فایل صوتی معرفی دوره آموزشی تفکر سیستمی

۳۸۵ نظر برای فایل صوتی معرفی دوره آموزشی تفکر سیستمی

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : حجت زندی



به نام خدا
با گوش دادن به فایل صوتی یاد داشتان زیر افتادم:
داستان کوتاه آموزنده تله موش
 
موشی از شکاف دیوار کشاورز و همسرش را دید که بسته‌ای را باز می‌کردند. فهمید که محتوی جعبه چیزی نیست مگر تله موش، ترس وجودش را فرا گرفت. به سمت حیاط مزرعه که می‌رفت، جار زد : تله موش تو خانه است. تا به همه اخطار بدهد.

مرغک قدقد کرد و پنجه‌ای به زمین کشید. سرش را بلند کرد و گفت: بیچاره، این تویی که باید نگران باشی، این قضیه هیچ ربطی به من ندارد، من که توی تله نمی‌افتم. موش رو به خوک کرد و گفت: تله موش تو خانه است. خوک از سر همدردی گفت: واقعاً متأسفم . اما کاری به جز دعا از دست من بر نمی‌آید. مطمئن باشید که در دعاهام شما را فراموش نخواهم کرد. موش سراغ گاو رفت و او در پاسخ گفت: به نظرت خطری من را تهدید می‌کند؟

موش سرافکنده و غمگین به خانه برگشت تا یکه و تنها با تله موش کشاورز روبرو شود. همان شب صدایی در خانه به گوش رسید، مثل صدای تله موشی که طعمه‌ای در آن افتاده باشد. همسر کشاورز با عجله بیرون دوید تا ببیند چه چیزی به تله افتاده است؟ اتاق تاریک بود و اوندید چه چیزی به تله افتاده، از قضا ماری سمی بود که دمش لای تله گیر کرده بود. مار همسر کشاورز را گزید. کشاورز بی‌درنگ او را به بیمارستان رساند. وقتی به خانه برگشت تب داشت. خوب همه می‌دانند که دوای تب سوپ جوجه تازه است.

از این رو کشاورز چاقویش را برداشت و به حیاط رفت تا اصلی ترین ماده‌ی سوپ را تهیه کند. بیماری همسرش بهبود نیافت. به همین علت دوستان و همسایه‌ها مدام به عیادت او می‌آمدند. کشاورز برای تهیه غذای آنها خوک را هم کشت. همسر کشاورز مرد. افراد بسیاری برای مراسم خاکسپاری او آمدند. کشاورز برای تدارک غذای آنها گاو را هم سر برید. پس به یاد داشته باش که وقتی چیزی ضعیف‌ترین ما را تهدید می‌کند، همه‌ی ما در خطریم.
با سپاس

1. Fateme Fatemi گفت: (عضو ویژه)

   ۱ دیدگاه | ۱۹۸۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   چقدر این نکته رو دوست داشتم که نباید اجازه بدیم تفکر سیستمی، مسئولیت‌پذیری ما رو تحت تاثیر قرار بده.

   باز نکته آخر درباره اینکه افرادی که در تفکر سیستمی دچار ضعف هستند احتمالا خودشون رو باهوش‌تر و زیرک‌تر میدونند برام تکون‌دهنده بود.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. علی جعفرزاده گفت: (عضو ویژه)

   ۴۳ دیدگاه | ۹۷۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   ابتدا  یه توهم دانایی نسبت به موضوع تفکر سیستمی داشتم و حس می کردم تا حدی این مدل تفکر رو میشناسم ولی وقتی اون تیکه پیچیده نکردن قضایا رو شنیدم دیدم که چقدر درگیر این موضوع ام و ناخودآگاه در پاسخ به سوالات زیادی در زندگی با پیچیده کردن موضوع از جواب دادن فرار می‌کنم.

   بعد اون بخش  دیدن بقای خود در بقای سیستم نه بالعکس توجه‌ام رو خیلی جلب کرد و دیدم که چقدر بعضی از مواقع برخلاف این دیدگاه عمل می کنم و اون تیکه آخر راجع به هوش و باهوش دیدن خودم نسبت به بقیه هم توجه‌ام رو تاحد زیادی جلب کرد چون باتوجه به محیط تحصیلی سابق ام(یکی از مدارس سمپاد) این احساس به طور ناخودآگاه در من وجود داشت که به نظرم باید سعی کنم این دید رو تغییر بدم.

   در آخر هم خوب به سیاست مائو زدونگ رهبر کمونیست چین به نام یک گام بزرگ رو به جلو  دیگه که نشون میده سیستمی ندیدن موضوعات چه عواقب خطرناکی میتونه داشته باشه اشاره کنم.

   یک گام بزرگ به جلو – ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. رضا جلالت گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۵ درس)

   ۲۲۲ دیدگاه | ۱۹۸۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   مدتها قبل بود که درس تفکر سیستمی رو تمام کرده بودم (حدود ۴ سال قبل) امروز دوباره برگشتم تا هم درس ها رو مرور کنم و کامنت های دوستان رو بخونم (۱۱ آبان ۱۴۰۳)  و متوجه شدم که در این درس مشارکت نداشته ام.
   حدود ۲ ماه پیش بود که کتاب بالادست رو خریداری کردم و مطالعه کتاب آغاز شد (کتاب بسیار خوبی است و به دوستانی که علاقه مند حوزه تفکر سیستمی توصیه می کنم)
   ایده اصلی کتاب بالادست داستان همان دیوانه ای است که در بالادست ایستاده و مردم را در آب می اندازد و عده ای در پایین دست مجبور هستند افراد را نجات دهند.
   پیام اصلی کتاب بالا دست این است که سعی کنید با قبول کردن مالکیت مساله و گردآوردن افراد به دنبال دیوانه بالادست بگردید و گرنه مجبور خواهید بود که تا آخر عمر مشغول نجات دادن افراد در پایین دست باشید.
   اما مساله مهم در این بین، این است که تلاش های پایین دستی به چشم می آیند و از افراد قهرمان هایی جاودانه درست می کنند ولی افرادی که در بالادست کار می کنند معمولا در گمنامی به سر می برند، کسی از آنها تقدیر نمی کند، به عنوان قهرمان شناخته نمی شوند.
   بیایید برگردیم به همین داستان دیوانه و رودخانه و دو حالت را متصور شویم.
   حالت اول: شما در پایین دست ایستاده اید و فارغ از اینکه در بالادست چه اتفاقی می افتد مشغول نجات دادن افراد هستید در پایان روز ۱۰۰ نفر را نجات داده اید و با غرور و افتخار ایستاده اید تمام آن ۱۰۰ نفر از شما تشکر می کنند و تا پایان عمر مدیون شما هستند، ممکن است روزنامه با شما مصاحبه کنند یا دولت مرکزی شما را به عنوان قهرمان ملی معرفی کند، به شما مدال و پاداش دهد، فرزندانتان تا آخر عمرشان از اینکه پدر یا مادرشان یک قهرمان بوده به شما افتخار کنند.
    
   حالت دوم: قبل از اینکه دیوانه بخواهد کاری کند شما به بالادست بروید و به هر شیوه ای مانع کار او شوید.[ممکن است با آن دیوانه درگیر شوید و کارتان به بیمارستان، دادگاه، زندان یا هر جای دیگری بیفتد]
   آیا آن ۱۰۰ نفری که قرار بود غرق شوند باز هم از شما قدردانی خواهند کرد؟
   آیا روزنامه ها و رسانه از شما به عنوان قهرمان یاد خواهند کرد؟
   آیا فرزندانتان تا آخر عمرشان به شما افتخار خواهند کرد؟
   جواب همه این سوال ها در حالت معمول نه است.
   حال اگر شما باشید دوست دارید حالت اول را انتخاب کنید یا حالت دوم را؟
   قبول کنیم که در حالت بیشتر دیده می شویم نیاز ذاتی مان نسبت به دیده شدن و کسب شهرت ارضا می شود.
   در بسیاری از موارد این نیاز ذاتی به کسب شهرت باعث می شود که ما عاشق مسئله شویم و بقای خود را در بقای مساله ببینیم.
   البته ممکن است اتفاقات عجیب و غریب دیگری هم رخ بدهد و ما برای کسب شهرت، برای ارضا نیاز به دیده شدن و هر دلیل دیگری رو به ایجاد مساله بیاوریم.
   چطور؟
   فردی را در نقش دیوانه استخدام کنیم تا در بالا دست افراد را داخل آب بیندازد و ما در نقش یک قهرمان وارد بازی شویم و ادامه ماجرا …..
   لینک معرفی کتاب بالا دست در سایت انتشارات آریانا قلم (+)

