تاثیر دوستان و اطرافیان بر انتخاب و پیگیری هدف

معمولاً وقتی بحث هدف گذاری و انتخاب هدف پیش می‌آید، ذهن ما بیشتر به سمت عوامل فردی می‌رود.

به این جمله‌ها توجه کنید: «من در هدف گذاری ضعیف هستم.» «خوشحالم که چند سال قبل به جای این که هدفم را افزایش سریع درآمد قرار دهم، به یادگیری عمیق‌تر فکر کردم. الان دارم میوه‌اش را می‌چینم.» «من معمولاً هدفهای خوبی انتخاب می‌کنم اما وسط کار آن‌ها را رها می‌کنم.» «الان می‌فهمم که هدف‌هایی که در سال‌های قبل دنبال می‌کرده‌ام هدف‌های مناسبی نبوده‌اند.» «مشکل اصلی من در زندگی هدف‌گذاری است. حتی اول سال که همه هیجان‌زده هدف‌هایی را برای خودشان انتخاب می‌کنند، شوق انتخاب هدف ندارم.» «هیچ‌وقت اجازه نمی‌دهم هدفهای متعارض و متناقض انرژی‌ام را بگیرند.»

هدف من، قوت من، ضعف من، دستاورد من و …

همهٔ این جمله‌ها یک ویژگی مشترک دارند: در آن‌ها از «من» صحبت شده است. بحث هدف گذاری در ذهن بسیاری از ما کاملاً «شخصی» است. اگر ضعفی داریم،‌ آن را ضعف خودمان می‌دانیم. اگر نقطهٔ‌ قوتی داریم، آن را نقطهٔ قوت خودمان می‌دانیم. اگر جایی به نتیجه نرسیده‌ایم، آن را به خودمان ربط می‌دهیم. بحث‌های خودتنظیم‌گری و انضباط شخصی هم که با هدف گذاری و تعقیب اهداف گره خورده‌اند، چنان که از نامشان پیدا است،‌ بیشتر جنبهٔ شخصی دارند.

این ویژگی خوبی است که نقش خودمان را در رفتارها،‌ دستاوردها، موفقیت‌ها و شکست‌هایمان جدی بگیریم و چنین گاهی یکی از پایه‌های موفقیت است. به همین علت در کوچینگ و توسعه فردی مدام درباره مرکز کنترل درونی صحبت می‌شود و مدام می‌گویند که به جای تمرکز بر آن‌چه در اختیارتان نیست، بر خودتان و حوزهٔ اختیارتان تمرکز کنید.

اما لازم است حواس‌مان باشد که وقتی از «من» و «خودم» حرف می‌زنیم، فقط به تصمیم‌ها و تأثیرها و اقدام‌های مستقیم محدود نشویم. گاهی تأثیر «من» بر هدف‌هایم این‌‌گونه است که انتخاب می‌کنم چه کسانی در اطرافم باشند. سپس آن‌ها بر من و هدف‌ها و تصمیم‌هایم تأثیر می‌گذارند و این حلقه ادامه پیدا می‌کند.

بخشی از آن‌چه در این درس با هم مرور می‌کنیم، کاملاً‌ برای شما آشنا است. اما قرار دادن همهٔ این موضوعات در کنار هم باعث می‌شود نقش و اهمیت اطرافیان در هدف‌گذاری بیش از پیش به چشم‌تان بیاید و در ذهن‌تان تثبیت شود.

اطرافیان ما چه کسانی هستند؟

وقتی می‌گوییم «اطرافیان بر تصمیم گیری، هدف گذاری و عادتهای فردی ما تأثیر دارند» کمتر کسی با این حرف مخالفت می‌کند. اما نکتهٔ مهم‌تری که باید به این گزاره اضافه کنیم، معنی «اطرافیان» است.

برای این که کلمهٔ «اطرافیان» را به معنای محدود آن تفسیر نکنید، لازم است تأکید کنیم که در این بحث، «اطرافیان» کسانی هستند که به هر شکل، بخشی از ذهن و زمان و زندگی ما را به خودشان اختصاص می‌دهند. بنابراین نباید فقط به اعضای خانواده، دوستان، همکاران و کسانی که زمان زیادی را با آنها می‌گذرانیم محدود شویم. پس حتی کسانی هم که در زندگی‌مان حضور فیزیکی ندارند، ممکن است در دستهٔ اطرافیان ما قرار بگیرند (مثلاً نویسندگان، متفکران، هنرمندان، معلمان و کسانی که در شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کنیم).

نقش اطرافیان در انتخاب اهداف

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری هدف گذاری به شما پیشنهاد می‌کند: