مثلث استرنبرگ چیست؟ | آشنایی با مثلث عشق و پیام آن

۳۳ نظر برای مثلث استرنبرگ چیست؟ | آشنایی با مثلث عشق و پیام آن

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : برف



ای عشق همه بهانه از توست،
من خامشم این ترانه از توست
آن بانگ بلند صبحگاهی،
وین زمزمه ی شبانه از توست
من انده خویش را ندانم،
این گریه ی بی بهانه از توست
ای آتش جان پاکبازان،
در خرمن من زبانه از توست

چرا با خواندن این مطلب اولین نامی که در خاطرم آمد پیرمان «هوشنگ ابتهاج» بود؟ و شعری از او نوشتم؟ شاید چون او در یک شعرخوانی گفت من نمی‌توانم شعرم را بلند بخوانم چون ذاتِ شعر زمزمه‌وار و آرام است. یک حالت معنوی دارد. من هم دربارۀ عشق و صحبت از عشق همین حس را دارم. ذات این مسائل گویی آن‌گونه بلوری و ظریف است که با تشریح ما می‌شکند.

حقیقتا عشق را یک اتفاق ناخودآگاه می‌دانم که روح آدم از آن خبر ندارد. یعنی وقتی تو می‌خواهی با کسی که عاشقش می‌شوی ملاقات کنی اصلا نمی‌دانی قرار است عاشق شوی. عشق با یک اتفاق حساب نشده شروع می‌شود اما ماندگاری‌اش علم و مطالعه و کار کردن روی خود می‌خواهد. غالبا روح‌هایی که مادی‌گرا و اشیاء دوست هستند، عشق را هم خیلی زود به کالایی بدل می‌کنند و به جای ارزش‌ها به قیمت‌ها می‌اندیشند و زود برایشان همه چیز رنگ می‌بازد. برای عشق حقیقی رشد صفت‌های والای انسانی یک ضرورت است.

من عمیقا باور دارم عشق اولیه با هوشمندی و حفظ جذابیت روحی و جسمی (جسمی هم بسیار مهم است) در طول زمان به عشق عمیق بدل می‌شود و می‌تواند بدل به عشق احمقانه و مخصوصا عشق تهی نشود. (چون روابط دائما در حال تغییر و تبدیل است)

دربارۀ مثلث عشق باید بگویم عاشقانه‌ای منطقی است و قابل قبول. بدون صمیمیت و شوق و تعهد یا رابطه زود گذر است یا اگر دوام یابد افراد برای هم تبدیل به محترم‌های کسالت‌آوری می‌شوند.

برای مسئله‌ای از جنس زمزمه و صدای نجواگون، نمی‌شود مثال شخصی زد و بحث را بیشتر گشود اما می‌شود برای دوستان زیباترین و به یادماندنی‌ترین عاشقانه‌ها را به اشتراک گذاشت.

«سیمین دانشور» در رمان «سووشون»:
«خود حاج آقایم می‌گفت مسجد و درسم را که ازم گرفته‌اند، در کارهای دیگر هم استغفرالله، نمی‌توانم دخالت کنم. آخر آدم باید در این دنیا یک کار بزرگتری از زندگی روزمره بکند. باید بتواند چیزی را تغییر بدهد. حالا که کاری نمانده بکنم پس عشق می‌ورزم. می‌گفت:
«عشق از این بسیار کرده است و کند   خرقه با زنار کرده است و کند.» می‌گفت:
«تختۀ کعبه است ابجدخان عشق.»
«نادر ابراهیمی» در «یک عاشقانۀ آرام»:
«صدای عطر تو از صدای تمام پرندگانی که گروهی می‌خواندند، بلندتر بود.
آذری با آن صدای بی‌گذشت پرسید: عاشقش شده‌یی؟
گفتم: عشق، نمی‌دانم چیست. بی‌تجربه‌ام. تازه‌کارم. نمی‌دانم این‌طور خواستن اسمش عشق است یا چیز دیگر. فقط، سخت می‌خواهمش.
_سخت خواستن، می‌تواند عشق باشد.
_گفته‌اند: «به شرط آنکه سخت بماند و نرم».
«بیژن الهی» در مجموعه شعر «جوانی‌ها»
ما چون دو قطرۀ باران
یک صدا داریم
چون دو قطرۀ باران
به سپیدی می‌انجامیم
 تو بر دست‌های من می‌ریزی
و من از خود رها می‌شوم

