کپسول زمان | آیا به خودتان هدیه می‌دهید؟

۳۶ نظر برای کپسول زمان | آیا به خودتان هدیه می‌دهید؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : باران



به‌نظرم وبلاگ‌نویسی وقتی از جنس خاطره‌نویسی روزانه باشه، نوعی کپسول زمانه. برای من که این طوره. چندین وبلاگ دارم که به جز وبلاگ فعلی، هرکدوم رو به علت اینکه توسط آشنایان کشف شدند، آرشیو کردم و بستم. یکی رو که به کل پاک کردم و خیلی پشیمونم. تقریبا ۱۹ ساله وبلاگ می‌نویسم و از دوران راهنمایی هم دفترچه خاطرات داشتم.

به‌ندرت پیش میاد که برمی‌گردم و خاطراتم رو می‌خونم. برمی‌گردم درست به همون حس و همون لحظه.

یه‌وقتی هم یک دفتر بزرگ خریدم. شبیه دفترهای فیلی نقاشی قدیمی. توش بریده روزنامه‌هایی رو که دوست داشتم، می‌چسبوندم. یکی از اون بریده‌ها مال وقتیه که کیارستمی جایزه کن رو گرفت. بعضی‌هاش در مورد گلها یا دکوراسیون خونه‌ست. بقیه‌ش رو یادم نیست. ولی اون دفتر هم برام حکم کپسول زمان رو داره.

حتی دفاتری دارم از سال ۷۳ که کارم رو شروع کردم و همه چیزهایی رو که یاد می‌گرفتم یادداشت می‌کردم. اون موقع اینترنت این‌طوری نبود که بشه فایل اکسل و ورد داشته‌باشی از کارهات.

امسال به دلیل شروع یک پروژه که شبیه پروژه‌های اون موقع‌مونه، رفتم سراغشون و مهم‌تر از اطلاعاتشون، سفری بود که در زمان می‌کردم. اون دختر کوچک ساده که از دانشگاه اومده بود بیرون و هرچی می‌شنید و می‌دید رو می‌نوشت و آدمهایی که ازشون چیزی یادگرفتم اومدن جلوی چشمم. مهندسانی که یا فوت کرده ان یا خیلی پیرن.

باز کردن اون دفترها حس عجیبی داره. نمی‌تونم بگم خوشاینده یا نه. یه‌وقتایی به‌حال اون دخترکی که زندگی رو پیش‌روش داشت، حسرت می‌خورم.

کپسول زمان وقتی خوبه که از داشته‌های امروزت شاد باشی. اگر حس بازنده‌بودن یا حسرت داشته‌باشی، به‌جای هدیه‌ای خوشایند، دستاویزی می‌شه برای پررنگ شدن حس‌های بد امروز.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.