آیزاک آسیموف | تمرین یادگیری کریستالی

آیزاک آسیموف (Isaac Asimov)

آیزاک آزیموف که ما در فارسی او را به آسیموف می‌شناسیم، یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان ژانر علمی-‌تخیلی در جهان محسوب می‌شود (۱۹۲۰ تا ۱۹۹۲).

برادرش استنلی آسیموف، در کتاب Yours که گزیده‌ای از نامه‌های آیزاک است، توضیح می‌دهد که آسیموف تا لحظهٔ مرگ در ۷۲ سالگی، مجموعاً بیش از ۴۷۰ کتاب نوشته و تقریباً همهٔ حوزه‌های داستانی و غیرداستانی را پوشش داده است.

استنلی هم‌چنین می‌گوید که آسیموف در طول زندگی، مجموعاً حدود ۱۰۰۰۰۰ نامه دریافت کرد که به حدود ۹۰۰۰۰ مورد از آن‌ها پاسخ داده است و همین کتاب Yours هم منتخبی از آن پاسخ‌هاست (البته استنلی مکاتبات کاری و متن‌هایی هم که روی کارت‌پستال نوشته،‌ شمرده است).

شاید بسیاری از مردم ندانند که کلمهٔ رباتیک (Robotic) را اولین بار آسیموف خلق کرده و در کتاب Liar به کار برده است (+).

او نقشی چنان تأثیرگذار در ترویج ژانر علمی-‌تخیلی داشته و آن‌قدر برای ایجاد شوق اندیشیدن به فضا کوشیده که به اعتبار کارهایش و به طور خاص، به علت نوشتن داستان راه مریخی (The Martian Way)، یکی از حفره‌های مریخ را آسیموف نام‌گذاری کرده‌اند (+/+).

با وجودی که ما بیشتر آسیموف را به عنوان یک نویسنده می‌شناسیم،‌ اما او جایگاه آکادمیک قابل‌اعتنایی هم داشته است (+). آسیموف تحصیلات رسمی خود را در رشتهٔ بیوشیمی در دانشگاه بوستون به پایان رساند و علاوه بر تدریس در این رشته، در زمان خود نویسندهٔ یکی از کتاب‌های مرجع درسی در حوزهٔ بیوشیمی هم بوده است.

آیزاک آسیموف که به علت بیماری قلب و کلیه، چند مرتبه در بیمارستان بستری شده و جراحی هم شده بود، در نهایت در ۷۲ سالگی به علت بیماری ایدز درگذشت. پزشکان به اشتباه و نادانسته، خون آلوده به ایدز را به او تزریق کرده بودند و او چند سال گرفتار عوارض این بیماری هم بود.

البته جنت آسیموف، همسرش، در تمام مدت زندگی او این خبر را تکذیب کرد. اما بعدها در یادداشت پایانی زندگی‌نامهٔ خودنوشتهٔ آسیموف (It’s been a good life) علت را توضیح داد.

او گفت که ایدز آن زمان بسیار ناشناخته بود و حتی مردم از دست زدن به کسی که ایدز داشت اجتناب می‌کردند. پخش عمومی خبر می‌توانست فعالیت آسیموف را مختل کند.

آسیموف تقریباً تا پایان زندگی مشغول نوشتن بود و با وجودی که یکی از پرکارترین نویسندگانی است که این سیاره به خود دیده است، اگر قربانی ایدز نمی‌شد، فاصله‌اش با سایر نویسندگان، از این هم که اکنون هست،‌ بیشتر می‌شد.

جنت آسیموف می‌گوید: آیزاک در یادداشت شخصی‌اش در تاریخ ۳۰ ماه می سال ۱۹۹۰، روزی که نوشتن کتاب زندگی‌نامه‌اش را به پایان رساند، نوشته است: «الان جلوی چشمم است؛ نسخهٔ کامل. فقط ۱۲۵ روز از نخستین روزی که نوشتنش را آغاز کردم گذشته است. کمتر کسی در این مدت، ۲۳۵۰۰۰ کلمه می‌نویسد و در همان زمان، کارهای دیگرش را هم انجام می‌دهد.»

در این‌جا جنت می‌نویسد: من باید جملهٔ دیگری هم به این یادداشت اضافه کنم: «و در عین حال با یک بیماری مر‌گبار دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.»