نقش هایی به یاد | گذری بر ادبیات خاطره نویسی
می‌نویسیم تا در خاطرمان بماند: هر آن‌چه را که روی داده است، قرارهایی را که با دوست و آشنا داریم، فکرها و دغدغه‌ها را، خوشی‌ها و نگرانی‌ها را.
خاطرات را ثبت می‌کنیم تا لحظه‌های گذرا را جاودانه کنیم: گاهی برای خود و گاهی در چشم دیگران.
گاه نوشته را پنهان می‌کنیم، گویی که می‌خواهیم هیچ‌کس جز خودمان آن را نبیند و نخواند. گاه آن را منتشر می‌کنیم یا در معرض دید دیگران قرار می‌دهیم، گویی که می‌خواهیم پس از ما، نوشته‌هایمان زنده بمانند و نبودن و حذف‌شدن‌مان را انکار کنند.
دختر یا پسر نوجوان از عشق‌ها و دوستی‌هایش می‌نویسد، زندانی از گذر کند روزهای زندان، رزمنده از تب و تاب میدان جنگ و نویسنده، از خاطراتش با کتابها.
علت‌ها و بهانه‌ها متفاوتند، اما در یک چیز شباهت دارند: لحظه‌ها و تجربه‌هایی که جاودانگی خود را در واژه‌ها جستجو می‌کنند.
احمد اخوت در کتاب نقش هایی به یاد به کند و کاو این کوشش‌ها و نوشتن‌ها می‌پردازد. کتابی که به همت #نشر گمان به بازار عرضه شده و مانند بسیاری از کارهای دیگر این ناشر، می‌تواند تجربه‌ای لذت‌بخش و ماندگار را برای خوانندگان خود رقم بزند.
بر عطف کتاب، عدد «۱» نقش بسته و از اشاراتی که در مقدمه‌ی ناشر وجود دارد می‌شود نتیجه گرفت که «نقش هایی به یاد» کتابِ آغازگرِ یک مجموعه است که احتمالاً در آینده با انتشار آثار دیگری تکمیل خواهد شد.
کتاب آمیخته‌ای از تألیف و ترجمه است. برخی فصل‌ها، توسط احمد اخوت نوشته شده‌اند و برخی دیگر، ترجمه‌ی مقاله‌های مرتبط هستند. اما اصل و عصاره‌ی کتاب، یک چیز است: نوشتن و ثبت خاطرات.
نویسنده در این کتاب کوشیده است طیف گسترده‌ای از خاطره‌نگاری‌ها و ثبت وقایع را واکاوی کند. او به خاطره‌نویسی روزمره – که بسیاری از ما آن را تجربه کرده‌ایم – اکتفا نکرده و «هر نوع نوشته‌ی تداعی‌گر گذشته» را سراغ گرفته است.
از خاطره‌نویسی جنگ و زندان تا خاطراتی که به واسطه‌ی دفترچه‌ی تلفن شکل می‌گیرند و در ذهن ما زنده می‌شوند. از نویسندگانی که خاطره‌ی رویارویی با کتابها را روایت می‌کنند، تا آن‌چه دوستان و نزدیکان ما، از ما برای دیگران می‌گویند و نقل می‌کنند.
هنگام مطالعه‌ی نقش هایی به یاد احتمالاً سه ویژگی به چشم‌تان خواهد آمد؛ یا لااقل به چشم ما آمد.
نخست این‌که سهم نویسندگان و متفکران و رویدادهای بیرون ایران، بسیار بیشتر از نویسندگان و متفکران و رویدادهای داخل ایران است. البته ناشر در مقدمه وعده داده که «زندگی‌نگاره‌ها را نمی‌خواهیم به ترجمه محدود کنیم» و در عین حال یادآور شده است که «در سپهر ایران جدید، این‌چنین از-خود-نوشتن گستره و سرآمدهای معدودی دارد.»
با در نظر گرفتن این‌که طی دهه‌های اخیر، خاطره‌نگاری‌های بسیاری انجام شده، به نظر می‌رسد که جز محدودیت حجم، ملاحظات دیگری هم در کار بوده است. مثلاً این‌که بسیاری از رویدادهای دهه‌های اخیر، با سیاست و جهت‌گیری‌های سیاسی گره خورده‌اند و چنان‌که جایی هم در متن اشاره شده، «خاطرات» و «خطرات» قرین یکدیگرند و نقل خاطرات معاصر، چندان هم بی‌دردسر نیست.
ویژگی دوم این‌که چگالی کتاب به وضوح در بخش‌های مختلف آن تغییر میکند. برخی صفحات را می‌توانید به سرعت بخوانید و بگذرید و برخی دیگر، نیازمند تعمق بیشتر و مطالعه‌ی کُندترند. در بخش‌هایی از کتاب، نکته‌های ساده، شرح و بسط فراوان یافته‌اند و در بخش‌هایی دیگر، اشاره‌های فراوان به مفاهیم و آثار و نویسندگان و نوشته‌ها، در هم فشرده شده و اگر لحظه‌ای تمرکز خود را از دست بدهید، عنان خواندن را از کف خواهید داد.
اما ویژگی کلیدی سوم چیزی است که باعث شده کتاب را در متمم و در سری چالش نوشتن معرفی کنیم: این کتاب، شوق نوشتن را در خواننده برمی‌انگیزد و سوژه‌های فراوانی هم در اختیار او قرار می‌دهد. «نوشتن» در این کتاب فعالیتی بسیار گسترده و وسیع است و تحلیل‌ها و روایت‌ها، ترس نوشتن را در خواننده از بین می‌برد. فقط کافی است تصور کنید که نویسنده، حتی یادداشت‌های زن و شوهر بر روی یخچال را – که مثلاً درباره‌ی کارهای نکرده یا غذای آماده شده به یکدیگر تذکر می‌دهند – مصداقی از «ثبت رویدادها» و «نگارش» در نظر می‌گیرد و با اشاره به ریزترین جزئیات، به شرح و بررسی آنها می‌پردازد.
انتخاب متن از کتاب نقش هایی بر یاد، کار ساده‌ای نیست. چون با وجود تنوع موضوعات و جدا بودن محتوای فصل‌ها، نوعی پیوستگی هم در کل متن وجود دارد که جدا کردن یک بخش کوچک را دشوار می‌سازد.
ما برایتان بخشی از مقدمه‌ی ناشر و قسمتی از فصل کتابچه‌ی نویسنده را انتخاب کرده‌ایم. اما تأکید داریم که این گزیده‌ها، منعکس‌کننده‌ی محتوای متنوع و پیام‌های رنگارنگ کتاب نیستند و صرفاً گوشه‌ای از جهان کتاب را به تصویر می‌کشند:
از مقدمه‌ی ناشر
شاه و شوالیه و نقاش و شاعر و آنارشیست و خداشناس در اغلب زندگی‌نگاره‌ها می‌شود دید که در وهله‌ی نخست انسانند حتی اگر گهگاه تأملات و الهامات و شطحیات بنویسند، و دل‌مشغولی‌های خیلی صریح و بدیهیِ خُرد و گاه آشوبنده دارند:
داستان‌نویسی در میان‌سالی از قیلوله‌ی عصرگاهی بیدار شده به تجربه‌های عشق جوانی می‌اندیشد و نگرانست که چشمانش تا آخر عمر خواهد دید یا نه؛ لغت‌شناسی از کار بی‌وقفه‌ی لغتنامه می‌نویسد که چه بارها که در شب از بستر برمی‌خاستم و پلیته برمی‌کردم و چیز می‌نوشتم تا لغات فارسی فراهم بیایند؛ شاهی صاحبقران از بیخوابیِ شبانه و بارانِ تا سحر و خوابی کوتاه تا صبح یادداشت کوچکی نوشته، روز بعد از کابوس و هراسِ مرگِ مفاجا می‌نویسد؛ نویسنده و سیاستمداری، پس از مرگِ همسر و فرزندان و کشته‌شدنِ یاران و هم‌رزمان و دوستی شفیق، شبی می‌نویسد پس من چرا باید گذشته را به یاد بیاورم؛ شاهزاده‌ای می‌خواهد، با نظر به سوءقضا و خطراتِ پیشِ رو، چیزی به جهتِ سبکیِ کار بنویسد و وصیت میکند چون اجل برسد راضی به حرکت نعش خود نیستم؛ موسیقی‌دانی جایی یاد میکند از فراموشیِ قرار ملاقاتش با دوشیزه‌ای نادر، چرا که دستخوشِ حجم صداهای اتاق پاییزی‌اش بوده و حالا این سمفونی خاطره‌ی فراق معشوقی تا ابد از دست رفته است؛ کوشنده‌ای مشروطه‌خواه در نامه‌ای می‌نالد که طهران کدام جانور است که در یک شب صدوبیست انجمن زایید؟ و می‌گوید سوی چشمانش در زوال است و می‌داند ولی که باید ایران را تا پنجاه سال در جلدِ سیاهِ خود شستشو داد تا قابلِ دباغی گردد؛ فیلسوفی از سرخوشی مخصوصش پس از چُرتی مختصر در عصری پاییزی می‌نویسد که اشیا در نشئگیِ سیالی سبُک به چشم می‌آمده‌اند؛ شاعری تمام در پیری و تحسّر و غُربتِ خانه‌ی تجریشش می‌نویسد من اُستادم برای مردن، من اُستادم که نفهمند چه چیز مرا خُرد کرده است؛ داستان‌گویی یادداشت می‌نویسد از نقل مکررِ دوست شاعرش در ماه‌های واپسینِ عمر که روی دست خودم مانده‌ام؛ دختری از رنگ طبیعی چهره و حالت معمولی جنازه‌ی دایی‌اش با سیگاری نصفه لای انگشت می‌نویسد که نمی‌دانست روزگاری نویسنده‌ای مشهور خواهد شد؛ اصلاً چرا این حرف‌ها را می‌نویسم؟ که چی؟ ذکر خیری پنهانی از آن بزرگوار رفته، یا شکایت از روزگار در این آخر شب، در این خلوت خاموشِ تاریک و دلگیر و باران یکنواخت؛ مثلاً نویسنده‌ای در شرح سرخوشیِ حاصل از تماشای چای دورنگ ساختنِ پدرش در عصرهای شیراز ناگهان به زبانِ شطح می‌نویسد: از دیدن پدرم که آسوده لم داده است و در سکوت راحت و وقارِ تنهایی‌اش انگار با همیم، از همیم، خوشی‌ای به من می‌رسید؛ یا جستارنویسی که عمری یادداشت روزانه نوشته، با شنیدنِ خبر مرگ دوست سالیانش، می‌نویسد یکشنبه است، دلم نمی‌خواست بیدار شود. دلم می‌خواست در خواب می‌مُردم. گناه کیست این توفان و گردبادی که به جان ما افتاده و جز ویرانی و پریشانی چیزی باقی نمی‌گذارد…
از فصل کتابچه‌ی نویسنده
سال ۱۹۲۳ است، یا آخرین سال حیات کافکا. او تصمیم گرفته از پراگ به برلین برود و با دورا دیامانت زندگی کند؛ دختری نوزده‌ساله از خانواده‌ای یهودی که زادگاهش، لهستان، را ترک کرده و در برلین به سر می‌برد. کافکا و دوستش معمولاً بعدازظهرها می‌روند پارک قدم می‌زنند. روزی دختر کوچکی را می‌بینند که به‌شدت گریه میکند.
کافکا ازش می‌پرسد چه شده و دخترک جواب می‌دهد عروسکش گم شده. آن وقت او فوراً داستانی خلق میکند تا توضیح بدهد چه اتفاقی افتاده. می‌گوید: عروسکت رفته سفر. دخترک می‌پرسد که از کجا می‌دانی؟ کافکا جواب می‌دهد، برای این‌که برای من نامه‌ای نوشته.
کودک ظاهراً باور نمی‌کند. می‌گوید نامه‌اش را داری؟ کافکا می‌گوید: نه، متأسفانه در خانه جاش گذاشتم، ولی فردا می‌آورمش. آن‌قدر مطمئن می‌گوید که دخترک مردد می‌ماند. ممکن است این مردِ مرموز حقیقت را گفته باشد؟
کافکا به خانه برمی‌گردد تا نامه را بنویسد. پشت میز می‌نشیند و دورا که هنگام نوشتن تماشایش میکند، می‌بیند که با همان جدیت و دقتی گرمِ کار است که هنگام نوشتن آثارش در او دیده است. خیال ندارد سر دخترک کلاه بگذارد. آن‌چه انجام می‌دهد کار ادبی واقعی است و تصمیم دارد نامه را به بهترین وجه بنویسد.
فرداش، دخترک منتظر آن‌هاست و کافکا نامه را برایش می‌خواند. عروسک در نامه‌اش گفته که حوصله‌اش سر رفته و راه افتاده تا دنیا را ببیند. هر جا برسد برایش نامه می‌نویسد.
این داستان تا دو هفته ادامه دارد و هر روز دخترک منتظر کافکا است و نامه‌ای از طرف عروسک. حسابی کار کافکا درآمده و این داستان باید جایی به پایان برسد. بالاخره کافکا به این نتیجه می‌رسد که عروسک بگوید ازدواج کرده و در خطِ آخر نامه هم از دوست قدیمی و عزیزش خداحافظی کند. هر چه شروع شود بالاخره روزی به پایان می‌رسد. در این دو هفته دخترک، سرانجام، به دوری عروسک عادت میکند و می‌پذیرد که او دیگر برنمی‌گردد.
[ لینک مرتبط: خرید کتاب نقش هایی به یاد (شهر کتاب آنلاین) ]
[ لینک مرتبط: خرید کتاب نقش هایی به یاد (۳۰ بوک) ]
چند تذکر دربارهٔ بخش معرفی کتاب متمم
متمم سایت فروش کتاب نیست. و جز کتاب «از کتاب» محمدرضا شعبانعلی - که خود متمم آن را منتشر کرده - صرفاً به معرفی، بررسی و نقد کتاب می‌پردازد.
صِرف معرفی کتاب در متمم لزوماً به معنای تأیید محتوای آن کتاب نیست. پس حتماً متن معرفی را کامل بخوانید. ممکن است نقاط ضعف برخی کتابها پررنگ‌تر از نقاط قوت‌شان باشد. ضمن این که معرفی کتاب در متمم لزوماً به این معنا نیست که آن کتاب جزو منابع تدوین درس‌ها بوده است. جز در مواردی که صریحاً به این نکته اشاره، در باقی موارد صرفاً ممکن است با هدف آشنایی کلی با موضوع یا نویسنده و یا نقد کتاب به آن پرداخته شده باشد.
متمم برای معرفی کتابها هیچ نوع هزینه‌ای دریافت نمی‌کند و صرفاً اهداف آموزشی خود را مد نظر قرار می‌دهد.
دسته‌بندی کتاب های روانشناسی و توسعه فردی
کتابهایی در مورد یادگیری و مدل ذهنی
چند کتاب درباره بهبود مهارت های ارتباطی
مطالب، فایل‌ها و کتابهای مربوط به کتابخوانی
خرید کتاب از کتاب نوشته محمدرضا شعبانعلی
راهنمای خواندن و خریدن کتاب (فایل صوتی)
کتابخوانی | چگونه کتابخوان شویم؟
فهرست کتابهای پیشنهادی برای ترجمه
پاراگراف فارسی | جملات منتخب کتابها
دوست عزیز.
شما با عضویت رایگان به عنوان کاربر آزاد متمم (صرفاً با تعیین نام کاربری و کلمه‌ی عبور) می‌توانید به حدود نیمی از چند هزار درس متمم دسترسی داشته باشید.
همچنین در صورت تمایل، با پرداخت هزینه عضویت، به همه‌ی درسهای متمم دسترسی خواهید داشت. فهرست برخی از درسهای مختص کاربران ویژه متمم را نیز می‌توانید در اینجا ببینید:
فهرست درسهای مختص کاربران ویژه متمم
از میان درس‌هایی که در فهرست بالا آمده است، درسهای زیر از جمله پرطرفدارترین موضوعات هستند:
دوره MBA | مذاکره | کوچینگ | توسعه فردی
فنون مذاکره | تصمیم گیری | مشاوره مدیریت
تحلیل رفتار متقابل | تسلط کلامی | افزایش عزت نفس
چگونه شاد باشیم | هوش هیجانی | رابطه عاطفی
خودشناسی | شخصیت شناسی | پرورش کودکان هوشمندتر
اگر با فضای متمم آشنا نیستید و دوست دارید درباره‌ی متمم بیشتر بدانید، می‌توانید نظرات دوستان متممی را درباره‌ی متمم بخوانید و ببینید متمم برایتان مناسب است یا نه. این افراد کسانی هستند که برای مدت طولانی با متمم همراه بوده و آن را به خوبی می‌شناسند:
ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری چالش نوشتن به شما پیشنهاد میکند:
- چالش نگارش یک متن هزار کلمهای در چند گام
- نوشته و کتاب غیر داستانی چیست؟ (ناداستان)
- جستار چیست؟ جستارنویسی یعنی چه؟
- نویسندگان چگونه مینویسند؟ (یک مصاحبه)
- در جایگاه خواننده چگونه کتاب میخوانیم؟
- چگونه مانند یک نویسنده کتاب بخوانیم؟
- معرفی کتاب خود نوشتن | کتابی درباره نویسندگی از احمد اخوت
- رونویسی متنها | تمرینی برای شروع نویسندگی
- مراحل نوشتن مقاله و سایر مطالب غیرداستانی
- ساختار یک متن غیر داستانی چگونه شکل می‌گیرد؟
- چهار روش برای آغاز متن یا شروع سخنرانی
- توافق بین نویسنده و خواننده در نوشته های غیرداستانی
- از شمردن تعداد کلمات در نوشتههایتان غافل نشوید
- تمرین نوشتن آزاد – گام اول نویسندگی
- داستان نویسی | داستان‌نویسی بیهدف و بیمخاطب می‌تواند مفید باشد
- آموزش نویسندگی | چند نکته از زبان جان اشتاین بک
- چند تمرین دیگر برای نوشتن
- تحلیل آماری کلمات در سخنرانی ها و نوشته ها
- روبات نویسنده | یک تجربه ذهنی
- تمرین نوشتن: از قتل کلمات نترسیم
- استعاره مفهومی چیست و چه کاربردی دارد؟
- انتخاب یک ایده اولیه برای تمرین نوشتن
- آیا از درخت ایده برای نوشتن مقاله‌های خود استفاده میکنید؟
- تکنیک بومرنگ؛ مناسب آماده شدن پیش از نوشتن
- کاش او در اینباره مینوشت | تمرینی برای توجه بیشتر به سبک نگارش
- انتخاب سبک متن
- انواع سبکهای نوشتن | معرفی شش سبک نگارش مطلب و تنظیم مقالات
- چالش نوشتن: در مورد خوبیها و بدیهای کلمات زائد
- چند نکته و راهنمایی برای علاقهمندان به نوشتن کتاب | ست گادین
- روشهای شروع متن | چگونه نوشتهٔ خود را آغاز کنیم؟
- چند جملهٔ اولِ نوشتهٔ خود را بازنویسی کنید
- چالش نوشتن: برای پایان سخنرانی و مقاله خود چه طرحی دارید؟
- آیا صدای خاص خودتان را در نوشتن پیدا کردهاید؟
- پیشنهادهایی در مورد تعریف مفاهیم و اصطلاحات در نوشته‌ها
- آیا داخل کتابهایی که دوست دارید چیزی مینویسید؟
- آشناسازی و آشنایی زدایی در نویسندگی
- چند نکته درباره‌ی بازخوانی متن
- نکتهای در نوشتن خاطرات | آیا شما مالک همه‌ی خاطرات خود هستید؟
- کتاب نکته های ویرایش | راهنمای ویرایش متون فارسی | علی صلح جو
- بیست و هشت اشتباه نویسندگان | آموزش نویسندگی و مفاهیم پایه آن
- چند نمونه از متن تقدیم کتابها
- انتخاب عنوان برای کتابها و نوشته‌ها | مهاجرت به سرزمینهای دیگر
- چگونه از برخورد با کشتیهای بزرگ اجتناب کنیم؟ | دربارهٔ کتابهای بیمخاطب
- پیشنهاد مطالعه | کتاب استادان و نااستادانم | عبدالحسین آذرنگ
- پیشنهاد مطالعه | کتاب ابوالمشاغل – نادر ابراهیمی
- کتاب از گوشه و کنار ترجمه | علی صلحجو
- مزخرفات فارسی
- پیشنهاد مطالعه | کتاب حدیث نفس | حسن کامشاد
- پیشنهاد مطالعه | کتاب میم و آن دیگران – محمود دولت آبادی
- پیشنهاد مطالعه | کتاب خودم و مسائل مهم تر – چارلز هندی
- نقش هایی به یاد | گذری بر ادبیات خاطره نویسی
- کتاب اخلاق نوشتن | حسین معصومی همدانی
- نوشتن سفرنامه | چگونه می نویسم؟ | هفت روش از هفت سفرنامه نویس معاصر
- معرفی کتاب پرنده به پرنده | حرفهای آن لاموت برای نویسندگان نوقلم
سوال‌های پرتکرار دربارهٔ متمم
متمم مخففِ عبارت «محل توسعه مهارتهای من» است: یک فضای آموزشی آنلاین برای بحث‌های مهارتی و مدیریتی.
برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به صفحهٔ درباره متمم سر بزنید و فایل صوتی معرفی متمم را دانلود کرده و گوش دهید.
فهرست دوره های آموزشی متمم را کجا ببینیم؟
هر یک از دوره های آموزشی متمم یک «نقشه راه» دارد که مسیر یادگیری آن درس را مشخص میکند. با مراجعه به صفحهٔ نقشه راه یادگیری می‌توانید نقشه راه‌های مختلف را ببینید و با دوره های متنوع متمم آشنا شوید.
همچنین در صفحه‌های دوره MBA و توسعه فردی می‌توانید با دوره های آموزشی متمم بیشتر آشنا شوید.
هزینه ثبت نام در متمم چقدر است؟
شما می‌توانید بدون پرداخت پول در متمم به عنوان کاربر آزاد عضو شوید. اما به حدود نیمی از درسهای متمم دسترسی خواهید داشت. پیشنهاد ما این است که پس از ثبت نام به عنوان کاربر آزاد، با خرید اعتبار به عضو ویژه تبدیل شوید.
اعتبار را می‌توانید به صورت ماهیانه (۱۶۰ هزار تومان)، فصلی (۴۲۰ هزار تومان)، نیم‌سال (۷۵۰ هزار تومان) و یکساله (یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان) بخرید. لطفاً برای اطلاعات بیشتر به صفحه ثبت نام مراجعه کنید.
آیا در متمم فایل های صوتی رایگان هم برای دانلود وجود دارد؟
مجموعه گسترده و متنوعی از فایلهای صوتی رایگان در رادیو متمم ارائه شده که می‌توانید هر یک از آنها را دانلود کرده و گوش دهید.
همچنین دوره های صوتی آموزشی متنوعی هم در متمم وجود دارد که فهرست آنها را می‌توانید در فروشگاه متمم ببینید.
با متمم همراه شوید
آیا می‌دانید که فقط با ثبت ایمیل و تعریف نام کاربری و رمز عبور می‌توانید به جمع متممی‌ها بپیوندید؟
نویسنده‌ی دیدگاه : ساناز مجرد
استاد احمد اخوت را از سال‌ها دانشجویی می‌شناسم. سعادت دیدارشان از نزدیک برایم فراهم نشد؛ ولی در دانشکده‌ی ادبیاتی در ایران نیست که بحثی از داستان به میان بیاید و نامی از احمد اخوت برده نشود. کتاب ایشان با عنوان «دستور زبان داستان» یکی از معتبرترین کارهای داخلی درباره‌ی داستان است که در قحطی پژوهش و تالیف‌های وطنی حکم چشمه‌ی آب در بیابان بود و هست.
همه‌ی این مسائل من را به این نتیجه می‌رساند که کتابی که به لطف متمم معرفی شد، کتاب ارزشمندی است و ارزش وقت‌گذاشتن را دارد.
اما یکی از نمونه‌های شگفت‌انگیز وقایع‌نگاری در ادبیات ما تاریخ بیهقی است. مطمئنم غالب دوستان حداقل یک داستان از تاریخ بیهقی در کتابهای دبیرستانشان خوانده‌اند. من در بین کتابهایی که خوانده‌ام کم پیش آمده است به شرح‌حال نگاری‌ای به جذابیت آن‌چه بیهقی نگاشته است بربخورم. چنان از حال و احساس آدم‌ها و خودش می‌نویسد که لحظه‌ای شک نمی‌‌کنی که احتمالا چیزی غیر از این نبوده است. برای من که یکی از سوال‌هایم همیشه این بود که آیا مردم ۱۰۰۰ سال پیش هم مثل ما احساس می‌کردند؟ بیهقی جواب واضح و روشنی داده است. یکی از داستان‌های بیهقی که این شرح‌حال‌نگاری در آن بارز است داستانی است به نام افشین و بودلف.