کتاب اوضاع خیلی خراب است | کتابی درباره امید | مارک منسن

مارک منسن (Mark Manson) با انتشار کتاب اوضاع خیلی خراب است نشان داد که به تدریج می‌خواهد در مسیر تبدیل شدن به یک نویسنده‌ی حرفه‌ای گام بردارد.

البته اگر حرفه‌ای بودن را به معنای کسب درآمد از یک فعالیت در نظر بگیرید، او همین الان هم یک نویسنده‌ی حرفه‌ای است و خودش می‌گوید که در سی و پنج سالگی، کم وبیش به هدف‌های مالی و رفاهی پنجاه‌ سالگی‌اش رسیده است (+).

اما اگر نویسنده‌ی حرفه‌ای را کسی فرض کنید که کتاب‌نویسی را می‌شناسد، منسن فعلاً در گام‌های نخست راه است و البته این گام‌ها را تا این‌جا به‌خوبی پیموده است.

کتاب نخست او، یعنی هنر ظریف بی‌خیالی، بیشتر روایت خاطرات و تجربه‌ها و دیدگاه‌های شخصی او بود. مشخصاً مطالبی از جنس مطالب وبلاگ و شبکه های اجتماعی را به هم متصل کرده بود و با توجه به محتوای جذاب و البته ترکیب هوشمندانه‌ی مطالب، توانست اقبال مخاطبان را در سطح جهان کسب کند.

اما این بار با کتابی روبرو هستیم که در بخش پایانی آن، چند صفحه به منابع و مآخذ اختصاص پیدا کرده است. در این بخش نام‌های بزرگی را نیز می‌بینید: از افلاطون تا داماسیو و از نیوتون تا آلن تورینگ.

.

به هر حال این‌که مارک منسن از نوعی خود-نویسی به مستدل-نویسی و مستند-نویسی روی آورده، با توجه به ژانر نگارش او که نوشتن غیرداستانی است، گام مهم و ارزشمندی محسوب می‌شود.

اما هنوز این نقد بر او وارد است که مطالب کتابش، پیوستگی چندانی ندارند و می‌توان آن‌ها را در قالب تعدادی جستار مستقل هم منتشر کرد، بدون این‌که خللی به کلیت بحث وارد شود (خواندن کتاب را می‌توان از هر فصلی آغاز کرد).

اجازه بدهید بعد از این مقدمه‌ی طولانی، بخش‌هایی از کتاب اوضاع خیلی خراب است را با هم بخوانیم:

ترجمه کتاب همه چیز خراب است

کتاب همه چیز خراب است به همت #نشر میلکان منتشر شده که پیش از این کتاب واقع نگری را هم از همین ناشر به شما معرفی کرده‌ایم.

ترجمه توسط خانم سمانه پرهیزکاری انجام شده که در چند مورد ترجمه‌ی دیگر هم با نشر میلکان همکاری کرده‌اند و با توجه به این‌که متمم، متن فارسی را با نسخه‌ی اصلی تطبیق داده، باید تأکید کنیم که ترجمه، روان و وفادار است و چالش‌های این کتاب خاص (واژه‌های ویژه‌ و حساسیت‌برانگیز کتاب) را هم به زیبایی با انتخاب واژه‌ها و تعبیرهای مناسب، مدیریت کرده است.

نقدی مختصر بر کتاب مارک منسن

همان‌طور که در ابتدای این مطلب اشاره شد، مارک منسن به سرعت در مسیر تبدیل‌شدن به یک نویسنده‌ی عامه‌پسند حرفه‌ای گام برداشته است و می‌توان حدس زد که در آینده، در کنار کسانی مانند ملکوم گلدول، دنیل پینک، ست گادین، #دوبلی، سایمون سینک و امثال آن‌ها قرار خواهد گرفت.

اما برای تبدیل شدن به یک نویسنده‌ی حرفه‌ای (قابلِ ارجاع و اشاره و نه فقط شناخته‌شده و معروف)، لازم است گام دیگری هم برداشته شود.

اکنون که منسون می‌کوشد نوشته‌های خود را مستند و مستدل کند و ارجاع به بزرگان را هم در کار خود گنجانده است، در گام بعدی باید یکپارچگی بیشتری در کتاب خود ایجاد کند. به شکلی که کتاب از ابتدا تا انتها، انسجام ملموسی داشته باشد و نتوان ‌آن را مجموعه‌ای مستقل از جستارها و گزین‌گویه‌ها دانست.

ظرافت کلامی و دقت علمی هم، نکته‌ای است که باید انتظار داشته باشیم منسون به تدریج به آن توجه کند.

قاعدتاً کسی مثل داماسیو از خواندن غیر دقیق روایت مطالعاتش (در حدی که تکانش و هیجان و احساس، مترادف به کار رفته‌اند) خوشحال نمی‌شود.

هم‌چنین افراد آشنا با روانشناسی مثبت گرا، از این‌که امید و خوش بینی به جای هم به‌کار رفته‌اند و هر دو هم آن‌قدر مبهم‌اند که منسون تقریباً هر چیز مثبتی را با آن‌ها مترادف فرض می‌کند، راضی نمی‌شوند.

اما باید انصاف داشته باشیم و این را هم به‌خاطر بسپاریم که هر چیز را باید با جایگزینش سنجید و مقایسه کرد.

کتاب‌های منسون، جایگزینی برای مطالعه در شبکه‌های اجتماعی (اینستاگرام و تلگرام و مانند این‌ها) هستند و مثلاً کسی به جای مطالعه‌ی سلیگمن و پترسون به سراغ منسون نمی‌رود.

وقتی مبداء سنجش خود را تغییر دهید، دیگر نقدی که مطرح کردیم، چندان جدی نخواهد بود و نقطه‌ی ضعفی برای کتاب محسوب نمی‌شود.

به هر حال منسون از ۳۲ سالگی (هنر ظریف بی‌خیالی) تا ۳۵ سالگی (اوضاع خیلی خراب است)، مسیری طولانی را رفته و می‌توان انتظار داشت که در آینده، جایگاهی بسیار محکم‌تر و قابل‌اتکا‌تر در میان نویسندگان ژانر خود به دست بیاورد.

[ لینک مرتبط: خرید کتاب اوضاع خیلی خراب است ]

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری روانشناسی مثبت گرا به شما پیشنهاد می‌کند: