چگونه خودتان را در شهرتان گم می‌کنید؟

می‌دانید که ما در پیام اختصاصی متمم هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.

اما با توجه به این‌که در پیام اختصاصی، فضایی برای بحث و گفتگو وجود ندارد، هر از چند گاهی، یکی از جمله‌ها را در قالب دعوت به گفتگو مطرح می‌کنیم و درباره‌ی آن، به بحث و تبادل‌نظر می‌پردازیم.

جمله‌ای که این بار انتخاب کرده‌ایم از والتر بنیامین (‌Walter Benjamin) نویسنده‌ی آلمانی است که هنوز به خاطر جستارهای متنوعی که در موضوعات مختلف نوشته، مورد توجه نویسندگان و متفکران است.

یکی از دغدغه‌های بنیامین – در کنار دغدغه‌های چپِ اقتصادی‌ و سیاسی‌اش – جنبه‌های مدرن زندگی انسان امروزی بود.

نوشته‌های او در کتاب کار هنری در دوران بازتولید مکانیکی هنر نمونه‌ای از این نوع دغدغه‌هاست. او در آن‌جا توضیح می‌دهد که در هیچ مقطعی از تاریخ، تکثیر و بازتولید آثار هنری به سادگی امروز امکان‌پذیر نبوده است و سعی می‌کند این وضعیت جدید را درک و تحلیل کند.

او در مقدمه‌ی کتابش، پیش‌بینی‌های پل والری را نقل می‌کند و از دورانی می‌گوید که در آن، «صدا و تصویر هم درست مثل آب و برق و گاز، به اشاره‌ی انگشتی در خانه به دست انسان‌ها می‌رسد و البته این صداها و تصاویر، به همان سرعت که پدیدار شده‌اند، ناپدید می‌شوند.»

البته ما در این‌جا قرار نیست به دنیای دغدغه‌های متنوع والتر بنیامین وارد شویم، اما می‌خواهیم یکی از جمله‌های او را به فرصتی برای بحث و گفتگوی بیشتر و به‌اشتراک‌گذاری تجربه‌ها تبدیل کنیم. جمله‌ای که باز هم به وجه دیگری از پیچیدگی‌های زندگی انسان امروزی می‌پردازد:

نباید فراموش کنیم که در زمانی که بنیامین این حرف را می‌زد، هنوز تکنولوژی به گستردگی امروز نبود.

نرم‌افزارهای مختلف، به محض رسیدن به یک مکان عمومی، از ما نمی‌خواستند که Check-in کنیم و موقعیت خود را به دوستان‌مان اعلام کنیم.

شبکه های اجتماعی دیجیتال هم ما را به اشتراک‌گذاری عکس‌ها تشویق نمی‌کردند و Geotagging (‌اضافه کردن اطلاعات موقعیت جغرافیایی در قالب فراداده به انواع داده‌ها) هنوز رواج نداشت.

از همه‌ی این‌ها هم که فاصله بگیرید، در بسیاری از جمع‌ها ناگزیر و ناخواسته در پس‌زمینه‌ی عکس‌ها و لایو‌ها و استوری‌ها ظاهر می‌شوید.

بگذریم از این‌که آنلاین نبودن و در دسترس نبودن هم – گاهی حتی برای مدتی کوتاه – می‌تواند عامل نگرانی دوستان و نزدیکان باشد. مشکلی که اگر دو یا سه نسل قبل‌مان، زنده شوند و به جمع‌مان بپیوندند، درک آن برایشان چندان ساده نخواهد بود.

خلاصه این‌که ظاهراً گم شدن در شهر، به تعبیر بنیامین، هنری است که – امروز حتی بیش از دوران او – به آموزش و یادگیری آن نیازمندیم.

آیا شما هم تا کنون به گم شدن در شهر به عنوان یک نیاز یا تجربه فکر کرده‌اید؟ برای این‌که لحظاتی با خود (یا دوستان نزدیک خود) خلوت کنید و در شهر، از شهر فاصله بگیرید چه روش‌هایی دارید؟

اصلاً آیا بهتر نیست این نوع خلوت‌جویی‌ها و خلوت‌سازی‌ها را هم مانند برخی دیگر از سبک های زندگی که امروز ناممکن شده‌اند به فراموشی بسپاریم؟

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری عادتها و رفتارهای کوچک زندگی به شما پیشنهاد می‌کند: