فواید پیاده روی و مضرات آن و عادتهای ما در زمینه پیاده روی

۲۵۹ نظر برای فواید پیاده روی و مضرات آن و عادتهای ما در زمینه پیاده روی

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد راسخ



یکی از فعالیتهایی که من هم توی زندگیم خیلی دوستش دارم و از هر فرصتی که پیش بیاد، برای اینکار استفاده میکنم، پیاده روی هستش. واقعا تعجب میکنم که گاهی بعضی افراد رو میبینم که انگار از پیاده روی هراس دارن و حتی برای یک مسیر کوتاه هم سوار تاکسی یا اتوبوس یا ماشین خودشون میشن.
پیاده روی رو از دویدن خیلی بیشتر دوست دارم. با دویدن، زیاد میونه ای ندارم و وقتی میدوم ضربان قلبم خیلی بالا میره و سوزشی رو توی ریه ام حس میکنم. به عقیده ی من، یه کفش خوب هم برای یک پیاده روی لذتبخش، خیلی مهمه و باعث میشه در پایان پیاده روی، هنوز سرحال باشیم و کمتر احساس خستگی بکنیم و کمر درد و زانو دردی رو هم تجربه نکنیم.
کلن من، پیاده روی رو برای خودم فرصت خیلی خوبی میبینم تا دقایقی یا ساعاتی کاملا با خودم باشم، توی حریم شخصی محض و دنیای خودم، بدون هیچ عاملِ مواج کردن دریای آرام ذهنم، از جمله دستگاهها و دنیای دیجیتال:)
افکارم و احساساتم رو با خودم مرور کنم، با دقت به اطرافم نگاه کنم و چیزهایی رو کشف کنم که قبلا به چشمم نیومده بود یا بهشون بی توجه بودم.
نمیدونم چه طوریه... وقتی راه میرم، افکارم هم انگار پویاتر و سیال تر میشن! و انگار میتونم پازل به هم ریخته ی ذهنم رو توی پیاده روی هام، جمع و جور کنم. خیلی نکته ها، خیلی داستان ها، و خیلی موضوعات یا حتی الهامها! توی راه رفتن طولانی یا همون پیاده روی به ذهنم میان.
برای همین، وقتی که توی کتاب "وقتی نیچه گریست" از اروین یالوم، (دقیقا موضوع و جمله اش یادم نیست) خوندم که نیچه هم به نوعی، همینطور بوده، خیلی خوشحال شدم.:)
پیاده روی رو اگه به منظور واقعا پیاده روی باشه و مخصوصا در یک فضای سبز و زیبا، واقعا دوست دارم که تنها باشم. از اینکه کسی یا کسانی، این لذت و این آرامش رو با حرفها و نقل هاشون به هم بزنن و نتونم از این فرصت شگفت انگیز برای مرور و جمع کردن افکار و احساساتم استفاده کنم، حس خوبی ندارم.
اما میدونم که در شرایطی هم، قدم زدن با کسی که میتونه جایگاه خاصی برای آدم داشته باشه، چقدر میتونه لذتبخش باشه.
----------------
مطلب جالبی هم خیلی وقت پیش در مورد پیاده روی، در سایت http://www.wellbeingjournal.com خوندم و متاسفانه یادم نیست دقیقا کدوم مقاله بود که ارجاع بدم، (و مخصوصا قسمتی که بولد کردم، خیلی برام جالب توجه بود) و برای شما دوستان عزیزم هم مینویسمش:
"پیاده روی می تواند بهترین ورزش برای انسان باشد. اصلا انگار بدن انسان برای پیاده روی طراحی شده است! در طول تاریخ، ما چندین کیلومتر برای جستجوی غذا، آب  و هیزم پیاده راه رفته ایم، و حتی بسیاری از مردم بومی هنوز هم به اینگونه زندگی می کنند.
برخلاف دویدن، پیاده روی بندرت انسان را دچار آسیب می کند. پیاده روی میتواند به روشهای متنوعی انجام شود: سریع، آهسته، سربالایی، سرپایینی، می توانید با حمل وزنه کوچکی در دست یا بسته به مچ پا فعالیتهای قلبی عروقی خود را افزایش دهید، یا می توانید بسادگی و راحت و آزادانه راه بروید.
پیاده روی سبب ورزش قلب و ریه می شود و پمپاژ سیستم لنفاوی را تحریک می کند. برخلاف سیستم گردش خون که دارای قلبی است که خون را از طریق سرخرگها و ساهرگها به جلو می راند، سیستم لنفاوی متکی بر گرانش و جاذبه است. هر بار که شما یک قدم بر می دارید، سیستم لنفاوی تحریک شده و جریان مایعات لنفاوی افزایش می یابد.
صدها مطالعه و تحقیق نشان داده که افرادی که حداقل 15 تا 30 دقیقه در روز پیاده روی می کنند از افراد دیگری که اینکار را انجام نمی دهند سالم ترند. آنها به بیماریهای کمتری مبتلا می شوند و ریسک حمله های قلبی و سکته در آنها پایین تر است، علاوه بر این، از تراکم استخوان بالاتری نیز بهره مند می باشند."

1. مهدی شاهمرادی گفت:

   ۴۹ دیدگاه | ۳۵۳۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   -خیلی جالب هست ! ، مغز انسان با کارهای بیشتر عملا بهره وری بهتری پیدا می کنه

   با این جمله از دید دیگری به این موضوع نگاه می کنیم.

   همه ما می دانیم که ورزش باعث انعطاف بیشتر ماهیچه ها و عضله می گردد یعنی با این کار به مغز فرمان می دهیم که ما اماده انجام فعالیت های بیشتر هستیم ( با توان بالاتر و بازدهی بیشتر) و از انجایی که بدن اماده تری را وارد عمل می کنیم ، خستگی کمتر ، انرژی بیشتر و فرسودگی بسیار کمتری خواهیم داشت.

   *همان طور که در متمم خواندیم انرژی و خلاقیت سبب ترشح سروتونین می شود که فواید زیادی را به همراه دارد.

    

   -توصیه : نرمش ۱۵- ۲۰ دقیقه ای در ابتدای صبح که بازدهی را ده ها برابر بیشتر می کند.

   -توصیه: در زمان انتقال به محل کار اگر امکانش هست کمی بیشتر پیاده وری کنیم اما از فضای سبز بهره ببریم.

   -گلکاری خانه و محل کار = انسان با طبیعت زنده است.

   ….

   با تشکر از متمم بابت مطلب بسیار مفید شان

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. حمیدرضا زارع گفت:

   ۱۴۳ دیدگاه | ۳۹۳۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   ۱- زمان و مکان مناسب

   یکی از مشکلات تهران این است که به دلیل آلودگی شدید صوت و هوا، پیاده روی در فضاهایی که به خودروها نزدیک هستند، هم با استرس همراه است و هم در درازمدت بر دستگاه تنفسی تأثیرگذار.

   دم صبح که هنوز خودروها روشن نشده اند و درخت ها تازه هوا را تصفیه کرده اند، هوای تهران در تمیزترین حالت خود قرار دارد و اگر وقت داشته باشم، ساعات اولیه صبح و پارک ها و فضاهای سبزی که در درخت ها محصور هستند را برای پیاده روی انتخاب می کنم.

   البته وقتی هوا در اثر بارندگی یا باد پاک می شود، معمولا در یکی از مسیر های روزانه که خلوت تر باشد به جای استفاده از تاکسی پیاده روی می کنم.

   ۲- روش مناسب

   به نظر من بهتر است پیاده روی تند باشد، اگر کمی به دویدن نزدیک بشود که چه بهتر. البته اگر در سطوح شیبدار یا روی تردمیل بدویم باید اصول ساده ای را رعایت کنیم تا به زانو آسیب نرسد. مثلا کسی که روی تردمیل می دود یا پیاده روی می کند، نباید خیلی بالا و پایین بپرد و قسمت بالایی بدن او باید تقریبا ثابت باشد. نکاتی شبیه این را می توانید با یک جست و جوی ساده در فضای وب پیدا کنید.

   ۳- یک پیشنهاد

   چند سالی است خودم را طوری عادت داده ام که تقریبا هر وقت بخواهم چیزی را حفظ کنم و شرایط فراهم باشد حتما راه می روم. به همین خاطر دو عمل راه رفتن و حفظ کردن در ذهن من با هم عحین شده اند.

   وقتی می خواهم مطلبی را به حافظه بسپارم، ناخودآگاه بلند می شوم و کاغذ یا کتاب در دست، در فضای اتاق یا محل کار، راه می روم و در نتیجه تحرک بیشتر می شود.

   هر وقت باید مسیری را پیاده بروم، ناخودآگاه یکی از مطالبی که تازه حفظ کرده ام و نیاز به تثبیت دارد به ذهنم می آید و آن را مرور می کنم، یا مثلا یک سری لغت انگلیسی که تازه نوشته ام را حفظ می کنم.

   نمی دانم، شاید فقط برای من صدق کند، ولی در راه رفتن خیلی بهتر حفظ می کنم. دوست دارم نظر شما را هم بدانم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. محمد ضیافت دوست گفت:

   ۱۲۵ دیدگاه | ۴۱۲۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   پیاده وری برای من نه تنها یک ورزش محسوب میشه بلکه وقتی میتونم بین مردم قدم بزنم حس زنده بودن ،فعال بودن در من زنده میشه به نظرم محیط اطراف ،مغازه ها ،درختان کنار خیابان ،جوی آب و….. همه از دید یک شخصی که در حال قدم زدن هستش با فردی که پشت فرمان اتومبیل شخصی خودش نشسته و یا در وسیله نقیله عمومی ، بسیار متفاوته و صد البته این قضیه برای من که در شهرستان ساکن هستم یک عادت لذت بخش هستش و فکر نکنم این موضوع برای دوستانی که در شهرهای بزرگ و آلوده ساکن هستند ، در تمامی روزها کاربرد داشته باشه

   یکی از نکاتی که بسیار مهم هستش در پیاده روی و دویدن انتخاب کفش مناسب هستش که اگر به این موضوع دقت کافی نشه این فعالیت نه تنها کمکی به بهتر شدن وضعیت سلامتی نمیکنه بلکه میتونه آسیب های جدی به خصوص در مورد کسانی که سابقه بیماری های مفاصل و یا سایدگی در این نواحی رو دارن منجر بشه

   من خودم دویدن رو بسیار بیشتر از پیاده روی دوست دارم و جالبه که هر زمان حال روحی خوبی ندارم و یا پریشان احوالم میرم سراغ دویدن چون در حین دویدن ، در بازه زمانی یک ساعت تا یک ساعت نیم ، به هیچ موضوعی فکر نمیکنم و بعد از اتمام فعالیت انگار که ذهنم ریست شده.خشبختانه در شهر رشت یک چند مجموعه ورزشی هستش که اجازه دویدن در یک پیست رو به افراد عادی میده و من از این محیط ها استفاده میکنم .

   انتخاب مسیری که دوست دارید ،گوش کردن به موزیک (به خاطر اینکه میتونید ریتم تنفس و ضربان خودتون رو تنظیم کنید و این قضیه در افزایش آستانه تحمل شما به شدت تاثیر مثبت داره )،گروهی دویدن ، استفاده از نوشیدنی ورزشی و…..انتخاب هایی هستش که دویدن و به طور کلی ورزش کردن رو بسیار لذت بخش تر میکنه .

   به دوستان توصیه میکنم حداقل هفته ای سه بار پیاده روی تند یا جاگینگ و اگر میتونن و فضا و شرایط آب وهوایی مناسب دارند برنامه دویدن رو حتما داشته باشند . میشه از لوازم ورزشی مثل تردمیل ، دوچرخه ثابت ، دستگاه اسکی فضایی و…. در خانه و یا در یک مجموعه ورزشی استفاده کرد .

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. رضا گفت:

   ۱۰ دیدگاه | ۳۵۴۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   من هر سال در فصل بهار چند بار از سر کار به خونه میام. حدود ۴ ساعت طول می کشه و قسمت زیادیش از پارک چیتگر رد میشه. با توجه به پشت میز نشین بودنم بعد از سه ساعت پیاده روی متوجه میشم نوع حرکت پاها تغییر می کنه و به حالت سالهایی که ورزش می کردم نزدیک میشه. به نظرم بی تحرکی آرام آرام نوع و حالت قدم زدن انسانها را نیز عوض می کند.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. نوید گفت:

   ۲۶ دیدگاه | ۳۴۸۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   من به شخصه آدمی ام که از پیاده روی کلا خسته نمیشم. اگه پایش باشه شهر به شهرم میشم با کمترین خستگی و این بستگی شدیدی به نوع کفشم داره

   درسته میگن تو آلودگی هوا نباید زیاد بیرون بود ولی وقتی با یه ماسک یا انتخاب زمان مناسب میشه حلش کرد, جالب نیس آدم بخاد پیاده روی رو حذف کنه

   به نظر من مسیر پیاده روی باید نسبتا جذاب باشه. اگه آهنگم باشه خوبه. بعضی وختام میشه به صداهای بیرون به دید یه سمفونی نگاه کرد

   حداقل هفته ای ۳بار و هرکدوم ۲ساعت فک کنم مناسب باشه. سنگینم نیس

   یه برنامه ای که خودم دارم, اضافه کردن دویدنه. تحرک بدن خیلی بیشتره و به تبعش سلامتی و انرژی بیشتری میده. مخصوصا اگه صبح زود باشه

   ضمنا کتاب صوتی ام میشه تو پیاده روی گوش کرد چون تمرکز آدم بالاس

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. وحید الف گفت:

   ۶ دیدگاه | ۴۰۰۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   اولین سالی که تدریس را رها کرده و در یکی از پالایشگاه های جنوب کشور مشغول به کار شدم، به دلیل نا آشنایی با شرایط کار و ارگونومی محیط، بدنم از نقاط مختلف از جمله ستون مهره ها دچار چنان دردهایی شد که آن زمان فاتحه خودم را خواندم و فکر می کردم تا آخر زندگی همراه من خواهند ماند.

   برای من که درکلاس درس همیشه قدم می زدم،در محیط کار جدید استفاده از کفش ایمنی سنگین، بالا رفتن از پله ها و نردبانها و هر از گاهی نشستنهای طولانی پشت میز و کامپیوتر آسیب جدی به کمر و مهره هایم وارد کرد.

   آن روزها گزینه های “پیاده روی در آب” و “پیاده روی معمولی” را بطور منظم در برنامه ام قرار دادم-اگرچه هیچ امیدی به تاثیر آنها نداشتم.

   از آنجا که ۱۲ ساعت از روز را در محل کار بودم، دو مرتبه در روز- ۷/۵ صبح و ۵ عصر- محیط یک و نیم کیلومتری پالایشگاه را پیاده روی می کردم. کل تابستان این کار را ادامه دادم، آن هم در آب و هوای شرجی و ۴۵ درجه سانتیگراد تابستان.

   همزمان یک روز در میان استخر می رفتم و پیاده روی در آب و سپس شنا در طول استخر

   نتایجی که آن روزها از این برنامه ورزشی گرفتم اینهاست:

   – دردهای کمرم کاملا رفع شد. الان که ۲ سالی از آن روزها گذشته هنوز به سختی باورم می شود که از آن دردها رهایی پیدا کردم.

   – چندین سال بود که وزنم روی ۸۳ کیلو بود ولی الان روی ۷۶ کیلو هستم و اگرچه برنامه ورزشی وتغذیه ام با زمانی که ۸۳ کیلو بودم فرق چندانی ندارد، ولی به ندرت وزنم از ۷۷ کیلو بالاتر می رود. بدنم این وزن را پذیرفته.

   – وچند نتیجه دیگر!

    

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. لیلا گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

   ۲۵۵ دیدگاه | ۳۵۱۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام

   من هم تجربه ی پیاده روی رو دارم، یکی از این موارد هم زمانی بود که ساعت خوابم رو تنظیم میکردم، یکی از فعالیت هام هم پیاده روی بود در پارک نزدیک خونمون، ساعت ۶٫۳۰ دقیقه میرفتم، خیلی تجربه ی خوبی بود، مخصوصا که اون ساعت هوا خنک بود و نسیم خنک به صورتم میخورد و وقتی به صورتم دست میزدم سرما رو حس میکردم بهم سرزندگی میداد، با راه رفتن راحتتر هستم تا دویدن چون دوست ندارم گرمم بشود، این پیاده روی خیلی کمک میکرد که آرامش داشته باشم و اون ساعت چیزی ذهنم رو مشغول نمیکرد سکوت بود و خودم، تلفن همراهم کنارم بود(البته گوشی که سیم کارتم داخلش هست یه گوشی نوکیا ساده هستش) ولی اون ساعت نه من با کسی کار داشتم نه کسی با من، عادت به استفاده از هندزفری و آهنگ گوش دادن هم ندارم. موقع برگشت هم میرفتم برای خودم نان گرم میخریدم و میامدم صبحانه میخوردم :)

   کفش خوب هم بنظرم رو حسی که پیدا میکنیم تاثیر میگذاره، چون من پیاده رویم زیاد هست البته الان نه به اسم پیاده روی، وقتایی که کفشم مناسب پیاده روی نیست با اینکه همیشه پاشنه اش تخت هست و کفشم راحت است اما با این حال باعث میشود که پام درد بگیره و زودتر خسته بشوم، فکر کنم اگر واقعا قصد پیاده روی داریم بهتر است کفش مناسب انتخاب کنیم تا هم زود خسته نشویم و هم عوارض بدی برایمان نداشته باشد. لباسی هم که میپوشیدم رو لباس راحت استفاده میکردم و ترجیحا نخی باشد و آزاد که هم گرمم نشه هم نخواد بچسبه و اذیتم کنه، و چون چشمهایم با نور اذیت میشود زمانهایی که آفتاب میزد سعی میکرد عینک یا کلاه سایبان همراهم باشد.

    

   در کل سعی میکنم تا میتوانم مسیرهایی را پیاده طی کنم تا به این بهانه ورزش هم کرده باشم.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
8. محمد معین گفت:

   ۳ دیدگاه | ۳۹۲۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   چند سالی بود که برای کاهش وزن، در کنار سایر اقدامات، تصمیم به پیاده روی منظم هم داشتم. راه های مختلفی را هم امتحان کردم. مشکل اصلی اینجا بودکه هر چقدر هم مسیرهای متنوعی را برای پیاده روی انتخاب می کردم، باز هم پس از مدتی این مسیرها تکراری می شد و من هم قبل از پیاده روی، وقتی به این فکر می کردم که باید دوباره یک کار تکراری را تکرار کنم، کلاً از پیاده روی منصرف می شدم. راه حلی که به ذهنم رسید و بسیار هم برای من کارساز بود، این بود که تمامی کارهایی که در سطح شهر داشتم را در امتداد هم قرار می دادم و حرکت را شروع می کردم. مثلاً اول به بانک می رسیدم و انجام کارهای بانکی، بعد می دانستم کتابفروشی که با اون کار داشتم ۵۰۰ متر جلوتر از بانکه، بعد از کتابفروشی … . خاصیت این کار این بود که همیشه برای پیاده رفتن هدف داشتم و در نتیجه این احساس به من دست نمی داد که مشغول انجام کار بیهوده ای هستم. همین راهکار ساده باعث شد (به گواه اپلیکیشن Noom) که هر روز بین ۳ تا ۱۰ کیلومتر پیاده روی کنم.

   حالا هم دو سال است که دفتر کارم را به حدود یک و نیم کیلومتری خانه منتقل کرده ام و اجباراً هر روز چهار بار این مسیر را پیاده طی می کنم. صبح و عصر در مسیر رفتن به محل کار، به کارهایی که در چند ساعت آینده دارم فکر می کنم و ظهر و شب در مسیر بازگشت به خانه، به برنامه های خانواده ام. چون در مقصد حرکتم همیشه هدفی وجود دارد، هیچوقت پیاده رفتن در این مسیر برایم تکراری نمی شود.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
9. مائده حوایی گفت:

   ۹۵ دیدگاه | ۳۳۲۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام

   یکی از عادتهایی که من در این زمینه دارم اینه که وقتی با ماشینم جایی می رم، اون رو در مسافتی دورتر از جایی که قراره برم پارک می کنم و سعی میکنم مسیری مثلا از کنار پارک انتخاب کنم و بقیه راه رو پیاد می رم. اینطوری هم جای پارک مناسب و دلخواهم را پیدا می کنم، هم پیاده روی می کنم.

   دومیش اینه که هر جایی را که بتونم پیاده می رم. جاهایی که نزدیک باشه یا اگر طولانیه، مسیری باشه که بتونم بخشی از مسیر رو با تاکسی یا اتوبوس برم.

   سومیش هم هر وقت یه دوستی باشه و بیاد، پایه ی پیاده روی در حاشیه زاینده رود هستم. با پیاده روی هم بیشتر از دویدن کیف می کنم.

   بجز داشتن کفش مناسب و استاندارد که کمر آدم رو دچار مشکل نکنه، بقیه ی حواشی برام اهمیتی نداره. هر جا باشه، پیاده روی خوبه به نظرم.

   به آلودگی هوا در این زمینه خیلی توجه نمی کنم مگر وقتایی که خیلی آلودگی زیاده. چون در هر صورت پیاده روی بریم یا نریم، داریم تو همین هوا نفس می کشیم. مشکل اساسی تر از پیاده روی نرفتن ماست.

   پاینده و سر بلند باشید.

    

   برای پاسخ دادن وارد شوید
10. وحید محمدزاده گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۲ درس)

    ۷۲ دیدگاه | ۳۳۵۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    روزایی که میرم سر کارساعت ۵:۳۵ از خونه میام بیرون تقریبا یک کیلومتر پیاده روی دارم تا برسم به سرویس.روزایی که باران و برف وسرما هم باشه همین مسیر رو پیاده میروم.کلا پیاده روی در جاهایی که سرو صدا وشلوغی نباشه بیشتر دوست دارم مثل اول صبح و آخر شب که هم هوا خنک تره هم سرو صدا و شلوغی کم تر.
    به نظر من هم پیاده روی زمانی حس وحال خوبی داره که فقط وفقط هدفت پیاده روی باشه واز پیاده راه رفتن ومسیر لذت ببری.من خودم روزانه مسیر های زیادی رو برای انجام دادن کارام پیاده میرم و چون تمام فکر و توجهم به انجام دادن اون کاره، از پیاده رفتن فقط خستگیش برا پاهام میمونه.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
11. مریم رئیسی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۷ درس)

    ۷۸۰ دیدگاه | ۴۰۷۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    مهمترین فعالیت ورزشی من برای سالیان طولانی پیاده روی بود. از دوران دبیرستان تا زمان دانشجویی هرروز و به طور پیوسته پیاده روی میکردم، خوشبختانه در کلان شهر هم نبودم و مشکل آلودگی هوا نداشتم.

    به آثار مفید پیاده روی هم عمیقا باور دارم چون در خودم دیدم و  به نظرم یکی از دلایلی که الان، با وجود همه ی مشکلات و تنشهایی که داشتم،  از سلامت فیزیکی بالایی برخوردارم پیاده رویهای طولانی ای هست که داشتم.

    تهران هم که بودم امکان پیاده روی خیلی بیشتر بود ،چون باید گاهی مسیر طولانی میرفتیم تا به ایستگاه مترو و تاکسی برسیم، اما الان که شهرستان هستم موقعیتهای پیاده روی کم هست که البته  به طور منظم میرم باشگاه و اونجا آروم میدوم و جایگزین پیاده روی روزانه شده. پیاده روی رو هم محدود کردم به زمانهایی که میرم روستا و در فضای دلپذیر اونجا قدم میزنم.:)

    و در آخر اینکه به نظرم کفش مناسب  خیلی مهمه چون کفش نامناسب ممکنه باعث کمردرد بشه ، و همینطور همراه داشتن بطری آب هم لازمه.

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
12. نسترن گفت:

    ۱۳ دیدگاه | ۳۲۹۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    به نام سلطان عشق

    سلام

    من پیاده روی رو یا صبح زود انجام میدم یا در شب. روزهای بارونی هم فرقی نمیکنه چه ساعتی از روز باشه، حتی برای چند دقیقه از خونه میزنم بیرون. چون بوی بارون واقعا حالمو خوب میکنه. در ضمن راه رفتن سریع رو هم به دویدن ترجیح میدم.

    در پیاده روی اصلی ترین موضوعی که بهش اهمیت میدم اینه که گوشیم رو با خودم نمیبرم. چون به نظرم اکثر انرژی و حال خوبی که از قدم زدن به دست میارم رو ازم میگیره. در مورد مسیر هم باید بگم که مقصد رو حتما یک پارک انتخاب میکنم. به نظرم دیدن سرسبزی و استشمام بوی گیاهان اثر پیاده روی رو دو چندان میکنه.

    راستش من فایده پیاده روی رو کاملا درک کردم نه اینکه از بقیه بشنوم. حدود ده سال پیش، برادرم یکی از پاهاش به شدت درد میکرد. از یک دکتر برای دو سه ماه دیگه وقت گرفتیم. تا اون موقع برادرم هر روز مسافت بین خونه و مدرسه اش رو (که البته مسافت زیادی هم بود) پیاده طی کرد تا اینکه پاش خوب شد و دیگه اون درد سراغش نیومد. از اون موقع بیشتر زمانی که عجله داره از ماشین استفاده میکنه.

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
13. سعید اسماعیلی گفت:

    ۴۶ دیدگاه | ۳۵۵۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    خوشبختانه عادت پیاده‌روی از دوران نوجوانی در من ایجاد شده و سال‌هاست که شده جزء جدایی‌ناپذیر هر روز من.

    واسه پیاده‌روی کردن، برنامه‌ریزی یا تشریفات خاصی ندارم؛ چون توی شهر کوچکتری (نسبت به تهران) زندگی می‌کنم و مسیرها کوتاه‌تر هستند، هر قراری که داشته باشم و قرار باشه از خونه خارج بشم، می‌دونم اگه همه یا مثلاً نصف مسیر رو پیاده برم، چقدر زودتر باید از خونه (یا هر جایی که هستم) خارج بشم. در کل خیلی کم سوار تاکسی و اتوبوس می‌شم و به جاش پیاده میرم این‌ور اون‌ور.

    به طور میانگین، روزانه یک تا دو ساعت پیاده‌روی دارم. موقع پیاده‌روی کردن، به چیزهای مختلفی فکر می‌کنم و بیشتر اوقات، افکار و ایده‌های آشفته‌ام رو توی مغزم سامان میدم و عمیق‌تر بهشون فکر می‌کنم. این خیلی کمک می‌کنه که بعد از یک ساعت پیاده‌روی، ذهنم آروم‌تر باشه و خلاقیتم در طول روز بالاتر بره. بعضی اوقات هم که حال روحی خوبی نداشته باشم، هندزفری استفاده می‌کنم و موسیقی گوش میدم.

    یه تصمیمی هم به تازگی گرفتم؛ تعدادی پادکست (از جمله فایل‌های صوتی متمم و  پادکست‌های foundr) روی گوشیم ریختم و می‌خوام موقع پیاده‌روی بهشون گوش بدم؛ باید یه مدت بگذره تا ببینم اثرگذاری خوبی می‌تونه داشته باشه یا نه.

    این TED Talk سه و نیم دقیقه‌ای راجع به پیاده‌روی رو هم ببینید:

    http://www.ted.com/talks/nilofer_merchant_got_a_meeting_take_a_walk

    برای پاسخ دادن وارد شوید
14. احسان گفت:

    ۵۵ دیدگاه | ۴۰۱۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    من مدتی است که در مسیر برگشت از کارم بیست دقیقه پیاده روی میکنم و این کار را شش روز در هفته انجام میدهم تا اثرات منفی نشستن‌های محیط کارم کمتر بشه!

    قبلاً گوش دادن فایلهای صوتی را در مسیر امتحان کردم ولی به نظرم به شنوایی آسیب میزنه به خاطر اینکه برای اینکه صدای ماشینها و محیط افراد را نشنوم باید صدای فایل صوتی را خیلی بالا ببرم

    بیشتر تو مسیر پیاده روی فکر میکنم که باعث میشه اصلاً متوجه مسیری که آمدم نشوم و لذتی هم از پیاده روی نبرم

    یک ترفند برای جذاب تر کردن پیاده روی دارم و آن هم این است که به دنبال رنگهای شاد در محیط اطرافم بگردم از برگ سبز یک نهال درخت تا رنگ میوه‌های میوه فروشی تا رنگ لباس بچه‌های کوچک که در مسیرم میبینم
    گاهی هم برای تقویت زبان انگلیسی هر چه را میبینم به انگلیسی اسم میبرم تا حواس‌ام به محیط اطراف‌ام جمع باشد و در افکارم غرق نشوم

    برای پاسخ دادن وارد شوید
15. آرام آخوندی گفت:

    ۳۱۷ دیدگاه | ۴۰۶۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام
    پیاده روی رو واقعا دوست دارم. دویدن رو بیشتر. اما شرایط آب و هوا رو مهم میدونم. مثلا در روزی که غبار و آلودگی زیاده، هوا زیاد سرده و احیانا بیش از اندازه گرم، یا خودم کسالتی دارم که ممکنه بدتر بشه (چون آسم خفیف دارم) که تعداد این موارد کم نیست از پیاده روی منصرف میشم. اما سعیم اینه تا میتونم روی دو پای خودم راه برم و فعالیت فیزیکی داشته باشم. دویدن برای من در محیط شهری میسر نیست مگر گاهی به بوستانهای ویژه بانوان برم. اما با همه اینها از هر فرصتی برای پیاده روی بدون وسواس زیاد استقبال میکنم. بنظرم تا بخواهیم همه چیز برای یک پیاده روی استاندارد فراهم باشه یک دهم فرصتها رو هم بدست نمیاریم. حتی بهانه بازارگردی هم بهتر از نشستن و بی تحرکی هست. مدتی هست که با مربی خصوصی در منزل پیلاتس کار میکنم و واقعا رضایت دارم. انگیزه بهتری برای توجه به خودم و تحرک بیشتر پیدا کردم، تقریبا اضافه وزن ندارم و دوست دارم ورزش همراه همیشگی زندگی من باشه.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
16. فاطمه یگانه صوفی گفت:

    ۶۲ دیدگاه | ۳۵۶۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام

    چقدر دوست دارم این سری مطالب “سری عادتها و رفتارهای کوچک زندگی”

    یه حس سرزندگی برام داره..

    ممنونم از متمم..

     

    یکی از زیبایی های زندگی من راه رفتنه! راه رفتن و نگاه کردن یکی از لذت بخشترین و آرامش بخشترین تفریحات منه! وقتی خیلی عصبانی یا ناراحت باشم یا فکرم تعطیل باشه پیاده روی طولانی فوق العاده عالی جواب میده! هرچند ممکنه به خاطر مسافت زیاد و پیاده روی چندین ساعته تا چند رو از درد پا شکایت کنم اما آرامش ذهنی که برام داره فوق العاده است…

     

    باور خاصی ندارم.. اما از کمترین زمانها هم سعی می کنم برای این مهم استفاده کنم با یه برآورد زمانی سعی می کنم به صورت حداقلی حتی شده به اندازه ی یک ایستگاه اتوبوس یا مترو پیاده روی در روز را داشته باشم یا مثلا خروجی مترو اگه زمان کمی داشته باشم اونی رو انتخاب می کنم که به مسیر من دورتره!
    هیچی به اندازه ی پیاده روی منو آروم نمی کنه! مخصوصا تو مسافتهای طولانی! خیلی ها تردمیل رو جایگزین پیاده روی می دانند! شاید اگه فقط بحث کالری سوزی باشه قابل قبول باشه اما هیچ وقت اون نشاطی که با پیاده روی (حتی در حاشیه یک خیابان پر رفت و آمد) به دست میارم با این دستگاه ورزشی به دست نمیاد!
    یکی از تفریحات من دیدن عابرین و برخوردهای آنهاست! مثل زوجهای جوان و یا کودکانی که فارغ از دغدقه ی بزرگترها بازیگوشی می کنند…… و دیگری لذت بردن از تماشای کاسبی ها (از دست فروش کنار خیابان تا فروشگاه های پر زرق و برق!) …. و اگر این پیاده روی در طبیعت صورت بگیره که دیگه گفتن نداره!!!!
    خیلی به این مسائل نمی شه گفت حاشیه اما به خاطر وقت محدودی که دارم نمی تونم وسواس گونه نگاهش کنم! مسلما اگه کفش مناسب داشته باشیم و یا حتی مسیر مناسبی انتخاب بشه لذتش بیشتره اما توجه وسواس گونه فقط و فقط منو از این مهم دور می کنه!!
    نه متاسفانه نمی تونم برنامه ریزی منظمی برای پیاده روی داشته باشم!
    راه رفتن رو خیلی بیشتر دوست دارم…

     

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
17. شیما گفت:

    ۵۰ دیدگاه | ۳۶۲۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    پیاده‌روی‌ حالِ خوبی به من می‌ده؛ جدا از پیاده روی هر روزه سر کار رفتن، موقع‌هایی هم که برای خرید یا انجام کاری به مرکز شهر و خیابون‌ها می‌رم فقط یک بار سوار تاکسی یا اتوبوس می‌شم و اکثر مسیرها رو پیاده می‌رم. تنها لازمش هم همراه داشتن موسیقی. گزینه اصلی‌اش البته به نظر من کفش خوبه. از بچگی وسواس خاصی رو کفش خریدن داشتم و ملاکم راحتی و حاضرم هزینه و وقت زیادی رو صرف پیدا کردن کفش باب میلم بکنم. به نظرم از رو کفش آدم‌ها تا حدی میشه پِی به شخصیت‌شون هم بُرد. کسایی که کفش راحت می‌پوشن، پاشنه بلندا، اونایی که راحتی رو فدای مُد گرایی می‌کنن و کسانی هم که همه طول سال رو با یک کفش سَر می‌کنن. (از سرگرمی‌هام، داستان سازی و شخصیت سازی از رو کفش‌هاست).

    موافقم که تو فضای شهری پیاده روی کردن زیاد جالب و مفید نیست. میتونیم بزاریم تو دو تا کفه ترازو تا مشخص بشه خیرش بیشتر یا شرّش. ته‌اش که همه می‌میریم حداقل با کیفیت بیمیرم. شوخی.
    خوشبختانه مسیر محل کار و خونه از کمربندی کوه آبیدر میگذره و انگیزه خوبی برای پیاده‌روی. مخصوصا زمستون‌ها که معمولا برفی و من هم عاشق صدای پا رو برف‌ها ام. و جز روزهای بارونی که مسیر گِلی بشه و نشه با خیال راحت لذت برد از مسیر، اکثرا پیاده راه رو طی میکنم.

    تجربه خودم اینکه، فضا و سبک زندگی خانواده تو شکل‌گیری این دست عادت‌ها خیلی نقش داره. پدر من عادت‌اش طوری که از آسمون سنگ هم بباره پیاده روی رو با ماشین جایگزین نمی‌کنه و طول هفته سه بار تا قله آبیدر می‌ره. روزانه دویدن و دوچرخه‌سواری هم تو برنامه‌اش هست. هرچند پدر از رو آگاهی این سبک رو انتخاب کرده اما به نفع من تموم شد و از خاطره‌های خوب بچگی و نوجوونیم موقع‌هایی که باهم می‌رفتیم کوهنوردی و حسِ خوبِ بوی خاک و آویشن کوهی، نوشیدن آب زلال از چشمه‌ها و منظره‌ی شهر از اون بالا خیلی جذاب و دلنشین بود و هنوز هم هست و اولویت‌ وقت گذرونی‌ام برای روزهای تعطیلِ و اگر که کتاب هم چاشنی‌اش باشه که بهشت برین. نباید حُسن زندگی کردن کنار آبیدر رو در نظر نگرفت. آبیدر برای من مثل بابابزرگ مهربون و دنیا دیده‌ست.

    عادت خوب و کوچیک دیگه‌ای که  به ذهنم میرسه و خوبه که تو لیست کارهای هفتگی داشته باشیم؛ شنا کردن. دلیل علمی و محکمی براش ندارم، از رو تجربه میگم، باعث میشه سرمانخورید و مقاومت بدن رو بالا میبره.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
18. لیلا یزدانی گفت:

    ۹۷ دیدگاه | ۳۳۴۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام به همه دوستان

    در مورد پیاده روی همیشه یه حس خوب داشتم . احساس سبک بالی که بعد از یک پیاده روی به آدم دست می ده خیلی لذت بخشه. من یه مدت بطور منظم صبحها می رفتم و بین نیم تا یکساعت پیاده روی می کردم. موقع برگشت به خونه واقعاً پرانرژی بودم. البته الان چند وقته که نتونستم برنامه پیاده روی رو ادامه بدم .

    به نظرم پوشیدن کفش مناسب برای پیاده روی خیلی مهمه. البته من خودم همیشه ( نه فقط موقع پیاده روی ) به کفش اهمیت می دم و اینکه پاشنه مناسب و استاندارد داشته باشه.

