تجربهٔ ذهنی | چالش استخراج ذخایر بستر دریاها

۱۲ نظر برای تجربهٔ ذهنی | چالش استخراج ذخایر بستر دریاها

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : امیرمحمد پیرشاه



این موضوع تقریبا شبیه به تقسیم کردن فضای اطراف زمین بین کشور‌های مختلف است.

زمانی که تکنولوژی ماهواره به بهره‌برداری رسید یکی از سوالات این بود که چه طور مدار‌های مختلف اطراف زمین رو بین کشور‌های مختلف تقسیم کرد.

راه‌حل اراعه شده‌ برای حل این مشکل که امروز در حال پیاده‌شدن هست. متن پایین قسمتی از این مقاله در ویکی‌پدیای فارسی با تغییرات جزئی در متن، در این زمینه هست.

مدار زمین‌ایستا منحصربه‌فرد است و از همین رو برای قرار دادن یک ماهواره در آن باید از اتحادیه بین‌المللی مخابرات کسب مجوز نمود.

این اتحادیه فضای اشغال شده توسط این مدار را به صدها تکه کوچک تقسیم کرده‌است که هر کدام را یک نقطه مداری می‌نامند. ماهواره‌های مخابراتی باید در میانه این فضای اختصاص داده شده قرار گیرند تا از تداخل رادیویی و احتمال برخورد ماهواره‌ها با یکدیگر اجتناب شود.

به دلیل ظرفیت محدود این مدار در پذیرش ماهواره و جلوگیری از مشکلات فنی و همچنین سوءاستفاده برخی از کشورها در اشغال بی‌دلیل نقاط مداری، اتحادیه بین‌المللی مخابرات راه دور وظیفه تخصیص این نقاط و نظارت بر عملکرد دولت‌ها در این زمینه بر عهده دارد. وقتی کشوری موفق می‌شود یک نقطه مداری را تصاحب کند باید ظرف زمان مشخصی ماهواره مخابراتی خود را در آن نقطه مداری مستقر کند. اگر چنین اتفاقی رخ نداد اتحادیه بین‌المللی مخابرات راه دور حق دارد مالکیت کشور اول را لغو و نقطه مداری را در اختیار کشور دیگری بگذارد و این همان نکته‌ای است که موجب شده‌است ایران نقاط مداری خود را از دست بدهد.

تصاحب نقاط مداری در منطقه خاورمیانه بسیار مشکل است، زیرا هم‌اکنون امارات متحده عربی بیش از ۱۲۰، ترکیه بیش از ۷۰، اسرائیل بیش از ۵۰، مصر ۱۸، پاکستان ۱۵ و قطر ۱۳ نقطه جدید را رزرو کرده و در نوبت واگذاری قرار دارند.

در سال ۱۳۵۶ با تلاش و با استفاده از موقعیت سیاسی کشور در آن سال، ایران توانسته بود سه نقطه مداری زهره (۱٬۲٬۳) که با توجه به موقعیت‌شان استراتژیک محسوب می‌شدند را از آن خود کند. ایران ۹ سال فرصت داشت تا ماهواره‌های خود را در این نقاط مستقر کند، اما به دلیل شرایط پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و جنگ ایران و عراق این فرصت ویژه از بین رفت. سازمان فضایی ایران توانست با تمهیداتی از جمله استقرار چند ماهواره دست دوم در این نقاط زمان حفظ نقاط مداری خود را افزایش دهد، اما سرانجام در سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۹۱ دو نقطه مداری از سه نقطه از دسترس ایران خارج شد و به گفته کارشناسان، خسارتی جبران ناپذیر و سنگین به کشور وارد شده‌است.

شاید مشابه همین روشی که قبلا استفاده شده بود اما با این فرض که مالکیت منابع همچنان با کشور‌ها باقی بماند و اگر کشوری از آن استفاده نکرد باقی کشور‌ها با پرداخت هزینه این مواد را از آن‌ها بخرند تا موجب بهبود شرایط برای کشور کمتر توسعه‌یافته هم بشود سیاست خوبی باشد.

 

پ.ن: شاید ذکر این سوال نیز بد نباش، اگر منابع بر حسب تعداد نفرات و یا مساحت تقسیم شود، در تغییراتی که در این فاکتور‌ها ایجاد می‌شود مثل مرگ و میر باید چه کرد؟ یا اگر کشوری تجزیه شد و یا توسط کشور دیگری تصاحب شد سهم او از این مواد چه تغییری می‌کند؟

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.