چند نکته و تمرین برای سخنرانی و مهارت صحبت کردن در جمع

۲۲۴ نظر برای چند نکته و تمرین برای سخنرانی و مهارت صحبت کردن در جمع

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : سامان عزیزی



تمرين پيشنهادي اول:
يك جمله خاص انتخاب كنيم مثلاً "شازده کوچولو، یکی از رمان‌های دوست داشتنی جهان است." بعد سعي كنيم حداقل ده جمله ديگه كه همون مفهوم رو ميرسونه بجاي جمله اصلي بكار ببريم-طبيعتاً اگه زمان محدودي هم براش در نظر بگيريم،شبيه سازي بيشتري با فضاهاي پر استرس انجام داده ايم

تمرين پيشنهادي دوم:
يك حوزه خاص مثلاً "تكنولوژي" انتخاب كنيم و همراه با يك يا چند نفر ديگه يك مكالمه راه بيندازيم-منظور من از مكالمه در اينجا مفهومي بر وزن مشاعره ست !-به اين صورت كه من يك كلمه توي اين حوزه به كار ميبرم و با حرف آخر اون كلمه نفر بعدي شروع به ساختن كلمه بعدي ميكنه .چيزي شبيه اين روند: كامپيوتر-ريستارت-تبلت-تكنسين-نمايشگر-رباتيك-كيس-سايت-تبادل اطلاعات-...
(شايد بهتر باشه كه حوزه هايي رو انتخاب كنيم كه با اونها آشنايي نسبي داريم تا بازي اثرگذارتري داشته باشيم)

تمرين پيشنهادي سوم:
همانند تمرين اول يك جمله انتخاب كنيم و سعي كنيم حداقل ده جمله نقيض اون رو بيان كنيم

1. دوست جعفر فقیهی گفت:

   ۱۸۰ دیدگاه | ۴۱۳۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   من تمرینی را که در ادامه بیان میکنم برای مدت زمان نسبتا طولانی انجام میدادم و بعد از وقفه ای دو یا سه ماهه مجددا شروع به انجام آن کرده ام. این تمرین اثرات فوق العاده ای در زندگی شخصی و شغلی من داشته است و از زمان شروع مجدد آن (دو یا سه هفته قبل) به خودم قول داده ام تحت هیچ شرایطی (مگر مسافرت) این بخش از برنامه روزانه ام به هیچ دلیلی متوقف نشود.

   متنی آنلاین از نویسنده مورد علاقه ام را (که لزوما میباید از نوشته های او لذت ببرم و در راستای حوزه های فعالیت زندگی ام باشد) بصورت فایل PDF ذخیره میکنم. در مرحله بعد کلمه به کلمه متن را میخوانم و هر کجا کلمه یا عبارتی را دیدم که در حوزه واژه های فعال ذهنم موجود نبود، با انتخاب آن کلمه بر روی آن کامنت گذاری میکنم. محتوای کامنت کلمات مترادف یا توضیح دهنده آن کلمه یا عبارت است. برای یافتن معنی دقیق کلمه و همچنین پی بردن به تفاوت های ظریف آن با کلمات مترادف آن از سایت واژه یاب استفاده میکنم. (برای حذف آگهی های مخل تمرکز، میتوانید کاربر ویژه سایت شوید که هزینه خیلی مناسبی هم دارد)

   پس از مدتی که تعداد مناسبی کلمات غیر فعال در ذهنم را کامنت گذاری کردم، هر روز برای خودم متنی در حد یک پاراگراف یا کمی بیشتر را می نویسم و در آن حداکثر تلاش خودم را برای بکار گیری کلمات غیر فعال (که در نرم افزار ادوب ریدر بدلیل کامنت گذاری بر روی آن با رنگ زرد قابل تشخیص است) انجام میدهم.موضوع  متن من عالبا هیچ ارتباطی به متن اولیه از نویسنده مورد علاقه ام که کلمات از آن استخراج شده اند، ندارد.

   به مرور زمان نکات زیر را در این تمرین- که بخش کمی از زمان روزانه را به خود اختصاص خواهد – برای خودم رعایت میکنم:

   – سعی میکنم هر باز یکی از واژگان احساسی پیشنهادی متمم در این آدرس را بکار بگیرم. پایان روز به واژه ها نگاه میکنم و آنچه بیان کننده حال درونی ام هست را بکار میگیرم.

   -سعی میکنم در مجموع یک روح کلی در پاراگرافی که مینویسم وجود داشته باشد و نه تنها یک سری جملاتی که در کنار هم معنای خاصی نداشته باشند. به عبارتی نوعی محوریت در هربار نوشتن وجود داشته باشد.

   – سعی میکنم به تفاوت جزئی کلمات توجه کنم و همیشه با خودم تکرار میکنم که اگر دو کلمه کاملا یک معنا و کارکرد داشتند، قاعدتا یکی از آنها تاکنون از زبان ما حذف شده بود.

   – کلماتی که تصور میکنم در آینده نزدیک به آنها نیازی نخواهم داشت یا دوست دارم تاثیر جبر کلامی آنها را از زندگی ام حذف کنم (مثل اجبار، ناچار و امثال آن) را از دامنه تمرین خود حذف میکنم.

   نکته اصلی در اجرای این برنامه به نظرم عدم وسواس و کمال گرایی در اجرای آن می باشد. هر روز و با هر روشی بازی کلامی را شروع کنیم و در ادامه احتمالا مدل مناسب خودمان را پیدا خواهیم کرد. مدل مناسب مدلی است که بتواند انگیزه و لذت ما را در تمام طول مسیر حفظ کند. مدل هایی هم بوده که بدلیل مناسب نبودن برای (مثل انتخاب متنی که مربوط به تحلیل مسائل اجتماعی در حوزه ای که الان دغدغه من نیست) در میانه رهایشان کرده ام.

   توانایی جمع بندی و ارتباط دادن صحبت دیگران، لذتی است که با یک بار تجربه آن احتمالا انگیزه ادامه مسیر را هیچ گاه از دست نخواهیم داد.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. Omid Shojaei گفت:

   ۱۳۶ دیدگاه | ۳۵۸۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   داستان گویی ؛ تا حالا براتون پیش اومده که برای آموزش یه چیزی به کودک محبور به داستان گویی شده باشین ؟ پیشنهاد من اینه که یه مفهوم مانند اهمیت خوبی و نیکی به مردم یا داشتن اراده ای بالا و یا شجاعت و یا هر مفهموم دیگری سعی کنیم براش داستانی کوتاه خلق کنیم که حتی یک کودک هم بتونه با شنیدن اون داستان مفهوم و درس اون داستان رو درک کنه .

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. الهام عزیزی گفت:

   ۱ دیدگاه | ۲۹۵۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   بنام خدا

   ممنون. استفاده بردم از مطالبتون. قبلا تو یه کتاب خوندم که برای اینکه استرس کمتری داشته باشین موقع سخنرانی توی جمع، یه راهکار اینه که یه دوست تو یه نقطه از اون سالن (مثلا) نشسته باشه بعد شما در حالی که اون پایین برای سخنرانی رفتین، حین حرف زدنتون سعی کنین به اون شخص نگاه کنین. در واقع انگار که دارین برای اون دوست حرف می زنین. فکر میکنم این به نوعی حتی ممکنه باعث بشه شما تسلط بهتری روی کلمات بکار برده شده داشته باشین.چون اونجوری احساس صمیمیت بیشتری به شما دست میده.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. داود عندلیب ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۲ درس)

   ۲۵۰ دیدگاه | ۴۰۶۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   بنام خدا

   خدا قوت

   یاد میاید برای اولین بار در سالهای خیلی پیش در مقابل مدیران کشوری و خانواده های آنان سخنرانی کنم و در ان زمان بیشترین مطالعات را برای اعتماد به نفس و دور شدن استرس اینکار داشتم و چیزی که بهم خیلی قدرت داد و حواسم را به آن مشغول کرد عبارت بود از این:

   ۱-با چرخش موبایل کوچک خودم در دستم و یا یه کلیپس اهنی کوچک که جاشو به موبایل میداد وقتی موبایل رو روی تریبون میگذاشتم

   ۲-نگاه کردن مستقیم به جمعیت و ردیف اول که مقامات بودند

   ۳- گفتن برخی جملات که با محیط خودمانی بشوم مثلا چشمامو جمع میکردمبخاطر نور پرژکتور که مستقیما به چشمام میخورد و جمله ای که راجب آن به حضار میگفتم

    

    

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. محمد نصیری صدر گفت:

   ۱۲ دیدگاه | ۲۷۳۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   مطالعه در موضوع سخنرانی و پیدا کردن مطالب جدید که برای دیگران جذاب باشد هم تسلط کلامی را افزایش می دهد وهم اشتیاقی ایجاد می کند که بخشی از اضطراب را کاهش میدهد.
   مطالعه کتابهایی که نویسنده در آن مترادفهای زیادی برای برای بیان یک مورد بکار می برد به ما کمک میکند تا همیشه برای یک لغت چند مترادف داشته باشیم و اون ملات بین آجر هیچوقت کم نیاد بطور مثال کتابهای دکتر شریعتی از این دست هستند.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. نیلی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۳ درس)

   ۲۲۳ دیدگاه | ۲۹۰۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام تمرینی که داده بودید رو انجام دادم خیلی لذت بخش بود و بنظرم تمرین خوبی هست برای ورزش دادن ذهن .

   کلاس نویسندگی که می رفتم یکی از تمریناتی که انجام میدادیم این بود که یک کلمه گفته میشد و در مورد اون باید می نوشتیم .

   یا یک تیتر خیلی هیجانی می نوشتیم و بعد در مورد اون تیتر داستان رو روایت می کردیم .

   نمی دونم این یکی تمرین چقدر مرتبط میشه با موضوع شما ولی داستانی رو می خوندیم و سعی می کردیم خودمون اون داستان رو روایت کنیم از زبان خودمون .

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. سید امین اسلامی گفت:

   ۴۱ دیدگاه | ۲۷۶۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   تمرین های خیلی جالبی در این مقاله بود. مخصوصا تمرین استفاده نکردن از کلمات. واقعا چالش برانگیزه این تمرین. حتما این تمرین رو انجام بدین.

   یکی از معروف ترین تمرین هایی که توی این زمینه وجود داره ، سخنرانی جلوی آینه هستش.

   یا انتخاب یک موضوع و صحبت کردن در مورد اون به مدت ۳ دقیقه و ضبط کردن و گوش دادن صدای خودتون.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
8. مهسا آغازی گفت:

   ۱۹ دیدگاه | ۳۴۱۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   یکی از تجربیات من در این موضوع بر می گرده به سال اول دانشگاه که شاهد اضطراب شدید یکی از هم کلاسی هایم هنگام کنفرانس یک موضوع درسی و در نهایت ابتر گذاشتن کنفرانس بودم و برایم بسیار ناراحت کننده بود، تجربیاتی در این زمینه دارم که حتی اگر به یک نفر هم کمک کند برایم بسیار خوشحال کننده خواهد بود.
   کنفرانس های دانشگاهی برای من یکی از لذت بخش ترین فعالیت هام بوده و نمی تونم نقش مثبت  این تمایل رو نادیده بگیرم، اما لزوما این علاقه منجر به موفقیت ارائه هام نشده …در ادامه سعی میکنم به نقطه قوت آنچه در یک کفرانس داشتم اشاره کنم:
   ضمن اشاره به این که شاید این روش  برای من مناسب ترین و برای دیگری نامناسب ترین باشد اما بخش هایی از ان هست که مطمئنم برای همه مناسب خواهد بود و به ان ها تاکید بیشتری خواهم کرد.
   من هیچ وقت و هیچ وقت به یک موضوع یک خطی و یک متن چند صفحه ای یا چند فصلی بسنده نمی کردم،برایم یک موضوع نیم خطی کافی بود تا روزهای زیادی راجع به اون مطالعه کنم، هیچ وقت سر هیچ کنفرانسی بیشتر از یه برگه کاغذ همراهم نبردم، و تمام ان چیزی که رویشان بود تنها و تنها کلید واژه بودند برای اینکه رشته کلام از دستم در نرود یا مطلبی جا نیفتد، سعی می کردم اون قدر مطالعه کرده باشم و اون قدر تیلط نسبت به اون مطلب خاص و مباحث مرتبط باهاش به دست اورده باشم که امادگی پاسخ گوئی به سوالات رو داشته باشم، در حین مطالعه های پیش از کنفرانس هایم هم مطلب زیادی یادداشت نمی کردم، سعی می کردم عمیقا درکشون کنم و هضمشون کنم و به یاد بسپرم و تنها در حد یک جمله از یک موضوع مهم رو می نوشتم، بعد از پایان مطالعه،سعی میکردم حالا تفکر خودم رو هم به اموخته هام اضافه کنم و ببینم نظر و عقیده خودم با توجه به مطالعاتم نسبت به موضوع چی هست…و این زمان بر ترین بخش برای من بود و البته پر بازده ترین، چون محتوای جدیدی حاصل تفکر خودم رو ارائه می دادم که  به طور مستقیم در منبع خاصی به ان اشاره نشده بود و این هم برای شنونده جالب بود و هم دستاور خوبی برایم از یک کنفرانس می بود.
   یادم نمی اید روز قبل از کنفرانس، تمرین کرده باشم! انقدر مطالعات در حوزه ان موضوع ذهنم را پر کرده بودند که روز کنفرانس نقصی بابت تمرین نکردن دیده نمیشد، تقریبا اولین بار که حرف ها از زبانم به بیرون می ایند روز کنفرانس است و تا قبل ان در ذهنم بوده اند.
   هنگام کنفرانس انقدر مطالب برایم پیوسته اند(که ناشی از مطالعه اند) که تقریبا همان یک کاغذ پر از تیتر هم برایم بی استفاده اند.
   نکته مهم دیگر، دل دادن به کنفرانس است! بسیاری از دوستانم را می دیدم که صرف انجام وظیفه کنفرانس می دادند و از جذابیت ان ارائه ها می کاست، اما من فکر میکنم اینکه شنونده حس کند چقدر برایتان مهم است و چقدر مطالب مهمی را قرار است از زبان شما بشنود تاثیر مهمی در جذب او دارد، در ارائه مطالبی که نسبتا سنگین تر بودند ابتدا از یک مثال ساده شروع می کردم و بعد از اینکه شنونده با تمام وجود اون مثال رو درک و لمس کرد ،اون مطلب رو عنوان می کردم و حالا دیگر برایش فهمیدن ان سخت نبود و اتفاقا لذت بخش تر هم میشد.
   مطالب رو در ذهن مخاطب جا می انداختم و اجازه نمی دادم بخشی از صحبتم در ذهن شنونده ناقص باقی بمونه و من به بخش بعد بروم ، مگر اینکه جائی به تفکر شنونده نیاز داشتم و از قصد این فضا رو به وجود می اوردم.
   امیدوارم صحبت هام برای دوستان خوب متممی ام مفید باشن.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
9. حسن ابن عباس گفت:

   ۳۵ دیدگاه | ۳۰۲۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   مقاله فوق العاده ای بود ، تسلط بر کلمات یک اصله و اینکه بدونیم در چه حوزه ای می خواهیم سخنرانی کنیم “سخنرانی مدیریت شده”به ما کمک میکنه تا در چارچوب مشخصی صحبت کنیم

   برای پاسخ دادن وارد شوید
10. محمد پهلوانی گفت:

    ۹۱ دیدگاه | ۳۳۴۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    یکی از راههای سخنرانی مدیریت شده و ارتباطات موثر غنی سازی واژگانی است که در سخنرانی ها و ارتباطات خود به کار می بریم.یکی از رموز اصلی موفقیت در ارتباطات گسترش دایره لغاتی است که استفاده می کنیم.برای تمرین در این زمینه می توانیم یک کلمه انتخاب نماییم وبرای آن مترادف بیابیم.

