تقویت بالغ درون | چگونه بالغانه رفتار کنیم؟

کودک و والد خود را بهتر بشناسید

حتماً به خاطر دارید که کودک و والد، یک تفاوت کلیدی با بالغ دارند: آن‌ها «ثبت و ضبط‌های گذشته‌ی ما» هستند. در واقع بر اساس مدل ساختار شخصیتی اریک برن، ما در همان سال‌های نخست، تجربه‌های کودکانه خود و برخوردهای والدانه‌ی دیگران را به خاطر می‌سپاریم و در بزرگسالی، بسته به شرایط، این الگوها را تکرار می‌کنیم.

تنها چیزی که از گذشته ضبط نشده و حاصل تأملات و تفکرات همین لحظه‌ی ماست، بالغ است.

اما کودک و والد چنان در عمق وجود ما رخنه‌ کرده و تثبیت شده‌اند که اگر مراقب نباشیم، نخستین پاسخ‌های ما به هر محرکی، از سوی یکی از این دو خواهد بود.

چنان‌که اریک برن و توماس هریس به ما می‌گویند، فقط مراقبت و دقت است که به بالغ این امکان را می‌دهد که بر اوضاع مسلط شود؛ وگرنه کودک و والد آماده‌اند تا به هر بهانه‌ای، پدیدار شوند و ابراز وجود کنند.

پیشنهاد هریس در این زمینه، توجه بیشتر به گفتگوهای درونی است: این‌که مراقب باشیم در درون خود، با خودمان چه می‌گوییم و چگونه حرف می‌زنیم.

هر بار که قصد بیرون ریختن و بروز احساسات را داریم، لحظه‌ای توقف کنیم و ببینیم که آیا کودک، خودسرانه عنان اختیار ما را به دست گرفته یا این‌که بالغ، مجوز این کار را به او داده است؟

هر بار که بایدها و نبایدها و همیشه و هرگزها به سراغ‌مان می‌آیند، لحظه‌ای فکر کنیم و ببینیم آیا ادعاهای والد ما درست است؟

به خاطر داشته باشیم که بالغ، از «احتمال» سخن می‌گوید؛ از «شاید» و «ممکن است» و «به نظر می‌رسد.»

بالغ از «شواهد» سخن می‌گوید؛ اهل «استدلال» و «استناد» و «اشاره به مدارک» است.

بالغ، اهل «بزرگنمایی»  و «پیش‌داوری» نیست.

در یک کلام می‌توان گفت: تقریباً هر آن‌چه در تحلیل شناختی رفتاری تحت عنوان افکار منفی اتوماتیک و تحریف شناختی می‌شناسیم، به معنای کمرنگ شدن بالغ است و آشنایی با آن افکار، می‌تواند قدرت ما را برای پرورش بالغ درون افزایش دهد:

[ مطالعه بیشتر (بسیار مهم): افکار منفی (تحریف‌های شناختی)‌ ]

پیشنهاد هریس این است که وقتی با خودتان حرف می‌زنید، بعد از هر جمله‌ی کلیدی یک بار بگویید که این جمله را چه بخشی از وجود شما می‌گوید. مثلاً با خود بگویید: «این والد من است که الان حرف می‌زند.» یا «این کودک من است که مشغول صحبت است.»

به کودک درون دیگران حساس باشید

نکته‌ی دیگری که هریس به آن اشاره می‌کند، توجه به کودک درون دیگران است.

این توضیحات را از زبان خود هریس بخوانیم: