انسانها و نکته ای در کاربرد هوش مصنوعی

دعوت به گفتگو عنوان مجموعه‌ای از بحث‌های متمم است که هر کدام حول یک جمله یا یک پاراگراف شکل می‌گیرند؛ جمله‌هایی که به سادگی نمی‌توان آنها را تحت عنوان گزاره‌های درست یا گزاره‌های غلط طبقه‌بندی کرد و معمولاً ابزاری هستند تا خاطره‌ها و تجربه‌هایمان را دوباره مرور کنیم.

این بار به سراغ جمله‌ای از سیدنی هریس (Sydney Harris) می‌رویم.

او روزنامه نگار قدرتمندی است که اکنون بیش از سی سال از مرگش می‌گذرد؛ با این حال بسیاری از حرف‌ها و ایده‌ها و بحث‌های او زنده هستند و مورد توجه قرار می‌گیرند.

یکی از دغدغه‌‌های هریس، کیفیت زندگی انسانی و اثربخشی آموزش در رشد انسان‌ها بوده است.

در نوشته‌های او – با وجودی که در نخستین سال‌های شتاب‌گرفتن تکنولوژی دیجیتال از دنیا رفت – می‌توانید موضع‌گیری‌های جالبی در مورد تکنولوژی و آینده‌ی آن ببینید.

نگرانی از رشد تکنولوژی و به طور خاص، توسعه هوش مصنوعی، همواره همراه انسان معاصر بوده است.

نباید فکر کنیم همه‌ی کسانی که نگران آینده‌ی هوش مصنوعی و تکنولوژی هستند، با این فضا بیگانه‌اند و به علت همین بیگانگی نگران هستند.

اتفاقاً کسانی که بیش از سایرین، پتانسیل‌های مثبت این ابزارها را می‌دانند، معمولاً بیش از دیگران هم این دغدغه را دارند که جنبه‌های مثبت این ابزارها در جامعه‌ی انسانی تقویت شده و جنبه‌های منفی بالقوه و بالفعل، کاهش یابند.

این را می‌توان از محتوای نامه‌ سرگشاده‌ای که تا کنون ۸۰۰۰ دانشمند و فعال حوزه تکنولوژی (شامل پیتر نورویگ، ایلان ماسک، استیون هاوکینگ، جن سون هوانگ و افراد سرشناس دیگر) امضا کرده‌اند درک کرد (متن نامه / پیوست نامه).

تجربیات و مشاهدات و منطق شما در این زمینه چیست؟

آیا اصلاً چنین دغدغه‌هایی دارید و به این نوع مسائل فکر می‌کنید؟

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری سواد دیجیتال به شما پیشنهاد می‌کند: