فایل صوتی درباره مهارت یادگیری | چند نکته‌ درباره تکنیکهای یادگیری

  هر چقدر خودمان را بهتر برای یادگیری شرطی کنیم، با صرف توان کمتر، خروجی بهتری خواهیم داشت.

  تلاش برای تمرکز و جلوگیری از پرت شدن حواس، باعث یادگیری بهتر می‌شود.

  اگر بتوانیم آموخته‌های خود را با «سوال‌های مشخص» برچسب‌گذاری کنیم، درک و به‌خاطرسپردن آن‌ها ساده‌تر خواهد بود.

هیچ‌گاه به صورت مطلق نمی‌توان اصرار کرد که فقط برای یادگرفتن موضوعات و مهارت‌ها و دانشی وقت بگذارید که به آن نیاز دارید.

یادگیری‌ موضوعات حاشیه‌ای و نیز یادگیری موضوعاتی که نیازی به آن‌ها نداریم، می‌تواند کاربردهایی هم داشته باشد. به عنوان مثال:

• در فایل صوتی یادگیری کریستالی به این نکته اشاره شده است که یادگیری حاشیه‌های یک موضوع – که ممکن است در نگاه اول غیرضروری به‌نظر برسد – به درک عمیق‌تر آن موضوع کمک می‌کنند.
• در بحث خلاقیت و حل مسئله نیز همواره بر این نکته تأکید می‌شود که مطالعه‌ی مقالات و مجلاتی که به کلی بیرون از حوزه‌ی کار و تخصص و فعالیت‌مان قرار دارند، می‌توانند کمک کنند که ذهن‌مان از چارچوب‌های فعلی‌اش خارج شود و خلاقانه‌تر بیندیشد و تصمیم بگیرد.

بنابراین، در اصل این نکته که یادگیری موضوعات، بدون این‌که نیازی به آن‌ها داشته باشیم می‌تواند فوایدی داشته باشد، تردیدی وجود ندارد.

اما نکات دیگری را هم نباید فراموش کنیم:

وقت گذاشتن برای یادگیری موضوعاتی که هیچ نیازی به آن‌ها نداریم (دست‌ِ کم در حال حاضر نیازی به آن‌ها نداریم)، نباید سهمِ غالبِ سبد یادگیری ما را به خود اختصاص دهد. یعنی مثلاً اگر هفته‌ای ۲۰ ساعت برای یادگیری وقت می‌گذاریم، منطقی نیست که نیمی از این زمان را به موضوعات غیرضروری بگذرانیم.

یادگیری حاشیه‌ای و نیز یادگیریِ موضوعات غیرضروری، وقتی معنا دارد که ما حداقل در یک زمینه، به سطح قابلِ قبولی در دانش و شناخت رسیده باشیم. وقتی هنوز در هیچ حوزه‌ای به اندازه‌ی کافی صاحب‌نظر نیستیم، همیشه باید به این نکته فکر کنیم که آیا بهتر نیست منابع خود (وقت و پول و سایر منابع) را روی یادگیری یک موضوع متمرکز کنم و سپس به سراغ سایر مباحث بروم؟

ممکن است با خود بگوییم که ما هنوز اصلاً شناختی از حوزه‌های مختلف نداریم. مثلاً می‌دانیم روانشناسی برایمان جذاب است، اما حوزه‌های مختلف آن را نمی‌شناسیم. در چنین وضعیتی، یک راه‌حل می‌تواند مطالعه‌ی پراکنده‌ی مقالات و کتاب‌ها یا شرکت در انواع کلاس‌ها باشد تا به تدریج، علاقه‌ی خود را بیابیم. اما باید به خاطر بسپاریم که برای این شیوه‌ی یادگیریِ سرگردان باید سقف و محدودیتی در نظر گرفته شود. در غیر این صورت به جمع کسانی ملحق خواهیم شد که چند سال، از این کتاب به آن کتاب و از این کلاس به آن کلاس می‌روند و تنها چیزی که واقعاً آموخته‌اند، مهارتِ شرکت در کلاس‌های مختلف است و نه چیزی بیشتر.

در پایان، با وجودی که قصد نداریم این پیشنهاد را به عنوان تنها راهِ پیش‌ِ رو معرفی کنیم، اما شاید مناسب باشد حداقل در حد یک ایده به این مسئله فکر کنید که: