توقف تولید گوشی موبایل ال جی | وقتی نوآوری به تنهایی کافی نیست

۳۸ نظر برای توقف تولید گوشی موبایل ال جی | وقتی نوآوری به تنهایی کافی نیست

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



کامنت من سه بخش داره:

اول درباره‌ی سابقه‌ی مصرف محصولات خودم

دوم در پاسخ به کامنت شما

سوم تجربه‌ام از LG.

درباره‌ی سابقه‌ی مصرف محصولات

من تا به امروز تجربه‌ی استفاده از خودرو‌های ژاپنی (نیسان / تویوتا) و کره‌ای (هیوندای/کیا) داشته‌ام. در برخی موارد، خودروهای High-end (یعنی گران‌ترین و آخرین مدل هر برند) و در برخی موارد هم خودروهای نیمه‌ی بالاتر که الزاماً آخرین رده نبوده‌اند.

در مورد موبایل هم تجربه‌ی استفاده از برندهای LG و Motorolla و Nokia و Samsung و Apple رو داشته‌ام.

در این میان، بیشترین استفاده‌ام از سامسونگ و ال‌جی و اپل بوده.

علاوه بر این‌ها سابقه‌ی همکاری با شرکت‌های صنعتی در غرب اروپا و شرق اروپا، سوییس و همین‌طور کره رو داشته‌ام و محصولاتشون رو در ایران فروخته‌ام و نصب و راه‌اندازی و تعمیر و نگهداری هم کرده‌ام.
بنابراین هم به عنوان استفاده‌کننده و مشتری، هم به عنوان کسی که پشت صحنه‌ی تعدادی از این کسب و کارها رو در کشورهای مختلف جهان دیده، فکر می‌کنم می‌تونم در حد مجموعه‌ای از تجربه‌های شخصی، تا حدی اعتبار تصورِ «نسبت میان کشور و برند» رو ارزیابی کنم.

درباره‌ی کامنت شما

به نظرم اصطلاحاتی مثل «اصالت» اساساً قابل تعریف یا سنجش نیست. وقتی می‌گیم آمریکایی‌ها یا ژاپنی‌ها بیشتر از کره‌ای‌ها اصالت رو رعایت کرده‌اند، لابد منظورمون اینه که یک معیار قابل‌سنجش وجود داره که میشه محصولی رو با محصول دیگه مقایسه کرد.

اگر این معیار وجود داره، قاعدتاً میشه مثلاً خود بنز رو هم با BMW مقایسه کرد و گفت یکی اصالت رو بیشتر رعایت می‌کنه. یا مثلاً بین گروه خودروسازان دیترویت هم میشه شرکت‌ها رو بر اساس میزان رعایت اصالت اندازه‌گیری و مقایسه کرد (که به نظرم غیرممکنه).

اگر نتونیم خود کمپانی‌‌های اروپایی یا آمریکایی رو بر اساس اصالت با هم مقایسه کنیم،‌ یعنی این واژه تعریف شفافی نداره و طبیعتاً منطقی نیست در جاهای دیگه هم از چنین مقایسه‌ای استفاده کنیم.

ضمن این‌که هیچ منبعی در جهان نمی‌شناسم که محصولات رو بر اساس «رعایت اصالت» طبقه‌بندی یا مقایسه کنه (به گمان من، چون این واژه گُنگ و غیرقابل سنجش هست).

اگر از اصطلاح «قدمت» استفاده بشه، باز می‌شه حرف‌هایی زد. اگر چه به نظرم قدمت هم به خودی خود مزیت محسوب نمیشه.

مسئله‌ی دیگه‌ای که در ذهن من هست اینه که مقایسه‌ی برندها بر اساس کشورشون مربوط به حدود نیم قرن قبل هست. یعنی از زمان انقلاب صنعتی تا پایان جنگ جهانی دوم و تا حدی هم در دوران جنگ سرد.

در ابتدای انقلاب صنعتی، کشورهای مختلف مسیرهای متفاوتی رو طی کرده‌اند (کافیه مثلاً‌ انگلیس رو با اسپانیا مقایسه کنید). در دوران سیطره‌ی کمونیسم هم بلوک شرق و غرب مسیر متفاوتی می‌رفتند. به همین علت کلماتی مثل «طراحی روسی» در مقابل «طراحی آمریکایی» معنا داشت.

مثلاً همه می‌دونستن که طراحی روسی، Heavy-duty هست و در مقابل، انعطاف‌پذیری کمتری داره.

بعد از پایان جنگ سرد، اتفاقی که افتاد این بود که به تدریج مرزهای جغرافیایی معنای خودش رو از دست داد و کمرنگ‌تر شد. اگر از معدود کشورهای عقب‌افتاده که با سیاست خودکفایی به انزوا و فلاکت رسیدند بگذریم، جریان تکنولوژی به سادگی از کشوری به کشور دیگه منتقل شد.

الان به سادگی نمی‌شه تکنولوژی‌ها رو به کشورها نسبت داد. مثلاً در آمریکا یا چین یا آلمان، برندهای مختلف محصولاتی با کیفیت‌های کاملاً متفاوت تولید می‌کنند.

یا گاهی اوقات، کشورهایی که برند ضعیف‌تری دارند، در جایگاه‌هایی بالاتر از کشورهای دارای برند قوی قرار می‌گیرند. مثلاً ما صنعت خودرو رو در آلمان می‌شناسیم. اما شاید کمتر توجه داشته باشیم که در زمینه‌ی تولید «خط تولید صنعت خودرو» و «اتاق‌های تست خودرو» کشور اتریش جلوتره. یا آمریکا در زمینه‌ی تولید ماشین‌آلات نگهداری خطوط ریلی،‌ تحت لیسانس اتریش کار می‌کنه. یا برندی مثل Lenovo به سادگی کل حوزه‌ی PC شرکتی مثل IBM رو می‌خره و به چین می‌بره (منظورم فقط تولید نیست. طراحی و مدیریت و کل کسب و کاره).

و اتفاقاً هنوز از نظر بسیاری از فعالان حوزه‌ی IT و برنامه‌نویسی، برند Lenovo به عنوان برندی قدرتمند و سنگین برای استفاده در نظر گرفته می‌شه. و کسی هم به این فکر نمی‌کنه که من «چینی» نخرم و برم «آمریکایی» بخرم (مثلاً Surface یا HP).

فکر می‌کنم الان که جابه‌جایی تکنولوژی ساده شده، کشورها به سمت جهانی‌سازی رفته‌ان، بازارها باز شده و دست برای انتخاب بازتر شده. در هر کشوری می‌شه سطوح متفاوتی از تکنولوژی رو دید و نسبت دادن تکنولوژیها به کشورها، کار دقیقی نباشه.

بهتره از برند LG یا برند Samsung یا برند Apple یا برند HTC حرف بزنیم تا برند کره‌ای یا برند آمریکایی یا برند چینی.

تجربه‌ی استفاده‌ی من از گوشی LG

من مدت دو سال یا کمی بیشتر از گوشی LG V20 استفاده کردم. تجربه‌ای شگفت‌انگیز بود. برای من کارکرد صوتی گوشی خیلی مهمه. و به همین علت، اون لذت و رضایت رو هرگز آیفون و سامسونگ بهم ندادن. کیفیت موسیقی Bang & Olufsen در حدی بود که به سادگی می‌شد از موسیقی‌ها لذت برد. سیستم ضبط صدا با قدرت عجیب در تنظیم Gain و فیلتر کردن Real-time امکان شگفت‌انگیزی بود که هیچ‌وقت فراموشش نمی‌کنم.

صفحه‌ی نمایش دوم که بالای صفحه در نظر گرفته شده بود هم باعث می‌شد بدون نیاز به روشن بودن صفحه‌ی اصلی و مصرف باتری، نویتیفیکشن‌ها رو به زیبایی ببینم.

لنز Ultrawide رو هم به شکلی که ال‌جی بهم می‌داد، در اون زمان هیچ گوشی دیگه‌ای بهم نداد.

فقط یه مشکل وجود داشت. وقتی تصمیم گرفتم گوشی بهتری بگیرم (برای تنوع). دیدم گوشی‌های بعدی LG هم شبیه همین گوشی قبلی هستند. من دوست داشتم به جای V20 گوشی V40 بگیرم و واقعاً تفاوت ملموس و محسوسی وجود نداشت.

برای کسی مثل من که اون زمان عادت داشتم گوشی رو به سرعت عوض کنم، این ماجرا خیلی آزاردهنده بود.

به همین علت به سراغ سامسونگ رفتم که قبلاً گوشی Note رو ازش امتحان کرده بودم و آخرین نسل Note رو گرفتم که انصافاً نسبت به نسل قدیمی‌تر،‌ بهبودهای زیادی داشت.

اما هرگز تجربه‌ی دوربین LG و موسیقی LG برام تکرار نشد.

به همین علت، هنوز هم اگر نخوام با اسپیکر هارمن کاردن به موسیقی گوش بدم و دنبال یه ابزار پخش موسیقی ساده و سبک باشم، گوشی LG خودم رو دوباره شارژ می‌کنم ازش در نقش یک دستگاه پرتابل پخش موسیقی استفاده می‌کنم.

کاش ال جی، روند به روزرسانی مدل‌های محبوبش رو با سرعتی بیشتر و تحول‌هایی جدی‌تر ادامه میداد.

پی‌نوشت: ما در متمم یک «محمدرضا شعبانی» هم داریم. امروز دیدم ایشون هم زیر همین پست کامنت دارن و برام جالب بود.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.