حسرتی که برایم باقی می‌ماند

همان‌طور که می‌دانید، معمولاً بحث‌هایی که در چارچوب #تجربه‌های زندگی مطرح می‌کنیم، از فضای رسمیِ درس‌های متمم فاصله دارند و زمینه‌ای برای گفتگوهای ساده‌تر و صمیمی‌تر میان دوستان متممی ایجاد می‌کنند.

موضوع بحث هم عمداً به شکل باز و گسترده تعریف می‌شود تا همگی بتوانیم حرف‌ها و نظرات و تجربه‌ها و خاطرات خود را با کمترین محدودیت بیان کنیم.

این بار موضوعی را انتخاب کرده‌ایم که فضای متفاوتی دارد. حتی بعید نیست ترجیح بدهید در خلوت خود به آن فکر کنید و پاسخش را در این‌جا ننویسید. ما هم هیچ تأکید یا اصراری نداریم که حتماً آن‌چه را به ذهن‌تان رسید زیر این مطلب بگویید و ثبت کنید. حتی اگر فقط چند دقیقه در ذهن خود به آن فکر کنید، کافی است و می‌تواند مفید و موثر باشد:

ما شبیه این سوال را به شکل‌های دیگری هم شنیده‌ایم. مثلاً:

• اگر فقط یک روز (یا یک ساعت یا یک ماه یا یک سال) فرصت زنده ماندن داشته باشی، چه کار خواهی کرد؟
• دوست داری قبل از مردن چه کارهایی انجام دهی؟

اما سوالی که در این‌جا مطرح کردیم، با تغییری جزئی، چارچوب فکری ما را تغییر می‌دهد (=Reframing). این‌جا از ساعت‌ها و روزهای پیش رو پرسیده نشده. بلکه نگاه به گذشته است و این سوال مطرح است که: «فرصت تمام شده و از تمام داشته‌ها، فقط حسرت برایمان مانده. این حسرت مربوط به چیست؟»

ای کاش از کنار چنین سوالی به سادگی نگذریم و با صبر و حوصله پاسخ آن را بیابیم؛ چون احتمالاً‌ نتیجه، به وقتی که برای این کار صرف می‌کنیم می‌ارزد.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری عادتها و رفتارهای کوچک زندگی به شما پیشنهاد می‌کند: