز هم تقدیم به انسان بود:

   به عمو پالی [لقب اردوش]
   جادوگر بوداپست [لقب اردوش]
   که با اندک کمکی  از دوستانش، با سختی ها مقابله کرد.
   و با اثبات ها و حدس های خود به جاودانگی رسید.
   به رون [رونالد گراهام]
   که باعث آسان تر شدن ۳۹٫۷۶ درصد آخر زندگی پاول شد و سخاوتمندانه وقت خودش را وقف کمک به من برای فهم دنیای پاول کرد.
   به آن [ احتمالا همسر نویسنده کتاب]
   که قورباغه ها و شعر و من را دوست دارد.  

   با توجه به سن اردوش که در زمان فوت 83 سال داشت، آن درصد برابر با بازه زمانی ۱۹۶۳ تا ۱۹۹۶ است. در کتاب نوشته شده که گراهام و اردوش اولین بار همدیگر را در سال ۶۳ در کنفرانسی با موضوع نظریه اعداد ملاقات کردند. بعد از آن همکاری و دوستی آن ها شروع شد و ۲۷ مقاله و یک کتاب مشترک نوشتند.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
9. محمد بهشتی زواره ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۳ درس)

   ۱۳۲ دیدگاه | ۳۰۳۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   تقدیم 
   به آنان که چندان زنده نماندند که
   این حکایتها را بازگویند.
   و باشد که از سر تقصیر من
   که همه چیز را ندیدم،
   همه چیز را به خاطر نسپردم،
   همه چیز را به فراست درنیافتم، در گذرند.
   الکساندر سولژنیتسین، مجمع الجزایر گولاگ
   این تقدیم نامه را سولژنیتسین در ابتدای کتاب مجمع الجزایر گولاگ نوشته و آن را به جان سپردگان گولاگ های شوروی تقدیم کرده است.
   مجمع الجزایر گولاگ با ترجمه عبدالله توکل در سال ۱۳۶۶چاپ شده است.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
   • محسن شیروانی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

     ۲۸۹ دیدگاه | ۱۴۸۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
     

     جناب بهشتی گرامی

     شاید برای شما و سایر دوستان متممی، جالب باشه که “نشر مرکز” این کتاب رو به صورت کامل و در سه جلد به چاپ رسونده.

     (مجمع الجزایر گولاگ: جلد اول/جلد دوم/جلد سوم)

      

     برای پاسخ دادن وارد شوید
10. مرضيه رفعتي ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۶ درس)

    ۶۲۷ دیدگاه | ۲۹۴۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    ن عزیز،

    وقتی دوستت زنگ زد، معلوم است که یکه خوردم، بی حس شدم. بله، بی حسی شاید کلمه ی بهتری باشد برای وصف حالم در آن لحظه. چند دقیقه ای نشستم کنار تلفن و به تلفن خیره ماندم، بعد زنگ زدم به «م»، خانم همسایه که با او دوست هستم و از او پرسیدم هوس هندوانه دارد یا نه. چند روز پیش از این ماجرا مهمان داشتم و هندوانه خریده بودم اما وقت نشده بود هندوانه بخوریم. این بود که دستم خالی بود. یک مرد مجرد که دستش خالی ست و جز هندوانه چیزی ندارد.

    دوست همسایه ام گفت: هندوانه دوست دارد. خوب است که نیم ساعت بعد به خانه اش بروم و با «ت» که به دیدنش آمده بود، به اتفاق شام بخوریم.

    فکر می کنم با تلفن دوست تو بی ربط نبود که گفتم: «همین الان می آم بالا و هندوانه رو هم با خودم میارم» احتمالاً در آن لحظه دوست داشتم به دیدن کسی بروم.

    خانم همسایه گفت: باشه.

    گفتم: همین الان راه می افتم و….(بعد از رسیدن به خانه خانم همسایه)

    گفتن این هم از «هندوونه» و هندوانه را گذاشتم روی پیشخوان آشپزخانه.

    گفت: «آره». صداش از جای خیلی دوری می آمد و در حضور جسمانی اش یک چیزِ گذرا و نوعی تأمل نهفته بود.

    چیزی در هندوانه بود که می خواستم به او نشان بدهم و برای این کار لازم بود که چاقو را بردارد و هندوانه را ببُرد. مهم نیست که می خواستم چه چیزی را نشانش دهم. مهم این است بعد از اینکه هندوانه را برید، هنوز آن چیزِ گذار در وجودِ او بود. مثل این بود که توی آشپرخانه نایستاده است. دلش جای دیگری بود.

    می خواستم چند کلمه ای با او دربارۀ تلفن دوستِ تو صحبت کنم. اما معذب بود و دلش با من نبود. برای همین من هم معذب شدم و دلم دیگر با او نبود.

    سرانجام، پس از آنکه احتمالاً چند دقیقه ای گذشت، در حالی که چشم دوخته بود به زمین گفت: «ت بالاست. منتظره.»

    معلوم بود، مزاحم شان شده ام.

    …

    به هر حال معذرت خواستم و برگشتم خانه. بعد به وجه طنزآمیز این موقعیت داستانی فکر کردم. می خواستم به تو زنگ بزنم و برایت تعریف کنم چه اتفاقی افتاده است. چون تو تنها کسی هستی که می توانی با قریحه ای که در طنز داری، سویه ی طنز آمیز این ماجرا را درک کنی. این داستان دقیقاً از آن نوع داستان هایی ست که می پسندی.

    …

    نشسته بودم و به تلفن خیره مانده بودم و می خواستم هر جور شده به تو زنگ بزنم، اما این کار مطلقاً امکان پذیر نبود، چون دوست تو قبلش به من زنگ زده بود و گفته بود که تو پنج شنبه مرده ای.

    رفته بودم به خانه ی دوستم که با او درددل کنم، غافل از آنکه مزاحمش شده ام. در این میان هندوانه فقط بهانه ی مسخره ای بود که بتوانم با کسی درددل کنم تا شاید با این واقعیت کنار بیایم که دیگر هیچ وقت نمی توانم به تو زنگ بزنم و تلفنی، چنین داستانی را برایت تعریف کنم. داستانی که فقط تو می توانستی سویه ی طنزآمیزش را درک کنی.

                                                                                                  دوست تو

                                                                                                      ر

    نیکی آرای در هشتم جون ۱۹۸۲در سانفرانسیسکو در اثر سکتۀ قلبی درگذشت. او با سرطان آنقدر جنگید تا اینکه سرانجام قلبش از تپیدن باز ایستاد. نیکی ۳۸ سال زندگی کرد. دلم برای او تنگ خواهد شد.

     

    * کتاب «یک زن بدبخت» آخرین اثرِ«ریچارد براتیگان» نویسنده آمریکایی.

    * در کتاب این قصۀ کوتاهِ واقعی تحت عنوان رسمی «صفحه تقدیم به…» نیست، اما قبل از عنوان داخلی کتاب آورده شده و یک جورایی همون معنا رو داره.

    * تمامی سه نقطه ها (…) فقط برای کوتاه کردن متن انجام شده است.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
11. علی نیکوبر گفت: (عضو ویژه)

    ۱۶ دیدگاه | ۸۷۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    با سلام و تشکر از این موضوع زیبا،

    متن تقدیم کتاب «ایران و جهانی‌شدن» از دکتر محمود سریع‌القلم:

     

    تقدیم به سیاستمداران آینده ایرانی

    که خدمت را بر قدرت مقدم می دارند؛

    که خارج از حوزه تخصصی خود، سمتی را قبول نکرده اند؛

    که قبل از آنکه به مقامی برسند، از نعمت علو طبع برخوردار شده اند؛

    که قبل از آنکه به مردم خدمت کنند، درون خود را صیقل داده اند؛

    که خداپرستی و توجه آنها به ماوراءالطبیعه بی هیاهو است؛

    که برای هنر، موسیقی، تئاتر و شمع وقت می گذارند؛

    که دست همه شهروندان ایرانی با دیدگاه های مختلف را می فشارند؛

    که ظرفیت روانی یک ربع نگاه کردن به یک گل را دارند؛

    که تسلط آنها به یک زبان زنده دنیا مانند فارسی آنهاست،

    که دغدغه تدبیر، دقت و آینده نگری در کشورداری را دارند؛

    که سخن، رفتار و واکنش های آنان با تعادل گره خورده است؛

    که تنها در حد ضرورت، در رسانه ها ظاهر می شوند؛

    که در مذاکره با بیگانگان برای منافع کشور، از تعداد پلک زدن های طرف مقابل، تحلیل استخراج می کنند؛

    که زندگی را با قدرت، سیاست و سمت مساوی نمی دانند.

    منبع: وبسایت دکتر محمود سریع‌القلم

    برای پاسخ دادن وارد شوید
12. محمدرضا شعبانعلی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۸ درس)

    ۶۱۰ دیدگاه | ۴۲۱۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    در چند وقت اخیر، تکان‌دهنده‌ترین متن تقدیمی که دیدم، در یکی از کتاب‌های پت کانروی بود. من کانروی رو به عنوان یک نویسنده نمی‌شناختم و صرفاً زمانی که داشتم دربارهٔ خاطره‌نویسی از کتاب‌خوانی تحقیق می‌کردم، به کتاب کانروی رسیدم: «My Reading Life»

    چون دنبال یکی از فصل‌های خاص کتاب بودم (که در نوشتهٔ دیگه‌ای بهش ارجاع شده بود) نمی‌خواستم کتاب رو کامل بخونم. اما یه لحظه چشمم به تقدیم افتاد و گرفتارش شدم:

    «تقدیم به دخترم که از دستش داده‌ام؛ سوزانا انسلی کانروی.

    بدان که: با تمام قلبم عاشقت هستم و همیشه عاشقت خواهم ماند.

    بازگشت تو به زندگی‌ام، یکی از شادترین لحظه‌هایی است که می‌توانم مجسم کنم.»

    در همین نقطه، متوقف شدم و کمی درباره‌ی کانروی جستجو کردم. کانروی در سال ۱۹۹۵ از مادر سوزانا جدا شده؛ زمانی که سوزانا نوجوان بوده است.

    کانروی در مصاحبه‌ای می‌‌گوید: او الان ۲۸ ساله است و کاملاً حق دارد که تصمیم بگیرد من را نبیند. این تقدیم، آخرین فریاد قلب من است. حداقل کوشیده‌ام توجه او را جلب کنم و ببینم آیا می‌توانم کاری کنم که برگردد؟ [رفتنش] یکی از کشنده‌ترین اتفاق‌هایی بوده که برای جان من افتاده است (+).

    کانروی در سال ۲۰۱۶ درگذشت و در حدی که من جستجو کردم، فریادی که در صفحهٔ تقدیم کتابش کشید، پاسخ نگرفت.

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
13. غزل سلطانی گفت:

    ۱۷ دیدگاه | ۳۶۱۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    یکی از زیباترین متن های تقدیمی برای من کلماتی ست که پدرم در ابتدای کتاب زنان موسیقی ایران از اسطوره تا امروز نوشته و کتاب را تقدیم به مادرم کرده است.

    

    متن نوشته شده را بازنویسی میکنم چون احتمالا خواندن دست خط پدرم برای دوستانم آسان نباشد:
    تقدیم به
    موسیقای زندگی ام 
    که نوایش شعر عشق را می‌سراید
    شعری به بلندای آفتاب طلای فام
    که لبخند را بر لب گل سرخ می نشاند
    و خدا را آواز می دهد
    ا.م.س
    نوزده اردیبهشت ۸۱

    برای پاسخ دادن وارد شوید
14. هیوا گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۷ درس)

    ۸۰۳ دیدگاه | ۴۱۷۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    اخیراً درگیر خواندن کتابی هستی به اسم Brain Energy با این زیرعنوان "یک پیشرفت انقلابی برای فهم سلامت ذهن و بهبود درمان اضطراب، افسردگی، OCD و PTSD  و…"

    نویسنده این کتاب، دکتر پامر (Christopher Palmer) روانپزشک، دانش آموخته و استاد دانشگاه هاروارد هست و در این کتاب تلاش کرده که یک نظریه جامع برای فهم اختلالات و بیماریهای ذهنی بر اساس متابولیسم و میتوکوندری و اثر آنها روی مغز و در نهایت سلامت روانی ارائه بده.

    این کتاب همونطور که در فصل ۲۱ شرح داده میشه، به نوعی فراخوانی‌ست برای شروع تیم‌های چند رشته‌ای و یک جنبش عمومی در زمینه سلامت ذهنی (شبیه جنبشی که برای ایدز ایجاد شد) که به اعتقاد او در سطح دنیا وضعیت خوبی نداره.

    او این کتاب رو تقدیم کرده به مادرش:

    "تلاشهای بیهوده من برای نجات تو از بیماری ذهنی، آتشی به جانم انداخت که تا امروز ادامه داره. ببخش که این [تئوری و مدل] را زودتر کشف نکردم تا کمکت کنم."

    مادرش در ۴۲ سالگی گرفتار اسکیزوفرنی شد، طلاق گرفت و سرپرستی بچه هاش رو از دست داد، بی خانمان شد اما پسرش کریستوفر ۱۳ ساله برای مراقبت از او با او رفت. مادرش هیچوقت خوب نشد.

    دکتر پامر هرگز نتونست به مادرش کمک کنه. اما جرقه اولیه این تئوری با درمانی کسی شبیه مادرش زده شد. خانمی به اسم دوریس که در ۱۷ سالگی گرفتار اسکیزوفرنی میشه. ۶ بار اقدام به خودکشی میکنه. بعد از تغییر رژیم غذایی (به کتوژنیک) برای کاهش وزن متوجه میشن که تمام علائم اسکیزوفرنی قطع میشه، از بیمارستان روانی مرخص میشه و به قول خودش زندگی شادی داره.

