تفاوت رویداد و روند در تفکر سیستمی و تحلیل سیستمها

این را یکی از دوستانتان به شما می‌گوید:

دیروز، یکی از همکاران کم تحمل ما، بعد از یک درگیری لفظی خیلی معمولی، استعفا داد و رفت!

او از یک رویداد حرف می‌زند.

اما آیا شما باور می‌کنید که تا قبل از آن درگیری لفظی، همه چیز واقعاً عالی (یا حتی خوب) بوده است؟

تعارض میان آن مدیر و کارمند، احتمالاً مدتها قبل شکل گرفته و به تدریج در شرایط مختلف و در اثر رفتارها و رویدادهای مختلف، عمیق‌تر شده است.

همین وضعیت در مورد به وجود آمدن جنگ بین دو کشور یا شکل گیری رابطه‌ی صلح آمیز بین دو کشور نیز وجود دارد. جنگ و صلح، رویدادهایی مستقل نیستند. بلکه در بستر روندهای طولانی مدت شکل می‌گیرند.

تحلیل‌گرانی که برای تحلیل یک حرکت سیاسی یا اجتماعی، فقط به رویداد‌های چند ماه گذشته‌ فکر می‌کنند، اهمیت روندها را به فراموشی می‌سپارند.

فراموش کردن روندها در تحلیل سیستمها دو نتیجه‌ی تلخ دارد:

نتیجه‌ اول اینکه  سهم خودمان را در تولید و هدایت روند فراموش می‌کنیم و سهم رویدادهای تصادفی را بیشتر می‌بینیم. 

نتیجه دوم اینکه  ممکن است نقش انسانها را پررنگ‌ تر از سیستم ها ببینیم  و این همان نگرانی بزرگی است که همیشه، دانشمندان حوزه #تفکر سیستمی به آن اشاره می‌کنند. نمونه‌های زیادی از شرکتها و سازمانها و دولت‌ها و حکومت‌ها و حتی #رابطه‌های عاطفی را می‌توان یافت که فردی در آنها تغییر کرده‌، اما چون ماهیت سیستم تغییر نکرده، نفرات بعدی هم دیر یا زود، تابع قوانین نانوشته‌ی آن سیستم می‌شوند و الگوی رفتاری پیشینیان را تکرار می‌کنند.

معنای این حرف، این نیست که نباید به تغییر فکر کرد. بلکه این است که تغییر سیستم‌ها بر تغییر افراد اولویت دارد.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری تفکر سیستمی به شما پیشنهاد می‌کند: