دن اریلی و بدبختی دانستن
این بار هم به سراغ یکی دیگر از پرسش و پاسخهای دن اریلی رفتهایم.
سوالی که این بار از دن اریلی پرسیدهاند، احتمالاً تجربهی بسیاری از ما نیز هست:
دن اریلی عزیز.
من اخیراً در یک سمیناری بودم که یک محقق برجسته در زمینهای که اتفاقاً در آن تخصص زیادی هم داشت برگزار میکرد.
واقعاً تعجب کردم که چرا کسی با وجودی که در این حد در حوزهای متخصص است برای بیان مفاهیم اولیهی حوزهی تخصصی خودش هم تا این حد ضعیف است و از مهارت بیان و تدریس برخوردار نیست.
چرا باید مشهورترین کارشناسان متخصص تا این حد در مطرح کردن ایدهها ضعیف باشند؟
آیا این ضعف بیان، پیشنیاز ورود به دانشگاههاست؟
آیا شما هم مثالهایی از این پدیده را در ذهن دارید؟
[ فهرست مرتبط: سایر پرسش و پاسخهای دن اریلی ]
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
با متمم همراه شوید
آیا میدانید که فقط با ثبت ایمیل و تعریف نام کاربری و رمز عبور میتوانید به جمع متممیها بپیوندید؟
نویسندهی دیدگاه : علیرضا داداشی
سلام.
در کتابی که الان مشخصاتش را به یاد ندارم حکایت واره ای خواندم که پس از نوشتن آن نکته ای عرض خواهم کرد.
حکایت:
گدایی کنار خیابان گدایی می کرد و برای تحریک رهگذران به کمک، مرتباً می گفت:«یا ابوالفضل! به این خانم سلامتی بده... یا ابوالفضل! این جوان نیازمند کسی نشه ... یا ابوالفضل ...»
استاد ادبیاتی که از کنار او می گذشت،دعاهایش را شنید و نتوانست تحمل کند. برگشت و به او گفت:«این دویست تومن را بگیر تا نکته ای به تو بگویم.
«ابوالفضل»، ترکیب مضاف و مضاف الیه است.
«اب» در ابوالفضل «مضاف» است.
وقتی «یا» می گیرد، «منادا» می شود.
منادایِ مضاف، «منصوب» است.
«اب» در حالت نصب، «الف» می گیرد نه «واو».
پس درست است که بگویی: یا اباالفضل! نه یا ابوالفضل!»
گدا به سراپای او با تعجب نگاه کرد و گفت:«این پانصد تومان را بگیر و اجازه بده نکته ای به تو بگویم:
پیش از این که شروع به صحبت کنی، به مخاطبت نگاه کن.»
نکته ی من:
به تجربه دریافته ام که اگر قرار است مطلبی را به کسی انتقال بدهیم بهتر است اول از همه به این فکر کنیم که این مطلب جواب کدام سوال او می تواند باشد؟
با این نگاه، مطلب مورد نظر را از جایی شروع خواهیم کرد که به احتمال زیاد نقطه ی تلاقی او با آن سوال است.
البته اگر مخاطب سوالی ندارد که بحث فرق می کند.
برقرار باشید.