چقدر رفتارهای نوع دوستانه انجام می‌دهید؟

۳۵ نظر برای چقدر رفتارهای نوع دوستانه انجام می‌دهید؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : آتا ناصر



خاطره ای مربوط به سال ۸۲ که هم از نوع دوستی است و هم متاسفانه بی تفاوتی به هم نوع：

در حالیکه حواسم به دختر سه ماهه ام، که توی قنداق در بغلم بطرز سحر آمیزی توی خواب لبخند میزد، بود، تقریبا نزدیک پیشخوان منشی دکتر نشسته بودم و همسرم با مادرش داخل اتاق معاینه بودند. آخر وقت بود و غیر از ما دو خانواده دیگه هم بودند. منشی یکی از آنها را صدا زد. پدری که دست پسر ده دوازده ساله اش را در دست داشت با بیحالی خاصی به پیشخوان نزدیک شد. رنگ به روی پسرک نبود و مادرش با نگاهی خسته از گوشه اتاق انتظار آنها را تعقیب میکرد. منشی یه چیزایی گفت که من اولش توجهی نکردم فقط متوجه شدم که مرده گفت من همه اش ۲۰ هزارتومن پول دارم برای ماندن در تهران و برگشتن به مشهد، هشتاد و پنج هزار دارو رو چطور تهیه کنم!

منشی اصرار می کرد که دکتر گفته وضع پسرت خوب نیست و حتما باید این داروها را تهیه کنی و امشب پسرت مصرف کنه و فردا بیایید اینجا، سعی کن یه جوری تهیه کنی.

مرد با پاهای لرزان رفت سمت همسرش و روی صندلی ولو شد. پسرک گیج شده بود و مادرش چادر رو کشید رو صورتش و سرش را برگردوند و پسر از  شانه های لرزان مادر فهمید که گریه امانش را بریده. مرده دوباره اومد پیش منشی.

من دیگه حواسم پیش دخترم نبود. مرده چنان دستهایش را داخل موهاش کرده بود که انگار می خواست پوست سر خود را بکند و با صدایی لرزان و خجالت زده آدرس یه جای ارزون رو می خواست! منشی گفت هر جا بری همینه و دوباره به ضرورت اقدام تاکید کرد. و مرده یه چیزایی زیر لبش گفت که برام مفهوم نبود ولی حواسم بود که به چه سختی جلوی گریه اش را گرفته.

مشخص بود که منشی جوان هم مستاسل شده بود. یواشکی بهش گفتم نمیشه از دکتر کمک بخوای. جوابش متحیرم کرد. "محاله قبول کنه، جون بخواه و پول نخواه، دستمزد ماها رو با اکراه میده".

مرده با همسرش آماده رفتن می شدند. منشی نگاهی به من کرد که نیازی به توضیح نبود. گفتم قبوله باهم یه کاریش می کنیم نزار برن. اون یکی خانواده هم بلافاصله داوطلب شدند.

بعداز گذشت این همه سال گریه اون خانومه و صدای خجالت زده اون آقا رو اصلا فراموش نمی کنم.

آنها رفتند برای تهیه دارو. یادم نیست برای چه کاری ولی آقای دکتر همراه همسرم و مادرش از اتاق معاینه خارج شد. گفت سریع برمی گردم. منشی تا دم در دنبالش رفت و دکتر در حالیکه با عجله طول سالن انتظار رو طی می کرد، مهتابی های سوخته سقف رو نشونش می داد و گله از اینکه چرا تعویض و تعمیر نشده اند. منشی که برگشت توضیح داد که چهار طبقه از این برج ماله دکتره که اجاره داده.!!!

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.