ارتقا‌ی کارکنان بر اساس «توانمندی» یا «زیبایی؟»

۱۲۶ نظر برای ارتقا‌ی کارکنان بر اساس «توانمندی» یا «زیبایی؟»

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : میترا طهرانی



وقتی گاهی اوقات خانم آتشین به جلسه با شرکتهای خارجی دعوت می شود به نظر می رسد بیشتر فعالیتهای شرکت در داخل است پس تسلط بر زبان انگلیسی نمیتواند برگ برنده در احراز پست مدیر روابط عمومی باشد . همچنین با توجه به سرزدن های گاه و بیگاه وی به نمایشگاه و پیدا کردن دوستان زیاد، نشان می دهد که ایشون در برقراری ارتباط موفق هستند ولی داستان مشخص نمیکند بر چه اساسی این دوستی ها ایجاد شده است. هیچ کجا از زیبایی یا لوندی خانم آتشین صحبت نشده و فقط انتخاب نام فامیلی چنین ذهنیتی را در خواننده ایجاد می کند. اشاره مدیر بابت زحمات خاص خانم آتشین در نمایشگاه قابل توجه است که زحمات چه دستاوردهایی داشته؟ درصورتیکه به صراحت از بازخوردهای خوب جلسات آقای مظلومی با مسئولین  صحبت کردند.
آقای مظلوم با توجه به 7 سال سابقه کاری و تحصیلات مرتبط و هیجانی که در برپایی نمایشگاه دارد، اینکه آن را "فرصت بسیار مهمی برای مطرح کردن شرکت در صنعت" می داند، وقتی ظرف یک هفته قبل از نمایشگاه تنها یک شب به خانه رفته و دلگیر شدن همسرش را به جان خریده، نشان می دهد که او نه تنها قدر و ارزش همکاری شرکت را در ادامه تحصیلش می داند بلکه به آینده شرکت هم فکر می کند و رشد شرکت برای او مهم است.
 انداختن عکس دسته جمعی بدون حضور آقای مظلوم با توجه به تعریفهای مدیر از زحمتهای او  ناشی از بی توجهی مدیر است که می توانست در نهایت با دلجویی حل و فصل بشود نه با گوشه و کنایه. پس به نظر می رسد که شخص آقای مظلوم برای مدیر مهم نیست و فقط کارهای انجام شده برای او مهم است. همچنانکه به زعم من آقای مدیر از خانم آتشین هم به عنوان یک مهره در جذب مشتری استفاده می کند  و اگر خانم آتشین تری پیدا بشه ، احتمالا ایشون مهره سوخته میشه. 
انتخاب او به عنوان کارمند روابط عمومی دومین بی توجهی مدیر به شخص اوست ولی کارایی او همچنان مهم است چون می تواند کارهای انجام نشده خانم آتشین را انجام دهد و چه چیزی بهتر از این که یک مدیر، کارمند ساعی داشته باشه و وظایف خودش را به عنوان سلسه مراتب به او محول کند. هیچ کسی هم نمیتونه اشکال بگیره چون مدیرش دستور داده و او هم باید اجرا کند. اگر هم کارش زیاد یا سخت باشه نهایتا بهش می گویند که لازمه مدیر شدن این است که تواناییهایت را بالا ببری.
جمله آقای مدیر در مکالمه با اقای مظلوم:" مثل یک مدیر فکر کن. من از تو انتظار بیشتری دارم. بعد هم می‌گویی چرا سمت مدیریت را به من ندادی!"
صحبت آقای مظلوم با تک تک همکاران بدلیل شوک ناشی از انتخاب خانم آتشین و خودش بر سمت جدیدی بوده و فکر نمی کنم که این واکنش خیلی دور از واقعیت باشه. اگر در شرکت یا سازمان من و شما این اتفاق بیافته آیا شما نظاره می کنید؟ اکر همکارانتون سر صحبت را باز کردند شما به روی خودتون نمیارین ؟ انگارکه هیچ اتفاقی نیافتاده؟ مگر اینکه زیرکانه از پاسخ دادن طفره برویم. البته که صحبت کردن با تک تک افراد مورد تایید من هم نیست ولی به نظر من خویشتن داری در جمع حرف اول را میزنه ولی مطمئنا صحبت کردن با یک نفر فرد مورد اعتماد فشار را از روی آدم کم می کنه. حتی اگر آن یک نفر خارج از شرکت باشد.
با توجه به گقتگوهای انجام شده بین مدیر و اقای مظلوم ، مدیر بشدت در مقابل آقای مظلوم گارد گرفته به جملات دقت کنین:
*تو هم راجع به چارت اعتراض داری؟ بچه‌ها آنقدر این روزها نق زده‌اند که خسته شدم. اما خوب به هر حال حق شماست که حرفهایتان را بزنید. اگر به من نگویید کجا می‌خواهید بگوید؟ البته. تو که همه جا هم گفته‌ای!
*انتظار تو چه بوده؟ می‌خواستی مدیر عامل شوی؟
*ناراحت هستی که چرا مدیر روابط عمومی نیستی.
ذهنیت آقای مدیر که کل فضای مکالمه را پوشش میده در اولین جمله و آخرین جمله او بیان شده :
*نه. بچه‌ها فقط به من گفتند که تو به من هزار جور تهمت می‌زنی و هر جا می‌نشینی بر علیه من و خانم آتشین سم‌پاشی می‌کنی…
این جمله از نظر من منت گذاشتن است:"من همیشه جایگاه تو را می‌دانم و تلاش کرده‌ام متناسب با زحماتت هم پاداش دریافت کنی. بی دلیل هم نبوده که از تو حمایت کردم تا دانشگاه بروی و ادامه تحصیل بدهی تا در جایگاه بهتری مشغول به کار شوی." چون جایگاه بهتر ، زیردست مدیری مانند خانم آتشین نیست.
جمله آقای مظلوم :"برای من مدیر بودن یا نبودن مهم نیست. اما اینکه چه کسانی در شرکت من مدیر هستند، مهم است. از روی افراد و مسئولیت‌ها و اختیاراتشان می‌توانم بفهمم که جایگاه خودم در شرکت کجاست."
از نظر من این جمله خیلی مهم است . کدامیک از دوستان با این جمله مخالفند؟ به نظر من این مساله یک عامل مهم در استعفاها و تغییر شغل است. اینکه شما داری برای چه کسی کار می کنی و چه بازخوردی می گیری یک عامل محرک و انگیزشی در کار است. البته وقتی جو غالب خیلی از سازمانها و شرکتها مثل داستان بالا باشه و مدیران هم نمی تونند رضایت همه را جلب کنند و عاری از خطا هم نیستند و هزار و یک جور مشکل دارن و به خیلی ها باید جواب پس بدهند و . . . پس به نظر من بهتر است یک کار معمولی با حقوق معمولی در شرکت/سازمان داشته باشیم و انگیزه های اصلی خودمون را بر مبنای دیگه و مسیر دیگری بنا کنیم یا مسیر کاری مون را جدا کنیم و خودمون کسب و کاری راه بیاندازیم. تا افسوس وقت و زحمت و انرژی که برای مدیران قدر نشناس میگذاریم نخوریم.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.