فواید پیاده روی و مضرات آن و عادتهای ما در زمینه پیاده روی

۲۵۹ نظر برای فواید پیاده روی و مضرات آن و عادتهای ما در زمینه پیاده روی

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد راسخ



یکی از فعالیتهایی که من هم توی زندگیم خیلی دوستش دارم و از هر فرصتی که پیش بیاد، برای اینکار استفاده میکنم، پیاده روی هستش. واقعا تعجب میکنم که گاهی بعضی افراد رو میبینم که انگار از پیاده روی هراس دارن و حتی برای یک مسیر کوتاه هم سوار تاکسی یا اتوبوس یا ماشین خودشون میشن.
پیاده روی رو از دویدن خیلی بیشتر دوست دارم. با دویدن، زیاد میونه ای ندارم و وقتی میدوم ضربان قلبم خیلی بالا میره و سوزشی رو توی ریه ام حس میکنم. به عقیده ی من، یه کفش خوب هم برای یک پیاده روی لذتبخش، خیلی مهمه و باعث میشه در پایان پیاده روی، هنوز سرحال باشیم و کمتر احساس خستگی بکنیم و کمر درد و زانو دردی رو هم تجربه نکنیم.
کلن من، پیاده روی رو برای خودم فرصت خیلی خوبی میبینم تا دقایقی یا ساعاتی کاملا با خودم باشم، توی حریم شخصی محض و دنیای خودم، بدون هیچ عاملِ مواج کردن دریای آرام ذهنم، از جمله دستگاهها و دنیای دیجیتال:)
افکارم و احساساتم رو با خودم مرور کنم، با دقت به اطرافم نگاه کنم و چیزهایی رو کشف کنم که قبلا به چشمم نیومده بود یا بهشون بی توجه بودم.
نمیدونم چه طوریه... وقتی راه میرم، افکارم هم انگار پویاتر و سیال تر میشن! و انگار میتونم پازل به هم ریخته ی ذهنم رو توی پیاده روی هام، جمع و جور کنم. خیلی نکته ها، خیلی داستان ها، و خیلی موضوعات یا حتی الهامها! توی راه رفتن طولانی یا همون پیاده روی به ذهنم میان.
برای همین، وقتی که توی کتاب "وقتی نیچه گریست" از اروین یالوم، (دقیقا موضوع و جمله اش یادم نیست) خوندم که نیچه هم به نوعی، همینطور بوده، خیلی خوشحال شدم.:)
پیاده روی رو اگه به منظور واقعا پیاده روی باشه و مخصوصا در یک فضای سبز و زیبا، واقعا دوست دارم که تنها باشم. از اینکه کسی یا کسانی، این لذت و این آرامش رو با حرفها و نقل هاشون به هم بزنن و نتونم از این فرصت شگفت انگیز برای مرور و جمع کردن افکار و احساساتم استفاده کنم، حس خوبی ندارم.
اما میدونم که در شرایطی هم، قدم زدن با کسی که میتونه جایگاه خاصی برای آدم داشته باشه، چقدر میتونه لذتبخش باشه.
----------------
مطلب جالبی هم خیلی وقت پیش در مورد پیاده روی، در سایت http://www.wellbeingjournal.com خوندم و متاسفانه یادم نیست دقیقا کدوم مقاله بود که ارجاع بدم، (و مخصوصا قسمتی که بولد کردم، خیلی برام جالب توجه بود) و برای شما دوستان عزیزم هم مینویسمش:
"پیاده روی می تواند بهترین ورزش برای انسان باشد. اصلا انگار بدن انسان برای پیاده روی طراحی شده است! در طول تاریخ، ما چندین کیلومتر برای جستجوی غذا، آب  و هیزم پیاده راه رفته ایم، و حتی بسیاری از مردم بومی هنوز هم به اینگونه زندگی می کنند.
برخلاف دویدن، پیاده روی بندرت انسان را دچار آسیب می کند. پیاده روی میتواند به روشهای متنوعی انجام شود: سریع، آهسته، سربالایی، سرپایینی، می توانید با حمل وزنه کوچکی در دست یا بسته به مچ پا فعالیتهای قلبی عروقی خود را افزایش دهید، یا می توانید بسادگی و راحت و آزادانه راه بروید.
پیاده روی سبب ورزش قلب و ریه می شود و پمپاژ سیستم لنفاوی را تحریک می کند. برخلاف سیستم گردش خون که دارای قلبی است که خون را از طریق سرخرگها و ساهرگها به جلو می راند، سیستم لنفاوی متکی بر گرانش و جاذبه است. هر بار که شما یک قدم بر می دارید، سیستم لنفاوی تحریک شده و جریان مایعات لنفاوی افزایش می یابد.
صدها مطالعه و تحقیق نشان داده که افرادی که حداقل 15 تا 30 دقیقه در روز پیاده روی می کنند از افراد دیگری که اینکار را انجام نمی دهند سالم ترند. آنها به بیماریهای کمتری مبتلا می شوند و ریسک حمله های قلبی و سکته در آنها پایین تر است، علاوه بر این، از تراکم استخوان بالاتری نیز بهره مند می باشند."

1. امین حسین زاده گفت:

   ۴۸ دیدگاه | ۲۸۱۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام

   من روزی یک ساعت پیاده روی میکنم

   اوایل کمی برام سخت بود ولی الان خیلی وقته که شرطی شدم و ساعت هفت عصر که میشه برا پیاده روی کردن بیقرار میشم. جالبه که درسته که یه ساعت پیاده روی میکنم ولی این یک ساعت هیچ زمانی از انجام کارای روزانم نمیگیره چون همراه با پیاده روی یا فایل صوتی گوش میدم یا موزیک گوش میدم یا ایده پردازی میکنم یا … .

   در مورد وسایل پباده روی هم بگم که من اوایل با یه کفش معمولی پیاده روی میکردم و بعد بیست دیقه پاهام درد میگرفت و بعد چند روز زیر پاهام تاول زد، ولی بعدش یه کفش پیاده روی گرفتم و الان جز لذت بردن هیچ حسی نسبت به پیاده روی ندارم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. یوسف شیخه ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۲ درس)

   ۱۲۰ دیدگاه | ۳۷۱۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   یکی از علایق من پیاده رویه،کلا من یه جوری هستم که نمیتونم یه جا بند بشم و بشینم و همش قدم میزنم حتی توی خونه،مخصوصا وقتایی که یه فکری به سرم میزنه و یا ایده ای تو سرم دارم

   وقتایی هم که عصبانی میشم و یا اینکه دلم میگیره هم باز پیاده روی خیلی آرومم میکنه

   نکته ای که توی پیاده روی اهمیت داره اینه که باید قدم هامون رو تا می تونیم بلند برداریم.

   دوران دانشجویی تو تهران خیلی پیاده روی میکردم خیلی وقتا مسیر های خیلی طولانی رو پیاده می رفتم،همیشه میخواستم یه بار کل خیابون ولیعصر رو از میدون راه آهن تا میدون تجریش رو پیاده برم که هنوز نشده برم

   هفت هشت سال پیش بود که با یه دوستم تصمیم گرفتیم که جمعه ها بریم پیاده روی،اولین جمعه ای که پیاده روی مون رو شروع کردیم.صبح زود هنوز ساعت ۶ صبح نشده بود راه افتادیم روی جاده آسفالت و بدون وقفه حرکت کردیم و بعد حدود دو ساعت یه جایی اتراق کردیم و یه نون و پنیر هم به عنوان صبحانه خوردیم و دوباره رو همون جاده آسفالت راهمون رو ادامه دادیم ظهر به یه روستایی رسیدیم که حدودا سی کیلومتر از شهر دور بود، اونجا نهارمون رو خوردیم و دوباره از همون مسیر برگشتیم،پونزده کیلومتری مونده بود برسیم به شهر که واقعا بریده بودیم و نایی نداشتیم ولی هوا هم یواش یواش تاریک می شد و نمی تونستیم نریم چون جمعه بود ماشین هم خیلی به ندرت می اومدن همینجوری ادامه دادیم تا تقریبا ۵ کیلومتر مونده به شهر یه آشنایی پیدا شد و سوارمون کرد،وقتی رفتم خونه سر سفره نشستم بعد از خوردن شام که خواستم بلند بشم دیدم اصلا نمی تونم خودم رو تکون بدم از بس خسته بودم خیلی ترسیده کم نکنه دیگه نتونم راه برم،خلاصه تا حدود یه هفته تو راه رفتن می لنگیدم و اینطور شد که اون روز اولین و آخرین پیاده رویمون شد.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. ناهید عبدی گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۸ درس)

   ۱۳۵۲ دیدگاه | ۳۱۵۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   از اونجایی که پیاده روی کردن رو خیلی دوست دارم و به شخصه با منافع زیادی که برام ایجاد کرده بارها غافلگیر شدم، همیشه این مطلب برام جذاب هست و درباره اش می خونم.

   یکی از مواردی که به عنوان دستاوردهای علمی پیاده روی از زبان گریچن رابین خوندم رو نقل می کنم:

   مواد شیمیایی که هنگام ورزش کردن ترشح می شود، سبب می شود بتوانیم بهتر فکر کنیم. در واقع همین قدم زدن بیرون از خانه، فکر را باز می کند و انرژی را افزایش می دهد.

   دوری از نور یکی از عوامل ایجاد خستگی است و حتی پنج دقیقه قرار گرفتن در معرض روشنایی روز، تولید عناصر شیمیایی سروتونین و دوپامین را که موجب بهتر شدن خلق و خو می شود، تحریک می کند.

    

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. احمد عباسی گفت:

   ۷۲۴ دیدگاه | ۲۷۶۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   زمانی که دانشجوی کارشناسی بودم از سر در دانشگاه تا خود دانشکده های فنی حدود ۴ کیلومتر راه بود ، هم رفت و هم برگشت از دانشگاه این مسیر پیاده می رفتم و معمولا مدت زمان ۱۰ الی ۱۵ دقیقه را تعیین کرده بودم که این مسیر تمام شود .

   بیشتر اوقات اگر با وسیله شخصی به مکان مشخصی بروم ، در جای دور تر ماشین را پارک میکنم و مسیر را پیاده می روم و معمولا هم حالم خوب میشود .

   بعضی اوقات انقدری پیاده روی میکردم که مچ های پایم درد می گرفت و به خودم شکایت می کردم که مگه مجبوری انقدر راه میروی . ولی خب دردش هم لذت بخش بود .

   خیلی با دویدن تو خیابون و یا به صورت عادت رابطه خوبی ندارم . بیشتر سعی میکنم در مسابقات ورزشی با دویدن و حرکات ورزشی که باعث افزایش ضربان قلب میشود استقبال کنم .

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. زینب رمضانی گفت:

   ۵۳ دیدگاه | ۲۸۱۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   پیاده‌روی یکی از قسمت‌های جالب زندگی من است.

   چون اصولا آدم خسیسی هستم مسیرهای زیادی را به جای تاکسی سوارشدن پیاده طی می‌کنم. معمولا موقع عصبانیت هیچ‌چیز نمی‌گویم و سعی می‌کنم هیجانات منفی را اینطوری(یا به طرق دیگر!) تخلیه کنم. تند تند راه می‌روم و اینقدر زیر لب به این و آن بدو بیراه می‌گویم که موقع رسیدن به خانه دیگر کینه‌ای باقی نمی‌ماند و از خستگی روی پادری بیهوش می‌شوم.

   سرعت من در راه رفتن بسیار بالاست، طوری که با دویدن تفاوت چندانی ندارد.( شاید علتش این باشد که همیشهٔ خدا دیرم می‌شود و چاره ای جز دویدن یا تند راه رفتن ندارم!) برای همین هم معمولا موقع پیاده‌روی با کسی همراه نمی‌شوم چون حوصله ندارم بایستم تا او به من برسد. در این حین ممکن است موزیک گوش کنم ولی این اتفاق به ندرت می‌افتد و اکثر مواقع موبایل را با خودم نمی‌برم. به جایش دفترچه و خودکار و یک بطری آب در کیف کوچکم می‌گذارم چون زیاد پیش می‌آید که در این بین ایده‌ای به ذهنم برسد.

   درمورد ابزار و ادوات و تجهیزات (!) پیاده‌روی هم ابدا وسواس ندارم. مثلا با همین بوت‌های پاشنه‌دار (پاشنهٔ پهن البته!)هم مسافت طولانی را طی می‌کنم.

   یک مدت با دوستانم قرار گذاشته بودیم و مسیرهای طولانی را پیاده می‌رفتیم. یادم هست دو روز پشت سر هم یک مسیری که طی کردنش با تاکسی نیم ساعت طول می‌کشید را پیاده رفتیم و بعد از دو روز عضلاتمان طوری گرفته بود که تکان نمی‌توانستیم بخوریم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. لیلا گفت:

   ۸ دیدگاه | ۲۵۹۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام…

   برای من پیاده روی جزو لاینفک های زندگیمه. به نظرم پیاده روی علاوه بر اینکه سلامتی آدم رو تضمین میکنه برای بالا بردن اعتماد به نفس خیلی خوبه. البته این اعتقاد شخصیمه و ممکنه برخی خلاف نظرم رو داشته باشن. من صبح ها باید پیاده روی کنم مخصوصا مکان هایی که سرسبزی داشته باشند. چون به آدم انرژی خاصی میدن . سعی میکنم همیشه هدفونم رو همراهم داشته باشم و آهنگ های شاد گوش بدم . پیاده روی برام ارمغان های زیادی داشت . هر وقت میخوام تصمیم های مهم زندگیم رو بگیرم و در مورد مسئله ای جدی فکر کنم پیاده روی میکنم چون با پیاده روی خودم رو  پیدا میکنم و میتنونم خودمو بهتر بشناسم

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. رویا عسگری گفت:

   ۱۱ دیدگاه | ۳۲۶۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   پیاده روی فعالیت مورد علاقه من است و سالهاست که این فعالیت رو بطور منظم انجام می دهم. لذتی که در تفکر،غوطه ور شدن در دیدن و شنیدن تمام آنچه در محیط اطراف حساس می کنم، مرور جزییات تمام روز و حتی خاطرات هنگام پیاده روی و کاهش استرس باعث شده تا تمام این سال ها این فعالیت رو ادامه دهم.
   از فواید پیاده روی جلوگیری از ابتلا به آلزایمر و بهبود این بیماری ، کاهش ابتلا به سرطان وقند ،به تاخیر انداختن پیری،کاهش وزن ،افزایش حافظه و کاهش استرس است که لازمه وجود این فعالیت را در زندگی مدرن امری ضروری می کند.
   راه رفتن را به دویدن ترجیح می دهم به دلیل اینکه تمایل دارم از تمام جزییات محیط اطرافم لذت ببرم .
   برای پیاده روی به یک جفت کفش ورزشی مناسب ، یک بطری آب نیاز دارم و همراهی دوستی پایه (همسرم )که لذت این کار رو دو چندان میکند، وسواسی روی انتخاب مسیر و لباس و .. ندارم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
8. رضا ملتفت گفت:

   ۵۸ دیدگاه | ۳۵۲۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   با سلام

   من پیاده روی رو خیلی دوست دارم، به دو دلیل. یکی برای اینکه تحرکم خیلی کمه و پیاده روی کمک میکنه که تحرکم در طول روز بیشتر بشه و دیگری اینکه همراه با پیاده روی میشه فکر کنی و با خودت تنها باشی. همچنین تنهایی قدم زدن رو هم خیلی دوست دارم.

   راستی به نظر من قدم زدن با پیاده روی فرق داره. وقتی ما بقصد قدم زدن بیرون میریم، دور شدن از مشغله های روزانه در اولویت قرار میگیره و حتی ممکنه این کار رو به فردا بندازیم اما وقتی تصمیم میگیریم که پیاده روی کنیم، کسب سلامتی برای ما مهم میشه.

   من یه سالنامه دارم که کارهای روزانه ام رو با تعیین اولویت اونجا مینویسم. یکی از این کارها پیاده روی هست، که سعی میکنم انجام اش بدم.

   با تشکر.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
9. عارفه میرزایی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۳ درس)

   ۱۱۳ دیدگاه | ۲۶۸۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   پیاده روی یکی از لذت بخش ترین کارهایی است که من برای کسب لذت انجام می دهم ، در پیاده روی پوشیدن کفش مناسب مهم است و به نظرم باید حتما از کفش مخصوص ورزشی استفاده شود . من در حین پیاده روی موزیک های مورد علاقه ام را گوش می کنم و فایلهای صوتی رادیو متمم هم از گزینه های مورد علاقه ام برای شنیدن در حین پیاده روی است . ترجیح می دهم در محیط طراحی شده برای پیاده روی مثل پارک ها و بوستانها پیاده روی کنم تا خیابانهای شلوغ . در حین پیاده روی سعی می کنم دتاکس واتر همراه داشته باشم تا آب مورد نیاز بدنم تامین و سم زدایی هم انجام شود . پیشنهاد می کنم دوستانی که دتاکس واتر را حین ورزش یا پیاده روی امتحان نکرده اند حتما برای یک بار هم که شده این کار را انجام دهند و تاثیر مثبت آن را روی سلامت و نشاط خود ببینند ، از این سایت توضیحات خوبی درباره دتاکس واتر و روشهای تهیه آن خواندم که در ادامه آنها را آورده ام

   این نوشیدنی برای سم زدایی از بدن استفاده می شود و کمک می کند سموم از بدن خارج شود.دتاکس واتر برای افرادی که خوراکی های ناسالم زیاد مصرف می کنند و همچنین برای افرادی که افسردگی دارند بسیار موثر است.البته این نوشیدنی برای همه افراد مفید است و باعث می شود احساس انرژی بیشتری کنیم.دتاکس واتر از آب و میوه های مختلف تهیه می شود .یکی از معروفترین دتاکس واتر شامل خیار،نعنا ،لیمو و هندوانه است.دتاکس واتر را می توان هم با آب معمولی و هم با آب گازدار درست کرد.

   نوع دیگر این نوشیدنی با پرتقال خونی ،نعنا،رزماری وگریپ فروت است.این دتاکس به تقویت سیستم ایمنی بدن و هضم غذا کمک می کند.دتاکس کیوی و توت فرنگی هم یکی از انواع پرطرفدار آن است و باعث زیبایی پوست می شود.چون در تهیه دیتاکس واتر حتما باید از میوه تازه استفاده شود سعی کنید در خانه خودتان درست کنید ، از ملزوماتش آب تصفیه شده است که اگر در دسترس نبود از آب جوشیده استفاده کنید ، میوه های مورد نظرتان مثلا یک لیمو نصف شده و یک عدد خیار و چند برگ نعنا رو در دو لیوان آب تصفیه شده بریزید و بگذارید دو ساعت دریخچال بماند. به همین سادگی

   این ۴ سم زدا را به آب آشامیدنی خود اضافه کنید
   اگر میخواهید دوباره به مسیر سلامتی بازگردید، راه های فراوانی برای سم زدایی از بدن وجود دارد. بهترین روش برای بیرون ریختن سموم راهی ساده است: مقدار بسیار بسیار زیادی آب. اما مجبور نیستید آب را خیلی ساده بنوشید، می توانید به آب آشامیدنی خود طعمی دلچسب و خاصیتی ضد سموم بدن اضافه کنید. مواردی که در ادامه می آید را به یک پارچ آب و یخ اضافه کنید و در روز بعد بیاشامید تا با روشی موثر از بدن خود سم زدایی کنید.

   لیمو :
   آب لیمو و آب، یک آشامیدنی سم زدای بسیار قوی می سازند، آب لیو به تمیز و قلیایی شدن بدن کمک می کند. یک قطعه کوچک لیمو به یک پارچ آب اضافه کنید، و یا یک لیمو ی تازه را در لیوان آب خود بچکانید.
   نعناع :
   نعناع بدون اضافه کردن قند مقداری شیرینی به آب آشامیدنی تان اضافه می کند، همچنین به معده آرامش می دهد و گوارش را کمک می کند.
   خیار :
   اضافه کردن چند قطعه خیار به آب آشامیدنی آبرسانی بدن را بهبود می بخشد، همچنین خیار حاوی خواص ضد التهابی نیز هست.
   زنجبیل :
   این ریشه ی تند به تمیز کردن سیستم بدن کمک و معده را نیز آرام می کند. یک مقدار کم کافیست، لازم نیست خیلی استفاده کنید.
   برای درست کردن آب آشامیدنی سم زدا، سه تا پنج قطعه خیار، نصف لیمو، و چند برگ نعناع، را به یک پارچ آب اضافه کنید. حتی می توانید چند قطعه زنجبیل پوست کنده نیز اضافه کنید.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
10. طيبه افتخارزاده گفت:

    ۶ دیدگاه | ۲۶۲۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام

    من پیاده روی نه دویدن را خیلی دوست دارم و اکثر صبح ها قبل از اینکه وارد محیط کارم شوم تا نیم ساعت پیاده روی در فضایی سرسبزمی کنم و با این کار مسایلی که ذهنم رادر روزهای گذشته در گیر کرده  حل و فصل  می کنم واز این تنهایی لذت می برم.

    تنها بودن و پیاده روی کردن و فکر کردن به اموری که ذهنم را مشغول کرده و منظم کردن عملکردم در ذهنم به من انرژی مضاعفی می دهد که انجام امور روزانه ام را راحت و أسان کرده و جواب خیلی از سوالاتم را با پیاده روی کردن پیدا می کنم.

    ضمن پیاده روی احساس سبکی در بدنم می کنم و راحت تر نفس می کشم..

    برای پاسخ دادن وارد شوید
11. زهرا شریفی گفت:

    ۱۰۰ دیدگاه | ۲۹۲۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام

    من از آن دسته از افرادی هستم که یک روز را هم نمی‌توانم بدون راه رفتن سر کنم. حتی اگر موقعیت و شرایط مناسبی هم نداشته باشم در همین اتاق یا راهرو شروع می‌کنم به قدم زدن.

    این کار را برای جمع شدن افکارم از پریشانی انجام می‌دهم. عموما وقتی مسئله‌ای ذهنم را درگیر می‌کند و برای حل آن نیاز به تمرکز دارم شروع می‌کنم به راه رفتن.

    وقتی شاد باشم و هیجان‌زده هم باز راه می‌روم.

    هیچ آداب و ترتیب خاصی هم ندارم سریع شال و کلاه می‌کنم و بیرون می‌زنم.

    گاهی با موسیقی اگر در محیط شلوغ باشم و فضای پر رفت و آمد و گاهی هم در سکوت. به شدت هم به دیدن آدم‌ها، درخت‌ها و آسمان علاقه دارم.

    با خودم هم زیاد حرف می‌زنم وقتی پیاده‌روی می‌کنم. اینطوری مسائل ذهنم کاملا باز شده و سرحال و آزاد به خانه بر می‌گردم.

    با خودم شعر هم می‌خوانم. زیاد.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
12. سعید طباخ پور گفت:

    ۵۹ دیدگاه | ۲۹۹۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    دستشویی یا پیاده روی!؟ مسئله این است
    میخوام در مورد قدم زدن بگم و نه پیاده روی. من هر وقت به مشکلی بر میخورم که حلش برام سخت میشه یا نیاز به راه حلی برای موضوعی دارم دقایقی توی اتاق یا فضایی که هستم قدم میزنم و با خودم حرف میزنم.

    خیلی ها میگن دستشویی بهترین مکان برای فکر کردنه ولی واقعا قدم زدن و خودگویی (علائم یک دیوانه) بهترین راه برای حل مسائل پیچیده است.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
13. ناهید عبدی گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۸ درس)

    ۱۳۵۲ دیدگاه | ۳۱۵۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    اتفاقا فکر می کنم زندگی مدرن، امکان پیاده روی بهتر را برای همۀ ما فراهم کرده است. من عادت دارم همزمانی انجام کارها را (در صورتی که نیاز به تمرکز خاصی نداشته باشند) انجام دهم. یکی از این کارها پیاده روی است.

    در حین پیاده روی می توانم فکر کنم و بسیاری از ایده ها در این هنگام به ذهنم می رسد، می توانم به فایل صوتی آموزشی گوش کنم، می توانم از آن، به عنوانی زمانی برای استراحت بین کارهایم استفاده کنم.

    فکر نمی کنم بهانه ای مانع از انجام این کار شود. برای من پیاده رو حکم غذا خوردن را دارد و نمی توانم به صورت روزانه آن را انجام ندهم. البته بیشتر از اینکه به مزایای سلامتی ان فکر کنم، به فرصتی که در اختیارم می گذارد تا کارهای مفیدی انجام دهم را، دوست دارم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
14. سمانه سجادی گفت:

    ۱۵۸ دیدگاه | ۳۲۶۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    *من هر روز قبل از رفتن به محل کارم از  ساعتِ ۶ تا ۷ پیاده روی می کنم.

    *قبل از پیاده روی دو لیوان آب می خورم و بعد از پیاده روی هم یک لیوان.( عادتِ آب خوردنِ ناشتا برای من فوایدِ بسیار زیادی داشته. مخصوصا روی پوستم. حالا اگه با ورزش همراه بشه که چه بهتر)

    *پیاده روی صبح ها رو خیلی ترجیح میدم چون هوا تمیز تره و خیابون هم خلوت تر، هم اینکه تو شهر ما( شیراز) صبح ها تو هر فصلی خنک و مطبوعه.

    *مسیرِ پیاده روی برام خیلی مهمه. مسیرِ فعلیم رو بینهایت دوست دارم و عاشقشم چون هم تو مسیرِ رفت و هم برگشت از جلوی آرامگاهِ حافظ رد میشم. من اون یه تیکه رو خیلی دوست دارم. از بس که قشنگه.

    *خوردنِ یه فنجون قهوه قبل از پیاده روی هم واسه چربی سوزی خوبه و هم واسه اونایی که خواب دیر از سرشون می پره.

    *القای افکار مثبت در حین پیاده روی صبحگاهی برای من خیلی اثربخش بوده و روحیه م رو در طولِ روز بالا نگه میداره.

    *داشتنِ یه همراهِ مصمم و قاطع در امرِ ورزش واسه پایبند بودن به برنامه میتونه خیلی موثر باشه.

    *واسه کسایی که اضافه وزن دارن انجامِ پیاده روی مستمر به همراهِ کمی (فقط کمی) کاهش دادن و رعایتِ وعده های غذایی در طولانی مدت میتونه تناسب اندامِ خوبی بیاره. ببینید وقتی حرف از رژیم و کاهشِ وزن  میشه خیلی ها هول می کنن و خودشون رو در حالی تصور می کنن که دارن از گرسنگی به خودشون می پیچن( لااقل من که همینجوری بودم) اما باور کنید که کم کردنِ وزن انقدر ها هم سخت نیست و  فقط با کمی تغییر الگوی فکری و رفتاری میشه کلی تغییراتِ خوب به وجود آورد. من این راه رو رفتم باور کنید که محقق شدنش آسونه.

    *بعد از برگشتن از پیاده روی یه دوش کوتاه روزِ آدم رو میسازه.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
    • محمدکاوه گفت:

      ۲۷ دیدگاه | ۲۸۹۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
      

      پیاده روی اگه با کارای جانبی باشه خیلی لذت بخشه واسم.منظورم اینه که فقط روی راه رفتن تمرکز نکنم چون خسته میشم ولی اگه کنارش یه فرد کم صحبت کنارم باشه و هر از گاهی چند کلمه ای صحبت کنیم خیلی لذت بخشه.در مورد زمانش ساعت ۶ تا ۷ عصر یا ۱۰ تا ۱۱ شب خیلی از لحاظ روحی روانی واسم خوبه.فک میکنم هرمنطقه و شهری یجای ارامش بخشی از دید افراد اون منطقه داشته باشه واسه پیاده روی.من خودم توی شیراز قدم زدن کنار باغ ارم رو خیلی دوس دارم مخصوصا شبا روح ادمو زنده میکنه واقعا.پیشنهاد میدم بقیه دوستانم راجع به چنین مناطقی توی شهرای دیگه هم نظر بدن اگه امکانش هست.ممنون از توجهتون

      برای پاسخ دادن وارد شوید
15. فاطمه زهرا پاکزاد گفت:

    ۱۶۳ دیدگاه | ۲۷۹۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    هر روزی که توش پیاده روی باشه احساس شادی میکنم.یکسال هست که این عادت  را ترک کردم.در مقاطعی از زندگی ام در دوره های چند ماهه پیاده روی داشتم و همیشه بعد از تمام شدن آن سرشار از احساس لذت و شادی بودم.تجربه ورزش در باشگاه (ایروبیک و بدنسازی و بسکتبال)را برای مدت کوتاهی داشتم ولی نتوانستم ادامه بدهم چون لذت پیاده روی خیلی بیشتر است.هروقت که توانستم در برنامه زندگی ام بگنجانم بهتر توانستم بر اشتها و کنترل وزن خودم مسلط باشم.
    پیاده روی با لباس رسمی و کفش اصلا برایم لذت بخش نیست. معمولاً کفش کتانی با یک مانتوی نخی…روسری نخی…شلوار کمر کش که راحت و گشاد باشد میپوشم.انتهای شلوار هم توسط کش پول به سمت داخل میدهم تا باعث خاکی شدن لباسم نشود و راحتتر گام بردارم.
    از آنجاییکه در یک شهر شمالی ندگی میکنم مسرهای پیاده روی فوق العاده ای را هم سراغ ارم.با این حال در حال حاضر هنوز به صورت عادت روزانه پیاده روی ندارم و کارهای دیگر به پیاده روی ارجحیت داده میشود .(متاسفنه ..شاید از تنبلی باشد)
    تجربه کوهپیمایی هم دارم.فکر میکنم هرکسی که حداقل یکبار کوه رفته باشد لذت این تفریح را هیچوقت فراموش نمیکند.بعد از اولین بار که کوه رفتم به مدت سه ماه متوالی هر جمعه میرفتم(فکر میکنم این تنهاکاری هست که به خاطرش حاضر بودم صبح زود بیدار شوم) تا اینکه متاسفانه زانوم اسیب دید و هنوز نتونستم کوهپیمایی کنم.
    در پیاده روی و کوهپیمایی سکوت و تنهایی و خلوت و گوش دادن به صدای طبیعت را ترجیح میدهم.در پیاده روی هم ترجیح میدهم تنها باشم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
16. سید مهدی گفت:

    ۴ دیدگاه | ۳۰۴۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام

    من سعی می کنم راه رفتن را به بخش ثابت و جاری زندگی تبدیل کنم و زمانی را که می خواهم برای راه رفتن (به عنوان تنها برنامه آن زمان) صرف کنم به دویدن، کوه نوردی و … اختصاص دهم. زمان های زیادی برای راه رفتن وجود دارد، هنگام صحبت با تلفن، گپ زدن با یکی از دوستان یا همکاران، خرید روزمره، استراحت کوتاه ضروری در فواصل کاری، فکر کردن نیمه عمیق، گفتگو با خانواده و…

    به عبارت دیگر عادت کرده ام هر وقت مجبور نبودم بشینم یا بخوابم، راه بروم.

    البته شنیده ام که این نوع راه رفتن، فواید راه رفتن بلند مدت را ندارد ولی اگر یک ساعت زمان راه رفتن را به دویدن اخنصاص دهم، اوضاع بهتر خواهد بود.

    من فکر می کنم خیلی وقت ها از روی تنبلی و ضعف، راه رفتن را به ورزش جدی ترجیح می دهیم.

    راه رفتن وقت اختصاصی نمی خواهد ولی دویدن، کوه نوردی و… وقت اختصاصی لازم دارند.

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
17. علی محمدقاسمی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

    ۹۵ دیدگاه | ۳۴۹۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    پیش تر که فراغت بیشتری داشتم، مرتب ورزش می کردم اما  ۲ سال است که صبح تا شب روی صندلی می نشینم. این اواخر که زانو درد و کمردرد سراغم آمد تصمیم گرفتم به ورزش اهمیت بدهم. یک روز به طور اتفاقی یک دستبند سلامتی در وب دیدم و تهیه کردم. بعد از اینکه سن و قد و وزنم را به نرم افزار سلامتی دادم، نرم افزار گفت روزی ۸۰۰۰ قدم باید راه بروم. الان یک ماهی هست که دستبند را استفاده می کنم. میانگین روزی ۴۰۰۰ قدم راه می روم.

    برای جبران بخشی از این کاستی یک جفت کفش مخصوص پیاده روی توی ماشین گذاشته ام و پنجشنبه ها سعی می کنم در بوستانی که نزدیک محل کارم هست حداقل ۱۲۰۰۰ قدم پیاده روی کنم.

    اطلاعاتی که این اپلیکیشن به من داد عامل انگیزشی خوبی برای داشتن برنامه ای برای سلامتی بود. امکانات اجتماعی اش هم می تواند جذاب ترش کند اما چون می دانم رتبه خوبی در اجتماع ورزشکارها به دست نمی آورم وارد سوشال اش نشدم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
18. ریگار تارگرین گفت:

    ۲۶۹ دیدگاه | ۳۷۰۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    قبل از هر چیزی فکر می‌کنم باید یک موردی را همین ابتدا مشخص کنیم. این که پیاده‌روی با تمرین یا دویدن کاملا متفاوت است؛ و نباید در کنار هم به کارشان برد. حداقل برای پیاده‌روهای حرفه‌ای این موارد کاملا تفکیک شده‌اند.

    پیاده‌روی برای من در کل یک سبک زندگی است و فوایدی مثل تحرک بیشتر، کالری سوزی و ضد افسردگی بودن را برایم به ارمغان آورده. هر وقت کمی پشت میز‌نشینی‌ام زیاد و پیاده‌روی‌ام کم شده، تغییرات منفی را به وضوح حس می‌کنم. برای همین به طور اجباری هم که شده تلاش می‌کنم روزانه حداقل ۶۰۰۰ قدم راه بروم.

    اولویتم در رفت و آمد استفاده ترکیبی از پیاده‌روی و مترو است. با ابزارهایی مثل Google Map هم دیگر آدرس گرفتن و ماشینی جایی رفتن واقعا بی‌معنی شده و بهانه‌ها برای پیاده‌روی نکردن هم کمتر. اپلیکیشن Moves هم به من کمک کرده تا آمار روزانه و هفتگی و ماهانه‌‌ای از تعداد قدم‌هایم را مشاهده کنم و ببینم که چند ساعت راه رفته‌ام و چه مقدار کالری سوزانده‌ام.

    برای خوشایندتر کردن پیاده‌روی ترفندهای زیادی وجود دارد. من اغلب موسیقی‌های  مورد علاقه‌ام را می‌شنوم. یا اینکه پادکست‌های جدید را گوش می‌دهم. همچنین مسیرم را طوری انتخاب می‌کنم که مغازه‌ها و رنگ و نور و شور بیشتری داشته باشد تا قدم زدن در محیط هم برایم دلپذیرتر شود.

    در مدت پیاده‌روی هم سعی می‌کنم محیط را به خوبی مشاهده کنم. کوچه پس کوچه‌ها و مغازه‌ها و تابلوها و جاهای حساس هر منطقه را ببینم. این نگاه با دقت در مواقع بعدی مراجعه به آن منطقه بسیار به سودم تمام شده و دقایق زیادی را صرفه‌جویی می‌کنم. فکر کنید مثلا برای چیزی مثل جای پارک یا نزدیک‌ترین بقالی و موارد این چنینی که گاهی اوقات کلافه‌کننده می‌شوند.

    برای پیاده‌روی کردن هم تشکیلات و برنامه‌ریزی خاصی نیاز نیست. ماشین را کمی دورتر پارک کنید و بقیه مسیر تا محل کار را پیاده بروید. به جای علافی برای دو ایستگاه اتوبوس سوار شدن، قدم بزنید. اگر یک مرکز خرید نزدیک محل زندگی‌تان است و شما هم می‌خواهید خرید سبکی انجام دهید، پیاده بروید و بیایید و دردسر ترافیک و پارکینگ را هم به جان نخرید. حتما هم از اپلیکیشن‌های مخصوص استفاده کنید تا حواستان به آمار روزانه‌تان باشد. آماری هم که برایتان یک پاداش است و هم تلنگری برای زمان تنبلی.

    و البته یک بطری کوچک آب معدنی را هم فراموش نکنید و همراهتان داشته باشید.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
19. مهتاب دادخواه گفت:

    ۱۷ دیدگاه | ۳۳۳۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    “ما از همه پستانداران روی زمین بهتر عرق می کنیم، به همین دلیل ما در دویدن  های طولانی مدت، بهترین روی زمین هستیم.”
    این جمله ایه که Christopher McDougall در سخنرانی خودش در ted  درباره دویدن بیان می کنه. اینگونه صحبتش را ادامه می ده : “ما دو میلیون ساله که داریم این کار را انجام می دیم. ولی امروزه این ارجحیت طبیعی را به باد دادیم. و مثلا شروع کردیم به ساختن کفش دوندگی.” در نهایت سوال می کنه چرا ما اینقدر امروزه در دوندگی بد هستیم؟ و چرا مدام آسیب می بینیم؟ نکته جالبش برای من این بود که اشاره می کرد به پابرهنه بودن انسان در دویدن های اولیه که تقریبا هیچ آسیبی برای اون به همراه نداشته و در ثانی برای ریلکس شدن و از بین رفتن استرس خیلی می تونه مفید و موثر باشه. و در ادامه توضیح می ده که گروههایی تشکیل شدند که پابرهنه می دوند و از شر کفش های ورزشی شون خلاص شدند.
    (رها کردن کفش یعنی رها کردن استرس، بیماریها و آسیب ها)
    که در نوع خودش ذهن را دچار این چالش می کنه که آیا این همه اهمیتی که خیلی از ماها به کفش ورزشی یا چیزهای دیگه در زندگی می دیم چقدر درست و منطقیه؟
    یه سخنرانی جالب دیگه هم درباره پیاده روی های گروهی و کاری و تجاری در ted قبلا دیده بودم که معرفیش خالی از لطف نیست.
    Nilofer Merchant در سخنرانیش با عنوان Got a meeting? Take a walk درباره اثرات منفی نشستن زیاد که تقریبا کار روزمره اکثریت انسانهای این قرن شده از جمله چاقی، سرطان سینه، سرطان روده بزرگ و … تذکر می ده و درباره راه حل و ایده پیشنهادیش که ملاقات های قدم زنی هستش صحبت می کنه و اینکه سلامتی و رسیدن به اهداف با یک تغییر نگرش می تونه در یک راستا قرار بگیره و در ضمن، جتی راه رفتن و صحبت کردن درباره مسایل مهم را پیشنهاد می ده و اینکه به خاطر آرامشی که راه رفتن ایجاد می کنه طبیعتا، قدرت تحمل انسان نیز بیشتر خواهد شد.
    ملاقات های دوستانه به قصد لذت بردن از پیاده روی همراه با گوش دادن دو نفره و همزمان به موسیقی های خاطره انگیز هم یکی از تجربیات خاص من در این زمینه هست در این رابطه دیدن فیلم begin again را به دوستانم توصیه می کنم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
20. علی گفت:

    ۲۳ دیدگاه | ۳۳۴۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    من هرروز مسیری حدودا ۸ کیلومتر رو تا محل کار رانندگی میکنم..اونوقت ماشین رو جائی میزارم که حدودا ۷۰۰ متر فاصله داره تا محل کار..لذتی که توی اون ۷۰۰ متر که پیاده میرم و میام میبرم اصلا قابل رقابت با ۸ کیلومتر رانندگی با حتی بهترین ماشین ها هم نیست..هر چند ۷۰۰ متر خیلی ناچیزه

    برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 … 6 7 8 9 10 … 13 بعدی »