    برای کلمه خوشحالی میتوانیم ازشعف،وجد،شادمانی،سرور،شادی،بشاشت،بهجت،مسرت و غیره استفاده نماییم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
11. الهام گفت:

    ۴۱ دیدگاه | ۳۲۴۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    یکی از تجربیات من در کلاس و تمرینهایم با دانش اموزان که در ارائه جلو جمع نگران می شوند:

    بازی سه نفره:یک داور ودو بازیکن.

    داور(اوستا)از یکی از اعضا می خواهد که داستانی را به دلخواه تعریف کند. از نفر مقابل خواسته می شود که سوالهای نا مرتبط با آن داستان از گوینده داستان بپرسد.(مثلا دیشب شام چی خوردی ؟ و…)و تلاش کند که گوینده داستان شیرازه ذهنش گسسته شود… گوینده بعد از هر پرسش, پاسخ همان سوال بی ربط را میدهد و سپس ادامه داستان را بدون درنگ پی می گیرد.(مثلا دیشب ساندویچ خوردم….وبلافاصله بقیه داستان.)فرد گوینده باید تمرکز و تسلط بر اجرا داشته باشد.چنانچه گوینده فراموش کند یا درنگ کند نوبت به نفر مقابل می رسد.

    البته این بازی می تواند به روشهای دیگر هم طراحی شود…و نیز سطح بندی گردد و از داستانهای ساده به دشوار یا از خاطره گویی تا موضوع های انتخابی و…طرح ریزی شود.

    ایجادفضای شاد از دست آورد های این بازی است…

    برای پاسخ دادن وارد شوید
12. مجید اعتمادی فرد ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۳ درس)

    ۱۵۵ دیدگاه | ۲۸۸۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    با سلام.

    روش های گفته شده بسیار مفیدند و من در حال حاضر روش مدون دیگری سراغ ندارم ولی چون بحث ابتکار هم در تمرین خواسته شده ، به نظرم یکی از روش هایی که می تونه تسلط ما را  بر مجموعه عناوین سخنرانی بیشتر کنه اینه که اول رئوس مطالبی رو که می خواهیم در موردش صحبت کنیم به ترتیب بنویسیم و پس از یک بار مرور و تمرین جای اونها را با هم عوض کنیم( لازمه اینکار اینه که بتونیم سرفصل ها را مستقل از یکدیگر کامل کنیم ).

    در این صورت برای اینکه موضوعات را به هم ربط بدیم ناچاریم برخی جملات را در هر موضوع عوض کنیم و این خودش نوعی جایگزینی اجباری کلماته علاوه بر این تمرینی برای اینکه اگه یکی از سرفصل ها رو فراموش کردیم بتونیم بقیه رو بهم ربط داده  و سخنرانی رو ادامه بدیم .

    یکی دیگه از مزایای این روش هم اینه که اگه کسی به هردلیل فقط بتونه بخشی از سخنرانی شما رو حضور داشته باشه یک مطلب مستقل و کامل رو برداشت خواهد کرد.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
13. مجید صادقیان ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۴ درس)

    ۲۳۵ دیدگاه | ۳۹۱۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    گاهی من ارائه فارسی ام رو جلوی آینه به زبان انگلیسی می گم. نتیجه عموما خوب نیست اما اضطرابی رو تجربه می کنم که در حالت عادی اون اضطراب رو ندارم. همین تلاش من رو برای اضطراب صحبت مقابل افراد زیاد آماده می کنه

    تازه وقتی همون ارائه رو فارسی می گم آرامش پیدا می کنم که اوضاع اونقدرها هم بد نیست.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
14. علی گفت:

    ۶۸ دیدگاه | ۲۹۱۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    شیوه تصویرسازی ذهنی برای برطرف شدن یا کم شدن استرس سخنرانی در جمع خیلی تاثیر داره. حداقل برای من که واقعاً موثر بوده.

    هرموقع که می‌دونم فردا باید در جمع صحبت کنم و در مورد موضوع خاصی حرف بزنم، به جای خلوتی میرم و شروع به تصویرسازی ذهنی می‌کنم. خودم رو در فضای جمع قرار میدم و تمام چیزهای رو که باید بگم فی البداهه میگم و برای مخاطبین فرضی صحبت می‌کنم.

    در این مدت هم این روش برای من موثر بوده و همیشه تقریباً تونستم به خوبی و بدون استرس در جمع صحبت کنم. هیچ موقع هم دچار کمبود کلمه و لغت برای صحبت‌هام نشدم خوشبختانه.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
15. نادر زندرحیمی گفت:

    ۴۷۲ دیدگاه | ۲۹۷۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    – در اینجا می خواهم از تجربه ام برای انجام یکی از تمرین هایی که برای ایراد یک سخنرانی بدون اضطراب انجام داده ام، صحبت کنم. شاید برای دوستان گرامی هم مفید واقع شود. این تمرین با الگوبرداری از یک داستان قدیمی انجام شده است که به احتمال زیاد، همه شما آن را شنیده اید. داستان معروف دختری که یک گوساله تازه متولد شده را هر روز از پله های ساختمانی که در آن زندگی می کرد بالا می برد. این گوساله روز بروز بزرگتر میشد اما چون این اضافه وزن تدریجی بود، دختر باز به روال گذشته آن را بالا می برد حتی تا زمانی که این گوساله به گاو بالغی تبدیل شد. اگرچه این یک افسانه است اما راهنمای خوبی برای من شد . من هم سعی کردم(عمدا) سخنرانی های ابتدایی خودم را از جمع های با تعداد بسیار کم شروع کنم. بعنوان مثال ابتدا از جمع های مثلا پنج نفره شروع کردم. بعد از مدتی این کار را بتدریج به جمع های بزرگتر مثلا ده نفره و الی آخر گسترش دادم. این شیوه باعث شد که ترس از جمعیت های زیاد کم کم در من از بین برود. زیرا آنچه که معمولا در یک جمع کوچک اتفاق میافتد در جمع های بزرگتر نیز بطور مشابه رخ می دهد. مثل سوال پرسیدن که فقط ممکن است تعداد آن افزایش یابد. یا نگاه چهره به چهره به حضار که در ابتدا بسیار استرس زاست ولی بتدریج بسیار راحت تر صورت می گیرد. من با این شیوه توانستم بطور پلکانی با رموز یک سخنرانی بدون اضطراب اشنا شوم. اگرچه بر اساس متن این درس، اضطراب جزء جدایی ناپذیر اغلب سخنرانی هاست.

    – یک نکته مهم در یک سخنرانی بدون اضطراب، به یقین به میزان اطلاعات سخنران در زمینه موضوع سخنرانی بستگی دارد. هرچه فرد سخنران اطلاعات تخصصی بالاتری نسبت به حضار داشته باشد، اضطراب او کمتر است. اینکه مطمئن باشید اطلاعات بروز و کافی در اختیار دارید، اعتماد بنفس زیادی به شما می بخشد.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
16. امیرمحمد منصوری گفت:

    ۷ دیدگاه | ۲۸۵۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    بسیار مفید بود و نکته های قابل اتکایی برای مهارت پیداکردن برای صحبت کردن در جمع گفته شده توسط استاد عزیز شعبانعلی دوست داشتنی

     

    بنده نکته ای دیگر اضافه کنم که احتمالا مفید باشه، شاید بتوان گفت بخشی از اضطراب و استرس ناشی از ترس در جمع روانی و بخشی مربوط به یادگیری است. شروع ، متن و نتیجه گیری بسیار مهم است و اینکه نمونه هایی از جملات کلیشه ای از استاد بصورت کلی که برای هر جلسه و جمعی مناسب باشه، داشته باشیم مفیدتر خواهد بود. ممنون

    برای پاسخ دادن وارد شوید
17. افسانه ناصری گفت:

    ۲۵ دیدگاه | ۳۱۸۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام

    یه چند وقتی میشه که با درس حرف زدن مدیریت شده آشنا شدم و باید بگم تغییراتی قابل توجهی در خودم حس کردم. البته شیب این تغییرات ملایم هست و مثل هر مهارت فردی دیگری نیاز به تمرین و تلاش مناسب داره.

    من زمانیکه شروع به ضبط فایل می کنم تا چند دقیقه اول خوب جلو میرم ولی دقایق آخر چیز زیادی برای گفتن ندارم و بیشتر سعی می کنم با کلمات بازی کنم تا بخوام اطلاعات مفیدی بدم. این در حالیه که در زمان شروع حس می کردم حرف برای گفتن در این مورد بخصوص زیاد هست.

    راه حلی هم که برای این مشکل پیدا کردم اینه که قبل از شروع، ابتدا یکی دو دقیقه رو به این اختصاص بدم که ببینم می خوام چی بگم و از کجا قراره شروع و به کجا قراره ختم بشه.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
18. مختار راد گفت:

    ۴۳۴ دیدگاه | ۲۹۹۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام

    معمولا وقتی نقش کلیدی در جلسات رسمی و یا هم اندیشی های غیر رسمی داشته باشم روز قبل ، فرض میکنم یکی داره پشت گوشی به حرفام گوش میده. صدام رو ضبط میکنم و موضوع رو برای مخاطب فرضی محترم توضیح میدهم و ایده ها دفاع میکنم. در حد ۵ تا ۶ دقیقه. این کار رو حین پیاده روی و در مسیر انجام میدم که به اندازه کافی موضوع برای حواس پرتی وجود داشته باشه! اینطوری ذهنم برای تمرکز بر موضوع ، تقویت می شه.

    البته گاهی هم با گوش دادن به فایل ضبط شده احساس شرمندگی میکنم!

    نیاز به گفتن نداره که آدم در گفتگوی تلفنی احتمالا نسبت به ارائه برای یک جمع، راحت تره اما این تمرین برای انسجام دادن به اطلاعات ، ساختن جملات صحیح برای بیان نکته ها و ترتیب صحیح بیان آنهاست و البته کشف سوالات و نکته های احتمالی.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
19. امین زنگنه ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۳ درس)

    ۳۶۱ دیدگاه | ۳۰۰۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    این مهارت رو ابتدا با جمله سازی ابتدایی شروع کردیم بعد با انشا نوشتن ادامه دادیم فکر کنم بعدش با لج بازی سر کلمات با دوستان دبیرستان جلو رفتیم جوان شدیم و با نوشتن نامه عاشقانه به اوج شکوفایی رسوندیم حالا هم اتاد میفرمایند خارج از چارچوب یه راهی برا جمله سازی پیدا کنید

    بنده الان جلو اینه میرم و سعی میکنم کلی جمله برای تشکر از خودم بابت کشف سایت متمم پیدا می کنم

    سعی می کنم حداقل ۳ دقیقه بابت این موضوع از خودم تشکر کنم

    دو دقیقه سایت رو نقد کنم بعد از اون بیام یه کامنت از کامنت های دوستان رو تکمیل کنم

    با درود

    برای پاسخ دادن وارد شوید
20. محسن حسن زاده گفت:

    ۲۵ دیدگاه | ۲۹۵۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    می‌دانم که نه علمی است و نه شاید چندان معنادار! اما یکی از چیزهایی که به خود من کمک کرده، دوبله‌های فی‌البداهه بوده! مهم نیست طنز باشد یا جدی! -والبته طنز بودن به نظرم قوای خلاقه مغز را بیش‌تر تحریک می‌کند!- اما به هر حال تلویزیون را در حالت بی‌صدا قرار دهید و سعی کنید بی‌محابا دوبله کنید و جمله بسازید!

    برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 … 5 6 7 8 9 … 11 بعدی »