استراتژیست کیست؟ ذهن استراتژیست چه چیزهایی را می‌بیند؟

۲۸۲ نظر برای استراتژیست کیست؟ ذهن استراتژیست چه چیزهایی را می‌بیند؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی



سوال اول: یادم هست که در سال 90 یا 91، در یکی از شرکتهایی که با آنها آشنا بودم، به دلیل ارتباط خوبی که با بانک وجود داشت و اعتباری که با گردش مالی بسیار خوب یکی دیگر از شرکتها (که مالکیت مشترک داشت) ایجاد شده بود، یک وام 4 میلیارد تومانی دریافت کردند.

گردش مالی شرکت آن زمان حدود 10 میلیارد تومان بود و می‌شد بگوییم که 4 میلیارد تومان، از لحاظ حجم، پرتقالی بود که داخل لیوان آب انداخته شده بود و قطعاً میز را خیس می‌کرد!

جهت استراتژیک آن زمان سازمان، توسعه‌ی ظرفیت انسانی و پرورش نیروی انسانی برای کسب تجربه و عقد قراردادهای بزرگ‌تر بود. چیزی که بیش از منابع مالی، نیازمند گذر زمان و صرف وقت بود.

ابتدا قرار بود این تزریق مالی، واقعاً خرج توسعه‌ی شرکت شود.

اما طبیعتاً جذب این سرمایه ساده نبود. خصوصاً اینکه هنوز خود شرکت هم سر و سامان نگرفته بود و ساده‌ترین فرایندها و فعالیت‌ها، هنوز خام و جوان بودند.

مدیر (و مالک) شرکت، تصمیم گرفت این پول را فعلاً‌ به صنعت ساختمان ببرد تا سود بهتری ایجاد شود و بعداً هم سود آن فعالیت در شرکت سرمایه گذاری شود.

به تدریج، بیشتر وقت مدیر، بالای "زمین" می‌گذشت!

بعد از مدتی، واحد مالی دستور دریافت کرد تا از تمام روابط خود برای دریافت یک وام دیگر استفاده کند تا بتوانند با اخذ مجوزها، ساختمان بهتر و بزرگتری بسازند.

واحد مهندسی فرایندها که تازه با دو جوان شکل گرفته بود، به جای مهندسی فرایندهای شرکت، گانت چارت ساخت ساختمان را می‌کشید که شاید حتی لازم هم نبود. اما مدیر شرکت، احساس می‌کرد به این شکل، کار علمی‌تری انجام می‌شود و از وقت این جوان‌ها هم بهتر استفاده می‌شود.

زمان جلسات داخل شرکت، به جای شرکای فنی و تخصصی، به جلسه با آهن فروش و دلال سنگ و شریکی که برای ساختن ساختمان انتخاب کرده بودند می‌گذشت.

آن شرکت امروز تقریباً وجود ندارد.

آن ساختمان، به پایان رسیده اما ظاهراً می‌گویند که فروش آن در دوران رکود، سود چندانی نخواهد داشت.

وام، درگیر بازی استمهال است و رابطه‌های بانکی، تقریباً سوخته‌اند و هزینه شده‌اند.

حتی اگر ساختمان با سود خوب فروخته شود، کسب و کاری از بین رفته است که با توجه به رشد و اعتبار اولیه و پتانسیل بازار، این سالها می‌توانست هر سال، به اندازه‌ی یک ساختمان سود بدهد.

 

سوال دوم: در زندگی فردی ما، به نظرم بخشی از آن مدل ذهنی که نهایتاً به اهمال کاری منتهی (ابتدا به عنوان یک خطا و سپس یک عادت و در نهایت یک سبک زندگی) می‌شود، ناشی از بی‌توجهی به ناحیه‌ی مداوار است.

کاری هست که در میانه‌ی ناحیه‌ی مداوار است و مثلاً‌با 50 واحد تلاش، 200 واحد نتیجه می‌دهد.

اما به هر دلیل، میل یا حوصله یا رغبت انجام آن را ندارم و برای اینکه به هر حال، کارهای کوچک‌تر هم کار هستند و باید انجام بشوند به سراغ کارهایی 5 واحدی می‌روم که انجام دادن آنها نهایتاً 4 یا 5 یا 6 واحد دستاورد خواهد داشت.

احساس رضایت از اینکه به هر حال کاری انجام شده، من را به ادامه‌ی این روند تشویق می‌کند و در نهایت در پایان روز یا مهلت مقرر، 50 یا 60 واحد انرژی صرف شده و دستاوردی در همان حدود حاصل شده. آن پتانسیل 150 واحدی (150-200) یا به تعویق افتاده و یا دیگر توان و انرژی و منابع برای انجام آن وجود ندارد.

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.