ثروت زمانی شما چقدر است؟ یا این‌که گرفتار فقر زمانی هستید؟

۱۱۸ نظر برای ثروت زمانی شما چقدر است؟ یا این‌که گرفتار فقر زمانی هستید؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : امیرمحمد قربانی



به شکل کلی، خود فعلی‌ام را از نظر ثروت زمانی در حد قابل قبولی تصور می‌کنم. در وضعیت کنونی، قسمت قابل توجهی از فعالیت‌هایی که انجام می‌دهم، از نظر خودم معنادار هستند و از سر اجبار انجام نمی‌شوند.

البته این حس را هم دارم که برای انجام آن‌ها وقت کم می‌آورم و این‌‌قدر که این فعالیت‌هایم زیاد هستند، گاهی مرا تحت استرس قرار می‌دهند.
برای مثال، هر وقت به لیست قطعاتی که می‌خواهم در طول زندگی‌ام گوش بدهم فکر می‌کنم، همیشه به یاد این موضوع نیز می‌افتم که بعید است بتوانم تمام‌شان را آن‌گونه که می‌خواهم گوش بدهم.

این‌جاست که جملاتی از صفحات آخر کتاب انسان‌ها به خاطرم می‌آیند که می‌گفتند:

«امیلی دیکنسون گفت: زیبایی خلق نمی‌شود. وجود دارد.

از یک نظر او اشتباه می‌کرد. پراکندگی نور در فاصله‌ای دور غروب خورشید را خلق می‌کند. برخورد موج‌های اقیانوس به ساحل جزر و مد را خلق می‌کند که خودش نتیجه‌ی نیروی جاذبه‌ای است که خورشید و ماه و گردش زمین آن را به کار می‌گیرد. این‌ها علت‌اند.

راز اینجاست که چطور این چیزها زیبا می‌شوند.

و آن‌ها روزگاری زیبا نبوده‌اند، دست کم نه در چشم من.

برای تجربه‌ی زیبایی روی زمین باید درد را تجربه کنید و فناپذیری را بشناسید.

به همین دلیل این‌قدر زیبایی روی این سیاره به گذشت زمان و چرخش زمین مربوط است. که در ضمن می‌تواند توضیح بدهد چرا نگاه کردن به چنان زیبایی‌ای موجب احساس اندوه و اشتیاق برای عمر هدر رفته می‌شود.» (بولد کردن از من است، نه نویسنده.)

 

در وضعیت فعلی من، سه منشأ اصلی فقر زمانی این موارد هستند:

۱. برخی از فعالیت‌های اجباری دانشگاه

۲. ضعیف بودنم در نه گفتن

۳. ضعیف بودنم در مهارت جرأت‌ورزی

فکر نمی‌کنم که دسته‌ی نخست، نیازی به توضیح داشته باشد و اگر هم داشته باشد، به نظرم این‌جا، محل مناسبی برایش نیست و کمکی به دیگرانی که این کامنت را می‌خوانند، نمی‌کند.

البته اگر بخواهم منصف باشم، دسته‌ی دوم و سوم وقت بیشتری را از من می‌گیرند و سهم دسته‌ی اول، نسبت به آن‌دو، به شکل محسوسی کمتر است.

هنگامی که درس‌های عزت نفس را می‌خواندم، متوجه شدم که بی‌شک در مهارت جرأت‌ورزی و ابراز وجود، ضعیف هستم. در موقعیت‌های بی‌شماری، این موضوع باعث می‌شود که نتوانم به اندازه‌ی مناسب برای ارزش‌ها و نیاز‌ها و خواسته‌های خودم احترام بگذارم. متعاقبا قسمتی از هزینه‌ی این عدمِ ابرازِ وجود را، از زمان خود داده‌ام.

در این که در نه گفتن نیز ضعیف هستم، شکی ندارم. همین الان که مشغول نوشتن این کامنت هستم، Post-it Note‌های چسبیده به دیوار برای دو کاری که نتوانستم نه بگویم، به من چشمک می‌زنند.

برنامه‌ام این است که نخست بر روی جرأت‌ورزی کار بکنم. کتابی در این خصوص پیدا کرده‌ام و با آن پیش می‌روم (The Assertiveness Workbook). امید دارم که پس از تقویت آن و در نتیجه تقویت عزت نفس، در نه گفتن نیز قوی‌تر خواهم شد.

نظرم در مورد این کتاب را پس از تمام کردنش، در درس جرأت‌ورزی خواهم نوشت.

 

پی‌نوشت: امروز به فایل صوتی ظرفیت جذب منابع و پرورش آن‌ها گوش می‌دادم. جمله‌ای داشت که به نظرم لازم است حواسمان به آن باشد:

کسی حق دارد به یک ساعت خواب کمتر فکر بکند که مدعی باشد تمام ساعات روزانه‌ی در دسترسش را درست استفاده می‌کند و از این منبع - زمان‌های بیداری - نمی‌شود بهتر از این استفاده کرد.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.