کتاب دنیای قشنگ نو | آلدوس هاکسلی

سوما. سوما همه چیز است. سوما همه جا هست.

نیم گرم برای نیمی از تعطیلی آخر هفته.

یک گرم برای کل تعطیلی آخر هفته.

دو گرم برای یک مسافرت.

ما دلمان نمی‌خواهد چیزی را تغییر بدهیم. هر تغییری تهدیدی‌ست نسبت به ثبات. این دلیل دیگری است بر اینکه چرا تا این حد در استفاده از ابتکارات جدید احتیاط به خرج می‌دهیم. هر کشفی در زمینه‌ی علم محض بالقوه زیر و رو کننده است! حتی علم را هم گاهی اوقات باید به چشم یک دشمن احتمالی نگاه کرد. بله، حتی علم را!

بنیتو، ذات بسیار شگفت و خوبی داشت.

می‌گفتند که می‌تواند تمام زندگی را بدون سوما بگذراند.

برنارد خندید. همان جوک بی‌مزه، بعد از دو گرم سوما چقدر جذاب به نظر می‌رسید.

خندید و ناگهان، افتاد و خوابش برد.

شعار دولت جهانی این بود: جامعه، هویت، ثبات.

… منظور از جامعه، این بود که همه باید با هم کار کنیم تا حداکثر شادی برای کل مردم جامعه ایجاد شود و این وقتی امکان‌پذیر است که انسان‌ها همچنان هویت فردی داشته باشند. در ذهن هر انسان، مفهومی از هویت را القا کرده‌ایم. بعضی‌ها آلفا هستند. بعضی‌ها بتا. بعضی‌ها گاما و هویت‌های دیگر.

هیچ‌کس نمی‌داند معنی اینها چیست. اما از اینکه هویت دارد راضی و خوشحال است.

… هر کسی به نوعی خدمت می‌کند. هر کسی به کس دیگری خدمت می‌کند. همه مفید هستند. حتی اپسیلون‌ها هم مفیدند.

نود و شش کودک دقیقاً یکسان، روی نود و شش دستگاه دقیقاً یکسان کار می‌کنند. این نخستین بار در تاریخ است که چنین دستاوردی داریم.

کلمات، مثل اشعه‌ی ایکس می‌مانند. اگر آنها را درست استفاده کنی در هر چیزی فرو می‌روند. کتاب می‌خوانی و سوراخ سوراخ می‌شوی.

یکی از کاربردهای دوست این است که رنج‌هایی را بکشد که نمی‌توانیم به دشمنان‌مان تحمیل کنیم.

فقط هنر تهدیدی برای شادمانی نیست.

علم هم می‌تواند شادمانی را تهدید کند. باید با دقت و وسواس آن را در زنجیر حفظ کنیم.

هیچ چیز را به رایگان نمی‌دهند. خوشحالی هم قیمتی دارد و تو داری قیمت آن را می‌پردازی.

تمدن نیازی به قهرمان ندارد.

این نوع نیازها در اثر ناکارآمدی سیاسی به وجود می‌آیند.

در جامعه‌ای که مثل ما، به درستی مهندسی و طراحی شده باشد، نباید فرصتی برای قهرمان شدن وجود داشته باشد.