    یه تجربه ای که خودم دارم اینه که ؛ شاید پیاده روی توی هوای آلوده کلان شهرها باعث ورود سرب بیشتر به بدن بشه ولی همزمان کلی هم احساس خوب وارد روح و ذهنمون می شه. نمی دونم این دوتارو می شه دو طرف یه ترازو گذاشت و وزن کرد که کدوم سنگینی می کنه ولی حقیقتش اینه که به نظر من روزانه ما توی ترافیک می مونیم و کلی سرب وارد بدنمون می شه. اگه کسی واقعا آلودگی هوا براش مهمه باید از شهرهای آلوده بره چون حتی وقتی توی خونه هم هستیم داریم همون هوای آلوده رو نفس می کشیم.

    یکباراز یه متخصص آسم و آلرژی در مورد جابجایی خونه پرسیدم و گفتم بهتر نیست برای هوای بهتر مثلا بجای خود تهران بریم در حاشیه شهر زندگی کنیم. ایشون گفتن که آلودگی هوا چیزی نیست که مثلا به فاصه چندتا خیابون تغییرکنه. ایشون گفتن آلودگی مثل یه چتره که روی آسمون شهر باز می شه و تا کیلومترها بعد از شهر ادامه داره.
    ضمناًاگه آدم هر روز به یه جای معین بره واسه ورزش یا پیاده روی کلی هم می تونه دوست پیداکنه که مثل خودش هر روز اومدن به اون محل و دارن ورزش می کنن.

    به نظر من وقتی آدم به خودش و به سلامتیش اهمیت می ده و بخاطر اونها یه کاری می کنه اثرات روانی خیلی خوبی توی وجودش پدیدار می شه.

    من که دوست دارم دوباره بتونم برنامه منظم پیاده روی رو اجرا کنم .

    برای پاسخ دادن وارد شوید
19. رضا جوادی گفت:

    ۷۹ دیدگاه | ۳۷۰۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سعی میکنم به طور مداوم یه زمانی رو بدوم.اونقد میدوم که ضربان قلبم بالا بره و دیگه نتونم.بعدش یه فاصله نسبتا کوتاهی رو انتخاب میکنم و با نهایت توان و سرعتم میدوم تا بهش برسم.این عمل برام خیلی لذت بخشه.

    اینکه آلودگی هوا رو بهونه کنیم برای پیاده روی نکردن اصلا برام قابل فهم نیست.مگر این همون هوایی نیست که ۲۴ ساعت روز و ۳۰ روز ماه ازش نفس میگیریم ؟

    اگر مسیری که میخوام برم کوتاه باشه و فرصت داشته باشم حتما پیاده اون مسیر رو میرم.

    قبل از دویدن یه مقدار راه میرم و با تکنیک های تنفسی کمی محتویات داخل شکمم! رو ورزش میدم.

     

    ———–

     

    تکنیک تنفسی ای که انجام میدم هم به این صورت هستش ( متن با تغییر از اینجا ) :

    ۱٫ در محلی راحت بنشینید یا بایستید، نفسی عمیق از طریق بینی به سمت شکمتان داخل کنید، طوریکه شکمتان مثل بادکنک باد شود.

    ۲٫ حالا عمل دم را برای باد کردن قفسه‌سینه‌تان و پر کردن آن از هوا ادامه دهید.

    ۳٫ سپس عمل دم را برای باد کردن سینه و بالاسینه ادامه دهید.

    به اندازه زمانی که طول کشیده تا نفس بگیرید ، هوا را در سینه تان حبس کنید و حالا این فرایند را در دو برابر زمان نفس گیری به عقب برگردید. یعنی اول هوا را به آرامی از سینه، سپس از قفسه‌سینه و در آخر از شکم بیرون دهید.اگر هواگیری شما ۵ ثانیه طول کشیده ، هوا را ۵ ثانیه در سینه حبس کنید و در ۱۰ ثانیه به آرامی به بیرون بدمید.

    در آخر عضلات شکم را به داخل کشیده تا همه هوا به طور کل از بدن خارج شود. حالا فرایند را دوباره با عمل دم تکرار کنید. تصور کنید که بالاتنه‌تان یک لیوان است و این لیوان از پایین به بالا پر می‌شود و بعد از بالا به پایین خالی می‌شود. این تنفس را ۱۵ دقیقه تکرار کنید.سعی کنید از بینی هوا را گرفته و از دهان پس دهید.

    * تونی رابینتز هم این تکنیک رو پیشنهاد داده.

     

    اگر اشتباه نکنم قبلا هم یه نقل قول از تونی رابینز شنیدم که میگفت به طور مرتب میدوم.وقتی خسته شدم و احساس کردم دیگه نمیتونم ادامه بدم ولی سعی کردم و ادامه دادم دیدم شد این بهم انگیزه میده با مشکلات هم همینطور برخورد کنم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
20. رایحه اصغرپور گفت:

    ۳۴ دیدگاه | ۳۶۶۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    من چون آدم بسیار فعالی بودم و با شاغل شدنم تقریبا پشت میز نشین شدم. تصمیم گرفتم بخشی از مسیر برگشت ب خونرو پیاده برگردم. ینی از ونک تا آرژانتین پیاده روی میکنم. هم از زیبایی خ ولیعصر لذت میبرم هم حس سبکی میکنم.

    سعی میکنم برای تنوع بعضی اوقات مسیرو عوض کنم یا از گاندی برم یا مصلن افریقا. اما خیلی کم پیش میاد ک با ماشین برگردم

    برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 2 3 4 … 13 بعدی »