   برای پاسخ دادن وارد شوید
   • علی جعفرزاده گفت: (عضو ویژه)

     ۴۳ دیدگاه | ۹۷۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
     

     تیکه آخر مطلبتون واقعا عالی بود و من رو به فکر فرو برد و چه شخصیت هایی که در تاریخ این طور عمل کردند و خودشون رو در راستای منافع سیستم فدا کردند و امروزه نه فقط اینکه ازشون یادی نشه بلکه به بدنامی ازشون یاد میشه و چه قهرمانانی که برای ما ساخته شدن که در واقع کارشون در راستای منافع بلند مدت سیستم نبوده و سبب آسیب های بسیاری شده.

     به نظر من نمونه یک شخصیت تاریخ معاصر ایران که به بدنامی ازش یاد میشه ولی کارهاش در راستای منافع سیستم بوده احمد قوام السطنه است.

     فیلم Hero و برخورد شخصیت اصلیش با امپراطور هم در این زمینه که فرمودید جالبه.

     برای پاسخ دادن وارد شوید
4. مسعود شکری گفت:

   ۳۶ دیدگاه | ۳۰۹۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   به نظرم اگر نگاه سیستمی قوی‌تری داشته باشیم، به همان اندازه مسئولیت‌پذیرتر خواهیم بود، زیرا درک بهتری از ارتباطات میان اجزا، تأثیر تصمیماتمان بر دیگران، و نقش خود در کل سیستم پیدا می‌کنیم.
   این نگاه سیستمی به ما کمک می‌کند تا به جای تمرکز صرف بر نتایج کوتاه‌مدت، پیامدهای بلندمدت تصمیمات خود را نیز ارزیابی کنیم. وقتی بدانیم که هر اقدام ما بخشی از یک شبکه پیچیده از تعاملات است، به طور طبیعی دقت بیشتری در تصمیم‌گیری‌ها خواهیم داشت و برای حفظ تعادل و بهبود کلی سیستم تلاش بیشتری می‌کنیم. چنین دیدگاهی نه تنها مسئولیت‌پذیری فردی، بلکه همکاری و هماهنگی جمعی را نیز تقویت می‌کند.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. حانیه گفت:

   ۳۱ دیدگاه | ۱۰۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   مشکلات پیچیده گاهی نیاز به تفکر رادیکال دارند جرأت داشته باشیم و از باورهای رایج سرپیچی کنیم ،گالیله این باور طبیعی را که زمین گرد نیست ریشه کن کرد. دور زدن زمین به گالیله نشان نمی‌داد که زمین گرد است در عوض، اون تصمیم گرفت که به روش‌های رادیکال فکر کند. در طول تاریخ، اغلب کسانی که نتوانسته‌اند وضعیت موجود را به چالش بکشند، به مرور ثابت شده است که در اشتباه بوده‌اند.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. زهرا مقصودزاده گفت:

   ۳ دیدگاه | ۱۰۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   با اینکه اینجا صرفا موضوعاتی برای آماده سازی ذهن نسبت به درس تفکر سیستمی گفته شد، عموما در نگاه اول احساس می‌کنیم که میدونیم کل این موضوع درباره چی هست و چقدر خوبه و اگر همه انسان ها ازش آگاه بشن تاثیر شگرفی در جامعه خواهد گذاشت.

   در حالی که یادگیری اون نیاز به صرف زمان و جرعه جرعه به جان نشستن همه ما داره و اونجاست که میشه به صورت کاربردی در محیط های مختلف تفکر سیستمی رو برای رشد و پویایی بیشتر، گسترش داد…

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. مهدی زارع پور گفت: (عضو ویژه)

