درباره اهمیت آموزش دانشگاهی

ما در پیام اختصاصی متمم، هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.

جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ای قطعی یا مفهومی علمی یا حتی یک موضع‌گیری مشخص در نظر گرفت.

این نوع جمله‌ها، صرفاً تلنگری برای اندیشیدن، برای ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.

این بار جمله‌ای از چسترتون (G. K. Chestertone) را انتخاب کرده‌ایم.

این نویسنده و ژورنالیست انگلیسی را به عنوان سلطان پارادوکس‌نویسی می‌شناسند و اتفاقاً جمله‌ای که ما نیز انتخاب کرده‌ایم از همین پارادوکس‌هاست:

واقعیت این است که همان‌قدر که شاید یک دهه قبل، افتخار کردن به تحصیلات دانشگاهی مُد بود، این روزها نقد کردن دانشگاه و تحصیلات دانشگاهی مُد شده است.

از این منظر، شاید به سادگی بتوان با لبخندی از کنار جمله‌ی چسترتون عبور کرد.

اما به سبک همیشه در دعوت به گفتگو می‌توانیم این جمله را نیز به عنوان بهانه‌ای برای بحث درباره‌ی یادگیری دانشگاهی در نظر بگیریم.

انکارِ یک‌باره‌ی دستاورد دانشگاه و دانشگاهیان، نه معقول است و نه منطقی. به هر حال، بخش مهمی از داشته‌های امروز انسان، حاصل مطالعات دانشگاهی است.

از سوی دیگر، تکیه بر دیدگاه و نظرات افراد دانشگاهی، به‌صرفِ آکادمیک بودن، می‌تواند گمراه‌کننده باشد.

تصمیم‌گیری درباره‌ی این‌که جایگاه آموزش‌های دانشگاهی را چگونه به اعتبار صحبت‌ها و اظهارنظرهای دانشگاهیان ربط بدهیم، کار ساده‌ای نیست.

• مثلاً آیا باید بین نظر یک فیزیکدان و یک عامه در جامعه، درباره‌ی دیدگاه‌های اقتصادی تفاوت قائل شویم؟
• در زمان زلزله، تحلیل‌های متخصصان دانشگاهی را بپذیریم یا مدیران باتجربه‌ی شهری را؟
• حتی اگر از مراکز فروش مدرک صرف‌نظر کنیم، با توجه به این‌که دریافت مدرک حتی در رسمی‌ترین نهادهای آموزشی کشور هم، ساده شده و میان‌برهای متعددی برای آن وجود دارد، چه شاخص‌هایی داریم تا قدرت درک، تحلیل و دانش فردی را که مهر و امضای دانشگاه‌ها را پشتوانه‌ی خود دارد بپذیریم؟
• اصلاً چقدر باید حرف دانشگاه و دانشگاهیان را جدی بگیریم؟ و اگر آن‌ها را نقد می‌کنیم، جایگزینی برایشان متصور هستیم؟

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مهارت یادگیری به شما پیشنهاد می‌کند: