جبر محیطی پنهان در گفتگوهای ما (مهارتهای ارتباطی)

جبر محیطی شاید برای بسیاری از ما واژه‌ی ناآشنایی باشد یا لااقل در گفتگوهای روزمره‌ی خود، آن را به کار نبریم، اما مفهوم جبر محیطی در بسیاری از گفتگوهای ما پنهان است.

ما با توسل به مفهوم جبر محیطی به صورت ناخودآگاه می‌کوشیم زندگی را آسان‌تر کنیم و بار مسئولیت‌ها را سبک‌تر کنیم و سهم کمتری از مسئولیت انتخاب‌ها و تصمیم گیری‌هایمان را بر عهده بگیریم.

اجازه بدهید چند جمله را با هم مرور کنیم:

ویژگی مشترک گفتگو هایی که با استفاده از چنین جملاتی شکل می‌گیرند چیست؟

اینکه گوینده در همه‌ی آنها به شکلی آشکار یا پنهان، مسئولیت خود را در قبال انتخاب و رفتاری که انجام داده حذف می‌کند و کمرنگ نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، رفتارش را تابع جبر محیطی می‌داند:

اگر بحث مرکز کنترل درونی و مرکز کنترل بیرونی در سلسله درس‌های خودشناسی را مطالعه کرده باشید، احتمالاً به سادگی می‌توانید تشخیص دهید که تمام جملات بالا، منعکس کننده‌ی مرکز کنترل بیرونی در مدل ذهنی فرد هستند.

شاید ساده‌ترین حرکت برای تغییر تدریجی مدل ذهنی این باشد که بکوشیم به تدریج، جمله‌بندی‌های مورد استفاده‌مان را تغییر دهیم و سهم جبر محیطی را در آنها کم‌تر کنیم.

بیایید با این فرض، جملات بالا را بازنویسی کنیم:

در همه جمله‌های اخیر، یک ویژگی مشترک وجود دارد و آن تاکید بر این واقعیت است که من هم در آن انتخاب نقش داشته ام.

برای کسانی که ویلیام گلاسر و نظریه انتخاب را نمی‌شناسند، شاید این مطلب ساده شروعی برای ورود به دنیای بزرگ و شگفت گلاسر و نظریه انتخاب باشد.

جرج برنانوس، زمانی نوشته بود:

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مهارتهای ارتباطی و زبان زندگی به شما پیشنهاد می‌کند: