پین دوئو دوئو (Pindouduo) | حرکت از سمت تجارت الکترونیک سنتی به تجارت اجتماعی

«همه‌ی ما حواس‌مان به جاهای دیگر بود و هیچ‌کدام پین دوئو دوئو یا PDD را ندیدیم.»

این خلاصه‌ی حرف بسیاری از تحلیل‌گران درباره‌ی شرکت پین دوئو دوئو است. از ایلاد ناتالسون که در سال ۲۰۱۹ چنین حرفی را در فوربس نوشت تا اکونومیست که تقریباً همین حرف را در ماه مارس سال ۲۰۲۱ تکرار کرد (+/+).

اتفاق ساده‌ای نیست که یک شرکت در سال ۲۰۱۵ تأسیس بشود و ثروت بنیان‌گذار آن (کالین هوانگ – Colin Huang) در سال ۲۰۲۰ از #جک ما (Jack Ma) بنیان‌گذار علی بابا هم بیشتر شود و خود شرکت هم از نظر ارزش بازار، علی بابا را پشت سر بگذارد.

اگر چه این اعداد و ارقام نوسان دارند و گاهی هم علی بابا و جک ما از پین دوئو دوئو و کالین هوانگ جلو می‌زنند، اما ارزش این شرکت به هر حال بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیارد دلار در نوسان است و بنیان گذار آن هم بیش از ۵۰ میلیارد دلار ثروت دارد. رشد سال ۲۰۲۰ این شرکت هم بیش از ۳۰۰ درصد بود و در آن سال عملاً سریع‌ترین رشد را در میان شرکتهای اینترنتی چینی تجربه کرده است.

اما پین دوئو دوئو چه کرده است که ناگهان توانست به این سرعت رشد کند و در کنار بازیگران بزرگ بازار چین (مثل alibaba و JD) قرار بگیرد؟

کالین هوانگ – بنیان‌گذار PDD (عکس از Ciaxinglobal)

یک معرفی مختصر از پین دوئو دوئو

اگر چه در ادامه‌ی همین مطلب شرکت PDD را بهتر خواهیم شناخت، اما یک معرفی مختصر می‌تواند تصویر بهتری از این کسب و کار در اختیار ما قرار دهد.

ادعای پین دوئو دوئو این بود که می‌خواهد با حذف واسطه‌ها در زنجیره‌ی توزیع کمک کند که محصولات کشاورزی با قیمتی مناسب‌تر به دست مصرف‌کننده‌ی نهایی برسند. PDD به‌ عنوان یک پلتفرم می‌خواست دست مشتری را در دستان تولیدکننده بگذارد و با این کار دو اتفاق خوشایند را رقم بزند:

• کشاورزان بتوانند محصولات خود را با قیمتی بالاتر از آن‌چه به واسطه‌ها می‌فروختند بفروشند
• مشتریان بتوانند محصولات مورد نیازشان را با قیمتی کمتر از آن‌چه از فروشگاه‌ها می‌خریدند بخرند

این پلتفرم به سراغ کشاورزان کوچک و خُرد رفت. کسانی که کسب و کارهای دیگر رغبتی به همکاری با آنان نشان نمی‌دادند. از سوی دیگر، در سمت خریدار، مشتریانی را هدف قرار داد که به قیمت حساس بودند و دوست داشتند محصولات مورد نیازشان را با پایین‌ترین قیمت خریداری کنند.

البته پین دوئو دوئو قابلیت‌های دیگری هم برای مشتریان و تأمین‌کنندگان خود در نظر گرفت. از جمله این‌که به مشتریان امکان داد خرید را به صورت انفرادی یا تیمی انجام دهند. به کشاورز (تأمین‌کننده) هم می‌گفت که دو قیمت مجزا اعلام کند. یک قیمت برای فروش خُرد و یک قیمت برای فروش عُمده.

حالا مشتریان می‌توانستند یکدیگر را پیدا کنند و با هم به یک گروه تبدیل شوند و خرید خود را به صورت عمده (و با تخفیف) انجام دهند.

البته پین دوئو دوئو به سبزیجات و میوه و محصولات کشاورزی محدود نماند و پس از این‌که توانست پایگاه مشتریان خود را توسعه دهد، به سرعت به سراغ کالاهای تندمصرف (FMCG) و سایر ملزومات زندگی هم رفت.

همان‌طور که حدس می‌زنید و انتظار دارید، ابزارهای بازی‌سازی (گیمیفیکیشن) هم به شکل گسترده در Pinduoduo به کار گرفته شده‌اند.

حرکت به سمت تجارت اجتماعی (Social Commerce)

ممکن است مدل کسب و کار شرکت Pinduoduo در ظاهر به نظر شما چندان جدید نباشد. یا حداقل اجزای احساس کنید که اجزای آن را قبلاً دیده‌اید و شناخته‌اید.

مثلاً تخفیف گروهی یک مدل کسب و کار کاملاً شناخته شده است که ما آن را با شرکت‌هایی مثل Groupon یا تخفیفان می‌شناسیم. خرید و فروش محصولات کشاورزی هم کار تازه‌ای نیست و چه در سطح جهان و چه در ایران، نمونه‌های فراوانی دارد (مثلاً کشمون در زعفران، عسل، خرما و برخی محصولات دیگر).

اما آن‌چه در پین دوئو دوئو اتفاق افتاده، چیزی فراتر از ترکیب چند مدل آشنای شناخته‌شده است. چند تصمیم کلیدی باعث شده که الگوی ارزش آفرینی و رشد در پین دوئو دوئو متفاوت با سایر پلتفرم‌هایی باشد که دیده‌ایم و می‌شناسیم:

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری پلتفرمها به شما پیشنهاد می‌کند: