چگونه از فرصت‌های رایگان و در دسترس بیشتر بهره ببریم؟

#دعوت به گفتگو در متمم، فضایی برای بحث، طرح نظرات و تبادل تجربه‌هاست.

معمولاً برای این‌که به اصطلاح، «سر صحبت باز بشود» و بستری برای صحبت‌ کردن به وجود بیاید، یک جمله یا یک متن را پیش رو می‌گذاریم و مبنای شروع بحث قرار می‌دهیم.

این‌بار حرفی را انتخاب کرده‌ایم که گوینده‌اش، اریکا جاست (Erika Just)، چندان معروف نیست. اما جمله‌ای که از او نقل می‌کنیم، جای بحث و گفتگوی فراوان دارد.

البته خود جمله هم، چندان خارق‌العاده و شگفت‌انگیز نیست؛ بلکه روایتِ دردی است که همه‌ی ما تجربه‌اش را داریم و مناسب است که برایش چاره‌اندیشی کنیم:

مصداق‌های این جمله، فقط به لذت نبردن از گل‌ها و زیبایی‌های طبیعت، محدود نیست.

تقریباً هر چیزی که «به سادگی» یا «به رایگان» در دسترس ما قرار می‌گیرد، ارج و قرب خود را در چشم‌مان از دست می‌دهد و نمی‌توانیم آن‌چنان که باید و شاید، از آن لذت ببریم: از گل‌ها و گیاهان و منظره‌های طبیعی بگیرید تا فیلم و موسیقی و چیزهای دیگری که این روزها، بی‌هزینه و بی‌زحمت در اختیار ماست.

ماجرا فقط در «لذت بردن» خلاصه نمی‌شود، بلکه «میزان استفاده از فرصت‌ها و به‌کارگیری آن‌ها» هم ظاهراً با «تلاشی که برای دستیابی به آن‌ها کرده و هزینه‌ای که برایشان پرداخت می‌کنیم» رابطه دارد.

تلخی ماجرا در این است که در دنیای امروز ما، فرصت‌های ارزان و رایگان و در دسترس، کم نیستند و به صورت تئوریک، ما باید بتوانیم لذت بسیاری را تجربه کرده و دستاوردهای بیشتری را با تکیه بر آن‌ها کسب کنیم.

اما ظاهراً همه، این موضوع را به عنوان یک «دردِ بی‌درمان» پذیرفته‌ایم که رایگان بودن، ارزان بودن، در دسترس بودن و پیش چشم بودنِ فرصت‌ها، ما را کر و کور می‌کنند و توانایی اقدام کردن و لذت بردن را از ما می‌گیرند.

سوال این‌جاست که آیا ما واقعاً باید این وضعیت را به عنوان «ویژگی انسان» بپذیریم؟ یا روش‌ها و تکنیک‌هایی وجود دارد که از این ویژگی فاصله بگیریم؟

شما چه می‌کنید؟ برای لذت بردن بیشتر از منظره‌های چشم‌نواز، از موسیقی‌های رایگان در دسترس، از فیلم‌ها و کتاب‌های آرشیو شده در کامپیوتر خود چه اقدامی انجام می‌دهید؟

چه می‌کنید تا قدر فرصت‌های پیش‌پا افتاده را – در کار و زندگی – بهتر بدانید؟

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری عادتها و رفتارهای کوچک زندگی به شما پیشنهاد می‌کند: