توافق بین نویسنده و خواننده در نوشته های غیرداستانی

این فیلم، بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است.

این داستان، روایت زندگی بوعلی‌سیناست.

سفرنامه مارکوپولو و سفرنامه ابن بطوطه از جمله مهم‌ترین آثار تاریخی درباره زندگی اجتماعیِ کهن هستند.

برخی از بهترین بیوگرافی‌های مدرن را والتر آیزاکسون نوشته است. زندگی نامه استیو جابز او در ایران به صورت گسترده مورد استقبال قرار گرفت.

ویژگی مشترک همه‌ی این آثار در چیست؟

همه‌ی آن‌ها زیرمجموعه‌ی آثار غیرداستانی یا غیرتخیلی یا non-fiction قرار می‌گیرند.

اجازه بدهید تأکید کنیم که حتی وقتی زندگی نامه استیو جابز یا سفرنامه مارکوپولو را می‌خوانیم،‌ با یک گزارش مواجه هستیم و نه یک داستان.

تمام نوشته‌های غیرداستانی، خواه یک مقاله علمی باشند و خواه گزارشی از یک زندگی، در یک ویژگی مهم مشترک هستند: آن‌ها قرار است واقعیت را روایت کنند.

شما دوست ندارید زندگی نامه یک کارآفرین ایرانی یا غیرایرانی را بخوانید و بعدها بفهمید یکی از شخصیت‌های آن زندگی‌نامه یا یکی از رویدادهای آن زندگی‌نامه، کاملاً‌ تخیلی بوده است.

حتی اگر نویسنده به شما بگوید که انگیزه‌اش از اضافه کردن این حاشیه‌ها جذاب‌تر کردن داستان باشد، احتمالاً او را نخواهید بخشید.

به همین علت، در معرفی بسیاری از داستان‌ها می‌بینیم که نویسنده تأکید کرده: با الهام از یک داستان واقعی.

همین که بحث الهام گرفتن مطرح می‌شود، متوجه می‌شویم که قرار نیست با یک نوشته‌ی غیر داستانی یا Non-fiction روبرو باشیم.

مفهوم توافق بین نویسنده و خواننده

همچنین برای آشنایی بیشتر با متمم، می‌توانید فهرست درس‌های متمم را مرور کنید.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری چالش نوشتن به شما پیشنهاد می‌کند: