برندینگ برای شخص یا برای کسب و کار؟

باز هم می‌خواهیم به سبک همیشه در دعوت به گفتگو، جمله‌ای را انتخاب کنیم و درباره‌اش به بحث بنشینیم.

جمله‌ای که توسط محققان و دانشمندان و بر اساس مطالعه و تحقیقات علمی مطرح نشده؛ بلکه صرفاً برخاسته از تجربه‌ی گوینده است.

همواره گفته‌ایم که بحث‌هایی که به این شکل و تحت عنوان دعوت به گفتگو مطرح می‌شوند صرفاً تلنگری برای اندیشیدن، برای ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.

این بار جمله‌ای از گوستاو ایفل را انتخاب کرده‌ایم که ممکن است در نخستین رویارویی با آن، به‌ سادگی از کنارش عبور کنیم:

اما این جمله، بیانی از دغدغه‌ی بسیاری از مدیران و کارآفرینان است.

مدیرانی که برند محصول یا برند کسب و کارشان، بسیار بزرگ و شناخته شده است، اما از این‌که نام خودشان آن‌قدر که انتظار دارند شنیده نمی‌شود، احساس خوبی ندارند.

تلاش برای پرسونال برندینگ در کنار برندسازی برای کسب و کار در میان بسیاری از مدیران کشورمان رایج است و نمونه‌های فراوانی از آن را سراغ داریم.

بدیهی است این نوع برندسازی موازی را نمی‌توان به صورت مطلق، نفی یا تأیید کرد. در برخی شرایط، ممکن است سینرژی قابل توجهی شکل بگیرد و دستاوردهای مثبت هر یک از این برندها، به پایه‌ای برای رشد برند دیگر تبدیل شود.

گاهی اوقات هم، ممکن است این تلاش‌ها هم‌سو نباشند و صرفاً به اتلاف منابع منتهی شوند. یا حتی برخی از مخاطبان فکر کنند که شاید مدیر کسب و کار، مانند آن‌چه گوستاو ایفل مطرح کرده، به برند کسب و کار خود حسادت کرده است.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری برندسازی به شما پیشنهاد می‌کند: