اگر تنها هستید بخوانید: رابطه بین تنهایی و سلامت

آیا تنها هستید؟

آیا خودتان را دور از جامعه و اطرافیان می‌بینید؟

آیا دور و برتان خلوت است؟

آیا برای پیدا کردن یک نفر که بتوانید کمی با او پیاده روی کنید یا قهوه‌ای بخورید، دچار مشکل می‌شوید؟

این بار، در مورد تنهایی و دوری از جامعه و اثر آن بر عمر سالمندان صحبت نمی‌کنیم. در واقع، اصلاً به سن شما کاری نداریم.

اگر کمی صریح‌تر بگوییم، حتی به آدم بودن شما هم کار چندانی نداریم. چون می‌خواهیم در مورد ویژگی‌ها و اثراتی صحبت کنیم که حتی در موش‌ها هم به اندازه‌ی آدمها دیده می‌شوند.

همه می‌دانیم که حالات روانی ما و وضعیت شیمیایی بدن ما بر روی یکدیگر اثر می‌گذارند. اما گاهی اوقات، مسیر این تاثیر کوتاه‌تر و گاهی طولانی‌تر است.

در این درس می‌خواهیم در مورد تنهایی و اثر آن بر روی بدن صحبت کنیم. آزمایشی که در اینجا مرور می‌کنیم، توسط عصب‌شناسان دانشگاه MIT بر روی موش‌ها انجام شده است (+).

در این مطالعه به طور خاص قسمتی از مغز تحت عنوان Dorsal Raphe Nucleus یا هسته‌ی رافه‌ خلفی مورد توجه قرار گرفت (اصلاً به رافه‌ و خصوصاً نوع خلفی آن و به طور خاص هسته‌ی آن فکر نکنید. ما صرفاً مخفف DRN را به کار می‌بریم. حتی لازم نیست DRN را هم به خاطر بسپاریم):

اما آیا با توجه به تمام این بحث‌ها، رها شدن از تنهایی به هر قیمت و ارتباط برقرار کردن با هر کسی که به او دسترسی داریم، می‌تواند تاثیر مثبتی بر سلامت و روان ما داشته باشد؟

قطعاً چنین نیست. همه‌ی بحث #حمایت اجتماعی هم همین است که چه کسانی را باید به عنوان اطرافیان و حامیان خود انتخاب کنیم و با چه کسانی چه رابطه‌هایی را بسازیم و چگونه روابط خود را مدیریت کنیم تا اثرات مثبت حمایت اجتماعی را به عنوان حافظ سلامت جسم و روان خود، تجربه کنیم.

در درس بعدی، مصاحبه‌ای با کشیاپو را می‌خوانیم تا کمی بیشتر با او آشنا شویم و سپس، می‌کوشیم رابطه‌های مولد و رابطه های مخرب را از یکدیگر تفکیک کنیم.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری حمایت اجتماعی به شما پیشنهاد می‌کند: