عادتهای و رفتار و تجربه های مرتبط با رانندگی درونشهری و برونشهری

۸۳ نظر برای عادتهای و رفتار و تجربه های مرتبط با رانندگی درونشهری و برونشهری

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهاب پارسا



پیش نوشت: همه آنچه در زیر می خوانید، حاصل تجربه نسبتا کوتاه رانندگی من (حدود 3 سال) میباشد، بنابراین نکات گفته شده ترکیبی از تمایلات و عادت های رفتاری من در موضوع رانندگی است.

درباره پارک کردن: در این مورد همیشه سعی میکنم دو نکته رو رعایت کنم؛یکی اینکه از اونجایی که ماشینم هاچبکه،توی کوچه ها (که معمولا ظرفیت برای پارک بسیار محدوده) ماشینم رو جایی پارک می کنم که حداکثر به اندازه ماشین من جا داره، این کار باعث میشه تا فضا های بزرگتر به ماشین های بزرگتر برسه. و دوم اینکه در فضا های عمومی تر مثل پارکینک دانشگاه، وقت هایی که خیلی زود میرسم و یا اینکه به طور کلی پارامتر زمان برام اهمیتی نداره ماشینم رو نسبت به همیشه در نقطه دورتری پارک میکنم تا مثلا کسی که به هر دلیلی دیر میرسه ماشینش رو در جای نزدیک تری پارک کنه و سر موقع به کلاسش برسه.(هر چند این دومی رو فقط به خاطر دل خودم انجام میدم و تا وقتی که اکثریت این طوری فکر نکنن اون بنده خدا هیچ وقت با دیر اومدنش جای بهتری نصیبش نمیشه!)
درباره عابران پیاده: بعضی ها(معمولا اون ماشین پشتی هایی که هی بوق میزنن :) ) فکر میکنن اگه مثلا برای عابرین پیاده توقف کنن(بیشتر منظورم جاهایی مثل خروجی ایستگاه های اتوبوس و مترو که یک مرتبه تعداد زیادی عابر از خیابون رد میشه) خدایی نکرده ممکنه در مجموع 37 ثانیه دیر به مقصد برسن! در حالی که من دقت کردم معمولا این توقف ها فقط یک فاصله ای رو بین ما با ماشین جلویی میندازه که بعد از اینکه همه از خیابون رد شدند با یک کمی بیشتر گاز دادن دوباره ماییم و همون ماشین جلویی!
احساسات خوب در حین رانندگی: بعضی کار ها هست که من صرفا برای اینکه احساس خوبی ازشون میگیرم انجامشون میدم: مثلا بعضی وقت ها با خودم قرار میگذارم که تا آخر این خیابون تمام حق تقدم ها رو به طرف مقابل بدم(البته تا جایی که به خودم مربوط باشه و ماشینی پشتم نباشه)، راستش تصویر راننده ای که سرش رو آروم پایین میاره و لبخندی روی لبشه و اون دستیش که روی فرمون نیست رو به نشونه تشکر به سمتم بالا میاره، برام تصویر روحیه بخشیه. و یا اون کاری که از مهربانی های کوچک زندگی یاد گرفتم و هر بار که میبینم تو کوچه ای ماشینی وایساده و داره مسافر پیاده یا سوار میکنه چراغ های ماشین رو خاموش میکنم و منتظر میمونم.( راستش یه اصالتی تو این رفتار هست که توی بوق زدن و پشت سرهم نوربالا زدن نیست :) )
تمرین صبر: همینطور یه کار دیگه هست که من از انجام دادنش خوشم میاد و یه جورایی باهاش تمرین صبر میکنم. توی اتوبان ها دنبال ماشین های سنگین راه میفتم و بدون اینکه سعی کنم ازشون سبقت بگیرم یه مدت زمانی رو باهاشون سپری میکنم. راستش اول ها به طور ناخودآگاه این کار رو میکردم و متوجهش نبودم تا اینکه یکی از دوستام گفت: «تو چه طوری پشت اینا با این سرعت کم و ارتفاع زیاد راه میفتی؟ من متنفرم از این که موقع رانندگی نتونم جلوم رو ببینم! » ولی خب الان دیگه به صورت آگاهانه انجامش میدم.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.