َعادتهای بی‌معنی و بی‌خاصیتِ من (البته از نظر دیگران)

۱۰۹ نظر برای َعادتهای بی‌معنی و بی‌خاصیتِ من (البته از نظر دیگران)

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد راسخ



از جمله عادتهای نامتعارف و بی معنیِ من، که دوستشون دارم:

* از کودکی تا الان یه عادتی دارم که هر وقت به دامانِ طبیعت زیبایی میریم، دلم میخواد یه چوب تقریباً بلند و نازک رو (از شاخه های خشک درختان که قبلاً روی زمین افتادن) از روی زمین بردارم و موقع قدم زدن توی اون مناظر زیبا، همینطوری توی دستم باشه، بکشمش روی زمین، بزنم توی آب رودخونه و... کلاً باهاش بازی کنم.

* هر وقت جایی راه میرم و یه گربه ی دوست داشتنی از نزدیکم رد میشه، بهش میگم:"چطوری کووچووولوو" و دلم میخواد تا وقتی دور میشه همینطور نگاش کنم.

* وقتی توی ماشین هستم و پشت چراغ قرمز توقف کردم و توی ماشینِ کنار من، یه بچه هست که داره از پشت شیشه بیرون رو نگاه میکنه، بهش نگاه میکنم و بهش لبخند میزنم یا براش دست تکون میدم یا بهش سلام میکنم و ... خلاصه یه جوری باهاش ارتباط برقرار میکنم. (عکس العمل هاشون واقعا دوست داشتنیه)

* بیشتر وقتها در حال فکر کردن یا حرف زدن با خودم هستم.

* وقتی برای دوست عزیزم، مسیج فرستادم و هنوز ندیده، هی سر میزنم ببینم بالاخره دید یا نه... (و البته وقتی میبینم که هنوز ندیده، یه کم غصه میخورم)

* به محض اینکه میشینم توی ماشین که شروع به رانندگی کنم، یه آدامس میزارم توی دهنم. (البته زیاد نمیجَوَمش. گوشه ی دهنم نگهش میدارم)اگه فرد دیگری هم توی ماشینم باشه، به اون هم تعارف میکنم.

* وقتی توی ماشینم آهنگ گوش میدم (البته همیشه شیشه ها بالاست) امکان نداره باهاش نخونم. فرقی هم نمیکنه بیکلام یا باکلام باشه. وقتی که باهاش میخونم خیلی بیشتر از گوش کردنِ خالی بهم میچسبه و خیلی بیشتر حسش میکنم. کلی هم با خودم کِیف میکنم که نت ها رو دقیق و صحیح میخونم! اگه یه وقت هم دلم گرفته باشه، با آهنگ ها همونطور که میخونمشون، اشک میریزم؛ اونقدر که حتی صورتم کامل خیس میشه. (البته اشک ها رو میذارم واسه وقتی که هوا تاریک شده!)

کلاً چه شاد چه غمگین باشم، آهنگها رو با احساس کامل و با صدای بلند میخونم، حتی گاهی بعضی جاهاش مثل خواننده فریاد میزنم. اونقدر که وقتی که میرسم خونه، گاهی صِدام گرفته!

* وقتی یه آهنگ غمگین و حزن انگیز میشنوم، یا خبر یا صحنه ی غم انگیزی رو میشنوم یا میبینم یا میخونم، مخصوصاً اگه دلم هم از چیزی گرفته باشه، ناخودآگاه بغض میکنم و گاهی اشک هم توی چشمام جمع میشه.

* از کارهای بامزه ی بچه های کوچیک دوست داشتنی، خیلی می خندم.

* اگه یه جا یه اتفاق خیلی خنده دار (به نظر خودم) بیفته -  فرقی نمیکنه در چه موقعیتی باشه - پِقی میزنم زیر خنده.

* وقتی کتاب میخونم، یه مداد دستمه و هی زیر جمله های شگفت انگیزش خط میکشم، هی حاشیه اش نکته ها و جمله های شگفت انگیزش (به نظر خودم) رو مینویسم. هی در مورد چیزهایی که توی کتاب میخونم از طریقِ نوشتن توی حاشیه اش با خودم حرف میزنم و ...

* وقتی جایی گُلهای زیبا رو میبینم، بهشون میگم: "گُلهاای خوشگلِ من"

(فکر کنم دیگه بسه، بیشتر از این آبروم نره :) )

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.