   ۷۲ دیدگاه | ۳۱۹۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام؛ این نوبت شماره سیزده بود که فایل صورتی تفکر سیستمی محمدرضا شعبانعلی را شنیدم و مجدد یادداشت برداری کردم.
   سؤال:
   آیا ساده‌سازی در مسائل مهمی مانند تفکر سیستمی خوب است؟
   انشتین گفت: ساده‌سازی کنید، ساده‌سازی کنید ولی خیلی ساده‌سازی نکنید.
   حد این ساده‌سازی کجاست و چگونه رعایت می‌شود؟
   صحبت دوستِ آقای شعبانعلی اتفاقاً خیلی جذاب بود که گفت بعضی درس‌ها باعث تواضع علمی می‌شود.
   اگر موضوع را ساده کنیم (هنوز مشخص نیست مرز ساده‌سازی سازنده با خطرناک کجاست)، چطور از پدیده توهم آگاهی جلوگیری کنیم؟
   البته منظور این نیست که تفکر سیستمی را در فرمت یک پروژه پیچیده Vensim یا NetLogo برای افراد عادی که تازه به دنبال آموزش هستند شرح دهیم اما آنقدر هم نباید ساده باشد که بگویند:
   “همین بود؟ بابابزرگ منم که بلد بود.”
   ***
   سؤال مشخص من این است که حد ساده‌سازی کجا و چطور مشخص می‌شود؟
   سپاس

   برای پاسخ دادن وارد شوید
8. نیلی گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۲ درس)

   ۱۹۵ دیدگاه | ۲۸۳۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   همیشه وقتی عنوان تفکر سیستمی رو می دیدم توی سر فصل ها و نظرات از کنارش رد می شدم چون فکر می کردم این درس به مدیران و مدیریت مربوط میشه . بعد وقتی شروع کردم به خوندن و متوجه شدم تفکر سیستمی رو حتی  باید به بچه ها آموزش داد فهمیدم حتما یه موضوع بسیار مهم و بنیادی که از اول باید جا بیفته و چه بهتر که از کودکی آغاز بشه .

   پله ی اول این مسیرم و هنوز وسعت دید ندارم با این حال از همین اول و با توجه به مثال ها و توضیحات این فایل صوتی برام سوال و دغدغه شد که جامعه ای که تفکر سیستمی رو از زمان کودکی در وجود اون ها نهادینه می کنه به چه سمت و سویی می ره ؟

   وقتی توی گفت و گو ها و بحث ها آدم ها دو دسته میشن ، به جای اینکه توی یکی از گروه ها خودمو جا بدم به شنیدن حرف های هر دو طرف اکتفا می کنم . اکثر اوقات می بینم تقریبا هر دو طرف دارن درست می گن فقط موضوع رو از زوایای متفاوتی دارن تحلیل و بررسی می کنن . برای هر اتفاق و هر رویدادی دلایل زیادی وجود داره و با پرداختن به تنها یک مورد نمیشه نظر قطعی داد و راهکار قطعی هم ارائه داد .

   مثال کسی که مردم رو نجات می داد و کسی که در بالا دست اونها رو داخل رودخانه می انداخت هم قابل تامل هم تکان دهنده بود .

   فکر می کنم چالش ما آدم ها و نگاهمون و اقداماتمون بیشتر نگاه همون فردی هست که آدم ها رو نجات می ده . به چگونگی نجات دادن و ساخت وسایل و ابزار آلات نجات و ساخت قایق و آموزش غریق نجات فکر می کنیم تا متوجه باشیم اصلا چرا داره غرق شدنی صورت می گیره .

   برای پاسخ دادن وارد شوید
9. مهدی زارع پور گفت: (عضو ویژه)

   ۷۲ دیدگاه | ۳۱۹۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام!

   اگر تازه این درس را دنبال می‌کنید، پیشنهاد می‌کنم فایل‌های صوتی آقای شعبانعلی را مثل پادکست، حین ظرف شستن، غذا خوردن، رانندگی، نصب لوستر، باز کردن کولر، قبل از خواب، زمان پیاده‌روی و داخل تاکسی اینترنتی گوش نکنیم.

   در فضایی نسبتاً رسمی، با قلم و کاغذ باید شنید (شبیه‌سازی محیط آموزش). بیان ایشان روان و نزدیک به محاوره است، همین باعث می‌شود گاهی به نادرست، احساس کنیم ا؟ این‌ها را بلد بودیم فقط آقای شعبانعلی تکرار کرد.

   بنویسید تا به سرنخ‌ها برسید و با پرسش، درس‌ها را دنبال کنید.

   “تجربه شخصی”

   برای پاسخ دادن وارد شوید
10. زینب نژادمهدی گفت:

    ۲۱ دیدگاه | ۹۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    تا اینجا که مطالب رو مطالعه کردم تنها یک مسئله باعث نگرانی‌م شده و آن این است که در پیچیدگی تفکر سیستمی غرق بشم و امیدوارم راه حلی برای گره ذهنی‌م در ادامه وجود داشته باشه

    برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 … 16 17 18