نکات و تکنیکهای برقراری ارتباط چشمی در سخنرانی

مخاطب ارتباط چشمی را به عنوان توجه و احترام، تفسیر می‌کند

به تجربه‌هایی فکر کنید که به عنوان مخاطب در یک جلسه‌ی سخنرانی حضور داشته‌اید و سخنران، توجه بسیار کمی به شما و سایر مخاطبان داشته است.

اگر یک سخنران در تمام مدت سخنرانی به یادداشت‌های خود، به میکروفون یا به دوربین فیلم‌برداری نگاه کند، معمولاً مخاطب احساس می‌کند که سخنران اصلاً او و حضورش را جدی نگرفته است.

برقراری ارتباط چشمی، یکی از بهترین راه‌های بازخورد گرفتن از مخاطب است

بارها این توصیه را شنیده‌ایم که در طول سخنرانی، بکوشید پیوسته از مخاطب بازخورد بگیرید.

اگر احساس می‌کنید مخاطب خسته شده، شاید لازم باشد از روی موضوعِ مورد بحث، سریع‌تر عبور کنید.

هم‌چنین اگر ابهامی را در نگاه و چهره‌ی اغلب مخاطبان می‌بینید، شاید لازم باشد با شرح و بسط و مثال‌های بیشتر، بکوشید پیام خود را بهتر و شفاف‌تر به او منتقل کنید.

ارتباط چشمی با مخاطب، یکی از موثرترین شیوه‌های بازخورد گرفتن است و بدون آن، هرگز نمی‌توانیم در طول سخنرانی، خود را با حالات و احساسات او تطبیق دهیم.

به بیان دیگر:

ارتباط چشمی اعتماد به نفس را القا می‌کند

حتماً شما هم این جمله‌ی معروف را شنیده‌اید که می‌گویند:

ممکن است واقعاً در زمان سخنرانی، استرس را تجربه کنید و نگران باشید؛ یا کاملاً از جوّ حاکم بر جلسه بترسید.

اما  تا به شکل مشخص و واضح، این پیام را به مخاطب ندهید که ترسیده‌اید، او متوجه این مسئله نخواهد شد. 

وقتی ارتباط چشمی کافی و مناسب با مخاطب برقرار نمی‌کنید، این پیام برای او ارسال می‌شود که بر فضای جلسه‌ی سخنرانی مسلط نیستید و نتوانسته‌اید از زیر فشار سنگین حضور جمع، رهایی پیدا کنید.

ارتباط چشمی روی سایر المان‌های فن بیان هم تأثیر می‌گذارد

ارتباط چشمی صرفاً یک کار تشریفاتی برای احترام به‌مخاطب یا نمایشِ اعتماد به نفس نیست.

برقراری ارتباط چشمی می‌تواند روی ابعاد دیگر فن بیان شما هم تأثیر بگذارد.

به عنوان مثال، همه می‌دانیم که بهتر است لحن بیان و حجم صدای خود را هنگام سخنرانی تغییر دهیم و تمام مدت سخنرانی، به شکل یکنواخت حرف نزنیم.

ارتباط چشمی با مخاطب و چرخاندن چهره به سمت بخش‌های مختلف سالن، خود به خود باعث می‌شود لحن بیان و حجم صدای ما تغییر کند.

ما نمی‌توانیم با افرادی که در نقاط متفاوت سالن و در فاصله‌های مختلف نسبت به ما نشسته‌اند و هر یک میزان توجه متفاوتی دارند، با یک لحن کاملاً یکسان صحبت کنیم.

بنابراین، اگر به جای اصرار بر بالا و پایین کردنِ ساختگیِ لحن و حجم صدا، فقط روی ارتباط چشمی بهتر تمرکز کنید، به احتمال زیاد، تنوع لحن هم چاشنی حرف‌‌زدن و سخنرانی‌تان خواهد شد.