برای کاهش استرس سخنرانی باید “توهم شفافیت” را بشناسید

۲۶ نظر برای برای کاهش استرس سخنرانی باید “توهم شفافیت” را بشناسید

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : کیمیاگر



یک اعتراف :

اولین تجربه سخنرانی من در شانزده سالگی در جمعی یک صد نفره متشکل از دانشجویان صنایع و اساتید دانشگاه آزاد بود. هیچ وقت اون روز رو فراموش نمی کنم، نزدیک به یک ماه، برای اسلاید دو ساعتم وقت گذاشته بودم. به کیفیت کاری که کرده بودم، باور داشتم. اما اینکه آیا حرف های من برای اون اساتید نو خواهند بود یا نه، منو به  استرس وا می داشت. 

اولین سخنران من بودم، اسمم رو خوندن و من به روی استیج رفتم. انگار که دنیا داشت رو سرم خراب می شد. از همه بدتر زمانی بود که خودم با توهم شفافیت سازی حالم رو بدتر می کردم. اینکه وای الان همشون فهمیدن، نفسم در نمی آد.

نفسم بند اومده بود، اما پیش از شروع با حفظ لبخند های مصنوعی خودم چند تا نفس عمیق کشیدم. این روزها که درس مدیریت استرس رو توی متمم می خونم. همه اون لحظات تداعی می شن. اوج خلاقیتم توی اون لحظات این بود که به گفته های سطحی برایان تریسی گوش می دادم، با دست هام میز رو محکم گرفتم تا احساس بهتری داشته باشم. اما کم کم لرزش پا هم بهم اضافه شد.

 

در اون لحظه فقط یک فکر به سرم رسید، این که بالاخره باید بر این ترس غلبه کنم و به سمتش حمله ببرم، میز رو رها کردم و شروع کردم به راه رفتن روی استیج و ارتباط چشمی با دو سه نفری که می شناختم و جاهای مختلف سالن بودن. کمتر از بیست ثانیه  بعد ( شاید هم بیشتر )  همه تکانه های منفی و نمایشی استرس ازم دور شد. انتهای اون همایش، همه بلند شدند و برام دست زدند و شاید این روزها اگر قرار باشه در جمع بزرگی  سخنرانی کنم. قبل از سخنرانی یک دقیقه به پایان اون همایش فکر می کنم و حالم خیلی خوب می شه.

 

 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.