    تا قبل از دانستن داستان نویسنده، از خواندن این کتاب و آشنایی با این مدل هیجان زده بودم اما الان بسیارش بیشتر دوستش دارم. به قول نیچه "از تمام نوشته‌ها، من آن را دوست دارم که نویسنده، آن را با خون خود نوشته باشد."

    برای پاسخ دادن وارد شوید
15. علیرضا جهانگیری گفت:

    ۲۹ دیدگاه | ۸۸۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    با سلام ودرود

    کتاب : دعوت به مسئولیت پذیری

    نویسندگان: دکتر علی صاحبی ، دکتر عاطفه سلطانی فر

    تقدیم به مادر مهربانمان خانم راضیه نعیمی صنعت دوست که زیستن مهربانانه اش سرشار از مسئولیت پذیری بوده است وما در سایه مهر وخردمندی اش مسئولانه زیستن را تجربه کرده ایم .

    برای پاسخ دادن وارد شوید
16. Shirin Naddaf گفت:

    ۱۱۲ دیدگاه | ۱۳۱۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    به نام خداوند نور و قلم 
    کتاب جامعه شناسی خودمانی ، نوشته حسن نراقی  ، نشر اختران 
    تقدیم به آنانکه : هرگز حقیقت را به پای وجاهت قربانی نکردند.
    اشاره : این نوشتار اگر بتواند به اندازه سر سوزنی در بهبود وضع اجتماعی کشورمان مفید واقع شود من این  حاصل را مدیون پیگیری های فراوان مشوق فرزانه ام جناب آقای منوچهر سعید وزیری می دانم. 
    ز ایران واز ترک و از تازیان *** نژادی پدید آید اندر میان 
    نه دهقان نه ترک نه تازی بود ***  سخن ها به کردار بازی بود 
    همه گنج ها زیر دامان نهند*** بکوشند و کوشش به دشمن دهند
    به گیتی کسی را نماند وفا ***روان و زبان ها شود پر جفا 
    بریزند خون از پی خواسته *** شود روزگار بد آراسته
    زیان کسان از پی سود خویش*** بجویند و دین اندر آرند پیش 

    برای پاسخ دادن وارد شوید
17. بهزاد چوگل گفت:

    ۶۰ دیدگاه | ۱۶۷۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    جرج برنارد شاو در یک کتابفروشی که کتاب های دست دوم ارزان قیمت می فروخت، یک نسخه از کتاب خود را پیدا کرد که در آن برای دوستی نوشته بود "با احترام فراوان، جرج برنارد شاو"

    شاو کتاب را خرید و با یک تقدیم نامه دیگر برای آن شخص فرستاد: "با احترام مجدد، جرج برنارد شاو"

    منبع: درحیاط خلوت نویسندگان: راینر اشمیتس

    صفحه ۱۵۱

    برای پاسخ دادن وارد شوید
18. صدف خلیلی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

    ۱۰۶ دیدگاه | ۱۰۹۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    کتاب:مادری که کم داشتم 

    نویسنده:جاسمین لی کوری 

    برای کودکانی که،حتی با وجود مادر،

                                 بی مادر بودند 

                 و با وجود تمام کاستی ها 

                                 دوام آوردند.

     

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
19. زینب گفت:

    ۱۶ دیدگاه | ۹۷۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    مجموعه ی شعر پل ورن

    برگردان آسیه حیدری

    کتاب  شادتر از هفده سالگی پسری عاشق

    به پدرم
    که آشنای باران است

    برای پاسخ دادن وارد شوید
20. Interstellar گفت:

    ۸ دیدگاه | ۲۶۷۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    یک شعر نو از مجموعه شعر"حتا شبیه خودم زندگی نکردم"شاعر منیره حسینی

    دور شد/ ورفتنش را/جاده/یک طرفه قضاوت کرد/مانده بودم/میان ترافیک سنگین سکوت/جدایی/بی برو…/برگرد لعنتی/حرکت از قلب من پریده بود/روی لبهایم/و رنگ لبهایم از این همه حرکت پریده بود/پریدم وسط جاده/جاده از قله پریده بود/تو پریده بودی/ودره/مثل من/دهانش باز مانده بود/مثل من/تو در دهانش افتاده بودی/صدایمان به پای کوه نمی رسید/می خواستم/از تصمیم پیچیده جاده برگردم/سرعت بالای رفتنت به کشتنم داد.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 2 3 4 بعدی »