آرکتایپ‌های سیستمی (۳): گلوله‌های برفی و محدودیتهای رشد

شرکتِ نویدِ آرامشِ فردا، فروشنده‌ی کپسول‌های آتش نشانی (قابل استفاده در خودرو‌ها) است.

مدیر شرکت از علاقمندان و شیفتگان #تله مارکتینگ است و معتقد است که باید با هر کسی که اکنون کپسول آتش نشانی در اتوموبیل خود ندارد، تماس بگیریم.

بالاخره اگر دفعه‌ی اول یا دوم یا پنجم، کپسول نخرند، دفعه‌ی دهم یا بیستم یا پنجاهم خواهند خرید.

او به تدریج از محل فروش خود، همکاران بیشتری را برای فروش تلفنی استخدام کرده است و آنها را هم در همان اتاق، “جا داده است”.

به این ترتیب، به نظر می‌رسد که مسیر بی‌پایان موفقیت، پیش روی اوست.

این همان روندی است که گاهی از آن به شکلی ساده‌تر و با عنوان گلوله برفی یاد می‌شود:

این تصویر ذهنی به حدی در میان ما انسانها مشترک است که حتی در نوشته‌ها و مقالات رسمی در تفکر سیستمی و دینامیک سیستم‌ها نیز، به جای اصطلاح خشک و دشوارِ حلقه‌های بسته‌ی تقویت شونده با بازخورد مثبت، گاه با اصطلاح و تصویر گلوله‌های برفی مواجه می‌شویم.

آرکتایپ محدودیت رشد به همین علت اهمیت پیدا می‌کند.

ما معمولاً‌ با راه افتادن گلوله‌های برفی خوشحال می‌شویم. اما فراموش می‌کنیم که به حلقه‌ی دومی که به علت عوامل محدودکننده شکل می‌گیرد توجه کنیم.

این حلقه‌ی دوم ممکن است به خاطر محدودیت‌ منابع ما، محدودیتهای محیطی، محدودیت باور و نگرش ما و یا هر چیز دیگری شکل بگیرد و رشد کند و به تدریج، گلوله‌ی برفی ما را کُند و متوقف کند.

بنابراین، به همان اندازه که راه‌اندازی گلوله‌های برفی مهم است،‌ لازم است که بتوانیم محدودیت‌های رشد را هم تشخیص دهیم و تحلیل کنیم.

با توجه به این موانع و پیش‌بینی آنها، می‌توان از برخورد با آنها اجتناب کرده و مسیر رشد و موفقیت را سریع‌تر و مطمئن‌تر پیمود.

ترتیبی که گروه متمم برای خواندن مطالب سری تفکر سیستمی به شما پیشنهاد میکند: