فواید پیاده روی و مضرات آن و عادتهای ما در زمینه پیاده روی

۲۵۹ نظر برای فواید پیاده روی و مضرات آن و عادتهای ما در زمینه پیاده روی

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد راسخ



یکی از فعالیتهایی که من هم توی زندگیم خیلی دوستش دارم و از هر فرصتی که پیش بیاد، برای اینکار استفاده میکنم، پیاده روی هستش. واقعا تعجب میکنم که گاهی بعضی افراد رو میبینم که انگار از پیاده روی هراس دارن و حتی برای یک مسیر کوتاه هم سوار تاکسی یا اتوبوس یا ماشین خودشون میشن.
پیاده روی رو از دویدن خیلی بیشتر دوست دارم. با دویدن، زیاد میونه ای ندارم و وقتی میدوم ضربان قلبم خیلی بالا میره و سوزشی رو توی ریه ام حس میکنم. به عقیده ی من، یه کفش خوب هم برای یک پیاده روی لذتبخش، خیلی مهمه و باعث میشه در پایان پیاده روی، هنوز سرحال باشیم و کمتر احساس خستگی بکنیم و کمر درد و زانو دردی رو هم تجربه نکنیم.
کلن من، پیاده روی رو برای خودم فرصت خیلی خوبی میبینم تا دقایقی یا ساعاتی کاملا با خودم باشم، توی حریم شخصی محض و دنیای خودم، بدون هیچ عاملِ مواج کردن دریای آرام ذهنم، از جمله دستگاهها و دنیای دیجیتال:)
افکارم و احساساتم رو با خودم مرور کنم، با دقت به اطرافم نگاه کنم و چیزهایی رو کشف کنم که قبلا به چشمم نیومده بود یا بهشون بی توجه بودم.
نمیدونم چه طوریه... وقتی راه میرم، افکارم هم انگار پویاتر و سیال تر میشن! و انگار میتونم پازل به هم ریخته ی ذهنم رو توی پیاده روی هام، جمع و جور کنم. خیلی نکته ها، خیلی داستان ها، و خیلی موضوعات یا حتی الهامها! توی راه رفتن طولانی یا همون پیاده روی به ذهنم میان.
برای همین، وقتی که توی کتاب "وقتی نیچه گریست" از اروین یالوم، (دقیقا موضوع و جمله اش یادم نیست) خوندم که نیچه هم به نوعی، همینطور بوده، خیلی خوشحال شدم.:)
پیاده روی رو اگه به منظور واقعا پیاده روی باشه و مخصوصا در یک فضای سبز و زیبا، واقعا دوست دارم که تنها باشم. از اینکه کسی یا کسانی، این لذت و این آرامش رو با حرفها و نقل هاشون به هم بزنن و نتونم از این فرصت شگفت انگیز برای مرور و جمع کردن افکار و احساساتم استفاده کنم، حس خوبی ندارم.
اما میدونم که در شرایطی هم، قدم زدن با کسی که میتونه جایگاه خاصی برای آدم داشته باشه، چقدر میتونه لذتبخش باشه.
----------------
مطلب جالبی هم خیلی وقت پیش در مورد پیاده روی، در سایت http://www.wellbeingjournal.com خوندم و متاسفانه یادم نیست دقیقا کدوم مقاله بود که ارجاع بدم، (و مخصوصا قسمتی که بولد کردم، خیلی برام جالب توجه بود) و برای شما دوستان عزیزم هم مینویسمش:
"پیاده روی می تواند بهترین ورزش برای انسان باشد. اصلا انگار بدن انسان برای پیاده روی طراحی شده است! در طول تاریخ، ما چندین کیلومتر برای جستجوی غذا، آب  و هیزم پیاده راه رفته ایم، و حتی بسیاری از مردم بومی هنوز هم به اینگونه زندگی می کنند.
برخلاف دویدن، پیاده روی بندرت انسان را دچار آسیب می کند. پیاده روی میتواند به روشهای متنوعی انجام شود: سریع، آهسته، سربالایی، سرپایینی، می توانید با حمل وزنه کوچکی در دست یا بسته به مچ پا فعالیتهای قلبی عروقی خود را افزایش دهید، یا می توانید بسادگی و راحت و آزادانه راه بروید.
پیاده روی سبب ورزش قلب و ریه می شود و پمپاژ سیستم لنفاوی را تحریک می کند. برخلاف سیستم گردش خون که دارای قلبی است که خون را از طریق سرخرگها و ساهرگها به جلو می راند، سیستم لنفاوی متکی بر گرانش و جاذبه است. هر بار که شما یک قدم بر می دارید، سیستم لنفاوی تحریک شده و جریان مایعات لنفاوی افزایش می یابد.
صدها مطالعه و تحقیق نشان داده که افرادی که حداقل 15 تا 30 دقیقه در روز پیاده روی می کنند از افراد دیگری که اینکار را انجام نمی دهند سالم ترند. آنها به بیماریهای کمتری مبتلا می شوند و ریسک حمله های قلبی و سکته در آنها پایین تر است، علاوه بر این، از تراکم استخوان بالاتری نیز بهره مند می باشند."

1. زهرا ⭐ گفت: (عضو ویژه)

   ۵۲ دیدگاه | ۱۰۵۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   چند سال هست که پیاده‌روی منظم انجام میدم.هفته‌ای ۳-۵ روز بین ۱ تا ۱ ساعت و چهل دقیقه.یه روتین بود که زمان مشخص و مسیر مشخصی داشت؛انقدر همه چیز مشخص و دقیق بود که حتا وقتی میرسیدم به محل‌های مشخص،موزیک‌های مشخصی رو هم گوش می‌دادم.چند ماه پیش وقتی هوا خنک شد به این فکر افتادم که از این تکرار فاصله بگیرم و یک چالش برای خودم تعریف کردم که هم توانایی جسمیم رو محک بزنم و هم با تنوع از این شرطی‌شدن خارج بشم.
   روزهای جمعه رو در نظر گرفتم و مسیرهایی که یا ناشناخته بودند یا شناخته بودند و همیشه دوست داشتم برم اما نرفته بودم و البته طولانی‌تر از معمول بودند.برای این پیاده‌روی‌های طولانی هم اصولی در نظر گرفتم: از قبل میزان مسافت و مسیر رو از روی نقشه پیدا می‌کنم،شاخص آلودگی و آب و هوا رو چک می‌کنم و لباس و کفش مناسب می‌پوشم،ماشین نمی‌برم و برای این‌که به مبدا برسم تا جای ممکن یا پیاده میرم یا از حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنم (خیلی دوست دارم این‌کار رو با دوچرخه بکنم اما در حال حاضر امکانش نیست)،در مسیر حداقل یک کار که برای محیط‌زیست و حیوانات مفید باشه انجام میدم،تا جایی که ممکن هست زباله کم تولید می‌کنم،غذا و اسنک سالم و ساده می‌خورم (از خونه برمی‌دارم).
   یکی از این مسیرها خیابان ولیعصر بود (میدان راه‌آهن تا میدان تجریش) که تقریبن ۱۸ کیلومتره. بعد از چند تا جمعه که پیاده‌روی‌های طولانی بالای ۱۰-۱۲ کیلومتر داشتم تصمیم گرفتم پیاده‌روی خیابان ولیعصر رو هم شروع کنم؛یک جمعه از میدان تجریش تا میدان ولیعصر رفتم و جمعه بعد از تجریش تا راه‌آهن.باید بگم که تجربه عالی بود.بود.تفاوت محله‌ها،بافت شهر،آدم‌ها خیلی جالبه.چیزی که متوجه شدم در پیاده‌روی‌های طولانی یادآوری زیبا بودن مسیره؛ مسیره که اهمیت داره و باید در مسیر با هوشیاری قدم برداشت و ازش لذت برد.مسیر میتونه خسته‌کننده باشه اما باید در حرکت بود.این پیاده‌روی‌ها بهم یادآوری می‌کنند اصالت با مسیر و حرکت هست.
   ممنون بابت این مطلب

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. دیبا مسیح ⭐ گفت: (عضو ویژه)

   ۳ دیدگاه | ۱۷۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   از کارای موردعلاقه ام، مخصوصا زمانی که مضطربم پیاده روی و قدم زدنه

   اسمشو میذارم پرسه زدن، پرسه زدن بین خیابونایی که هیچوقت ادرس و موقعیتش رو نمیبینم، میرم گم میشم و اجازه میدم جادوی مسیر و گم شدن کار خودش رو بکنه.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. Mehrdad گفت: (عضو ویژه)

   ۵۱ دیدگاه | ۸۹۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   عادت‌های پیاده‌روی من:

   عادت‌های من در پیاده‌روی تنوع زیادی دارند تا هیچ بهانه‌ای برای انجام ندادنش نداشته باشم و فرایندی تکراری نشود.

   ۱٫ پیاده‌روی ساده و ریتمیک

   بین ۶۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰قدم
   شروع با سرعت کم و افزایش سرعت و درنهایت کاهش سرعت

   ۲٫ پیاده روی به مدت یک ساعت

   ۳٫ پیاده روی اینتروال

   که می‌تواند با زمان‌ها و تعداد قدم‌های متفاوتی انجام شود. اما در کل مقداری از زمان را به پیاده‌روی خیلی سریع می‌گذرانیم و مقداری را به پیاده‌روی کمی آرام‌تر که به صورت چرخه‌ای تکرار می‌شود.

   مثال:

   ۵ دقیقه گرم کردن
   ۲ دقیقه پیاده‌روی خیلی سریع
   ۱ دقیقه پیاده‌روی با سرعت کمتر(البته نه به صورت شل شل)
   چرخه دو دقیقه و یک دقیقه را می‌توان تا نیم ساعت ادامه داد.
   ۵ دقیقه سرد کردن

   می‌توان به جای گرفتن زمان، با تعداد قدم پیش رفت.
   ۱۰۰۰ قدم گرم کردن(پیاده روی ملایم)
   ۱۰۰۰ قدم پیاده‌روی خیلی سریع
   ۵۰۰ قدم پیاده‌روی با سرعتی کمتر
   تکرار چرخه تا رسیدن به ۵۰۰۰ قدم
   ۱۰۰۰ قدم سرد کردن

   البته تغییر تعداد قدم‌ها و زمان‌ها کاملا به خود شما و سطح تحرکتان بستگی دارد.

   ۴٫ تقیسم کردن پیاده روی به سه مرتبه در روز

   ۱۵ دقیقه صبح
   ۱۵ دقیقه ظهر
   ۱۵ دقیقه عصر

   ۵٫ تقیسم کردن پیاده روی به دو مرتبه در روز

   ۳۰ دقیقه صبح
   ۳۰ دقیقه عصر

   ۶٫ تقسیم کردن پیاده روی به ۶ یا ۸ قسمت ۵ دقیقه‌ای

   ۵ دقیقه پیاده‌روی، یک ساعت بعد از بیدار شدن
   تکرار این ۵ دقیقه هر یک ساعت
   تا رسیدن به تعداد تکرار ۶ یا ۸

   ۷٫ تقسیم پیاده‌روی به ۴ قسمت ۱۰ دقیقه‌ای

   ۱۰ دقیقه پیاده‌روی، یک ساعت بعد از بیدار شدن
   تکرار این ۱۰ دقیقه هر دو ساعت
   تا رسیدن به تعداد تکرار ۴

   ترجیح می‌دهم حتما ابتدای روز پیاده‌روی داشته باشم تا عملکرد بالاتری داشته باشم. مخصوصا اگر حسابی ضربان قلبم را بالا برده باشم. ولی حتما در طول روز پیاده‌روی‌های کوتاه دیگری هم دارم.

   به نظرم پیاده‌روی ورزش نیست. می‌تواند جایگزینی برای بی‌تحرکی زندگی مدرن باشد یا کمک به متابولیسم بدن و به عضله‌سازی(در صورت ورزش کردن) باشد. تا ۱۰۰۰۰ قدم پیاده‌روی مشکلی برای ما ایجاد نخواهد کرد. مگر این که مشکل زمینه‌ای مانند کمر درد یا زانو درد وجود داشته باشد. که در این صورت هم فقط افراد باید محدوده حرکتی و زمان پیاده‌روی خود را بدانند و شاید زمان آن را کوتاه‌تر کنند که با مشورت پزشک امکان‌پذیر است.

   معمولا پیاده‌روی را به دویدن ترجیح می‌دهم اما اگر فضای کافی داشته باشم دوست دارم چند دقیقه‌ای را هم بدوم. و در صورت فراهم نبودن شرایط به جای دویدن از حرکات پرشی استفاده می‌کنم.

   به نظرم کسی نمی‌تواند برای همیشه پیاده‌روی را از زندگی‌اش حذف کند. اگر راه رفتن‌های دیگر را که با هدف پیاده‌روی نیستند، در نظر بگیریم صرفا جایگزینی برای عدم تحرک ما هستند. اما پیاده‌روی و ورزش مواردی هستند که می‌توان در هر شرایطی انجامشان داد. (مثلا من در اتاق ۳ در ۴ خودم یا در هال پیاده‌روی می‌کنم.)

   علاقه‌مند شدن من به ورزش و استمرار آن با پیاده‌روی شروع شد. بعد از انجامشان به علت ترشح هورمون‌های شادی دوپامین حسابی کیفور می‌شوم. حس سبکی و کمی خستگی دارم. عزت نفسم بالا می‌رود که کار مفیدی برای خودم و بدنم انجام داده‌ام و در حال سرمایه‌گذاری برای خودم هستم. از این که برای خودم وقت گذاشته‌ام حس ارزشمندی دارم. و مهم‌ترین عامل رهایی از نشخوارهای ذهنی و امکان تفکر هنگام پیاده‌روی است. شاید دستشویی به اتاق تفکر معروف باشد اما پیاده‌روی هم می‌تواند در رتبه اول قرار بگیرد.

   معمولا هنگام پیاده‌روی زیاد به خودم سخت نمی‌گیرم. انعطاف زیادی به خودم در تعیین زمان و تعداد قدم‌ها می‌دهم. گاهی با کفش و گاهی بدون کفش در خانه ورزش می‌کنم. حتما لازم نیست که بیرون پیاده‌روی کنم. یا کسی همراهم باشد. پیاده روی تنهایی را ترجیح می‌دهم.

   البته داشتن کفش مناسب لازم است اما نه تا حدی که به بهانه نداشتنش خودمان را از داشتن تحرک محروم کنیم.

   چون سلامت جسم و روحم یکی از اولویت‌هایم است، پیاده‌روی و ورزش اجزای ثابت زندگی‌ام شده‌اند. کلن برای افزایش هر عادت جدید به برنامه‌ام در ابتدا آن را در اولویت روزانه‌ام قرار داده و وقت زیادی را برایش در نظر می‌گیرم. البته عادت‌سازی را دوست دارم چون بعد از مدتی لازم نیست مثل روزهای اول خودم را مجبور به انجامش کنم. تغییر شناخت، تمرکز آگاهانه برای ایجاد عادتی جدید و افزایش آگاهی درمورد پیاده‌روی دلیل تداوم این کار در من شده است.

   برای شمردن تعداد قدم‌ها از ساعت هوشمند استفاده می‌کنم. چون به راحتی میزان تحرک روزانه، ضربان قلب، میزان ورزش و زمان کل تحرک را در اختیارمان می‌گذارد. البته من در ابتدا ساعت هوشمند نداشتم و با گرفتن زمان یا با در دست گرفتن گوشی تعداد قدم‌هایم را می‌شمردم. داشتن ساعت هوشمند یا برنامه‌های مختلف شاید در ابتدا بتوانند انگیزه‌ای در ما ایجاد کنند اما ادامه دادن هر مسیری نیازمند کار کردن روی باورهایمان و داشتن استمرار و نظم است نه داشتن انگیزه دائمی.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. مهدی نعمتی ⭐ گفت: (عضو ویژه)

   ۱۳۲ دیدگاه | ۳۸۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   تقریبا هر روز پیاده روی میکنم و به اینکار عادت کردم پدرم هم خیلی پیاده روی میکرد پیاده روی برای من ورزش نیست عادت شده و عصر ها بعد از کار روزانه راه میرم با کفش معمولی و بدون نرم افزار.

   پیاده روی قطعا  روی مفاصل پا ولگن فشار وارد می‌کنه مخصوصا در مناطق شیب دار و افرادی که مشکلی در مفاصل پا ولگن دارند. ولی من بازم دوست دارم خودم  تنها اکثر روزها کمی پیاده راه برم.?

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. سمیرا بهراد مهر گفت:

   ۱۵ دیدگاه | ۳۵۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   هیچ وقت دلیلش رو متوجه نشدم انسان تنبلی نیستم و مدام در حال انجام فعالیت و کار و به محیط بیرون را بسیار بهش علاقه مندم ولی متاسفم که بگم واقعا از ورزش کردن بدم میاد و بار ها باشگاه ثبت نام کردم ولی دو جلسه بیشتر نرفتم یا به محض شروع پیاده روی بسیار پشیمون شدم و توقف کردم و حتی از همراهم خواستم که برگردیم ! حتی حاضر نیستم مسیرهای کوتاه رو بدون خودرو برم، تمام مطالب متمم رو با جان و دل میخونم و علاقه دارم رو تیک میزنم ولی متاسفانه این مطلب رو تیک نزدم! کاش شما دوستان منو راهنمایی کنین که چرا اینطوری هستم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. امید قرناس گفت:

   ۲۶ دیدگاه | ۶۹۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   پیاده روی برای من پل رسیدن به آزادیه.

   آزادی از فضای دیجیتال ، آزادی از هرج و مرج زمان و حتی آزادی از خودم.
   آزادی از خودم به این معنی که از دنیای کوچک کار و مشغله و خانواده و اهداف و رویا خارج می شوم و قدم به دنیای ساده ای میگذارم که هیچ چیزی در اون نیست، مثل یک لوح سفید.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. محسن سمیعی گفت:

   ۱۰ دیدگاه | ۳۹۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   پیاده روی برای من لذت بردن بیشتر از زمان و مکانه، توی زندگی پر سرعت امروز انگار پیاده روی سرعت زندگی رو کم میکنه و بهت فرصت میده که فکر کنی.
   اکثرا دوست دارم توی سفر ها بیشتر پیاده روی کنم و حس کنم که زندگی مردم توی اون منطقه چطوری در گذره. اغلب دوست ندارم موقع پیاده روی به چیزی گوش کنم و دوست دارم با محیط اطراف خودم ارتباط برقرار کنم و از کوچکترین چیزها لذت ببرم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 … 11 12 13