جدا از بی‌کرانی‌ی دریاها
و گذران جویبار
چون دو قطرۀ باران
چشم به هم داریم
چون دو قطرۀ باران
که به هم آغشته شده‌اند و یکی شده‌اند
چون دو قطرۀ باران
بر دورترین برگ یک بید
چون دو قطرۀ باران
که روزی می‌چکد می‌پاشد
از خود هزار زوج می‌سازد
چون دو قطرۀ باران
که فقط یک قلب دارند
تا یکدگر را یکسان دوست بدارند
چون دو قطرۀ باران
که گنجشکها برچینند
و آفتاب
در یک هنگام
بخوشاند…
«احمد شاملو» در نامه‌هایش به آیدا:
به تو ثابت خواهم کرد که عشق، تواناترین خدایان است.
و نیز:
دستت را به من بده، ای تصویر شادمانۀ همه امیدها! فردا از آن ماست. چرا که نباشد؟ این شایستگی را روح ما به ما می‌دهد. روح ما و معرفت ما.
من با یاری دستان تو همۀ سپیده‌دم‌ها را فتح خواهم کرد. زیرا که به عشق ایمان دارم.
به تو فکر می‌کنم و وجود دوگانۀ خود را احساس می‌کنم.
تو را دوست می‌دارم و پیروز می‌شوم.
تو را در بر می‌گیرم، و این پیوندی است که میوه‌اش پیروزی است.
پیروزی به زندگی
و بدی.
«ایران درّودی» در کتاب « در فاصلۀ دو نقطه»

خصیصۀ عشق گزینش ارزش‌هاست و عشق از بافت ارزش‌هایی است که با چیزی جز خودش قابل ارزیابی و ارزش نیست. برای من تعریف عشق، جدا از تحسین نیست و نمی‌توانم کسی را بی‌آنکه تحسین کنم دوست بدارم.

«احمد محمود» در رمان «مدار صفر درجه»

اگر عشق دل آدم را تکان نده، چطور بفهمه که زنده‌س؟!

«نزار قبانی» (که او را به خاطر شوق و شورش دوست دارم)
«وقتی مردان به تحسین از تو سخن می‌گویند
و زنان به خشم
می‌فهمم چه‌قدر زیبایی»
در پایان کلامم، معتقدم در عشق باید که دانش‌ها و تحلیل‌ها و واکاوی کردن‌ها تبدیل به بینش و علمی درونی شود وگرنه اگر خیلی بخواهیم دانشمان را به طرف مقابل نشان دهیم و دانایی‌مان را به احتمال زیاد نخواستنی و حوصله سر بر بشویم. عشق، زیرکی می‌خواهد. باید تمام فنون و دانش‌ها را در معجونی به نام ظرافت حل کرد.

به عنوان یک زن خوب می‌دانم کاری که ظرافت روح  یک زن با مرد می‌کند هرگز خوش‌تراش‌ترین اندام‌ها و زیباترین چهره‌ها و کاریزماترین شخصیت‌ها و بالاترین مدرک‌ها و عناوین و... نخواهد کرد.

من قدرتمندترین زن‌ها را آن‌ها می‌دانم که سفر قهرمانی‌شان را با مدلی کاملا زنانه طی می‌کنند و هرگز تبدیل به یک مرد موفق و بی‌ظرافت نمی‌شوند!

 

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.