جملاتی از مت هیگ | نویسنده کتاب انسانها و دلایلی برای زنده ماندن

جامعه‌ای که می‌خواهد همه‌ی اعضایش را به انسان‌هایی نرمال و متعارف و هنجار تبدیل کند، در نهایت به جامعه‌ای غیرعادی و نامتعارف و ناهنجار تبدیل می‌شود.

زندگی سخت است.
زندگی زیباست. شگفت انگیز است.
اما سخت هم هست.

[ رایج است که می‌گویند: هر ضربه‌ای که ترا نکشد، محکم‌ترت می‌کند. اما… ]

خیلی وقت‌ها، چیزی که تو را نمی‌کشد ضعیف‌ترت می‌کند. ضربه‌ای که تو را نمی‌کشد، گاه تو را مدت‌ها لنگ خواهد کرد.

چیزی که تو را نمی‌کشد، گاه تو را چنان می‌ترساند که دیگر جرئت نمی‌کنی پا از خانه بیرون بگذاری. حتی گاهی ترسی در تو ایجاد می‌کند که از اتاق خوابت هم بیرون نروی.

ضربه‌ای که تو را نمی‌کشد، گاهی رعشه را در تنت و لکنت را در زبانت ماندگار می‌کند.

آنچه تو را نمی‌کشد، گاه تو را به وضعیتی می‌رساند که سر به چارچوب پنجره تکیه دهی و آرزو کنی به روزهایی بازگردی که هنوز آن ضربه‌ای که تو را نکشت، وارد نشده بود…

ما نیاز داریم چیزی شبیه سیستم ایمنی برای ذهن‌مان درست کنیم. طوری که بتوانیم جهان اطراف خود را بی‌آنکه به آن آلوده شویم، در درون خود جذب کنیم.

دیوانگی‌هایی که یک جمع را فرا می‌گیرند و بیماری‌هایی که به بخشی از فرهنگ تبدیل می‌شوند را به سختی می‌توان دید و تشخیص داد.

کسانی که عاشق‌شان هستید، هرگز نمی‌میرند.

هر بار که یک کتاب عالی خوانده‌ام، حس کرده‌ام که مشغول نقشه‌خوانی هستم؛ نقشه‌ی یک گنج.
و گنجی که به سمت آن هدایت شده‌ام، در واقع خودم بوده‌ام.

هر جا که هستی، در هر لحظه، سعی کن چیز زیبایی پیدا کنی.
خواه چهره‌ای باشد، یا خطی از شعری، یا ابرهایی که از پنجره دیده می‌شوند، یا گرافیتی‌های روی دیوار، و یا حتی زمینی که با توربین‌های بادی پوشیده شده است.
زیبایی ذهن را پاک می‌‌کند.

چگونه زمان را متوقف کنیم؟ با بوسه.
چگونه در زمان سفر کنیم؟ با مطالعه.
چگونه از زمان بگریزیم؟ با موسیقی.
چگونه زمان را حس کنیم؟ با نوشتن.
چگونه زمان را آزاد کنیم؟ با تنفس.