Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Menu
شرایط دریافت هدیه نوروزی متمم: دوره صوتی آموزش هدف‌گذاری (کلیک کنید)


اشتیاق به اظهار نظر | آیا باید این اشتیاق را مهار کرد؟


میل به اظهار نظر

آیا حداقل حقوق کارگران در سال جاری، مناسب و کافی است؟

آیا واقعاً محصولات تراریخته برای ما مضر هستند؟

آیا سیستم بهداشت و درمان، باید دولتی باشد؟

آیا گرمایش زمین در نتیجهٔ اثر گلخانه ای واقعی است؟

آیا باید خوردن خفاش را در چین ممنوع کنند؟

آیا باید کسانی را که با رعایت نکردن بهداشت فردی، بهداشت جمعی را به خطر می‌اندازند مجازات کرد؟

آیا باید دسترسی به شبکه‌های اجتماعی بین‌المللی محدودتر شود؟ آیا باید محدودیت دسترسی به شبکه‌های اجتماعی بین‌المللی برداشته شود؟

بسیاری از ما برای هر یک از این پرسش‌ها، پاسخ‌هایی داریم و آماده‌ایم تا نظر خود را درباره‌شان ابراز کنیم. به همین علت رولف دوبلی در کتاب هنر خوب زندگی کردن ما انسان‌ها را آتشفشان نظرات (The Opinion Volcano) می‌نامد.

او با ارجاع به کتاب ذهن درستکار نوشته‌ی جاناتان هایت (متخصص روانشناسی اجتماعی) توضیح می‌دهد که ذهن ما انسان‌ها در مواجهه با پرسش‌های سخت، معمولاً بر اساس یک میان‌بُر احساسی موضع می‌گیرد. به این معنا که ابتدا، به صورت هیجانی و با تکیه‌ی کم بر روی منطق، پاسخ مورد نظر خود را انتخاب می‌کنیم و سپس برای توضیح و توجیه آن، منطق می‌سازیم.

دوبلی توضیح می‌دهد که ما با اظهارنظرهای متنوع و گسترده درباره‌ی انواع موضوعات، گرفتار سه خطا می‌شویم:

  • درباره‌ی موضوعاتی اظهارنظر می‌کنیم که هیچ علاقه‌ای به آن‌ها نداریم؛
  • درباره‌ی سوال‌های بی‌جواب اظهارنظر می‌کنیم؛
  • به پرسش‌های بسیار پیچیده، بسیار شتاب‌زده پاسخ می‌دهیم.

او معتقد است که اظهارنظر درباره‌ی همه‌چیز، می‌تواند آسایش ما را کم کرده و کیفیت زندگی ما را کاهش دهد. به همین علت، پیشنهاد می‌کند که: «یک سطل تهیه کنید و تمام سوال‌هایی را که برایتان جالب نیست، بی‌جواب است، یا جواب دادن به آن‌ها خیلی دردسر دارد، در آن بریزید.»

وی در ادامه می‌گوید:

موضوعات مورد علاقه‌ی خود را با دقت انتخاب کنید. چرا باید به خبرنگارها، وبلاگ‌نویس‌ها و کاربران توییتر اجازه دهید که به شما دیکته کنند به چه چیزی فکر کنید؟ آن‌ها رئیس شما نیستند. به شدت گزینشی رفتار کنید و باقی چیزها را به داخل [همان] سطل بریزید.

وقتی از شما می‌خواهند که راجع به این یا آن اظهارنظر کنید، از انجام آن خودداری کنید. خواهید دید که زمین، به شکل شگفت‌‌انگیزی بدون اظهارنظر شما هم به چرخش خود ادامه می‌دهد.

اما وقتی واقعاً می‌خواهید اظهارنظر کنید، چطور باید این بار را بکنید؟ زمانی را مخصوص نوشتن آن‌ها در آرامش اختصاص دهید. نوشتن یک راهِ ایده‌آل برای سازمان دادن به افکارتان است. افکار پراکنده‌ی شما وقتی در قالب جملات قرار بگیرند، واضح‌تر می‌شوند.

در نهایت، از نظرات بیرونی هم استفاده کنید؛ ترجیحاً کسانی که متفاوت با شما فکر می‌کنند. وقتی از نظرتان مطمئن شدید، آن را به چالش بکشید. سعی کنید حفره‌هایی در استدلال خود پیدا کنید.

این تنها راهی است که می‌توانید از درست بودن آن آگاه شوید.

آیا واقعاً اظهارنظر کردن بد است؟

دوبلی پیشنهاد می‌کند که به سادگی، درباره‌ی هر چیزی اظهارنظر نکنیم. اما پیش از این‌که حرف او را بپذیریم، چاره‌ای نداریم جز این‌که درباره‌ی خود این حرف، اظهارنظر کنیم:

  • آیا واقعاً اظهارنظر بد است؟
  • آیا چنان‌که او می‌گوید، از هر ۱۰۰ مورد اظهارنظر ما، ۹۹ مورد آن‌ها بیهوده است؟
  • آیا تشخیص این‌که درباره‌ی چه موضوعی اظهارنظر کنیم و از کنار چه موضوعی بگذریم،‌ ساده و عملی است؟ آیا این تفکیک، به اندازه‌ی خود اظهارنظرِ درست، دشوار نیست؟
  • آیا نمی‌توان گفت بسیاری از اظهارنظرها، نوعی مطالبه‌ی اجتماعی ایجاد می‌کنند و اگر مردم تصمیم بگیرند اظهارنظر را متوقف کنند، این مطالبه‌ها کمرنگ می‌شوند و از بین می‌روند؟
  • آیا اظهارنظر درباره‌ی موضوعات مختلف را نمی‌توان یک ورزش ذهنی در نظر گرفت؟

شاید در نگاه اول، به سادگی بتوانیم حکم دهیم که اظهارنظر نکردن، می‌تواند نشان از پختگی باشد. اما از سوی دیگر، برخی از کارکردهای اظهارنظر هم، مفید به‌نظر می‌رسند.

علاوه بر این‌ها، همه‌ی ما به شوخی می‌گوییم که بسیاری از مردم، درباره‌ی همه‌چیز صاحب‌نظر هستند و وقتی میکروفن گزارشگر یک رسانه را می‌بینند، نمی‌توانند در برابر وسوسه‌ی اظهارنظر خودداری کنند.

پیچیدگی‌ها و حاشیه‌های این موضوع، ما را ترغیب کرد تا آن را در قالب #دعوت به گفتگو مطرح کنیم. طرح این موضوع و «اظهارنظر» درباره‌ی آن، می‌تواند فرصت خوبی باشد تا درباره‌ی «اظهارنظر»‌هایمان در جنبه‌های مختلف زندگی، بیشتر بیندیشیم و آگاهانه‌تر رفتار کنیم.

پیشنهاد عضویت در متمم

دوست عزیز.

شما با عضویت رایگان به عنوان کاربر آزاد متمم (صرفاً با تعیین نام کاربری و کلمه‌ی عبور) می‌توانید به حدود نیمی از چند هزار درس متمم دسترسی داشته باشید.

همچنین در صورت تمایل، با پرداخت هزینه عضویت، به همه‌ی درس‌های متمم دسترسی خواهید داشت. فهرست برخی از درس‌های مختص کاربران ویژه متمم را نیز می‌توانید در اینجا ببینید:

 فهرست درس‌های مختص کاربران ویژه متمم

از میان درس‌هایی که در فهرست بالا آمده است، درس‌های زیر از جمله پرطرفدارترین‌ موضوعات هستند:

دوره MBA  |  مذاکره  |  کوچینگ  |  توسعه فردی

فنون مذاکره  |  تصمیم گیری  |  مشاوره مدیریت

تحلیل رفتار متقابل  |  تسلط کلامی  |  افزایش عزت نفس

چگونه شاد باشیم  |  هوش هیجانی  |  رابطه عاطفی

خودشناسی  |  شخصیت شناسی  |  پرورش کودکان هوشمندتر

اگر با فضای متمم آشنا نیستید و دوست دارید درباره‌ی متمم بیشتر بدانید، می‌توانید نظرات دوستان متممی را درباره‌ی متمم بخوانید و ببینید متمم برایتان مناسب است یا نه. این افراد کسانی هستند که برای مدت طولانی با متمم همراه بوده و آن را به خوبی می‌شناسند:

      شما تاکنون در این بحث مشارکت نداشته‌اید.  

     تعدادی از دوستان علاقه‌مند به این مطلب:    عرفان رامین ، محمدرضا ضامنی ، امین طاها ، محمدجواد یعقوبی ، بیتا نوع‌پرور

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مهارتهای ارتباطی و زبان زندگی به شما پیشنهاد می‌کند:

سری مطالب حوزه مهارتهای ارتباطی و زبان زندگی
 

برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)

متمم چیست و چه می‌کند؟ (+ دانلود فایل PDF معرفی متمم)
چه درس‌هایی در متمم ارائه می‌شوند؟
هزینه ثبت‌نام در متمم چقدر است؟
آیا در متمم فایل‌های صوتی رایگان هم برای دانلود وجود دارد؟

۸۱ نظر برای اشتیاق به اظهار نظر | آیا باید این اشتیاق را مهار کرد؟

    پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

    نویسنده‌ی دیدگاه : طاهره خباری

    به‌نظرم اظهار نظر کردن در مواردی که ما تخصص داریم و یا تجربه‌ی شخصی خاصی داریم و از ما خواسته شده تا اونها رو بیان کنیم، اتفاقاً خیلی خوب و مفید است. چون چنین اظهارنظرهایی باعث می‌شه که یه موضوع خاص از دریچه‌ی ذهن و زبان افراد متعددی دیده و شنیده شود و حاصل اون ارزشمند هست.

    از طرفی دیگه، با خیلی از اظهار نظرهای مردمی مخالف هستم، مخصوصاً در مواردی که سوالات تخصصی در زمینه‌ی مختلف از مردم پرسیده می‌شه و اونها هم سعی می‌کنن هرطور شده به سوال پرسیده شده رو بی‌پاسخ نگذارند.

    یادم میاد یه برنامه‌ی طنزی دهه‌ی هفتاد از تلویزیون پخش می‌شد که یه آیتمش این بود که خبرنگاری بدون مقدمه و هیچ توضیح خاصی از افرادی می‌پرسید: «نظرتون چیه؟». افراد هم بدون اینکه لحظه‌ای به ناقص یا بی‌منطق بودن این سوال فکر کنن، شروع می‌کردن به جواب دادن.

    در بخش‌هایی از کتاب «توهم آگاهی»، اسلومن و فِرنباخ به این موضوع اشاره می‌کنن که مردم احساس می‌کنن از خیلی چیزها اطلاع دارند، در حالی که این‌طوری نیست. اگر از اونها آزمون‌های شناختی دقیقی گرفته بشه، متوجه می‌شن که چندان سطح آگاهی و اطلاعاتی بالایی ندارند.

    برای همین به‌نظرم پیشنهاد رولف دوبلی برای ثبت نظرمون به شکل مکتوب برای خودمون، همین فکر کردن دقیق‌تر و توضیح نوشتن هست که باعث می‌شه متوجه بشیم در مورد موضوعی که قرار بوده اظهار نظر کنیم، اطلاعات چندان روشن و شفاف و قابل بیانی نداریم. به این شکل، دیگه توهم اینو نداریم که خیلی درباره‌ی موضوعات مختلف اطلاعات و دانش داریم.

    از طرفی اگر موضوع خاصی دغدغه‌مون شده یا مورد علاقه‌مون هست، براش وقت بذاریم و یاد بگیریم تا به این شکل سطح اظهارنظرهامون هم ارتقاء پیدا کنه و قاعدتاً بیان و به اشتراک‌گذاری آن هم مفیدتر خواهد بود.

     
    تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
    .