اخلاق حرفه ای در کوچینگ | اصول اخلاقی در کوچینگ چه هستند؟ | بخش اول

هنگامی که از ویژگیهای یک کوچ حرفه ای صحبت می‌کردیم،‌ توضیح دادیم که موسسات و مراکز مختلف بین‌المللی که در زمینه‌ی کوچینگ فعالیت می‌کنند، فهرست‌هایی از شایستگی‌ها و توانمندی‌های یک کوچ ارائه کرده‌اند.

وقتی این فهرست‌ها را مرور می‌کنیم، می‌بینیم که یک مورد مشترک میان همه‌ی آن‌ها وجود دارد؛ موردی که اگر آن را از یک کوچ بگیریم، تقریباً بر اساس همه‌ی استانداردهای حرفه‌ای او را دیگر نمی‌توان کوچ دانست. این ویژگی توجه به اصول اخلاقی و رعایت اخلاق حرفه ای است.

اخلاق در ذات خود، موضوعی بسیار پیچیده است. هر یک از ما در طول زندگی خود بارها و بارها با چالش‌های اخلاقی روبه‌رو شده‌ایم و می‌دانیم که گاهی در بعضی از این چالش‌ها، هرگز نمی‌توان مطمئن شد که کار درست چیست. بنابراین فهرست‌هایی هم که به عنوان اخلاق حرفه ای در کوچینگ یا اصول اخلاقی در کوچینگ ارائه می‌شوند، معمولاً حداقل‌ها و موارد ساده را ذکر می‌کنند و نمی‌توان آن‌ها را جامع و مانع دانست.

این در نهایت خود کوچ است که باید بکوشد مصداق‌های امر اخلاقی را در تک‌تک تصمیم‌های حرفه‌ای خود تشخیص دهد و در هر مورد بکوشد درست تصمیم بگیرد.

اصول اخلاق حرفه ای در کوچینگ را چه مراجعی تعریف کرده‌اند؟

مسئله‌ی اخلاق حرفه ای در کوچینگ دغدغه‌ی تازه‌ای نیست.

در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، تعدادی از کوچ‌های شناخته‌شده و دانشگاهیان فعال و علاقه‌مندان به حوزه‌ی کوچینگ از ۴۰ کشور جهان گرد هم آمدند و مجموعه‌ای به نام GCC (مخفف Global Convention of Coaching) شکل گرفت (+). در نخستین گزارش GCC‌ تأکید شد که یکی از اولویت‌های توسعه‌ی کوچینگ در جهان، تعریف قواعد اخلاقی آن است.

البته قبل و بعد از GCC هم افراد بسیاری درباره‌ی اصول اخلاقی در کوچینگ صحبت کرده‌‌اند. چون بر این باور بوده‌اند که اگر قرار باشد صنعت رو به رشد کوچینگ آسیب ببیند یا رشد آن متوقف شود، نقطه‌ی آسیب‌پذیری آن اخلاق حرفه ای خواهد بود.

همه‌ی این تلاش‌ها و نگرانی‌ها در نهایت باعث شد تعداد بسیاری از سازمان‌های فعال در زمینه‌ی کوچینگ، با یکدیگر توافق کرده و سندی را به عنوان سند جهانی اصول اخلاقی یا Global Code of Ethics (مخفف: GCE) منتشر کنند. این سند هم برای کوچ‌ها و هم برای منتورها تنظیم شده است.

با توجه به توضیحاتی که کمی بالاتر مطرح کردیم، در ادامه مجموعه‌‌ای از اصول اخلاقی کوچینگ را با کنار هم قرار دادن اصول ICF و GCE مرور می‌کنیم. لازم به تأکید است که تفاوت‌های موجود میان کدهای اخلاقی ICF و GCE هم بیشتر از جنس انتخاب کلمات هستند. اما اصول و مفاهیمی که پشت این اصول وجود دارد، بسیار شبیه‌اند.

برای توضیحات بیشتر در هر مورد، از کتاب‌هایی که در بالا نام بردیم استفاده می‌‌کنیم.

صداقت (Honesty)

اولین اصلی که به عنوان پایه‌ی رفتار حرفه‌ای در کوچینگ مطرح می‌شود، صداقت است. به معنای این‌که کوچ، با همه‌ی ذی‌نفعان صادق باشد. منظور از ذی‌نفع، هر فرد یا سازمانی است که به شکل مستقیم یا غیرمستقیم با فعالیت کوچینگ مرتبط است. اجازه بدهید مهم‌ترین ذی‌نفعان را با هم مرور کنیم:

• کوچی (Coachee): خود فردی که به عنوان مُراجع در جلسات کوچینگ شرکت می‌کند
• اسپانسر جلسه: فرد یا سازمانی که هزینه‌ی کوچینگ را پرداخت می‌کند (گاهی شرکت‌ها هزینه‌ی جلسات کوچینگ کارمندها و مدیران خود را می‌دهند)
• ناظر یا مسئول پیگیری: اگر اسپانسر فردی را به عنوان ناظر یا مسئول پیگیری معرفی کند، طبیعتاً او هم جزو ذی‌‌نفعان محسوب می‌شود
• معرف یا واسط: گاهی اوقات، فردی در جایگاه واسط (Broker) قرار می‌گیرد. مثلاً به کوچ می‌گوید که می‌تواند خدمات او را به افراد دیگر یا شرکت‌های مختلف معرفی کند (و احتمالاً توافق می‌‌شود که بخشی از درآمد کوچ به او اختصاص پیدا کند)

باید مراقب باشیم که کلمه‌ی صداقت یا Honesty به یک شعار کلیشه‌ای تبدیل نشود و واقعاً در همه‌ی جنبه‌ها به آن توجه داشته باشیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری کوچینگ به شما پیشنهاد می‌کند: